To the memory of the Lizard King

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Σαν σήμερα φίλε έφυγες για το ταξίδι σου. Δεν πήρες κανέναν μαζί σου. Παλιοεγωιστή. Μοναχικός καβαλάρης στην καταιγίδα με προορισμό τη μεγάλη κοιλάδα κατήντησες τρομάρα σου.

Σαν σήμερα αστέρι έπαψες να φωτίζεις τον κόσμο. Τι θα κάναμε χωρίς εσένα? Πόσο φτωχότεροι θα είμασταν? Γιατί τόσο γρήγορα μας άφησες? Τόσο ‘μικροί’ είμασταν? Σκέψου τον Τζον, τον Ρέυ, τον Ρόμπυ. Τίποτα δεν ήταν αυτοί για σένα? Ποιον θα βρούν τώρα ‘στα παπούτσια σου’? Σου το λέω εγώ:κ α ν έ ν α ν!

Σαν σήμερα κούκλε, κάθε γυναίκα της Αμερικής έριξε δάκρυ για την αθάνατη ομορφιά του θνητού προσώπου σου. Κοίτα την Πάμελα. Απόμακρη. Μόνη. Θλιμμένη.’’ Η γκόμενα του Τζίμπο, πφφ...Το παλιοπρεζάκι’’. Ούτε σ αυτήν δε φρόντισες να κάνεις παρέα. Την ανάγκασες να έρθει να σε βρει. Θυμήσου την κάθε κοπελιά που σου φώναζε επι σκηνής ‘πάρε με Τζίμ’. Θυμήσου την κάθε μικρή, ψωνισμένη, χαζοκοπελίτσα που περιφερόταν και έλεγε πόσο ερωτευμένη μαζί σου είναι.

Σαν σήμερα αγόρι μου μας την έκανες. Μας ανάγκασες να μετρήσουμε απώλειες στον αγώνα της ζωής. Μία μέρα, ένα Βατερλό. Ανάθεμα σε. Εσένα και τις συνήθειες σου. Άσπλαχνε. Ήθελα να ξερα που πας. ΠΟΥ ΠΑΣ?

Έτσι το ονειρευόσουν αλήθεια? Το τέλος? Σε μια μπανιέρα, χωρίς μυαλό, χωρίς καρδιά, χωρίς σφυγμό,με την πρέζα να ρέει στο αίμα σου? Αυτή ήταν η καλοκαιρινή βροχή που μας έλεγες ρε ψευτοπροφήτη? Που κάθε πλούσιο μουσκάρι είχε πλέον έναν αντίπαλο ηγέτη λιγότερο στην προσπάθεια του για εκμετάλλευση? Που κάθε ‘στρατιώτης’ σου βυθίστηκε σε κατάθλιψη? Που κάθε κομπλεξικός και συντηρητικός γέρος είχε πάτημα να φωνάζει για τους ‘μαλλιάδες’?

Κι όλα αυτά? Και αυτά τίποτα δεν είναι?I guess so. Βλέπεις, άλλοι είναι άνθρωποι άλλοι κάτι παραπάνω...

Βέβαια, τι να σου καταλογίσει κανείς? Μπορεί? Ποιος είναι, υπάρχει? Εσύ πλεον πολλούς δε τους συγκινείς αλλά...your music does. Τουλάχιστον υπάρχουν ακόμα κάποιοι μανιακοί να ‘κλέβουν’ τις ατάκες σου για να τις χρησιμοποιούν για ψευδόνυμα και να σε θυμούνται την ημέρα που άφησες αυτόν τον κόσμο και να ρίχνουν ένα δάκρυ για σένα.

Πρέπει να σου πω( αν και νομίζω ότι...το ποτάμι ξέρει), επαληθεύεσαι κάθε μέρα. Το ημερολόγιο δείχνει 3 Ιουλίου και όσοι δεν κάνουν καμάκι στις παραλίες, φλερτάρουν με τα τηλέφωνα για να κανονίσουν τις... διακοπούλες τους! Πόσο δίκιο είχες αδερφέ μου. Μα την πίστη μου, πόσο παράξενοι είναι οι άνθρωποι...

Jim_Morrison_photo.jpg


The Lizard king rides alone now. Rest in peace brother...
 
Last edited:

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,517
ήταν τυχερός.
που βρήκε τους τρείς, όχημα γιά το ταξίδι του.
Δύσκολο να φανταστείς αυτόν χωρίς τους τρείς.
Τους τρείς μόνους τους, τους είδαμε.

Δυστυχώς, πάντα αυτός που πεθαίνει παίρνει όλα τα credits...
Ίσως να του άξιζε, αλλά...όχι κι όλα.
 

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
ήταν τυχερός.
που βρήκε τους τρείς, όχημα γιά το ταξίδι του.
Δύσκολο να φανταστείς αυτόν χωρίς τους τρείς.
Τους τρείς μόνους τους, τους είδαμε.

Δυστυχώς, πάντα αυτός που πεθαίνει παίρνει όλα τα credits...
Ίσως να του άξιζε, αλλά...όχι κι όλα.

Και οι άλλοι τρείς ήταν κορυφαίοι, no doubts there. Και οι τρείς τους μια χαρά ακούγονται και τώρα. Αλλά χωρίς τον Jim δεν ακουγόντουσαν σαν ΟΙ Doors...
 

Φίλιππος Φ.

Supreme Member
12 February 2007
3,910
Αθήνα
attachment.php
attachment.php


Δύο φετινές Μαγιάτικες απο το Père Lachaise ...
Αραγε ποιός να ξέρει τί λένε τα βράδυα με το Μπαλζάκ, το Μολιέρο, τον Ελιάρ και τους άλλους μέγιστους, όταν κλείνουν οι πύλες;
 

Attachments

  • IMG_0240.jpg
    IMG_0240.jpg
    322.7 KB · Views: 129
  • IMG_0241.jpg
    IMG_0241.jpg
    322.6 KB · Views: 130

Φίλιππος Φ.

Supreme Member
12 February 2007
3,910
Αθήνα
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Είναι το 3ο επιτύμβιο Σπύρο ... Και ακόμα δεν είναι ολοκληρωμένο....
Κάπου έχω (αλλά σε φίλμ) φωτογραφίες απο τα άλλα δύο. Μια τραβηγμένη το 1980 και μια το 1989.
Αν τις βρώ (γιατί μετά την μετακόμιση, πολλά πράγματα δεν τα έχω βρεί ακόμα) θα τις ανεβάσω κι αυτές ...

Edit: Είναι ορατό ότι έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια στους Doors ... Απο το πρωί στο είχα πεί για το σημερινό. Απο ότι φαίνεται, το θυμούνται κι άλλοι ....
 
Last edited:

superfly

Moderator
Staff member
21 November 2008
16,064
πετρουπολη
Ο ενας ειχε αναγκη τον αλλο.Αλλα το μυθο τον εφτιαξε ο Σαμανος.Και αυτος τον πηρε μαζι του.Χωρις το Σαμανο θα ηταν καλοι οπως λεει κι ο πισωπορτης:)worshippy::worshippy::worshippy:) αλλα μυθος οχι.Αυτος ηταν το θεατρο,ο Μπρεχτ,ο Aρτώ,ο Ρεμπω,το τσιρκο,το ροκ εν ρολλ.Τον λατρευα και τον λατρευω και θα τον λατρευω.Καθε τραγουδι και ενα σαουντρακ,μια περιπετεια,μια ταινια....
Father i want to kill you,mother i want to fuck you...γινεται πιο ροκ εν ρολλ απο αυτο?
 

Φίλιππος Φ.

Supreme Member
12 February 2007
3,910
Αθήνα
Το ανέβασα και αλλού, αλλά εδώ είναι σφώς πιο κατάλληλο το μέρος ...

http://www.youtube.com/watch?v=V_w-rwZI6x4

Για τον ποιητή και - κατα πολλούς απόλυτο - rock star ...
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,196
Αθήνα
Re: Απάντηση: To the memory of the Lizard King

ας σβήσει παρακαλώ ένας admin τα άσχετα μηνύματα όπως τα δικά μου ή ας τα μεταφέρει σε άλλο νήμα. Θα ανοίξω άλλο νήμα με την γνώμη μου όπου θα μπορούμε να κάνουμε και συζήτηση.

Τα υπογραμμισμένα μπλε είναι καλή ιδέα. Τα πράσινα είναι ακόμη καλύτερη. Άνοιξε το νήμα (στις Συζητήσεις) με τον τίτλο που θέλεις και θα μεταφέρω εκεί τα ''επίμαχα''.
 

Φίλιππος Φ.

Supreme Member
12 February 2007
3,910
Αθήνα
Re: Απάντηση: To the memory of the Lizard King

Τα υπογραμμισμένα μπλε είναι καλή ιδέα. Τα πράσινα είναι ακόμη καλύτερη. Άνοιξε το νήμα (στις Συζητήσεις) με τον τίτλο που θέλεις και θα μεταφέρω εκεί τα ''επίμαχα''.

Διονύση, άνοιξε εσύ ένα ... Βάλε κι ένα κατάλληλο τίτλο, στο πνεύμα των διαγραφέντων και τέλος ...

Edit: Κι όταν το κάνεις, σβήσε εντελώς αυτό μου το post :smile:
 

#@george@#

AVClub Addicted Member
1 April 2010
1,821
The Doors - Touch Me

Come on come on come on come on now touch me babe
Cant you see that I am not afraid
what was that promise that you made?
Why wont you tell me what she said?
What was that promise that you made?

Now i'm gonna love you until the heavens start the rain
I'm gonna love you until the stars fall from the sky
For you and I

Come on come on come on come on now touch me babe
Cant you see that I am not afraid
What was that promise that you made?
Why wont you tell me what she said
What was that promise that you made

I'm gonna love you until the heavens start the rain
I'm gonna love you until the stars fall from the sky
For you and I

I'm gonna love you until heavens start the rain
I'm gonna love you until the stars fall from the sky
For you and I!



http://www.youtube.com/watch?v=PECk9A-07Pw&feature=related

Ίσως ο πιο παρεξηγημένος δίσκος των Doors το (Soft Parade)αλλά πιστεύω πως είναι κι αυτός "διαμάντι".

Ευχαριστούμε πολύ φίλε Back Door Man για το αφιέρωμα. :D
Προσωπικά δεν το θυμόμουν, ίσως επειδή´αντιπαθώ τα μνημόσυνα, ίσως επειδή παίζω, ακούω συχνά, ύστερα από τόσα χρόνια ('78-'81) τους Doors, συνεχώς. Όπως και 'ναι, η ιστορία μίλησε και ο χρόνος κύλησε υπέρ του.

Υ.Σ. Συγχαρητήρια στου mod που εξαφάνισαν τέτοιες ........... εν ριπή οφθαλμού.
 

Νότης

AVClub Enthusiast
14 October 2009
744
Αιγάλεω
<<Ο Τζιμ, ως συνήθως ήθελε να παίξουμε το little red rooster και ο Ρόμπυ ήταν πάντα πρόθυμος να παίξουμε οτιδήποτε, ο Ρέι κι εγώ θέλαμε ένα ορίτζιναλ,
τελικά συμφωνήσαμε στο ''unknown soldier''. Η φάση της εκτέλεσης στη μέση
του τραγουδιού ήταν τρομαχτική. Άρχιζα να παίζω ένα στρατιωτικό ρυθμό, με
το Τζιμ να τραγουδάει: χοπ - δύο - τρία - τέσσερα, ο Ρόμπι πήγαινε στον ενισχυτή του και γύριζε ένα κουμπί που έκανε ν' ακουστεί μια σειρήνα.
ΛΟΧΟΣ ΑΛΤ!!! ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ.
Ο Ρόμπι έστρεφε την κιθάρα προς το μέρος του Τζιμ, λες και ήταν όπλο.
Ο Ρέι ύψωνε το ένα χέρι σφιγμένο σε γροθιά και με το άλλο σήκωνε το καπάκι του ενισχυτή και το άφηνε να πέσει την κατάλληλη στιγμή. Ο ήχος
ξεχυνόταν σαν πυροβολισμός. Όταν ο Τζιμ πυροβολήθηκε έπεσε κάτω όπως
ποτέ άλλοτε. Δεν κουνιόταν, φαινόταν λιπόθυμος τυλιγμένος με το καλώδιο
του μικροφώνου, αρχίσαμε να νιώθουμε πανικό μη ξέροντας τι να παίξουμε.
Μέχρι που κούνησε το ένα του πόδι. Τελείως ξαφνικά και σέρνοντας τη γλώσσα του είπε: κάνε ένα τάφο για τον άγνωστο στρατιώτη, που έχει φωλιάσει στην κοιλότητα του ώμου σου.!!!>>

John Densmore : Η ζωή μου με τον Jim Morrison και τους Doors

Αυτά και άλλα πολλά έχασε το Rock, δυστυχώς.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,517
The Doors - Touch Me


http://www.youtube.com/watch?v=PECk9A-07Pw&feature=related

Ίσως ο πιο παρεξηγημένος δίσκος των Doors το (Soft Parade)αλλά πιστεύω πως είναι κι αυτός "διαμάντι".


φοβερή αντίθεση πάντως τα κολλάρα και τα φράκα με τις καραμούζες πίσω από τον απλανή Τζιμ. Κάποια στιγμή φαίνονται δυό γερόντια με τα δοξάρια...
...Μόνο στο ροκ γίνονται αυτά !

Και μετα ο Curtis Amy....στο σαξόφωνο.
(τυχαίο? δεν νομίζω !)
 
17 June 2006
14,350
...Μόνο στο ροκ γίνονται αυτά !

Και μετα ο Curtis Amy....στο σαξόφωνο.
(τυχαίο? δεν νομίζω !)

Right again :award:

'how can you stand being right all the time?'

Butch Cassidy And The Sundance Kid :worshippy:
 
Last edited:
17 June 2006
14,350
'Sometimes the Doors would create perfect pop yet sound like they weren't even trying. This is just such a song. A jangly guitar sequence sparkles on its surface, while a baroque organ figure runs below. Heaven knows what Morrison's singing about, but that house filled with hyacinths is a heady image, beautifuly matched to the music's drowsy, springtime feel.'

http://www.youtube.com/watch?v=Bwvon-YQtBk
 
17 June 2006
14,350
'While the Doors could stretch compositions like 'The End' across 11 minutes, they could also be amazingly concise. No wonder the prog-rock fraternity frowned upon them. Plainly the result of taking too many drugs, this song is almost vaudeville. Morrison appears to take us on an intoxicated walk through the streets of 1920s Berlin or Paris, while Krieger and Manzarek drop by to dispatch their solos - all in two minutes, 10 seconds!'

http://www.youtube.com/watch?v=awi14wDTxNw
 
17 June 2006
14,350
'The blueprint for the Doors' instrumental workouts, this is a brilliant pop song. Between three catchy verses and choruses we find out just how good Manzarek and Krieger could be on their respective instruments. Meanwhile, Morrison sings of love becoming "a funeral pyre", setting out the stall for his twin themes of sex and death, Le petit mort, as the French would have it."


http://www.youtube.com/watch?v=flOvM4Z355A
 
17 June 2009
3,594
Oι Doors, ήταν μύθος. Και τους μύθους (ότι κι αν λέτε κάπου...παραδίπλα) δεν τους αγγίζεις.
Μπορείς όμως, να τους "πειράξεις" λιγάκι..

Ο Friedrich Gulda...."πειράζει" το Light My Fire...

http://www.youtube.com/watch?v=jhidkzL6TWU