-DOLOREAN-The Unfazed (2011/Partisan Records)
Την Secretly Canadian πολλοί από εσάς την γνωρίζουν...Για όσους την αγνοουν,είναι μια αμερικανική, ανεξάρτητη εταιρία, που έχει στις τάξεις της αρκετά "γερά χαρτιά" της ανεξάρτητης σκηνής...Ονόματα όπως οι Antony and the Johnsons,,Songs Ohia (Jason Molina σαν μονάδα αργότερα),,οι Yeahsayer (με τα δυο τελευταία αριστουργήματα-τοσα εχω ακούσει αλλά τα βρίσκω καταπληκτικά),,οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Animal Collective που μετατρέπουν σε μουσική και νότες, σήματα από άλλους πλανήτες,,και αρκετά άλλα λιγότερο γνωστά......Μέσα σε αυτά υπάρχει και το όνομα του Damien Jurado,ο οποίος γεννήθηκε στην χώρα όπου ευδοκίμησε στο παρελθόν το μουσικό κίνημα του grunge...Το Seattle...
(Η εισαγωγή είναι ψαρωτικη:smash
Οι Dolorean δημιουργήθηκαν αρχές της περασμένης δεκαετίας και υπέγραψαν κατευθείαν στην Yep Roc Records...Οι στενές επαφές με τον Damien τους βοηθησαν να προωθήσουν την μουσικη τους σε ένα πιο ευρύ κοινό...
Το 2011 ήταν η χρονιά που τους βρήκε σε μια άλλη εταιρεία..Την Partisan rec με την οποία κυκλοφόρησαν το τέταρτο κατά σειρά πόνημα,με τον τίτλο The Unfazed...
Στην κιθάρα και στην φωνή είναι ο Al James,,στο πιάνο και στην κιθάρα ο Jay Clarke,,στα τύμπανα ο Benny Nugent,μπάσο παιζει ο James Adair,,και στην κιθάρα επίσης ο Jon Neufeld...Τώρα θα μου πείτε τι σας λέω τα ονόματα...Απ τον σωρό είναι...είμαι σίγουρος ότι εάν ακούσετε μια φορα τον δίσκο, το ίδιο θα μου πείτε...Ένα είδος alternative country παίζουν,,που μπορεί σε αρκετούς να φανεί αδιάφορο...Με παραπάνω από μια ακροάσεις η αρχική αδιαφορία σε μένα τουλάχιστον έγινε έρωτας...πήρε μια άλλη μορφή..
Με κέρδισαν με την τιμιότητά τους..(γελάτε εε?)..
Και όμως...Το συναίσθημα που βγάζουν σε πολλά σημεία στον δίσκο,,δρα σαν ένας τεράστιος μαγνήτης που τραβάει πάνω του τις μαύρες ψυχές....
Μετρονομικά,αργοστροφα μοτίβα, ξεδιπλώνονται μέσα απ την απλότητα που κρύβει μέσα της η country μουσική παράδοση...Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταξιδέψεις εδώ..Έστω και για μια στιγμή,η αύρα που εκπέμπουν τα ambient πλήκτρα που γυροφέρνουν εδώ και εκεί,,,θα σε "σκορπίσουν"..Το πιάνο μοιάζει να έχει αναλάβει τον ρόλο του καθοδηγητή,,και το βιολί ολοκληρώνει τον κύκλο της εσωτερικής αναζήτησης....Κιθάρες που τις αγγίζουν ζεστά χέρια,,και Λιτό και μεστό παίξιμο από μουσικούς που ξέρουν τι θέλουν να παίξουν...Ο Al James στα φωνητικά δεν ζορίζει καθόλου καταστάσεις...Φωνάζει χαμηλόφωνα (στην κυριολεξία) ,,γι αυτά που βαραίνουν την καθημερινότητά του...Τους...Μας....
Σαν να ψάχνει την λύτρωση μέσα από την καταγωγή του...Τις εμμονές του...Τους δαίμονες γύρω του...
Κομμάτια σαν το Black Hills Gold πχ. δεν βγαίνουν κάθε μέρα...Πρέπει να έχεις μέσα σου την φλέβα της υπομονής,,της αφοσίωσης...Της διαύγειας...
Όσοι γουστάρουν το ταξίδι που βγάζει η Αμερικάνικη folk (γενικότερα),,θα βρουν ένα γερο σκαλοπάτι για να πατήσουν...
Όσοι θέλουν μια λιτή τελετή απόκτησης ουσιωδών εμπειριών θα βρουν μια αφορμή να το κάνουν...(Άλλωστε μόνο με την Secretly Canadian που ανέφερα στην αρχή,,να ασχοληθεί κανείς,,κερδισμένος θα βγει)...
ps..ψάξτε και το προηγούμενο (You Can't Win)...Έχει δυνατές στιγμές..
Την Secretly Canadian πολλοί από εσάς την γνωρίζουν...Για όσους την αγνοουν,είναι μια αμερικανική, ανεξάρτητη εταιρία, που έχει στις τάξεις της αρκετά "γερά χαρτιά" της ανεξάρτητης σκηνής...Ονόματα όπως οι Antony and the Johnsons,,Songs Ohia (Jason Molina σαν μονάδα αργότερα),,οι Yeahsayer (με τα δυο τελευταία αριστουργήματα-τοσα εχω ακούσει αλλά τα βρίσκω καταπληκτικά),,οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Animal Collective που μετατρέπουν σε μουσική και νότες, σήματα από άλλους πλανήτες,,και αρκετά άλλα λιγότερο γνωστά......Μέσα σε αυτά υπάρχει και το όνομα του Damien Jurado,ο οποίος γεννήθηκε στην χώρα όπου ευδοκίμησε στο παρελθόν το μουσικό κίνημα του grunge...Το Seattle...
(Η εισαγωγή είναι ψαρωτικη:smash
Οι Dolorean δημιουργήθηκαν αρχές της περασμένης δεκαετίας και υπέγραψαν κατευθείαν στην Yep Roc Records...Οι στενές επαφές με τον Damien τους βοηθησαν να προωθήσουν την μουσικη τους σε ένα πιο ευρύ κοινό...
Το 2011 ήταν η χρονιά που τους βρήκε σε μια άλλη εταιρεία..Την Partisan rec με την οποία κυκλοφόρησαν το τέταρτο κατά σειρά πόνημα,με τον τίτλο The Unfazed...
Στην κιθάρα και στην φωνή είναι ο Al James,,στο πιάνο και στην κιθάρα ο Jay Clarke,,στα τύμπανα ο Benny Nugent,μπάσο παιζει ο James Adair,,και στην κιθάρα επίσης ο Jon Neufeld...Τώρα θα μου πείτε τι σας λέω τα ονόματα...Απ τον σωρό είναι...είμαι σίγουρος ότι εάν ακούσετε μια φορα τον δίσκο, το ίδιο θα μου πείτε...Ένα είδος alternative country παίζουν,,που μπορεί σε αρκετούς να φανεί αδιάφορο...Με παραπάνω από μια ακροάσεις η αρχική αδιαφορία σε μένα τουλάχιστον έγινε έρωτας...πήρε μια άλλη μορφή..
Με κέρδισαν με την τιμιότητά τους..(γελάτε εε?)..
Και όμως...Το συναίσθημα που βγάζουν σε πολλά σημεία στον δίσκο,,δρα σαν ένας τεράστιος μαγνήτης που τραβάει πάνω του τις μαύρες ψυχές....
Μετρονομικά,αργοστροφα μοτίβα, ξεδιπλώνονται μέσα απ την απλότητα που κρύβει μέσα της η country μουσική παράδοση...Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταξιδέψεις εδώ..Έστω και για μια στιγμή,η αύρα που εκπέμπουν τα ambient πλήκτρα που γυροφέρνουν εδώ και εκεί,,,θα σε "σκορπίσουν"..Το πιάνο μοιάζει να έχει αναλάβει τον ρόλο του καθοδηγητή,,και το βιολί ολοκληρώνει τον κύκλο της εσωτερικής αναζήτησης....Κιθάρες που τις αγγίζουν ζεστά χέρια,,και Λιτό και μεστό παίξιμο από μουσικούς που ξέρουν τι θέλουν να παίξουν...Ο Al James στα φωνητικά δεν ζορίζει καθόλου καταστάσεις...Φωνάζει χαμηλόφωνα (στην κυριολεξία) ,,γι αυτά που βαραίνουν την καθημερινότητά του...Τους...Μας....
Σαν να ψάχνει την λύτρωση μέσα από την καταγωγή του...Τις εμμονές του...Τους δαίμονες γύρω του...
Κομμάτια σαν το Black Hills Gold πχ. δεν βγαίνουν κάθε μέρα...Πρέπει να έχεις μέσα σου την φλέβα της υπομονής,,της αφοσίωσης...Της διαύγειας...
Όσοι γουστάρουν το ταξίδι που βγάζει η Αμερικάνικη folk (γενικότερα),,θα βρουν ένα γερο σκαλοπάτι για να πατήσουν...
Όσοι θέλουν μια λιτή τελετή απόκτησης ουσιωδών εμπειριών θα βρουν μια αφορμή να το κάνουν...(Άλλωστε μόνο με την Secretly Canadian που ανέφερα στην αρχή,,να ασχοληθεί κανείς,,κερδισμένος θα βγει)...
ps..ψάξτε και το προηγούμενο (You Can't Win)...Έχει δυνατές στιγμές..
Last edited:
