Δεν βγάζω συμπεράσματα αυθαίρετα,έγραψα ότι ακολουθώ μερικά έντυπα ξένα όχι μηνιαίως όπως επί τριακονταετία αλλά παίρνω αρκετά ..(τα Ελληνικά τεύχη εννοείται ότι δεν έχω χάσει ούτε ένα απ το 1986 ,ενώ κάποια που δάνεισα και έχασα φρόντισα και τα βρήκα)..
Κοιτάζω τιμές που όχι απλά είναι τσιμπημένες ,αλλά παραφουσκωμένες.
Σ ένα τεύχος του Av Extreme έγραφε reviewer (Π.Κ.) ότι με 4.5-5.000 έχεις την 'γεύση' του Hi -End.
Υπήρχε η γνωστή σε όλους τράμπα με τις αναβαθμίσεις.
Τώρα ανοίγω ξένα περιοδικά και θέλω υπογλώσσια.
Ειδικά στο θέμα πλατό ,αναλογικός ήχος μου έρχεται στο μυαλό η γνωστή διαφήμιση του Ριχάρδου και η 'μόδα' του ενεχυροδανειστηρίου .
Θυμάμαι ότι μέχρι τα μέσα των 90ς πέρασαν πολλά Βρετανικά πλατό , ένα Καναδέζικο, και το πρώτο Kuzma απ τα χέρια μου.
Μπορεί να περίσσευαν χρήματα από διάφορες αιτίες.
Όχι μόνο από πληθωριστικές τάσεις αλλά και η προσέγγιση στο θέμα του 'Ήχου' δεν είχε σχέση με κοσμηματοπωλεία.
Θυμάμαι μια συνέντευξη του κ. Ιωνά στον ήχο μέσα των 90ς που έλεγε ότι η ψαλίδα έχει 'κλείσει', ότι η συνάρτηση απόδοσης με τιμή έχει γίνει 'ομαλότερη' .
Κάποια προϊόντα ,dac ,πλατό, βραχίονες ακόμα και πλίνθοι όπως έγραψα πριν μια βδομάδα ακόμα και απ το Τίμιο ξύλο να ήταν,δεν θα κόστιζαν τόσο.
Οι συγκριτικές ακροάσεις ήταν ευκολότερες ,καθώς θυμάμαι να υπήρχαν μαγαζιά με στημένα προϊόντα προς ακρόαση.
Τώρα ελάχιστα στούντιο έχουν τέτοιες πολυτέλειες.
Υπάρχουν σε στατική επίδειξη βέβαια, αλλά απρόσιτα.
Ένα παράδειγμα το σετ Leema Acoustics Neutron/Graviton Pre/Power στα 3300 ευρώ περίπου χωρίς ηχεία, καλώδια και αναλογική πηγή, μου 'ακούγεται' ευκαιρία ανάμεσα στα υπόλοιπα υπό δοκιμή στο ίδιο τεύχος μηχανήματα.
