THE PROGRESSIVE BLUES EXPERIMENT - Johny Winter
Eίδος: Blues-Rock
Έτος: 1969 (ηχογράφηση 1967)
01. Rollin' and Tumblin' (3:12)
02. Tribute to Muddy (6:21)
03. I Got Love If You Want It (3:54)
04. Bad Luck and Trouble (3:42)
05. Help Me (3:49)
06. Mean Town Blues (4:28)
07. Broke Down Engine (2:49)
08. Black Cat Bone (3:48)
09. It's My Own Fault (7:21)
10. Forty-Four (3:30)
Στο ξεκίνημα σχεδόν της καρριέρας του ο Johny με αυτη την υπέροχη δουλεία γίνεται γνωστός ανάμεσα στα ιερά τέρατα της εποχής.
Ο ήχος καθαρά δικός του, Texas blues αλλα με εμφανείς επηρροές απο κλασσικό μαύρο blues. Είχε κάτι να πει όμως και να το πάει ένα βήμα ποιο μπροστά και το καταφέρνει μεσω των ιδιαίτερων φωνητικών του (λευκός bluesman!!!!) και το άρτο παίξιμο της κιθάρας. Τα τύμπαμα ιδιαίτερα αλλα και μπάσο στο ύψος της κιθάρας και φτιάχνουν ενα πολυ σωστό σύνολο με σωστά γεμίσματα χωρίς λάθη ή υπερβολές.
Και τα 10 Tracks ειναι μοναδικά, πιασάρικα rif, κλασικοί blues στίχοι, μαεστρική κιθάρα. Το ξεκίνημα μάλιστα με το "Rollin. and tublin" ειναι εντυπωσιακότατο!! Δεν αργει να μας δεξει τις ρίζες της εμπνευσης του με το "Tribute to Muddy", εκπληκτικό! Συνεχίζει ανεβάζοντας ρυθμό με το "I got Love if you want it" οπου και εδώ η κιθάρα μιλά απο μόνη της. Bad luck and Trouble, κλασσικότατος "black blues" ήχος χωρίς φαμφάρες και εφφέ. "Help Me", ηχος με υπογραφή Johny πάλι στο ίδιο μοτίβο και κιθαριστικές ανησυχίες. "Mean Time Blues" αυτον το ήχο κάπου τον έχω κανακούσει αλλα δε μπορω να θυμηθώ απο πού, πανέξυπνο! "Broke down Engine" back to the roots και εδώ και περνάμε στο "Black Cat Bone" κομματάρα, τρομερός ήχος που μένει χαραγμένος στο μυαλό.
"Its my Own Fault" Κλασσικό blues κομμάτι οπου για άλλη μια φορά "κεντάει" με την κιθάρα του. Στο κλείσιμο με το Forty-Four με ενα περίεργο upbeat κομμάτι με ωραία ανεβάσματα.
Το πραγματικά περίεργο σε όλη την παραγωγή ειναι ο ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟΣ και καθαρός ήχος. Ειναι απίστευτη παραγωγή παρ'όλο που στην κατοχή μου έχω μια απλή έκδοση της Repertoire απο το 2000. To album το 2005 κυκλοφόρησε σε 24bit remaster απο την Capitol το οποιο απο μαρτυρίες "σκοτώνει"
Overall
Σε μια δύσκολη -μουσικά- χρονιά ο Johny δείχνει την ταυτότητα του με τον καλλίτερο τρόπο και προετοιμάζει για το τι θα ακολουθήσει. Άρτιο αλμπουμ και must have για τους fan του είδους.
White blues afterall!
My rate
8.5/10
Ενα tribute στον johny
Eίδος: Blues-Rock
Έτος: 1969 (ηχογράφηση 1967)
01. Rollin' and Tumblin' (3:12)
02. Tribute to Muddy (6:21)
03. I Got Love If You Want It (3:54)
04. Bad Luck and Trouble (3:42)
05. Help Me (3:49)
06. Mean Town Blues (4:28)
07. Broke Down Engine (2:49)
08. Black Cat Bone (3:48)
09. It's My Own Fault (7:21)
10. Forty-Four (3:30)
Στο ξεκίνημα σχεδόν της καρριέρας του ο Johny με αυτη την υπέροχη δουλεία γίνεται γνωστός ανάμεσα στα ιερά τέρατα της εποχής.
Ο ήχος καθαρά δικός του, Texas blues αλλα με εμφανείς επηρροές απο κλασσικό μαύρο blues. Είχε κάτι να πει όμως και να το πάει ένα βήμα ποιο μπροστά και το καταφέρνει μεσω των ιδιαίτερων φωνητικών του (λευκός bluesman!!!!) και το άρτο παίξιμο της κιθάρας. Τα τύμπαμα ιδιαίτερα αλλα και μπάσο στο ύψος της κιθάρας και φτιάχνουν ενα πολυ σωστό σύνολο με σωστά γεμίσματα χωρίς λάθη ή υπερβολές.
Και τα 10 Tracks ειναι μοναδικά, πιασάρικα rif, κλασικοί blues στίχοι, μαεστρική κιθάρα. Το ξεκίνημα μάλιστα με το "Rollin. and tublin" ειναι εντυπωσιακότατο!! Δεν αργει να μας δεξει τις ρίζες της εμπνευσης του με το "Tribute to Muddy", εκπληκτικό! Συνεχίζει ανεβάζοντας ρυθμό με το "I got Love if you want it" οπου και εδώ η κιθάρα μιλά απο μόνη της. Bad luck and Trouble, κλασσικότατος "black blues" ήχος χωρίς φαμφάρες και εφφέ. "Help Me", ηχος με υπογραφή Johny πάλι στο ίδιο μοτίβο και κιθαριστικές ανησυχίες. "Mean Time Blues" αυτον το ήχο κάπου τον έχω κανακούσει αλλα δε μπορω να θυμηθώ απο πού, πανέξυπνο! "Broke down Engine" back to the roots και εδώ και περνάμε στο "Black Cat Bone" κομματάρα, τρομερός ήχος που μένει χαραγμένος στο μυαλό.
"Its my Own Fault" Κλασσικό blues κομμάτι οπου για άλλη μια φορά "κεντάει" με την κιθάρα του. Στο κλείσιμο με το Forty-Four με ενα περίεργο upbeat κομμάτι με ωραία ανεβάσματα.
Το πραγματικά περίεργο σε όλη την παραγωγή ειναι ο ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟΣ και καθαρός ήχος. Ειναι απίστευτη παραγωγή παρ'όλο που στην κατοχή μου έχω μια απλή έκδοση της Repertoire απο το 2000. To album το 2005 κυκλοφόρησε σε 24bit remaster απο την Capitol το οποιο απο μαρτυρίες "σκοτώνει"
Overall
Σε μια δύσκολη -μουσικά- χρονιά ο Johny δείχνει την ταυτότητα του με τον καλλίτερο τρόπο και προετοιμάζει για το τι θα ακολουθήσει. Άρτιο αλμπουμ και must have για τους fan του είδους.
White blues afterall!
My rate
8.5/10
Ενα tribute στον johny
