Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Δικάναλος Ήχος
Γενικά περί Δικάναλου Ήχου
Βινύλια ( ελληνικά , αμερικάνικα , Classic records και δεν συμμαζεύεται
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 195681" data-attributes="member: 79"><p>Αφορμή για την μικρή συγκέντρωση σπίτι μου , στάθηκε η διαπίστωση του Βασίλη τσάκωνα ότι έχει το <strong>Physical Graffiti </strong>των Led Zeppelin σε κόπια εισαγωγής αμερικάνικης εκτύπωσης . Πρότεινα λοιπόν να την συγκρίνουμε με την επανέκδοση της Classic Records που έχω εγώ . Το ραντεβού ψηνόταν από το Σάββατο , αλλά πραγματοποιήθηκε τελικά Δευτέρα απόγευμα . Ο ΑΓΔ έφερε και την ελληνική κόπια από τα νιάτα μας ( εγώ την έχω πετάξει ) . </p><p>Εκτός από το <strong>Physical Graffiti </strong>είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε το πασίγνωστο <strong>Time out </strong>του Dave Brubeck σε επανέκδοση επίσης της Classic Records κόντρα σε μια , μάλλον , επανέκδοση , αγνώστου όμως πατρότητας , ομοίως σε βαρύ βινύλιο , το «<strong>Χαμόγελο της Τζοκόντας</strong>» για το οποίο τόσος ντόρος έγινε τώρα τελευταία για την νέα ψηφιακή επεξεργασία του , κόντρα στην παλιά ελληνική κόπια του Παναγιωτίδη . </p><p>Παρεμπιπτόντως ακούσαμε και cd κόντρα σε βινύλιο , νέας κυκλοφορίας , προφανώς ψηφιακής ηχογράφησης ( <strong>Tom Tyler </strong>/ “Forward Going backward” του 2005 ) , καθώς και παλιό αναλογικό βινύλιο , κόντρα σε direct metal master of a digitally remastered original tape ( γλωσσοδέτης που μόνον οι Γιαπωνέζοι μπορούσαν να σκεφτούν) βινύλιο ( <strong>The Βeatles / “Rubber Soul</strong>”Capitol ST 2442 vs Τhe Beatles / «Rubber Soul» της EMI Toshiba ) ενώ κλείσαμε με βινύλιο κόντρα σε K2HD remastered cd ( Gong/ “Flying Teapot” .</p><p></p><p>Και μια και ήμασταν μαζεμένοι είπαμε να ξαναακούσουμε το <strong>Live at Fillmore </strong>των Allman Brothers από βινύλιο της Classic records και από cd . </p><p>Μπορεί να έχω ξεχάσει κάτι , ελπίζω όμως ότι θα το θυμούνται οι υπόλοιποι . </p><p>Θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι τα συμπεράσματα μας , έχουν εφαρμογή μόνο στο δικό μου σύστημα και βεβαίως επηρεάζονται από τα υποκειμενικά αυτιά μας .</p><p></p><p>Κατ’ αρχήν το <strong>Take Five</strong>. Aρχικά το ακούσαμε στην δική μου «ύποπτη» κόπια . Κλασσικός ήχος Columbia του εμπορίου , ευχάριστος , αλλά θολός – τουλάχιστον δύο κουρτίνες μπροστά από την ορχήστρα . Μόλις στο πλατώ πήρε τη θέση της η κόπια της classic records , τα πέπλα έφυγαν , ο ήχος καθάρισε , τα ντραμς ακούστηκαν υπέροχα , με διαύγεια , το ίδιο και το σαξόφωνο του Desmond – αν και αρχικά μας φάνηκε λίγο πιο σκληρό . Λέω αρχικά γιατί όταν ξαναάκουσα τον δίσκο όταν έφυγαν τα παιδιά , ακόμα και αυτό ήταν καλύτερο . Γενικά η διαφορά ανάμεσα στις δύο κόπιες , ήταν ίδια με την διαφορά μεταξύ δίσκου και της ορχήστρας σπίτι σου ( όσο κι αν αυτό ακούγεται τραβηγμένο ) </p><p></p><p>Μετά ήρθε η σειρά του <strong>Physical Graffiti</strong>. Κατ’ αρχήν έπαιξε η ελληνική κόπια . Φρίκη . Καθόλου μπάσα , θαμμένα φωνητικά , τσιριχτός ήχος . Βγήκε πριν τελιώσει το τραγούδι . Την θέση πήρε η 1ης κοπής κόπια του Βασίλη ( SwanSong 200) . Τα πράγματα είχαν σαφέστατη βελτίωση , όμως όλα ξεκαθάρισαν όταν στο πλατώ κάθησε η κόπια της Classic records όπου το μπάσσο πήρε τις συστές μεγαλόπρεπες διαστάσεις του , η γκραν κάσσα ακουγόταν σε όλο της το μεγαλείο , τα φωνητικά ήταν πεντακάθαρα κι οι κιθάρες γεμάτες ένταση χωρίς σκληράδα . 2/2 λοιπόν για την classic records. Ειρήσθω εν παρόδω ότι όλο αυτό το διάστημα ο Παναγιωτίδης παραπονιόταν για τα πιατίνια , αλλά δεν του δίνουμε σημασία ( πάντα παραπονιέται για τα πιατίνια ) </p><p></p><p>Το <strong>Χαμόγελο της Τζοκόντας </strong>, πάλι , μπορεί μεν να απεκτησε μεγαλύτερη διαύγεια με την νέα του επεξεργασία , αλλά έχασε σε συναίσθημα , σε ηχητικό πλούτο κι έγινε κλινικό . Ασε που η άρπα ( ή η κιθάρα ) στο β´ κομμάτι της α´ πλευράς , ακουγόταν καλύτερα στην παλιά ελληνική κόπια του ΑΓΔ . Νομίζω και οι τρείς συμφωνήσαμε ότι η νέα εκδοχή είναι χειρότερη ( πάντα στο δικό μου σύστημα ) </p><p></p><p>Εδώ κάπου τελείωσαν και οι ομόφωνες απόψεις μας . Στα υπόλοιπα διαφοροποιήθηκε ο ένας από τους 3 , αρκετές φορές ( είχαμε αποφάσεις πλειοψηφίας δηλαδή ) με κορυφαία την διαφωνία του ΑΓΔ όταν ακούσαμε και το Blue Sky ( φρίκη για μένα και τον Βασίλη , πολύ ωραίο για τον ΑΓΔ ) . </p><p></p><p>Αλλά αυτά θα τα συνεχίσουμε αύριο , με γνώμες και των λοιπών και σχετικές φωτογραφίες ( έχουμε και δουλειά το πρωϊ ) .</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 195681, member: 79"] Αφορμή για την μικρή συγκέντρωση σπίτι μου , στάθηκε η διαπίστωση του Βασίλη τσάκωνα ότι έχει το [B]Physical Graffiti [/B]των Led Zeppelin σε κόπια εισαγωγής αμερικάνικης εκτύπωσης . Πρότεινα λοιπόν να την συγκρίνουμε με την επανέκδοση της Classic Records που έχω εγώ . Το ραντεβού ψηνόταν από το Σάββατο , αλλά πραγματοποιήθηκε τελικά Δευτέρα απόγευμα . Ο ΑΓΔ έφερε και την ελληνική κόπια από τα νιάτα μας ( εγώ την έχω πετάξει ) . Εκτός από το [B]Physical Graffiti [/B]είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε το πασίγνωστο [B]Time out [/B]του Dave Brubeck σε επανέκδοση επίσης της Classic Records κόντρα σε μια , μάλλον , επανέκδοση , αγνώστου όμως πατρότητας , ομοίως σε βαρύ βινύλιο , το «[B]Χαμόγελο της Τζοκόντας[/B]» για το οποίο τόσος ντόρος έγινε τώρα τελευταία για την νέα ψηφιακή επεξεργασία του , κόντρα στην παλιά ελληνική κόπια του Παναγιωτίδη . Παρεμπιπτόντως ακούσαμε και cd κόντρα σε βινύλιο , νέας κυκλοφορίας , προφανώς ψηφιακής ηχογράφησης ( [B]Tom Tyler [/B]/ “Forward Going backward” του 2005 ) , καθώς και παλιό αναλογικό βινύλιο , κόντρα σε direct metal master of a digitally remastered original tape ( γλωσσοδέτης που μόνον οι Γιαπωνέζοι μπορούσαν να σκεφτούν) βινύλιο ( [B]The Βeatles / “Rubber Soul[/B]”Capitol ST 2442 vs Τhe Beatles / «Rubber Soul» της EMI Toshiba ) ενώ κλείσαμε με βινύλιο κόντρα σε K2HD remastered cd ( Gong/ “Flying Teapot” . Και μια και ήμασταν μαζεμένοι είπαμε να ξαναακούσουμε το [B]Live at Fillmore [/B]των Allman Brothers από βινύλιο της Classic records και από cd . Μπορεί να έχω ξεχάσει κάτι , ελπίζω όμως ότι θα το θυμούνται οι υπόλοιποι . Θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι τα συμπεράσματα μας , έχουν εφαρμογή μόνο στο δικό μου σύστημα και βεβαίως επηρεάζονται από τα υποκειμενικά αυτιά μας . Κατ’ αρχήν το [B]Take Five[/B]. Aρχικά το ακούσαμε στην δική μου «ύποπτη» κόπια . Κλασσικός ήχος Columbia του εμπορίου , ευχάριστος , αλλά θολός – τουλάχιστον δύο κουρτίνες μπροστά από την ορχήστρα . Μόλις στο πλατώ πήρε τη θέση της η κόπια της classic records , τα πέπλα έφυγαν , ο ήχος καθάρισε , τα ντραμς ακούστηκαν υπέροχα , με διαύγεια , το ίδιο και το σαξόφωνο του Desmond – αν και αρχικά μας φάνηκε λίγο πιο σκληρό . Λέω αρχικά γιατί όταν ξαναάκουσα τον δίσκο όταν έφυγαν τα παιδιά , ακόμα και αυτό ήταν καλύτερο . Γενικά η διαφορά ανάμεσα στις δύο κόπιες , ήταν ίδια με την διαφορά μεταξύ δίσκου και της ορχήστρας σπίτι σου ( όσο κι αν αυτό ακούγεται τραβηγμένο ) Μετά ήρθε η σειρά του [B]Physical Graffiti[/B]. Κατ’ αρχήν έπαιξε η ελληνική κόπια . Φρίκη . Καθόλου μπάσα , θαμμένα φωνητικά , τσιριχτός ήχος . Βγήκε πριν τελιώσει το τραγούδι . Την θέση πήρε η 1ης κοπής κόπια του Βασίλη ( SwanSong 200) . Τα πράγματα είχαν σαφέστατη βελτίωση , όμως όλα ξεκαθάρισαν όταν στο πλατώ κάθησε η κόπια της Classic records όπου το μπάσσο πήρε τις συστές μεγαλόπρεπες διαστάσεις του , η γκραν κάσσα ακουγόταν σε όλο της το μεγαλείο , τα φωνητικά ήταν πεντακάθαρα κι οι κιθάρες γεμάτες ένταση χωρίς σκληράδα . 2/2 λοιπόν για την classic records. Ειρήσθω εν παρόδω ότι όλο αυτό το διάστημα ο Παναγιωτίδης παραπονιόταν για τα πιατίνια , αλλά δεν του δίνουμε σημασία ( πάντα παραπονιέται για τα πιατίνια ) Το [B]Χαμόγελο της Τζοκόντας [/B], πάλι , μπορεί μεν να απεκτησε μεγαλύτερη διαύγεια με την νέα του επεξεργασία , αλλά έχασε σε συναίσθημα , σε ηχητικό πλούτο κι έγινε κλινικό . Ασε που η άρπα ( ή η κιθάρα ) στο β´ κομμάτι της α´ πλευράς , ακουγόταν καλύτερα στην παλιά ελληνική κόπια του ΑΓΔ . Νομίζω και οι τρείς συμφωνήσαμε ότι η νέα εκδοχή είναι χειρότερη ( πάντα στο δικό μου σύστημα ) Εδώ κάπου τελείωσαν και οι ομόφωνες απόψεις μας . Στα υπόλοιπα διαφοροποιήθηκε ο ένας από τους 3 , αρκετές φορές ( είχαμε αποφάσεις πλειοψηφίας δηλαδή ) με κορυφαία την διαφωνία του ΑΓΔ όταν ακούσαμε και το Blue Sky ( φρίκη για μένα και τον Βασίλη , πολύ ωραίο για τον ΑΓΔ ) . Αλλά αυτά θα τα συνεχίσουμε αύριο , με γνώμες και των λοιπών και σχετικές φωτογραφίες ( έχουμε και δουλειά το πρωϊ ) . [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Δικάναλος Ήχος
Γενικά περί Δικάναλου Ήχου
Βινύλια ( ελληνικά , αμερικάνικα , Classic records και δεν συμμαζεύεται
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…