Αυτό είναι το έπιπλο με ραδιοενισχυτή Graetz και πικάπ Perpetuum Ebner PE66 που αγόρασε ο πατέρας μου το 1965 και δουλεύει ακόμα μέχρι σήμερα άψογα χωρίς να έχει αλλαχτεί ΟΥΤΕ μία λυχνία.
Το πικάπ όπως φαίνεται στις δύο τελευταίες φωτογραφίες είναι το Perpetuum Ebner PE66 ένα αυτόματο πικάπ τέρας αντοχής γερμανικής κατασκευής.
http://www.grammofoon.com/frameset.....com/PerpetuumEbner/index_pe.htm&ContentFrame
http://www.infinite-power.de/z-pe66.htm
http://www.deutsches-phono-museum.de/perpetuum.html
Παίζει δίσκους 16, 33, 45 και 78 στροφών. Είναι αυτόματο και παίζει οποιασδήποτε διαμέτρου δίσκους (ασχέτως στροφών) διότι ο βραχίονας κινείται πρώτα και αγγίζει τον δίσκο εξωτερικά για να κάταλάβει την διάμετρό του και κατόπιν να καθήσει σωστά στην αρχή του. Και δεν έχει πέσει ποτέ η βελόνα έξω από τον δίσκο!!!
Εχω και ανταλλακτική βελόνα.
Ο ραδιοενισχυτής έχει βραχέα KW, μεσαία MW, μακρά LW, και FM stereo!!! (UKW) Η μόνη διαφορά με τα σημερινά ραδιόφωνα είναι ότι η κλίμακα των FM έχει εύρος από 88MHz έως 104 MHz αντί για 108 MHz. Ο συντονισμός γίνεται με μία πράσινη λυχνία στο πάνω μέρος του panel που δίχνει την ισχύ του σήματος.
Υπάρχουν ρυθμιστικά μπάσων (BASSE), πρίμων (HOHEN), και balance (STEREO GARANT)
Yπάρχουν επίσης 3 διαφορετικές καμπύλες ισοστάθμισης με τα αντίστοιχα κουμπιά (κουφό ε;; ) Με το κουμπί SOLO παίζει flat, με το ORCHESTER ενισχύει τα δύο άκρα του φάσματος (πρίμα-μπασα) κάτι σαν το loudness δηλαδή, και με το SPRACHE ενισχύει τις μεσαίες συχνότητες. Και πάνω σε αυτές τις καμπύλες μπορούμε να επέμβουμε εμείς με τα ρυθμιστικά πρίμων, μπάσων.
Τα ηχεία είναι δύο δρόμων. Εχουν ένα χάρτινο woofer 20cm διαμέτρο, και ένα tweeter πλαστικού κώνου. Δεν ξέρω ακριβώς τι υλικό είναι, πάντως δεν είναι χαρτί ή ύφασμα. To crossover είναι υποτυπώδες: Ενα πυκνωτάκι στο tweeter.
Το πιο κουφό όμως όλης της ιστορίας είναι το περιστροφικό άσπρο κουμπί που προεξέχει λίγο έξω από το έπιπλο του ξύλου και φαίνεται στην πρότελευταία φωτογραφία πάνω από τον βραχίονα του πικάπ. Αυτό το ρυθμιστικό προσθέτει βάθος και αντήχηση στην μουσική. Κάτι σαν ambiance θα το έλεγα.
Ολα αυτά το 1965!!! Παρόλο που απεχθάνομαι τον όρο Hi-End, σίγουρα αυτό ήταν το Hi-End της εποχής του!