SCO Unix και Solaris είχαν κυκλοφορήσει και για x86 hardware, και φυσικά δεν ήταν δωρεάν.
Τί είναι το Linux;
- Thread starter suzakias
- Start date
Ένας από τους λόγους που απέτυχε το UNIX στο Desktop και τους πήρε τα σώβρακα η Microsoft με την Intel και αργότερα το Linux ήταν οι τιμές. Όταν αποφάσισε η Sun να πουλήσει το Solaris $30 αν θυμάμαι καλά το πλοίο είχε ήδη σαλπάρει.
Μέχρι τότε χρέωναν ΟΤΙ ΗΘΕΛΑΝ. Και φυσικά το HW κλειστό με ασυμβατότητες ακόμη και στα δικά τους μηχανήματα. Δεν θέλετε να γνωρίζετε τιμές εκείνης της εποχής. Αλλά βλέπεις ήταν σχεδόν μονόδρομος. Όποιος ήθελε γραφικά έσκαγε 5ψήφια στην SGI. Βάσεις δεδομένων στην IBM κτλ. Και μια ωραία πρωία ήρθε η Microsoft με τα NT και η Intel με τους Pentium - Xeon και δεν ήξεραν από που να φύγουν. Με $2000 αγόραζες κάτι που ο άλλος κοστολογούσε 5 και 10 φορές πάνω. Και με εξαρτήματα του εμπορίου. Μπορεί σε επιδόσεις 1-1 να ήταν πάλι καλύτερα αλλά έστηνες ένα ωραιότατο server farm και τους τελείωνες μια και καλή.
Και το τρελό είναι ότι είχαν ΌΛΑ τα πλεονεκτήματα αλλά την ίδια στιγμή ο ελιτισμός δεν τους άφηνε να προχωρήσουν. Πχ οι MIPS που είχαν οι Silicon Graphics ήταν παρόμοιοι με αυτούς που είχαν οι κονσόλες Nintendo 64 και Playstation. Ίδια περίπτωση με τους ARM που τρέχει η Apple αλλά βρίσκονται και στα κινητά μας. Αντί να δώσουν ανοιχτά εξαρτήματα έβαζαν ότι πιο "κλειστό" υπήρχε. Το οποίο φυσικά κοστολογούταν αντίστοιχα.
Φίλος είχε αγοράσει το nextstep (των SGI και του Steve Jobs) για x86 το 1996, νομίζω ήταν η έκδοση 4. Δε καταφέραμε ποτέ να το κάνουμε install, η συμβατότητά του ήταν πολύ περιορισμένη, απαιτούσε συγκεκριμένο SCSI controller, συγκεκριμένο CDROM κτλ κτλ. Αν θυμάμαι καλά κόστιζε 120.000 δραχμές τότε.
Όχι SGI. Εντελώς άλλη εταιρία. Ήταν η NEXT. Τεράστια ιστορία και πολύ μπροστά από την εποχή της. Αλλά δυστυχώς και αυτή έπεσε θύμα αυτού που γράφω πιο πάνω. Πανάκριβα μηχανήματα για μέτριες διαφορές στις επιδόσεις. Πχ είχε εσωτερικά τα τσιπ της 68xxx Motorola που φόραγαν και οι τότε Macintosh ΑΛΛΑ και οι πολύ φτηνότερες Amiga. Ναι μεν το λειτουργικό έκανε "παπάδες" όπως και κάποια επιπλέον τσιπ αλλά ο πολύ φτωχός συγγενής τα έκανε στο 1/10 της τιμής. Πχ τα γραφικά της τότε Amiga τα είδαν τα PC πολύ αργότερα.
Ευτυχώς ο Jobs κατάλαβε το λάθος που έκανε 2 φορές. Μία με τον πρώτο Macintosh και μία με τη NEXT. Και όταν γύρισε στην Apple έδωσε "φτηνά" μηχανήματα στο λαό με συμβατά κομμάτια. ΟΚ μπορεί να μην ήταν ακριβώς ανοιχτά καθώς είχαν PPC επεξεργαστές αλλά τα υπόλοιπα ήταν κομμάτια του εμπορίου. Μνήμες, δίσκοι και φυσικά το USB. Κράτησε χαμηλά το κόστος και έγινε το μεγάλο μπαμ καθώς ήταν άμεσα ανταγωνίσιμα με τα PC.
Μιας που πιάσαμε τα εμπορικά UNIX να σημειώσω πως ναι μεν ακολουθούσαν όλα το πρότυπο POSIX οπότε θεωρητικά θα έπρεπε μια εφαρμογή να τρέχει παντού αλλά φυσικά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε καθώς η κάθε εταιρία είχε τους δικούς της επεξεργαστές και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να υποστηρίξει τον ανταγωνιστή.
Εδώ λοιπόν ήρθε η κοινότητα του GNU και με τα σωστά εργαλεία γεφύρωσε το χάσμα. Ο GNU C Compiler ή GCC έτρεχε παντού και φυσικά ήταν ανοιχτού κώδικα. Αντί να δώσει ο άλλος ΧΨΩ χιλιάρικα το έκανε δωρεάν και μάλιστα είχε μεγαλύτερη αγορά καθώς απευθυνόταν σε όλα τα λειτουργικά. Σιγά σιγά άρχισαν να προσθέτουν κώδικα και σήμερα τρέχει ΠΑΝΤΟΥ και μάλιστα είναι πολύ βελτιστοποιημένος.
Έτσι για την ενημέρωση το αντίστοιχο εργαλείο της IBM κοστίζει $6240.
www.ibm.com
ΟΚ σου δίνει και επιπλέον χαρακτηριστικά συγκεκριμένα για την πλατφόρμα της IBM. Αλλά είναι μόνο για το AIX και τους επεξεργαστές POWER. Πχ ξεχνάς εντελώς τα PC που έχουμε όλοι και είναι φυσικά τεράστια αγορά είτε σαν Desktops, είτε σαν Servers.
To Linux έπιασε και γι' αυτό. Διότι σχεδόν αμέσως είχε εργαλεία για διάφορες πλατφόρμες. Οπότε οι διάφορες εφαρμογές μπορούσαν να τρέξουν με απειροελάχιστες αλλαγές.
Εδώ λοιπόν ήρθε η κοινότητα του GNU και με τα σωστά εργαλεία γεφύρωσε το χάσμα. Ο GNU C Compiler ή GCC έτρεχε παντού και φυσικά ήταν ανοιχτού κώδικα. Αντί να δώσει ο άλλος ΧΨΩ χιλιάρικα το έκανε δωρεάν και μάλιστα είχε μεγαλύτερη αγορά καθώς απευθυνόταν σε όλα τα λειτουργικά. Σιγά σιγά άρχισαν να προσθέτουν κώδικα και σήμερα τρέχει ΠΑΝΤΟΥ και μάλιστα είναι πολύ βελτιστοποιημένος.
Έτσι για την ενημέρωση το αντίστοιχο εργαλείο της IBM κοστίζει $6240.
IBM Open XL C/C++ for AIX - Overview
C/C++ compiler to develop and optimize app performance.
www.ibm.com
ΟΚ σου δίνει και επιπλέον χαρακτηριστικά συγκεκριμένα για την πλατφόρμα της IBM. Αλλά είναι μόνο για το AIX και τους επεξεργαστές POWER. Πχ ξεχνάς εντελώς τα PC που έχουμε όλοι και είναι φυσικά τεράστια αγορά είτε σαν Desktops, είτε σαν Servers.
To Linux έπιασε και γι' αυτό. Διότι σχεδόν αμέσως είχε εργαλεία για διάφορες πλατφόρμες. Οπότε οι διάφορες εφαρμογές μπορούσαν να τρέξουν με απειροελάχιστες αλλαγές.
Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Αυτό δεν είναι το «αυθεντικό» UNIX με την έννοια οτι δεν είναι το λειτουργικό που ανέπτυξε και διένειμε η «κοινότητα». Ήταν το unix που το πήραν εταιρείες, πρόσθεσαν/αφαίρεσαν λειτουργίες και το πούλησαν. Κάτι που γίνεται ακόμα και τώρα, όπως για παράδειγμα η Apple με το FreeBSD.
Είναι μια πρακτική που επιτρέπεται στην κοινότητα του ανοιχτού κώδικα με πάμπολλες εφαρμογές, wordpress για παράδειγμα. Επειδή φτιάχνω εγώ μια wordpress based εφαρμογή που τη μοσχοπουλάω δεν σημαίνει οτι το wordpress είναι επί πληρωμή, η δικιά μου εφαρμογή είναι.
Ο λόγος που αυτές οι εκδόσεις δεν θεωρούνται «αυθεντικό» unix - ή οτιδήποτε άλλο - είναι οτι οι εταιρείες αυτές πήραν το λειτουργικό και δεν συνεισέφεραν καθόλου σε αυτό, στην «ανοιχτή» του έκδοση. Στην αρχή τουλάχιστον.
Τρανότερο παράδειγμα ή Oracle που είχει φάει το κράξιμο της αρκούδες πολλές φορές. Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος της RedHat που από την αρχή βοήθησε όσο μπορούσε.
Εν πάσει περιπτώσει θα πλατιάσει πολύ η κουβέντα και πιθανόν να μην έχει και νόημα αφού αυτό που αναφέρεις δεν μπορεί να θεωρηθεί και λάθος. Ίσως είναι θέμα οπτικής.
Last edited:
Ο λόγος που απέτυχε το unix στο desktop - όπως και άλλα λειτουργικά - είναι οτι δεν είχε γραφικό περιβάλλον.
Το 80% των υπολογιστών δεν απευθύνεται σε πυροβολημένους που ξημεροβραδιάζονται για να τρέξουν το χ patchάκι ώστε να αναγνωρίσει τον ψ controller και να τρέξει το raid 31529.
Απευθύνεται σε ανθρώπους που απλά θέλουν αν κάνουν τη δουλειά τους...
Το "αυθεντικό" Unix είναι δημιούργημα των Bell labs της AT&T, δεν ήταν ποτέ της "κοινότητας". Στην αρχή η AT&T το διέθεσε σε πανεπιστήμια και εταιρείες με συγκεκριμένη άδεια χρήσης, διατηρώντας φυσικά όλα τα δικαιώματα. Μπερδεύετε το Linux με το Unix.
Όπως αναφέρεις κι εσύ η AT&T δεν πούλαγε το λειτουργικό αυτό, μερικοί από αυτούς που το πήραν (τους το αδειοδότησε για την ακρίβεια) το έκαναν.
Πολλοί από αυτούς που το πήραν ήταν πανεπιστημιακές κοινότητες και αυτοί δημιούργησαν την «κοινότητα».
Η MIcrosoft και η Solaris δεν μπορούν να θεωρηθούν οτι ανήκουν σε αυτή. Όπως και η ίδια η AT&T φυσικά.
Το δημιούργημά της όμως ναί.
Πολλοί από αυτούς που το πήραν ήταν πανεπιστημιακές κοινότητες και αυτοί δημιούργησαν την «κοινότητα».
Η MIcrosoft και η Solaris δεν μπορούν να θεωρηθούν οτι ανήκουν σε αυτή. Όπως και η ίδια η AT&T φυσικά.
Το δημιούργημά της όμως ναί.
Last edited:
@ΑποστόληςΠ κάπου τα έχεις μπερδέψει. Επειδή είμαι στη δουλειά δε μπορώ να σου απαντήσω με λεπτομέρειες. Το απόγευμα θα γράψω σεντόνι.
Προσωπικά ΑΓΑΠΑΩ linux, ειναι μια ΙΔΕΑ ρε αδερφέ, κι οι ιδέες ειναι ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΕΣ, δεν πεθαίνουν ποτέ !
Έχω δοκιμάσει διάφορες διανομές κατα καιρούς κι ειδικά όταν ήμουν φοιτητής, Linux Mint, Fedora, Debian. Τελευταία απόπειρα να αλαφρύνω το laptop μου (ετους 2012 με διπύρηνο i5 κι 4 γίγα μνήμης, μετά τον τουμπάνιασα, α, ρε Dell, δεν παίζεσαι σε αυτό!), εγκατέστησα Debian κι πραγματικά, ακόμα κι χωρίς ssd πέτυχα κάτι απίστευτα start up, αέρα πήγαινε το μηχανάκι ! ΑΛΛΑ: Είναι δυνατόν ακόμα κι για βλέπω Youtube να πρέπει να ψάχνω σε φορουμ βρε παιδιά ; Δεν μπορούν κάποια out-of-the-box ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ πράγματα να δουλεύουν ;
Η χαριστική βολή ήταν όταν χρειάστηκε να δούμε κάποια αξονική-μαγνητική στο νοσοκομείο κι δεν γνώριζα αν θα την "έτρεχε" το Linux. Και επειδή το λαπτοπ είναι κι εργαλείο δουλειάς, επιστροφή στην Μικρομαλακή.
Πάντως μου έχει μείνει κρυφός πόθος να ξαναρχίσω το άθλημα αλλά σε ένα μηχανάκι που δεν θα αγχώνομαι αν "σπάσει" ή δεν δουλεύει κάτι, δεν ξέρω αν αυτό σας λέει κάτι...
Έχω δοκιμάσει διάφορες διανομές κατα καιρούς κι ειδικά όταν ήμουν φοιτητής, Linux Mint, Fedora, Debian. Τελευταία απόπειρα να αλαφρύνω το laptop μου (ετους 2012 με διπύρηνο i5 κι 4 γίγα μνήμης, μετά τον τουμπάνιασα, α, ρε Dell, δεν παίζεσαι σε αυτό!), εγκατέστησα Debian κι πραγματικά, ακόμα κι χωρίς ssd πέτυχα κάτι απίστευτα start up, αέρα πήγαινε το μηχανάκι ! ΑΛΛΑ: Είναι δυνατόν ακόμα κι για βλέπω Youtube να πρέπει να ψάχνω σε φορουμ βρε παιδιά ; Δεν μπορούν κάποια out-of-the-box ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ πράγματα να δουλεύουν ;
Η χαριστική βολή ήταν όταν χρειάστηκε να δούμε κάποια αξονική-μαγνητική στο νοσοκομείο κι δεν γνώριζα αν θα την "έτρεχε" το Linux. Και επειδή το λαπτοπ είναι κι εργαλείο δουλειάς, επιστροφή στην Μικρομαλακή.
Πάντως μου έχει μείνει κρυφός πόθος να ξαναρχίσω το άθλημα αλλά σε ένα μηχανάκι που δεν θα αγχώνομαι αν "σπάσει" ή δεν δουλεύει κάτι, δεν ξέρω αν αυτό σας λέει κάτι...
Μιλάμε τώρα για δεκαετία 70. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν αλλού μεγάλοι υπολογιστές, μόνο σε πανεπιστήμια και μεγάλες εταιρείες. Και τα λεφτά ήταν στο hardware, όχι στο λειτουργικό σύστημα.
Δεν υπήρχε καμία "κοινότητα" στο Unix γιατί δεν ήταν open source, ούτε free source. Η κοινότητα δημιουργήθηκε μετά το 1992 όταν βγήκε το πρώτο free unix, το 386BSD (μετέπειτα FreeBSD) και φυσικά με το Linux.
Υπήρχαν πολλά κομμάτια free ή open source, όπως πχ τα GNU tools (από το 1983), αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Άλλωστε GNU is Not Unix.
Κατ' αρχάς λίγα λόγια για τα εμπορικά σήματα. Υπάρχει το UNIX σαν trademark που άνηκε στην AT&T και αργότερα πέρασε στο Open Group. Ύστερα υπάρχει το Single Unix Specification το οποίο ορίζει ποια λειτουργικά είναι UNIX χωρίς όμως να μπορούν να πωλούνται σαν τέτοια. Πχ το MacOS X είναι UNIX 2003 ενώ το IBM AIX ανήκει στην πιο πρόσφατη πιστοποίηση V7. Η διαφορά είναι καθαρά στο εμπορικό σήμα καθώς δε μπορείς να λες MacOS UNIX όπως ο Peter Jackson δε μπορεί να λέει ότι έγραψε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ναι μεν οι ταινίες είναι δημιουργία του αλλά η ιστορία όχι. Τέλος υπάρχει η ανεπίσημη έννοια του Unix-Like. Αυτό κάποτε περιελάμβανε τα υπόλοιπα λειτουργικά που ναι μεν ήταν συμβατά αλλά όχι πιστοποιημένα. Πχ το Linux. Σήμερα όμως αυτό έχει αλλάξει. Ναι μεν το Linux εξακολουθεί να μην είναι πιστοποιημένο ΑΛΛΑ επειδή είναι ο κυρίαρχος της αγοράς τρέχουν οι άλλοι να το προλάβουν. Πχ πολλά εργαλεία γίνονται port στα ήδη υπάρχοντα Unixes καθώς είναι ανώτερα.
Τώρα πάμε στην ιστορία. Κατ' αρχάς η AT&T ήταν περιορισμένη από την επιτροπή ανταγωνισμού και δεν μπορούσε να μπει στη βιομηχανία των υπολογιστών. Τέλη του '60 και οι ερευνητές στα Bell Labs αποφάσισαν να βελτιώσουν το MULTICS. Έφτιαξαν το UNIX το οποίο έφερε την πραγματική επανάσταση στο system programming. Μέχρι τότε τα προγράμματα ήταν γραμμένα σε Assembly. Ο κάθε υπολογιστής είχε τα δικά του και φυσικά αποκλείονταν η φορητότητα. Ακόμη και σε υπολογιστές της ίδιας εταιρίας έπρεπε να γράψεις ξανά το πρόγραμμα για να εκμεταλλευτεί τα νέα χαρακτηριστικά. Το UNIX όμως γράφτηκε σε C που είναι μια γλώσσα High Level. Αυτό σημαίνει ότι δε χρειάζεται να ξέρεις τις "ιδιοτροπίες" του κάθε μηχανήματος. Αντίθετα φρόντιζε γι' αυτό ο compiler που θεωρητικά ήδη υπήρχε και στο κάτω κάτω ήταν η δουλειά του. Την ίδια στιγμή ο Ken Thompson δίδαξε για λίγο στο Berkeley το συγκεκριμένο λειτουργικό αφού ήταν "πειραματικό" και δεν είχαν θέματα με άδειες. Αυτό ήταν η μεγάλη στιγμή καθώς δεκάδες φοιτητές ξαφνικά είχαν στα χέρια τους ένα πρωτοποριακό λειτουργικό μακριά από τις αγκυλώσεις των εταιριών. Όταν βγήκαν στην αγορά εργασίας είχαν στα χέρια τους ένα τρομερό εργαλείο το οποίο έγινε η βάση για τη σημερινή βιομηχανία. Ξεπήδησαν άπειρες εταιρίες οι οποίες πρόσφεραν χαρακτηριστικά η μια στην άλλη ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω της φορητότητας της γλώσσας C. Την ίδια στιγμή ο Richard Stallman ξεκίνησε το GNU project διότι έβλεπε την ανάμειξη των εταιριών και ήθελε να αποφύγει την εμπορευματοποίηση.
Στο μεταξύ η AT&T ανέπτυσσε το λειτουργικό και έθετε διάφορα στάνταρ τα οποία είχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο δημιουργήσει άλλες εταιρίες. Η πιο ενεργή ήταν η Sun και το πιο δημοφιλές "τέκνο" ήταν το SVR4 το οποίο τελικά υιοθέτησαν άπαντες και είναι ουσιαστικά το τελευταίο σημαντικό milestone πριν την εμφάνιση των Windows NT και του Linux λίγα χρόνια μετά. Πέραν του εμπορικού κομματιού, τεράστια επιρροή είχε και το CRSG του Πανεπιστημίου Berkeley. Σαν πανεπιστημιακό εργαστήριο είχαν αρκετές ιδέες με σημαντικότερη τα Sockets που ουσιαστικά έκαναν πραγματικότητα το Internet και τα δίκτυα όπως τα ξέρουμε σήμερα.
Δυστυχώς όμως τα '90's δεν ήταν το ίδιο ενθαρρυντικά. Ξεκίνησαν με μηνύσεις και οι εταιρίες είχαν γιγαντωθεί τόσο πολύ που έγιναν ανεξέλεγκτες. Σιγά σιγά ήρθαν στη ζωή μας και τα PC οπότε άρχισε το κάθε γραφείο και σπίτι να μπαίνει στην "ηλεκτρονική ζωή". Στο κομμάτι των μηνύσεων δε θα σταθώ καθόλου. Στο εμπορικό κομμάτι όμως, όπως έγραψα και σε προηγούμενο μήνυμα, ζητούσαν ένα νεφρό για κάθε αναβάθμιση και σε κάθε έκδοση σε έδεναν όλο και πιο πολύ στο άρμα τους με τα νέα χαρακτηριστικά που κρατούσαν πλέον για τους πελάτες τους. Πχ η IBM στο AIX άρχισε να μεταφέρει χαρακτηριστικά από τα mainframes σχετικά με τα "εικονικά" περιβάλλοντα και στα πιο "απλά" workstations. Αυτό άρχισε να δημιουργεί προβλήματα σε όλους. Είτε είσαι οργανισμός με χιλιάδες υπολογιστές είτε απλά ένα γραφείο με μερικούς σταθμούς εργασίας.
Εκεί λοιπόν ήρθαν τα PC με την Microsoft και το Linux και τους πήραν τα σώβρακα. Η Micosoft με τα Windows έδωσαν και στην "κουτσή Μαρία" τη δυνατότητα να δουλέψει σε υπολογιστή με γραφικά χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία και το Linux ήταν συμβατό POSIX αλλά δωρεάν. Οπότε είχες να διαλέξεις οικονομικά και να κάνεις τη δουλειά σου.
Οι εταιρίες είχαν όλα τα φόντα να κυριαρχίσουν αλλά γι' ακόμη μια φορά επέλεξαν το δρόμο της απληστίας. Κλειστά όλα και όπου μας βγάλει. Έτσι για την ενημέρωση όταν βγήκαν τα πρώτα IBM PC υπήρχαν διαφορές με τα συμβατά. ΑΛΛΑ ο Bill Gates που είναι γάτα με πέταλα αγνόησε το "γίγαντα" και προτίμησε να στηρίξει τα φτηνότερα συμβατά. Φυσικά πλυμμήρησε η αγορά και γέμισε παντού DOS και μετά Windows.
Τώρα πάμε στην ιστορία. Κατ' αρχάς η AT&T ήταν περιορισμένη από την επιτροπή ανταγωνισμού και δεν μπορούσε να μπει στη βιομηχανία των υπολογιστών. Τέλη του '60 και οι ερευνητές στα Bell Labs αποφάσισαν να βελτιώσουν το MULTICS. Έφτιαξαν το UNIX το οποίο έφερε την πραγματική επανάσταση στο system programming. Μέχρι τότε τα προγράμματα ήταν γραμμένα σε Assembly. Ο κάθε υπολογιστής είχε τα δικά του και φυσικά αποκλείονταν η φορητότητα. Ακόμη και σε υπολογιστές της ίδιας εταιρίας έπρεπε να γράψεις ξανά το πρόγραμμα για να εκμεταλλευτεί τα νέα χαρακτηριστικά. Το UNIX όμως γράφτηκε σε C που είναι μια γλώσσα High Level. Αυτό σημαίνει ότι δε χρειάζεται να ξέρεις τις "ιδιοτροπίες" του κάθε μηχανήματος. Αντίθετα φρόντιζε γι' αυτό ο compiler που θεωρητικά ήδη υπήρχε και στο κάτω κάτω ήταν η δουλειά του. Την ίδια στιγμή ο Ken Thompson δίδαξε για λίγο στο Berkeley το συγκεκριμένο λειτουργικό αφού ήταν "πειραματικό" και δεν είχαν θέματα με άδειες. Αυτό ήταν η μεγάλη στιγμή καθώς δεκάδες φοιτητές ξαφνικά είχαν στα χέρια τους ένα πρωτοποριακό λειτουργικό μακριά από τις αγκυλώσεις των εταιριών. Όταν βγήκαν στην αγορά εργασίας είχαν στα χέρια τους ένα τρομερό εργαλείο το οποίο έγινε η βάση για τη σημερινή βιομηχανία. Ξεπήδησαν άπειρες εταιρίες οι οποίες πρόσφεραν χαρακτηριστικά η μια στην άλλη ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω της φορητότητας της γλώσσας C. Την ίδια στιγμή ο Richard Stallman ξεκίνησε το GNU project διότι έβλεπε την ανάμειξη των εταιριών και ήθελε να αποφύγει την εμπορευματοποίηση.
Στο μεταξύ η AT&T ανέπτυσσε το λειτουργικό και έθετε διάφορα στάνταρ τα οποία είχαν με τον ένα ή άλλο τρόπο δημιουργήσει άλλες εταιρίες. Η πιο ενεργή ήταν η Sun και το πιο δημοφιλές "τέκνο" ήταν το SVR4 το οποίο τελικά υιοθέτησαν άπαντες και είναι ουσιαστικά το τελευταίο σημαντικό milestone πριν την εμφάνιση των Windows NT και του Linux λίγα χρόνια μετά. Πέραν του εμπορικού κομματιού, τεράστια επιρροή είχε και το CRSG του Πανεπιστημίου Berkeley. Σαν πανεπιστημιακό εργαστήριο είχαν αρκετές ιδέες με σημαντικότερη τα Sockets που ουσιαστικά έκαναν πραγματικότητα το Internet και τα δίκτυα όπως τα ξέρουμε σήμερα.
Δυστυχώς όμως τα '90's δεν ήταν το ίδιο ενθαρρυντικά. Ξεκίνησαν με μηνύσεις και οι εταιρίες είχαν γιγαντωθεί τόσο πολύ που έγιναν ανεξέλεγκτες. Σιγά σιγά ήρθαν στη ζωή μας και τα PC οπότε άρχισε το κάθε γραφείο και σπίτι να μπαίνει στην "ηλεκτρονική ζωή". Στο κομμάτι των μηνύσεων δε θα σταθώ καθόλου. Στο εμπορικό κομμάτι όμως, όπως έγραψα και σε προηγούμενο μήνυμα, ζητούσαν ένα νεφρό για κάθε αναβάθμιση και σε κάθε έκδοση σε έδεναν όλο και πιο πολύ στο άρμα τους με τα νέα χαρακτηριστικά που κρατούσαν πλέον για τους πελάτες τους. Πχ η IBM στο AIX άρχισε να μεταφέρει χαρακτηριστικά από τα mainframes σχετικά με τα "εικονικά" περιβάλλοντα και στα πιο "απλά" workstations. Αυτό άρχισε να δημιουργεί προβλήματα σε όλους. Είτε είσαι οργανισμός με χιλιάδες υπολογιστές είτε απλά ένα γραφείο με μερικούς σταθμούς εργασίας.
Εκεί λοιπόν ήρθαν τα PC με την Microsoft και το Linux και τους πήραν τα σώβρακα. Η Micosoft με τα Windows έδωσαν και στην "κουτσή Μαρία" τη δυνατότητα να δουλέψει σε υπολογιστή με γραφικά χωρίς να ξοδέψει μια περιουσία και το Linux ήταν συμβατό POSIX αλλά δωρεάν. Οπότε είχες να διαλέξεις οικονομικά και να κάνεις τη δουλειά σου.
Οι εταιρίες είχαν όλα τα φόντα να κυριαρχίσουν αλλά γι' ακόμη μια φορά επέλεξαν το δρόμο της απληστίας. Κλειστά όλα και όπου μας βγάλει. Έτσι για την ενημέρωση όταν βγήκαν τα πρώτα IBM PC υπήρχαν διαφορές με τα συμβατά. ΑΛΛΑ ο Bill Gates που είναι γάτα με πέταλα αγνόησε το "γίγαντα" και προτίμησε να στηρίξει τα φτηνότερα συμβατά. Φυσικά πλυμμήρησε η αγορά και γέμισε παντού DOS και μετά Windows.
Συνέχεια με το γραφικό περιβάλλον. Μπορεί οι "πραγματικοί άντρες να το κάνουν με το πληκτρολόγιο" αλλά αυτό είναι μύθος. Αντίθετα στο UNIX το γραφικό περιβάλλον ήταν βασικό στοιχείο της εργασίας. Όχι μόνο αυτό αλλά είχε και μερικά χαρακτηριστικά που ακόμη και σήμερα τα βλέπουμε με το κιάλι.
Κατ' αρχάς από το 1983 υπήρχε γραφικό περιβάλλον και λίγο αργότερα έγινε αυτό που σήμερα έχουμε όλοι μας. Το X window system. Ναι 40 ετών πρόγραμμα και δουλεύει σχεδόν μια χαρά. Επειδή τότε η ισχύς εξακολουθούσε και ήταν πανάκριβη, βασικό χαρακτηριστικό από την αρχή ήταν το δίκτυο. Μπορούσες να τρέξεις ένα γραφικό πρόγραμμα από ένα ισχυρό υπολογιστή σε ένα αδύναμο τερματικό. Γι' αυτό ακόμη και σήμερα η ορολογία είναι Xserver. Και έτρεχε κανονικότατα καθώς όλη η δουλειά γινόταν στον ισχυρό υπολογιστή. Το τερματικό απλά έβλεπε το αποτέλεσμα.
Κάτι άλλο που είχαν συγκεκριμένα λειτουργικά όπως το NEXTSTEP και το SunOS ήταν η Display Postscript. Για όσους δεν γνωρίζουν η Postscript είναι μια γλώσσα προγραμματισμού σχεδιασμένη για διανυσματικά γραφικά και κείμενο. Σχεδιασμένη από την Adobe για εφαρμογές DTP ώστε να εκτυπώνεις χωρίς απώλειες σε ότι μέγεθος θες. Εδώ λοιπόν πήραν την PS και την χρησιμοποίησαν ώστε να σχεδιάσουν την οθόνη του υπολογιστή. Με αυτό τον τρόπο τα πάντα μπορούσαν να αλλάξουν μέγεθος χωρίς πτώση στην ποιότητα. Αυτό που μας διαφήμιζε η Apple με το πρώτο MacOS X ουσιαστικά ήταν το γραφικό περιβάλλον του NEXT που είχε αγοράσει το 1997 και υπήρχε ήδη για μια δεκαετία. Στα Windows έπρεπε να περάσουν χρόνια ώστε να δούμε σωστό scaling στις εφαρμογές και εννοείται πως οι παλιές εξακολουθούν να μην είναι συμβατές.
Γενικά εκεί υπήρχε ο κύριος όγκος των γραφικών. Πχ το Maya, το CATIA και άλλα σχεδιαστικά προγράμματα έτρεχαν σε UNIX πριν αρχίσουν τα Windows να υποστηρίζονται. Άλλωστε τα PC ήταν τόσο αδύναμα και με ανύπαρκτες κάρτες γραφικών για εκείνη την εποχή.
Κατ' αρχάς από το 1983 υπήρχε γραφικό περιβάλλον και λίγο αργότερα έγινε αυτό που σήμερα έχουμε όλοι μας. Το X window system. Ναι 40 ετών πρόγραμμα και δουλεύει σχεδόν μια χαρά. Επειδή τότε η ισχύς εξακολουθούσε και ήταν πανάκριβη, βασικό χαρακτηριστικό από την αρχή ήταν το δίκτυο. Μπορούσες να τρέξεις ένα γραφικό πρόγραμμα από ένα ισχυρό υπολογιστή σε ένα αδύναμο τερματικό. Γι' αυτό ακόμη και σήμερα η ορολογία είναι Xserver. Και έτρεχε κανονικότατα καθώς όλη η δουλειά γινόταν στον ισχυρό υπολογιστή. Το τερματικό απλά έβλεπε το αποτέλεσμα.
Κάτι άλλο που είχαν συγκεκριμένα λειτουργικά όπως το NEXTSTEP και το SunOS ήταν η Display Postscript. Για όσους δεν γνωρίζουν η Postscript είναι μια γλώσσα προγραμματισμού σχεδιασμένη για διανυσματικά γραφικά και κείμενο. Σχεδιασμένη από την Adobe για εφαρμογές DTP ώστε να εκτυπώνεις χωρίς απώλειες σε ότι μέγεθος θες. Εδώ λοιπόν πήραν την PS και την χρησιμοποίησαν ώστε να σχεδιάσουν την οθόνη του υπολογιστή. Με αυτό τον τρόπο τα πάντα μπορούσαν να αλλάξουν μέγεθος χωρίς πτώση στην ποιότητα. Αυτό που μας διαφήμιζε η Apple με το πρώτο MacOS X ουσιαστικά ήταν το γραφικό περιβάλλον του NEXT που είχε αγοράσει το 1997 και υπήρχε ήδη για μια δεκαετία. Στα Windows έπρεπε να περάσουν χρόνια ώστε να δούμε σωστό scaling στις εφαρμογές και εννοείται πως οι παλιές εξακολουθούν να μην είναι συμβατές.
Γενικά εκεί υπήρχε ο κύριος όγκος των γραφικών. Πχ το Maya, το CATIA και άλλα σχεδιαστικά προγράμματα έτρεχαν σε UNIX πριν αρχίσουν τα Windows να υποστηρίζονται. Άλλωστε τα PC ήταν τόσο αδύναμα και με ανύπαρκτες κάρτες γραφικών για εκείνη την εποχή.
Μέρος 3ο. Εταιρίες και λειτουργικά.
Στην αρχή υπήρχε μόνο το "επίσημο" από την AT&T. Το CRSG στο Berkeley άρχισε να φτιάχνει διάφορα patches βελτιώνοντάς το. Σιγά σιγά άρχισε να έχει αρκετές αλλαγές και πλέον ήταν κάτι το διαφορετικό. Έτσι αποκτήσαμε το SYSV και το BSD. Το BSD επειδή ήταν αποτέλεσμα εργαστηρίου είχε αρκετές πρωτοποριακές ιδέες. Χτες έγραψα για τα sockets. Πολύ σημαντική προσθήκη ήταν και το UFS που ήταν πολύ σύγχρονο σύστημα αρχείων και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα στα BSD's. Οι εταιρίες βελτίωναν συνεχώς το UNIX και έδιναν και στους υπόλοιπους τα διάφορα πρωτόκολα. Υπήρχε σχεδόν παράλληλη ανάπτυξη όλων και διέφεραν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Solaris που ήταν και το πιο δημοφιλές. Η Sun έφτιαχνε σχετικά οικονομικά workstations με ειδίκευση στο δίκτυο. Slogan είχε το "The Network is the Computer". Τα μεγαλύτερα της μηχανήματα ήταν από τις πρώτες επιλογές για δικτυακές εφαρμογές. NFS, NIS/YP και άλλες σχετικές δικτυακές υπηρεσίες ήταν δικά της "παιδιά".
IRIX. Εδώ δε χρειάζεται να γράψουμε πολλά. OpenGL. Η απόλυτη επιλογή για όσους ήθελαν να ασχοληθούν με τα τα multimedia. Το αγαπημένο μηχάνημα του Hollywood.
ΑΙΧ και HP/UX. IBM και Hewlett Packard. Αν και έφτιαχναν workstations η πραγματική τους δύναμη ήταν στους διακομιστές. Έφεραν στην αγορά λύσεις για virtualization και διαχείρηση μεγάλου όγκου δεδομένων.
NEXTSTEP. Το αγαπημένο εργαλείο των προγραμματιστών καθώς έφερε στην αγορά το RAD και τον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό.
Όμως όλα είχαν κοινά χαρακτηριστικά, έτρεχαν τις ίδιες εφαρμογές μιας που ήταν στην ίδια οικογένεια και πάνω απ' όλα σταθερά. Η φιλοσοφία του Keep It Simple Stupid υπήρχε σε όλα τα εργαλεία. Δεν υπήρχαν μεγάλα προγράμματα αλλά μικρά και τα συνδύαζες. Πχ ο μεγάλος αντίπαλος που ήταν το DEC VMS ήταν ανώτερο σχεδιαστικά τα πρώτα χρόνια αλλά πολύπλοκο. Είχες πολλες διαφορετικές επίλογές για το ίδιο πράγμα και έπρεπε να έχεις ολόκληρη βιβλιοθήκη για το σύστημα. Αντίθετα το UNIX είχε πολλά μικρά εργαλεία και ήταν πολύ εύκολο στην απομημόνευση.
Στην αρχή υπήρχε μόνο το "επίσημο" από την AT&T. Το CRSG στο Berkeley άρχισε να φτιάχνει διάφορα patches βελτιώνοντάς το. Σιγά σιγά άρχισε να έχει αρκετές αλλαγές και πλέον ήταν κάτι το διαφορετικό. Έτσι αποκτήσαμε το SYSV και το BSD. Το BSD επειδή ήταν αποτέλεσμα εργαστηρίου είχε αρκετές πρωτοποριακές ιδέες. Χτες έγραψα για τα sockets. Πολύ σημαντική προσθήκη ήταν και το UFS που ήταν πολύ σύγχρονο σύστημα αρχείων και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα στα BSD's. Οι εταιρίες βελτίωναν συνεχώς το UNIX και έδιναν και στους υπόλοιπους τα διάφορα πρωτόκολα. Υπήρχε σχεδόν παράλληλη ανάπτυξη όλων και διέφεραν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Solaris που ήταν και το πιο δημοφιλές. Η Sun έφτιαχνε σχετικά οικονομικά workstations με ειδίκευση στο δίκτυο. Slogan είχε το "The Network is the Computer". Τα μεγαλύτερα της μηχανήματα ήταν από τις πρώτες επιλογές για δικτυακές εφαρμογές. NFS, NIS/YP και άλλες σχετικές δικτυακές υπηρεσίες ήταν δικά της "παιδιά".
IRIX. Εδώ δε χρειάζεται να γράψουμε πολλά. OpenGL. Η απόλυτη επιλογή για όσους ήθελαν να ασχοληθούν με τα τα multimedia. Το αγαπημένο μηχάνημα του Hollywood.
ΑΙΧ και HP/UX. IBM και Hewlett Packard. Αν και έφτιαχναν workstations η πραγματική τους δύναμη ήταν στους διακομιστές. Έφεραν στην αγορά λύσεις για virtualization και διαχείρηση μεγάλου όγκου δεδομένων.
NEXTSTEP. Το αγαπημένο εργαλείο των προγραμματιστών καθώς έφερε στην αγορά το RAD και τον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό.
Όμως όλα είχαν κοινά χαρακτηριστικά, έτρεχαν τις ίδιες εφαρμογές μιας που ήταν στην ίδια οικογένεια και πάνω απ' όλα σταθερά. Η φιλοσοφία του Keep It Simple Stupid υπήρχε σε όλα τα εργαλεία. Δεν υπήρχαν μεγάλα προγράμματα αλλά μικρά και τα συνδύαζες. Πχ ο μεγάλος αντίπαλος που ήταν το DEC VMS ήταν ανώτερο σχεδιαστικά τα πρώτα χρόνια αλλά πολύπλοκο. Είχες πολλες διαφορετικές επίλογές για το ίδιο πράγμα και έπρεπε να έχεις ολόκληρη βιβλιοθήκη για το σύστημα. Αντίθετα το UNIX είχε πολλά μικρά εργαλεία και ήταν πολύ εύκολο στην απομημόνευση.
Μέρος 4ο. Παρακμή και άνοδος του Linux.
Η περίοδος ακμής δεν κράτησε πολύ. Στις αρχές του '90 οι εταιρίες είχαν γιγαντωθεί και εμφανίστηκε τότε το internet όπως το ξέρουμε σήμερα. Ξαφνικά άνοιξαν νέες αγορές και κάποιος θα περίμενε ότι θα συνέχιζαν να κυριαρχούν. Όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Ναι μεν στήριζαν τις υπηρεσίες αλλά οι νέοι χρήστες προφανώς δεν μπορούσαν να διαθέσουν $10000 για υπολογιστή. Τα PC συμβατά άρχισαν να κατακλύζουν την αγορά σε σπίτια και εταιρίες. Με το ποσό που ήθελε ένα απλό UNIX workstation ένα γραφείο αγόραζε 5 και 10 μηχανήματα. Και τα προγράμματα ήταν λογιστικά και κείμενο άρα δεν ήθελαν τρελή ισχύ ώστε να δικαιολογείται η τιμή.
Οι χρήστες ήθελαν την ισχύ αλλά σε χαμηλή τιμή. Κάπου εκεί ήρθε ο Intel Pentium και απογείωσε τις επιδόσεις των ταπεινών PC. Πλέον δεν ήταν οι φτωχοί συγγενείς αλλά ικανοί ανταγωνιστές. Τα Windows 95 και NT δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τα γραφικά workstations των άλλων εταιριών και η MS έδωσε όλα τα εργαλεία ανάπτυξης με αποτέλεσμα να γεμίσει η αγορά γραφικές εφαρμογές. Την ίδια στιγμή στο εταιρικό κομμάτι έκανε ότι ήταν δυνατό να μαζέψει πελάτες. SQL Server, Exchange, Active Directory που μέχρι τότε ήταν αποκλειστικά χαρακτηριστικά των UNIXes έγιναν εργαλεία στους χρήστες Windows.
Την ίδια στιγμή μια αμφίβολη πώληση του σήματος UNIX έδωσε την ευκαιρία στο Linux να εκτοξευτεί. Μέχρι τότε το BSD περιείχε κώδικα της AT&T για να τρέξει. Η πώληση του σήματος οδήγησε τη νέα εταιρία να ζητήσει την αντικατάσταση του κώδικα διότι ήταν πατενταρισμένος. Επειδή το BSD ήταν δωρεάν το έτρεχε πολύς κόσμος είτε σαν χόμπι είτε για να γλιτώσει χρήμα από τις πανάκριβες άδειες. Στην αρχή η νέα εταιρία στράφηκε προς το CSRG αλλά ο φόβος των τρίτων χρηστών τους οδήγησε στο να βρουν άλλες λύσεις.
Στο μεταξύ το Linux ήταν SYSV συμβατό αλλά δεν περιείχε καθόλου πατενταρισμένο κώδικα μιας που ήταν όλο γραμμένο από τον Torvalds. Χρησιμοποιούσε τα εργαλεία GNU που ήταν μια χαρά ώριμα και πολλοί χρήστες βρήκαν εκεί την "Ιθάκη" τους. Επίσης ο Torvalds σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο ανάπτυξης λογισμκού έδωσε δυνατότητα στον οποιονδήποτε να προσφέρει. Μέχρι τότε ναι μεν μπορούσες να στείλεις κάποιο patch αλλά ο κύριος προγραμματιστής ήταν κάτι σαν "θεός" και αν δεν συμφωνούσε σε κάτι το απέριπτε. Εδώ τα πάντα ήταν δεκτά με μόνη προϋπόθεση τον καλογραμμένο κώδικα. Σύντομα συσπειρώθηκαν παλαιοί και νέοι προγραμματιστές και άρχισαν να "δίνουν πόνο". Χαρακτηριστικά που υπήρχαν στα "μεγάλα" UNIX έβρισκαν τον δρόμο τους και στο ταπεινό Linux. Και επειδή τα έγραφαν από την αρχή δεν είχαν περιττό κώδικά οπότε ήταν και πιο αποδοτικά. Σύντομα οι εταιρίες άρχισαν να βλέπουν ότι το Linux είχε αυτή τη δυναμική και άρχισαν να εγκαταλείπουν τα δικά τους συστήματα. Ταυτόχρονα η αρχιτεκτονική μας άρχισε να γίνεται όλο και πιο ισχυρή με αποτέλεσμα ένας ένας να εγκαταλείπει τα δικά του μηχανήματα και πηγαίνει σε "συμβατά".
Εδώ να σημειώσω πως κάποιες εταιρίες έκαναν προσπάθεια να μπουν και στο "χαμηλό" κομμάτι της αγοράς. Πχ η DEC με τον ALPHA είχε βγάλει κανονικό αναβαθμίσημο μηχάνημα. Ή η SUN είχε μικρό workstation σε αρκετά καλή τιμή. Αλλά δεν ήταν αρκετά. Ήδη η ζημιά είχε γίνει. Ναι να δώσω $1500 γι' αυτό της SUN. Αλλά τι να το κάνω; Αφού με τα ίδια χρήματα αγόραζα τούμπανο PC που έπαιζα παιχνίδια αλλά είχα και άπειρες εφαρμογές. Αυτό είχε μόνο τα βασικά. Δε θυμάμαι καν αν είχε σωστή κάρτα γραφικών με 3D ή έπρεπε να δώσεις επιπλέον.
Η περίοδος ακμής δεν κράτησε πολύ. Στις αρχές του '90 οι εταιρίες είχαν γιγαντωθεί και εμφανίστηκε τότε το internet όπως το ξέρουμε σήμερα. Ξαφνικά άνοιξαν νέες αγορές και κάποιος θα περίμενε ότι θα συνέχιζαν να κυριαρχούν. Όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Ναι μεν στήριζαν τις υπηρεσίες αλλά οι νέοι χρήστες προφανώς δεν μπορούσαν να διαθέσουν $10000 για υπολογιστή. Τα PC συμβατά άρχισαν να κατακλύζουν την αγορά σε σπίτια και εταιρίες. Με το ποσό που ήθελε ένα απλό UNIX workstation ένα γραφείο αγόραζε 5 και 10 μηχανήματα. Και τα προγράμματα ήταν λογιστικά και κείμενο άρα δεν ήθελαν τρελή ισχύ ώστε να δικαιολογείται η τιμή.
Οι χρήστες ήθελαν την ισχύ αλλά σε χαμηλή τιμή. Κάπου εκεί ήρθε ο Intel Pentium και απογείωσε τις επιδόσεις των ταπεινών PC. Πλέον δεν ήταν οι φτωχοί συγγενείς αλλά ικανοί ανταγωνιστές. Τα Windows 95 και NT δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τα γραφικά workstations των άλλων εταιριών και η MS έδωσε όλα τα εργαλεία ανάπτυξης με αποτέλεσμα να γεμίσει η αγορά γραφικές εφαρμογές. Την ίδια στιγμή στο εταιρικό κομμάτι έκανε ότι ήταν δυνατό να μαζέψει πελάτες. SQL Server, Exchange, Active Directory που μέχρι τότε ήταν αποκλειστικά χαρακτηριστικά των UNIXes έγιναν εργαλεία στους χρήστες Windows.
Την ίδια στιγμή μια αμφίβολη πώληση του σήματος UNIX έδωσε την ευκαιρία στο Linux να εκτοξευτεί. Μέχρι τότε το BSD περιείχε κώδικα της AT&T για να τρέξει. Η πώληση του σήματος οδήγησε τη νέα εταιρία να ζητήσει την αντικατάσταση του κώδικα διότι ήταν πατενταρισμένος. Επειδή το BSD ήταν δωρεάν το έτρεχε πολύς κόσμος είτε σαν χόμπι είτε για να γλιτώσει χρήμα από τις πανάκριβες άδειες. Στην αρχή η νέα εταιρία στράφηκε προς το CSRG αλλά ο φόβος των τρίτων χρηστών τους οδήγησε στο να βρουν άλλες λύσεις.
Στο μεταξύ το Linux ήταν SYSV συμβατό αλλά δεν περιείχε καθόλου πατενταρισμένο κώδικα μιας που ήταν όλο γραμμένο από τον Torvalds. Χρησιμοποιούσε τα εργαλεία GNU που ήταν μια χαρά ώριμα και πολλοί χρήστες βρήκαν εκεί την "Ιθάκη" τους. Επίσης ο Torvalds σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο ανάπτυξης λογισμκού έδωσε δυνατότητα στον οποιονδήποτε να προσφέρει. Μέχρι τότε ναι μεν μπορούσες να στείλεις κάποιο patch αλλά ο κύριος προγραμματιστής ήταν κάτι σαν "θεός" και αν δεν συμφωνούσε σε κάτι το απέριπτε. Εδώ τα πάντα ήταν δεκτά με μόνη προϋπόθεση τον καλογραμμένο κώδικα. Σύντομα συσπειρώθηκαν παλαιοί και νέοι προγραμματιστές και άρχισαν να "δίνουν πόνο". Χαρακτηριστικά που υπήρχαν στα "μεγάλα" UNIX έβρισκαν τον δρόμο τους και στο ταπεινό Linux. Και επειδή τα έγραφαν από την αρχή δεν είχαν περιττό κώδικά οπότε ήταν και πιο αποδοτικά. Σύντομα οι εταιρίες άρχισαν να βλέπουν ότι το Linux είχε αυτή τη δυναμική και άρχισαν να εγκαταλείπουν τα δικά τους συστήματα. Ταυτόχρονα η αρχιτεκτονική μας άρχισε να γίνεται όλο και πιο ισχυρή με αποτέλεσμα ένας ένας να εγκαταλείπει τα δικά του μηχανήματα και πηγαίνει σε "συμβατά".
Εδώ να σημειώσω πως κάποιες εταιρίες έκαναν προσπάθεια να μπουν και στο "χαμηλό" κομμάτι της αγοράς. Πχ η DEC με τον ALPHA είχε βγάλει κανονικό αναβαθμίσημο μηχάνημα. Ή η SUN είχε μικρό workstation σε αρκετά καλή τιμή. Αλλά δεν ήταν αρκετά. Ήδη η ζημιά είχε γίνει. Ναι να δώσω $1500 γι' αυτό της SUN. Αλλά τι να το κάνω; Αφού με τα ίδια χρήματα αγόραζα τούμπανο PC που έπαιζα παιχνίδια αλλά είχα και άπειρες εφαρμογές. Αυτό είχε μόνο τα βασικά. Δε θυμάμαι καν αν είχε σωστή κάρτα γραφικών με 3D ή έπρεπε να δώσεις επιπλέον.
Φίλε μου, αυτό δεν είναι σεντόνι. Είναι όλο το μαγαζί με τα είδη προικός 
Όπως είναι λογικό σε μερικά σημεία διαφωνώ αλλά ok, πάνω κάτω έτσι έχουν τα πράγματα.
Υ.Γ. Δούλεψα το VAX/VMS της DEC για 4+ χρόνια. Το καλύτερο λειτουργικό που έχω δουλέψει ποτέ.
Αλλά όντως, έπρεπε να έχεις το manual μαζί σου - το οποίο πραγματικά έπιανε μία ντουλάπα...
Όπως είναι λογικό σε μερικά σημεία διαφωνώ αλλά ok, πάνω κάτω έτσι έχουν τα πράγματα.
Υ.Γ. Δούλεψα το VAX/VMS της DEC για 4+ χρόνια. Το καλύτερο λειτουργικό που έχω δουλέψει ποτέ.
Αλλά όντως, έπρεπε να έχεις το manual μαζί σου - το οποίο πραγματικά έπιανε μία ντουλάπα...
Να συμπληρώσω στα παραπάνω πως ναι μεν ο κώδικας του Linux ήταν 100% καινούριος, αλλά για να έχει συμβατότητα με το SYSV έπρεπε να έχει ίδια system calls, οπότε και συγκεκριμένα header files ήταν ακριβώς ίδια σαν σύμβολα. Σε αυτό το κομμάτι πάτησε η SCO και διεκδίκησαν χρήματα από διάφορες εταιρείες που εμπορεύονταν το Linux - και αρκετές μάλιστα πλήρωσαν. Η υπόθεση δε πήγε ποτέ στα δικαστήρια γιατί ένα άλλο δικαστήριο έκρινε πως δεν είχε πλέον δικαιώματα η SCO αλλά ανήκαν στη Novell, ενώ η ίδια η Novell είχε δεσμευτεί πως δε πρόκειται να κυνηγήσει εταιρείες που χρησιμοποιούν Linux.
Όποιος είναι καμμενος εγκεφαλικά μπορεί να διαβάσει 2 ωραία βιβλία. Τα βρίσκει δωρεάν στα γνωστά μέρη και όχι μόνο.
The art of Unix programming
The Unix haters handbook
Δεν είναι τεχνικά βιβλία αν και έχουν κάποια κομμάτια. Ένας που ξέρει 2-3 πράγματα θα τα καταφέρει σε ένα απόγευμα. Και όταν λέω 2-3 εννοώ να ξέρει τι είναι η γραμμή εντολών και η γλώσσα προγραμματισμού. Τόσο απλά.
Έχει την πλάκα του διότι μπορείς να διαπιστώσεις πως αυτό το λειτουργικό βρίσκεται παντού μετά από 50 χρόνια και ταυτόχρονα έχει σοβαρές ελλείψεις για τον καθημερινό χρήστη.
Ένα απλό παράδειγμα είναι οι συντομεύσεις. Στο κλασικό macos μπορούσες να μετακινείς ένα φάκελο και να δημιουργείται νέος δίσκος εκκίνησης. Στο Unix κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο.
The art of Unix programming
The Unix haters handbook
Δεν είναι τεχνικά βιβλία αν και έχουν κάποια κομμάτια. Ένας που ξέρει 2-3 πράγματα θα τα καταφέρει σε ένα απόγευμα. Και όταν λέω 2-3 εννοώ να ξέρει τι είναι η γραμμή εντολών και η γλώσσα προγραμματισμού. Τόσο απλά.
Έχει την πλάκα του διότι μπορείς να διαπιστώσεις πως αυτό το λειτουργικό βρίσκεται παντού μετά από 50 χρόνια και ταυτόχρονα έχει σοβαρές ελλείψεις για τον καθημερινό χρήστη.
Ένα απλό παράδειγμα είναι οι συντομεύσεις. Στο κλασικό macos μπορούσες να μετακινείς ένα φάκελο και να δημιουργείται νέος δίσκος εκκίνησης. Στο Unix κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο.