Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Μπα , πέρασε και δεν ακούμπησε . Χαοτική η διαφορά μεταξύ τους . Εγώ τουλάχιστον γελάω όταν ακούω το Their satanic... ( καθώς το μόνο που μούρχεται στο μυαλό είναι το "Που πας ρε Καραμήτρο , ξυπόλητος στ' αγκάθια ;")
...Γεια σε όλα τα μέλη.
Καλώς ήρθες!
Απομόνωσα κάποια απο τα 500 για να πω και εγώ την άποψη μου
Πολύ καλά έκανες,
Ομολογώ οτι μου ακούστηκε πολύ πιο ενδιαφέρον ο δίσκος των Stones απο το Pepper
Θα διαφωνήσω, αλλά
αυτό μπορεί να οφείλεται και σε έλλειψη ακουσμάτων ή γνώσης για το είδος
αν μείνεις και έχεις διάθεση για περισσότερα ακούσματα, είσαι στο σωστό μέρος :grinning-smiley-043 . Σου μιλάω εκ πείρας:smile:
6. What's Going On, Marvin Gaye
20. Thriller, Michael Jackson
52. Greatest Hits, Al Green
68. Off the Wall, Michael Jackson
202. Bad, Michael Jackson
256. The Velvet Rope, Janet Jackson
285. I'm Still in Love With You, Al Green
289. Call Me, Al Green
486. Maggot Brain, Funkadelic
Γεια σε όλα τα μέλη.
Απομόνωσα κάποια απο τα 500 για να πω και εγώ την άποψη μου.Σαν γενική άποψη πιστεύω οτι τέτοιου τύπου λίστες έχουν ένα νόημα αν και εφόσον επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα είδη μουσικής και σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο,αλλιώς έχω την εντύπωση οτι συγκρίνεις ανόμοια πράγματα.Ως εκ τούτου είναι λίγο άτοπο να συγκρίνει κανείς beatles με Portished πχ υπο την μορφή λίστας "σημαντικότητας".
Επιπλέον εγώ θα μπορούσα να έχω αποψη μόνο για κάποιους δίσκους από την "μαύρη κουλτούρα" δεδομένου οτι οι γνώσεις μου στην rock είναι περιορισμένες και τα ακούσματα μου λίγα.
Δεν θα μιλήσω για τα πολύ αστεία που είδα με τους όλους τους macho rappers τύπου Enimen,Nas, Jay Ζ(μόνο ίσως το ντεμπούτο του "Snoopy"να άξιζε και δεν νομίζω να το είδα στη λίστα).
Αυτοι που ψηφισαν για τη λιστα προφανως ειχαν πολυ διαφορετικα γουστα. Οσον αφορα το πρωτο του Snoop (DoggyStyle) ειναι πραγματι απο τα καλυτερα μαυρα αλμπουμ των τελευταιων 20 ετων. Μαλιστα, παει πακετο με το The Chronic του Dr. Dre. Παλιοτερα, ειχα φτιαξει ενα θεμα που αφορουσε αυτα τα δυο αλμπουμ, για το φορουμ, αλλα τελικα δεν το ανεβασα.
Λοιπόν μπορεί ο Jackson να κυκλοφόρησε δύο όντος καλούς δίσκους αλλά νομίζω οτι αυτό το χρωστάει μάλλον στον Quincy Jones παρά στο αστείρευτο ταλέντο του,οπότε και η παρουσία του εδώ θα μπορούσε να την εκλάβει κανείς μόνο σαν φόρο τιμής στον συνθέτη-παραγωγό,αν και η εμφάνιση του ost "Dollar" στα 500 θα ήταν πολύ δίκαιη(ανεξαρτήτως μουσικών γούστων όσοι δεν το έχετε ακούσει προσπαθείστε να το βρείτε είναι κορυφαία δουλειά του Quincy).
Η Janet στην μέχρι τώρα πορεία της έχει οντος ένα καλό album,to velvet rope αλλά θα μπορούσε με αυτό απάξια να πάρει μια θέση σε μια λίστα τα "500 σημαντικότερα μαύρα albums μετά τα 80ς"Αλλά η θέση στα 500 όλων των εποχών και όλων των ειδών πάει πολύ.
Ετσι ακριβως αλλα αυτο εχει συμβει και σε παρα πολλες αλλες περιπτωσεις. Συνεπως αυτο δεν ειναι μομφη για τον Jackson, ετσι?
Ο κύριος George Clinton και το συγκρότημα του φαίνεται οτι "χάνουν έδαφος" εκτος απο τα αδελφάκια Jackson και απο τους γλυκερούς Al Green και Marvin Gaye,όταν το maggot brain θεωρείται δίσκος καθολικής αποδοχής και άρτια φτιαγμένος και ανετότατα μπορεί να ανέβει απο το 486.Την ίδια στιγμή o Marvin φιγουράρει στην δεκάδα!!!!!!!!!!!,και αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά,ο συγκεκριμένος δίσκος πλασάρετε σε όλες τις λίστες με τον ίδιο αέρα που έχει και το Pepper.(οπως δεν υπάρχει λίστα χωρίς pepper δεν υπάρχει και χωρίς το whats going on)
O Marvin κατα την ταπεινή μου γνώμη είναι απο του λίγους μαύρους καλλιτεχνες που μπαίνοντας στα 70ς δεν "βρώμισαν τον ήχο τους",κρατόντας την αισθητική του σαλονιού και της υψηλής κουλτούρας,φαίνεται οτι πέρασε αναίμακτα όλα τα 70ς,προσπάθησε να κάνει disco αλλά και εκει υπήρχαν οι πινελιές του "ποιητή" και ακόμα και στα 80ς που το θέμα αγρίεψε με το electrofunk αυτός εκεί το βιολί του στα sexual και στα ποιητικά.Σίγουρα ήταν ένα μεγάλος ερμηνευτής ,είπε πολύ ωραία τραγούδια και με καλό στίχο αλλά νομίζω οτι είναι απο τους πιο υπερτιμημένους καλλιτέχνες.Ακόμα και οι Τempations στα 70ς έκαναν σκληρό μαύρο ψυχεδελικό δίσκο όταν στα 60ς τραγουδαγαν χαρωποί my girl my girl.To whats going on το θεωρώ υποτονικό (μουσικά) και μάλιστα την εποχή που βγήκε που τα πράγματα ήταν και άγρια και με πολύ διάθεση πειραματισμού.
Τo whats going on ειναι τρομερο αλμπουμ. Εκτος απο τα χιτ του, ξανατσεκαρε και το Right on. Eιμαι βεβαιος πως ο Snoop και κυριως ο Dre ειχαν ακουσει πολλες φορες αυτο το τραγουδι οταν εκαναν την παραγωγη των αλμπουμ τους που ανεφερα παραπανω
Τέλος θέλω να πω κάτι ακόμα.Αν και δεν είμαι καθόλου γνώστης της rock πόσο μάλλον της ψυχεδελικής rock,καποιος φίλος μου είχε βάλει να ακούσω το Pepper μετα μου έβαλε τον αντίστοιχο των Stones(έτσι τουλάχιστον μου παρουσίασε τον δίσκο των stones με το τρισδιάστατο εξώφυλλο του οποίου το όνομα μου διαφεύγει).Ομολογώ οτι μου ακούστηκε πολύ πιο ενδιαφέρον ο δίσκος των Stones απο το Pepper.Τώρα αυτό μπορεί να οφείλεται και σε έλλειψη ακουσμάτων ή γνώσης για το είδος.
Αν εννοεις το Sticky Fingers τοτε μαλλον και σε εμενα αρεσει περισσοτερο απο το Sgt. Peppers μαλλον επειδη εχω "συνδεθει" μαζι του, πραγμα που ποτε δεν εγινε με το Sgt. Peppers
Αν εννοεις το Sticky Fingers τοτε μαλλον και σε εμενα αρεσει περισσοτερο απο το Sgt. Peppers
...
Δημήτριος Νοτκατζής said:Μπα , πέρασε και δεν ακούμπησε . Χαοτική η διαφορά μεταξύ τους . Εγώ τουλάχιστον γελάω όταν ακούω το Their satanic... ( καθώς το μόνο που μούρχεται στο μυαλό είναι το "Που πας ρε Καραμήτρο , ξυπόλητος στ' αγκάθια ;")
Ρε Πέτρο , ρε Πέτρο αχ ... το αντίστοιχο του Sgt peppers είναι το "Their satanic majesties request" . Οχι μόνον όφειλες να το ξέρεις :twoguns: :twoguns: αλλά μόλις δύο μηνύματα παραπάνω το είχα πεί ( δεν με προσέχεις :twoguns: :twoguns: :twoguns: )
Εμένα το Satanic μου αρέσει πολύ. Δε μπαίνω σε συγκρίσεις. Πιστεύω πως ήταν το τελευταίο ψαγμένο άλμπουμ των Stones: μετά πέθανε ο ξανθός και ο αρβυλομούρης οδήγησε το καράβι εκεί που ήθελε αυτός: σε πιο ...ασφαλή νερά και, βέβαια, σ αυτό που ήξεραν να κάνουν καλύτερα. -bye-
Ο εξααμερικανισμός ήταν στη γωνία - 'εχασαν όλη την ιδιαιτερότητα του Aftermath και τον εξωτισμό του Between the Buttons με αντάλλαγμα το καθαρόαιμο Ρυδμ'ν'Μπλούζ.
Δεν παραπονιέμαι. Απλά, πολλές φορές, μου λείπει πολύ και το άλλο
θα διαφωνήσω κάθετα γιά τους stones, αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα τον τρόπο γραφής και την προσέγγιση στο θέμα.
Καλώς ήρθες αγαπητέ....
τι μέ κάνεις τώρα....:slapface:
ήμουνα έτοιμος να το βάλω στη σέντρα.
Συμφωνώ γιά το aftermath και τα buttons...
αλλά το άλλο.....
γκρ.... πάλι με stones θα ξενυχτήσω....?:damnyou:
Τι ωραια:ernaehrung004: , ας μιλησουμε και λιγο για μουσικη...
Ετσι ακριβως αλλα αυτο εχει συμβει και σε παρα πολλες αλλες περιπτωσεις. Συνεπως αυτο δεν ειναι μομφη για τον Jackson, ετσι?
Γεια σου Πέτρο,σαφώς δεν είναι μομφή για τον Micheal αυτό.Το thriller εκτός απο εμπορικότερο lp όλων των εποχών είναι και στάμπα των 80ς.Αλλά το off the wall το βρίσκω λίγο ψηλά....με την έννοια της σημαντικότητας.Εγώ εκλαμβάνω την έννοια αυτή ως το κατα πόσο ένα album σπάει αφενος μεν το φράγμα της εποχής του και αφετέρου επηρεάζει την εξέλιξη της μουσικής τα επόμενα χρόνια.Με αυτήν την οπτική το Risque των Chic του τρώει άνετα την θέση.Αναφέρω αυτόν γιατί είναι της ίδιας χρονολογίας (79) και με δεδομένο οτι το off the wall είναι ενας καλός soul δίσκος ενώ το Risque ενας καλός soul/disco δίσκος που όμως διαμόρφωσε μουσικό ύφος...Δεν εξετάζω κριτικές πωλήσεις κλπ αλλά εφόσον το κριτήριο είναι η σημαντικότητα ναι το θεωρώ πιο σημαντικό απο την στιγμή που μετα για μια δεκετία τουλάχιστον ακούγαμε κομμάτια όπως το rapture/Blondie, china girl/Bowie,Rappers delight/Sugar hill gang another one bites the dust, κτλ.
Καμία μομφή λοιπόν.Ο Micheal και παιδί θαύμα υπήρξε και σωστός performer και όλα τα συναφή.Απλά λίγο έτσι ....πως να το πω ....ε λίγο ψιλούτσικα το βλέπω το off the wall
ρε παιδιά γιατί ξαναποστάρετε τα ίδια μηνύματα ; Και στο θέμα με τους Tool ο Μανωλακος τόχει ποστάρει τρείς φορές .
ρε παιδιά γιατί ξαναποστάρετε τα ίδια μηνύματα ; Και στο θέμα με τους Tool ο Μανωλακος τόχει ποστάρει τρείς φορές .