KRAFTWERK / The Catalogue ( KlingKlang 2009 )
“An alphabet of the people they’ve influenced would run to 2.500 names before it even got to Cabaret Voltaire”
Uncut , Nov. 2009
Οσο και αν μια τέτοια αποστροφή , μπορεί να φαντάζει υπερβολική , εν τούτοις είναι η αλήθεια και μάλιστα ειπωμένη με συντηρητικές εκτιμήσεις . Απλώς κανείς δεν πρόκειται να μπεί στον κόπο να αραδιάσει 2.500 ονόματα και πλέον για να καταδείξει την σημαντική συνεισφορά των Kraftwerk στην σύγχρονη popular μουσική , συνεισφορά αντίστοιχη αυτής των Beatles . Και πράγματι , μόνο με τους τελευταίους κοντράρονται στα ίσα , καθώς μοιράζονται την μαζική αποδοχή και τα υψηλά αισθητικά και μουσικά στάνταρ , την εφευρετικότητα και την καινοτομία .
Το 8πλό boxset που μόλις κυκλοφόρησε σε μια υψηλής αισθητικής , καίτοι άβολη συσκευασία , περιλαμβάνει σε remaster από τους ίδιους τους Kraftwerk ή εν πάση περιπτώσει από τον εναπομείναντα εκ των πρωτεργατών του γκρουπ των ηλεκτρονικών κλασσικιστών Ralf Hutter όλα τα 8 Lps τους , από το θρυλικό "Autobahn "του 1974 έως το τελευταίο τους "Tour de France" του 2003 και αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι για μία τουλάχιστον 12ετία , η ποπ μουσική αγωνιζόταν να φτάσει τους Kraftwerk ασθμαίνουσα και το κατάφερε καταϊδρωμένη το 1986 με την κυκλοφορία του "Electric Cafe "( 7 ) - ήδη μετονομασθέντος σε "Τechno Pop" – όταν δηλαδή ο μοντερνισμός τους είχε μπολιάσει την μαζική κουλτούρα και ποπ αισθητική αποτελώντας πλέον κοινό τόπο των ηλεκτρονικών και μεταηλεκτρονικών «μπλιμπλικάδων» και πάσης φύσεως κομπιουτεράδων . κατά τι μεγαλύτερο , μια 15ετία υπήρξε το χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε για να δημιουργηθεί κάτι αντίστοιχο του Computerwelt από τους Οrbital .Μιλάμε βέβαια για το "Ιn Sides" που κυκλοφόρησε το 1996 και που , παρά την per se αξία του , δεν κατάφερε να προσθέσει ούτε ένα λιθαράκι στο αισθητικό και μουσικό πλαίσιο που είχαν ήδη κατοχυρώσει οι Kraftwerk από το 1981. Από εκεί και μετά το Electric Cafe , όταν η υπόλοιπη μουσική τους έφθασε , οι Kraftwerk συνέχισαν να είναι μια σημαντική περίπτωση αλλά όχι καινοτόμος . Tο The Mix ( 6 ) είναι απλώς μια ρεμιξαρισμένη εκδοχή των επιτυχιών τους και το Tour de France ( 7 ) μια αξιοπρεπής συνέχεια ενός λαμπρού παρελθόντος .
Η ιστορία είναι λίγο –πολύ γνωστή . Ο Florian Scheider συνάντησε τον Ralf Hutter στο κονσερβατουάρ του Ντύσελντορφ και έφτιαξαν τους Organization . Μετά την διάλυση τους , αφού πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν το πειραματικό Tone Float , με παραγωγό τον «πολύ» Connie Plank , οι Hutter και Schneider μετονόμασαν το γκρουπ σε Kraftwerk και ηχογράφησαν τα Kraftwerk 1 , kraftwerk 2 και Ralf & Florian , επιδεικνύοντας μεν έλλειψη φαντασίας στην ονομασία των δίσκων τους , όχι όμως και στο περιεχόμενο τους . ( Τα τρία αυτά Lps θα κυκλοφορήσουν σύντομα , σε ξεχωριστή έκδοση , μια και το γκρουπ τα αντιμετωπίζει , ως κάτι διαφορετικό από τον κανόνα των οκτώ επόμενων δίσκων που απαρτίζουν το προκείμενο box set ( “it is like in painting , you can say the green period , the red period , whatever , the 3-D period…” λέει χαριτολογώντας επ’ αυτου ο Hutter ) . Μέλη ήρθαν και έφυγαν με σημαντικότερα τον Karl Bartos ( 1975-1991 ) και τον Wolfgang Flur ( 1973-1987 ) . Ηδη σήμερα από τους αρχικούς , υπάρχει πιά μόνον ο 63χρονος Ralf Hutter
Εάν οι φουτουριστές , με την αγάπη τους για το νέο , τον θαυμασμό τους για την ταχύτητα και την τεχνολογία , την λατρεία τους για τα τεχνολογικά επιτεύγματα , όπως το αεροπλάνο και την εξύμνηση του θριάμβου της τεχνολογίας πάνω στη φύση , προκάλεσαν μια μεγάλη αισθητικής φύσεως αναταραχή στην Ευρώπη των αρχών του 20ού αιώνα , πριν τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο , τότε τηρουμένων των αναλογιών οι Kraftwerk υπήρξαν φουτουριστές . Εάν οι σουπρεματιστές και οι κονστρουκτιβιστές δημιούργησαν χρησιμοποιώντας βιομηχανικά υλικά και αντλώντας έμπνευση από τα λειτουργικά ιδανικά ενός μηχανικού πολιτισμού , τοτε οι Kraftwerk υπήρξαν σουπρεματιστές και κονστρουκτιβιστές . Ηδη με το "Autobahn" ( 9) ύμνησαν μουσικά το αυτοκίνητο , εξήραν τις χάρες του αυτοκινητοδρόμου , της ταχύτητας . Με το "Trans Europe Express "( 10 ) ήρθε η σειρά του τρένου , ως ατσαλένιου θηρίου που καταβροχθίζει άκοπα και λαίμαργα τα χιλιόμετρα να εξαρθεί ως τεχνολογικό επίτευγμα μηχανικής τελειότητας . Ο μεταλλικός ήχος των σιδηροτροχιών , προσέφερε την ιδανική ρυθμική βάση μιας μεγαλειώδους απόπειρας να αποτυπωθεί στο βινύλιο ο μηχανικός πολιτισμός . Με τα "Radio Aktivitat "( 9,5 ) και "Computerwelt "( 10 ) ο θαυμασμός και η αποθέωση της τεχνολογίας συνεχίζονται υποστηριζόμενες και λειτουργώντας μέσα σε ένα μουσικό πλαίσιο που θυμίζει ποπ συμφωνίες με παραλλαγές στο βασικό θέμα , ενώ με το "The man Machine "( 10 ) το αντικείμενο του θαυμασμού γίνεται υποκείμενο σχολιασμού και απομακρύνεται από τον εαυτό του προς χάριν της ενδελεχούς αποστασιοποιημένης παρατήρησης ( το "The Model" από το lp αυτό για παράδειγμα το μοντέλο ποζάροντας για καταναλωτικά προϊόντα , γίνεται το ίδιο προϊόν και προσαρμόζει το lifestyle του στον εικονικό κόσμο της διαφήμισης , υπάρχοντας για την κάμερα , την ηδονοβλεπτική δηλαδή σχέση με τον θεατή ) .
Όλα αυτά μέσα από ένα παράδοξο αμάλγαμα , που ξεκινά από την γερμανική παράδοση του ρομαντισμού , περνά από τα ηλεκτρονικά ηχοτοπία του πλέον μοντέρνου και πρωτόγνωρου αφηρημένου εξπρεσιονισμού , αγγίζει την μελωδία της ευρωπαϊκής τραγουδοποιϊας , ακουμπά ξώφαλτσα το καμπαρέ του 30 , και ξεχύνεται στις πίστες των απανταχού ντίσκο έχοντας ως όπλο μια μηχανικής , ρομποτικής υφής ρυθμική βάση . Φυσικό άλλωστε . Οι Kraftwerk σαν όλα τα σημαντικά γερμανικά γκρουπς της εποχής , κουβαλούσαν μέσα τους την άρνηση της μεταπολεμικής γενιάς και επιθυμούσαν την δημιουργία μιάς νέας αισθητικής γλώσσας . Οι Kraftwerk το κατάφεραν και με το παραπάνω , όντας το πλέον ευρωπαϊκό από τα ευρωπαϊκά συγκροτήματα , έχοντας ως απώτερο όνειρο την τεχνολογία ως μέσο για μια ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Last edited by a moderator:
