Uri caine & Bedrock / Shelf - life ( Winter & Winter 2005 )
Θα μπορούσε να μπεί στην κατηγορία «Πιάνο τρίο» . Τουλάχιστον η πρωτη ματιά στα όργανα που χειρίζεται έκαστος εκεί παραπέμπει . Ο Uri Caine παίζει keyboards , ο Zach Danziger drums and percussion κι ο Tim Lefebre μπάσσο . Και κατά την συνήθη τακτική πολλών τρίο , σε ορισμένα κομμάτια υπάρχουν guests όπως πχ ο Ralph Alessi ( τρομπέτα ) , ο Bootsie Barnes ( σαξόφωνο ) , ο Ruben Gutierez ( κλαρινέτο .
Appearances, though , can sometimes be deceiving ή επί το ελληνικότερον τα φαινόμενα απατούν . Εδώ δεν έχουμε με ένα κλασσικό πιάνο τρίο στα βήματα π.χ του Bill Evans , ούτε καν ένα σύγχρονο τρίο όπως οι E.s.t ή το αντίστοιχο του Brad Meldhau . Eδώ έχουμε το πιο ανατρεπτικό ( για την έννοια ) , πιό υπονομευτικό ( για το είδος ) και πιό εκκεντρικό ( για τις επιρροές και το διαστροφικό χιούμορ ) τρίο από καταβολής του είδους .
Αντί , ως εύλογα , θα περίμενε κανείς , η βάση να είναι το bop ή το hard bop , οι τρείς αυτοί τύποι υπό την ηγεσία του διαμόνιου Uri Caine ανατρέχουν στην ηλεκτρική τζαζ του Miles και στο ηλεκτρικό τζαζ φανκ του Hancock , ενώ οι λοξοδρομήσεις προς τον Billy Cobham της αντίστοιχης περιόδου δεν είναι σπάνιες χωρίς όμως να ξεχνούν να ρίξουν μια ματιά στην μαύρη μουσική του Stevie Wonder . Όμως για να λειτουργήσουν , να αναπτυχθούν , να καρποφορήσουν όλα αυτά , χρειάζεται να τοποθετηθούν εντός του αισθητικού πλαισίου της ιστορικού περίγυρου της σημερινής εποχής , διότι έτσι δημιουργείται η μεγάλη , ενδιαφέρουσα και διαχρονική μουσική , όταν δηλαδή οι γνώσεις , το υψηλό επίπεδο εκτελεστικής δεινότητας , η φαντασία , φυτεύονται στο απέραντο χωράφι του πολιτιστικού , διανοητικού και ιστορικού σημερινού περιβάλλοντος .
Εν ολίγοις εάν οι Autechre και οι Sacred System ( του Laswell) έπαιζαν μαζί με τους Headhunters και τον Cobham της εποχής του Spectrum , του Α funky thide of sings , φωνάζοντας στο πάρτυ τον DJ Spooky και τους Grassy Knoll, τους J.B. Horns και τους Ohio Players και δυο τρείς μαύρες τραγουδίστριες , κάτι τέτοιο θα ακούγαμε. Ο δίσκος ακούγεται απνευστί , ξανά και ξανά και ξανά κι οι αλλεπάλληλες ακροάσεις αποκαλύπτουν ένα έξοχο υβρίδιο , γεμάτο ρετρό ακούσματα , κιτς 70τίλα , εκστασιακούς ρυθμούς και πάνω απʼ όλα εξαιρετικό χιούμορ , έμπνευση και ικανότητες ( 9/10 )
( για συζήτηση στο θέμα αυτό , πατήστε εδώ )
Last edited: