Θεωρητικά είναι διασκευή τού '12 Αngry Men' τού Sidney Lumet(1957)..
Aντικειμενικά πρόκειται γιά μιά αριστουργηματική ταινία τού Mihalkov,πού τοποθετείται στην σύγχρονη Ρωσία..
Η υπόθεση φαινομενικά απλή:Eνα νεαρός Τσετσένος κατηγορείται γιά τον φόνο τών Ρωσων θετών γονιών του και ολα τα στοιχεία είναι συντριπτικά εις βάρος του.
Οι 12 ένορκοι (ολοι άνδρες)συγκεντρωνονται σε ένα δωμάτο γιά να εκδόσουν μιά ετυμηγορία που φαίνεται εύκολη και μάλιστα οι περισσότεροι φαίνεται να θέλουν να ξεμπερδέψουν γρήγορα.
Ενας απ´αυτούς ,χωρίς νάναι βέβαιος,ψηφίζει την αθώωση του νεαρού,γιά να εξετάσει καλύτερα την υπόθεση..
Απ´εκεί και πέρα ο Mihalkov στήνει αριστουργηματικά μιά ιστορία δωματίου διαρκείας 150 λεπτών (τού Lumet ηταν 96)μέ ελάχιστες εξωτερικές,αλλά πολύ δυνατές σκηνές απο την ιστορια του νεαρου Τσετσένου,πού ομως δεν γινεται καθόλου θεατρική αλλά αντιθέτως παραμένει ένας γνήσιος Κινηματογράφος..
Οι 12 ένορκοι δείχνουν πτυχές τού εαυτού τους ,μέσα απο τις δικές τους ιστορίες,αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και ένα μωσαϊκό τής σημερινής αλλά και τής κομμουνιστική Ρωσίας,πού είναι ένα κράμα εθνικισμού,ποίησης,εν μέρει αντισημιτισμού,ανθρωπιάς και λυρισμού.
Ο Σκηνοθέτης τών ´Μηχανικών Πιάνων ´και τού´ Ψεύτη Ηλιου´δημιουργεί μιά ταινία πού θυμίζει παραλλαγές Jazz,οπου οι ηθοποιοί βγαίνουν στο προσκήνιο σαν ντουέτα,trio ή κουαρτέτα δημιουργώντας σκηνές γεμάτες ένταση προσπαθώντας νά πείσει ο ένας τον άλλον για τη ενοχή ή μή τού νεαρού Τσετσένου(η αναφορά προς τον πόλεμο με την Τσετσενία ειναι προφανής και ευθεία),μέσα απο τις δικές τους Ιστορίες η απο ιστορίες συγγενών τους ή ακόμα και απο επαγγελματικές τους εμπειρίες.
Το μοντάζ στίς σκηνές τού κλειστού χώρου ειναι συναρπαστικό και οι ερμηνείες τών 12 Ηθοποιών καθηλωτικές.
Αντιστοίχως οι εξωτερικές σκηνές ,με τον άγριο χορό τού νεαρού Τσετσένου,είτε στην παιδική του ηλικία,είτε στην φυλακή την ώρα πού περιμένει την ετυμηγορία είναι γεμάτες δυναμη και περηφάνεια.
Υπάρχουν ποικίλοι συμβολισμοί στο έργο,όπου ακόμα και ένα μικρός σπουργίτι πού περιφέρεται στο κλειστό δωμάτιο παραπέμπει και στο μυστικιστικό θρησκευτικό συναίσθημα τών Ρώσων,υποδηλώνοντας την ύπαρξη τού Αγίου Πνεύματος πού επιθυμεί να ´φωτίσει´τού ενόρκους,γιά να εκδόσουν τήν σωστή(??)απόφαση..Ειναι στιγμές πού νομίζεις πώς οι 12 Ενορκοι συμβολίζουν τούς 12Αποστόλους,υπο μία διευρυμένη έννοια.
Οι εναλλαγές στά συναισθήματα,οι αλλαγές στίς γνώμες διατηρούνται μέχρις το τέλος τής ταινίας η οποία δέν κουράζει ούτε στιγμή.
Ο Nikita Mihalkov είναι ´εδώ´και παράγει έναν κινηματογράφο επιπέδου.
Aντικειμενικά πρόκειται γιά μιά αριστουργηματική ταινία τού Mihalkov,πού τοποθετείται στην σύγχρονη Ρωσία..
Η υπόθεση φαινομενικά απλή:Eνα νεαρός Τσετσένος κατηγορείται γιά τον φόνο τών Ρωσων θετών γονιών του και ολα τα στοιχεία είναι συντριπτικά εις βάρος του.
Οι 12 ένορκοι (ολοι άνδρες)συγκεντρωνονται σε ένα δωμάτο γιά να εκδόσουν μιά ετυμηγορία που φαίνεται εύκολη και μάλιστα οι περισσότεροι φαίνεται να θέλουν να ξεμπερδέψουν γρήγορα.
Ενας απ´αυτούς ,χωρίς νάναι βέβαιος,ψηφίζει την αθώωση του νεαρού,γιά να εξετάσει καλύτερα την υπόθεση..
Απ´εκεί και πέρα ο Mihalkov στήνει αριστουργηματικά μιά ιστορία δωματίου διαρκείας 150 λεπτών (τού Lumet ηταν 96)μέ ελάχιστες εξωτερικές,αλλά πολύ δυνατές σκηνές απο την ιστορια του νεαρου Τσετσένου,πού ομως δεν γινεται καθόλου θεατρική αλλά αντιθέτως παραμένει ένας γνήσιος Κινηματογράφος..
Οι 12 ένορκοι δείχνουν πτυχές τού εαυτού τους ,μέσα απο τις δικές τους ιστορίες,αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και ένα μωσαϊκό τής σημερινής αλλά και τής κομμουνιστική Ρωσίας,πού είναι ένα κράμα εθνικισμού,ποίησης,εν μέρει αντισημιτισμού,ανθρωπιάς και λυρισμού.
Ο Σκηνοθέτης τών ´Μηχανικών Πιάνων ´και τού´ Ψεύτη Ηλιου´δημιουργεί μιά ταινία πού θυμίζει παραλλαγές Jazz,οπου οι ηθοποιοί βγαίνουν στο προσκήνιο σαν ντουέτα,trio ή κουαρτέτα δημιουργώντας σκηνές γεμάτες ένταση προσπαθώντας νά πείσει ο ένας τον άλλον για τη ενοχή ή μή τού νεαρού Τσετσένου(η αναφορά προς τον πόλεμο με την Τσετσενία ειναι προφανής και ευθεία),μέσα απο τις δικές τους Ιστορίες η απο ιστορίες συγγενών τους ή ακόμα και απο επαγγελματικές τους εμπειρίες.
Το μοντάζ στίς σκηνές τού κλειστού χώρου ειναι συναρπαστικό και οι ερμηνείες τών 12 Ηθοποιών καθηλωτικές.
Αντιστοίχως οι εξωτερικές σκηνές ,με τον άγριο χορό τού νεαρού Τσετσένου,είτε στην παιδική του ηλικία,είτε στην φυλακή την ώρα πού περιμένει την ετυμηγορία είναι γεμάτες δυναμη και περηφάνεια.
Υπάρχουν ποικίλοι συμβολισμοί στο έργο,όπου ακόμα και ένα μικρός σπουργίτι πού περιφέρεται στο κλειστό δωμάτιο παραπέμπει και στο μυστικιστικό θρησκευτικό συναίσθημα τών Ρώσων,υποδηλώνοντας την ύπαρξη τού Αγίου Πνεύματος πού επιθυμεί να ´φωτίσει´τού ενόρκους,γιά να εκδόσουν τήν σωστή(??)απόφαση..Ειναι στιγμές πού νομίζεις πώς οι 12 Ενορκοι συμβολίζουν τούς 12Αποστόλους,υπο μία διευρυμένη έννοια.
Οι εναλλαγές στά συναισθήματα,οι αλλαγές στίς γνώμες διατηρούνται μέχρις το τέλος τής ταινίας η οποία δέν κουράζει ούτε στιγμή.
Ο Nikita Mihalkov είναι ´εδώ´και παράγει έναν κινηματογράφο επιπέδου.