40KHz +-3dB

Οι αρμονικές είναι στα 2x, 3x, 4x, κλπ σε χαμηλότερη ένταση από τη βασική. Αυτό δεν παίζει γιατί προφανώς αν δεν ακούς τα 40KHz δεν ακούς και τα 80KHz.

Προφανώς. Αλλά θεωρητικά θα πρέπει ΑΝ το σύστημά μας μπορεί να αποδώσει πληροφορία στα 34KHz πχ το ηχείο να αποδώσει "κάτι" στα 17ΚΗz. Συμφωνούμε; Tα νουμερα τυχαία λόγω ευκολίας.
 
Καλά μέχρι τώρα συζητάγαμε αυτά που ακούμε. Τώρα συζήτάμε και αυτά που δεν ακούμε? :ears:
Η θεωρία της ακουστικής καλή, αλλά 20hz-20khz είμαστε κατασκευασμένοι να ακούμε και με βάσει το κριτήριο αυτό αγοράζουμε και τα ηχεία μας.
 
Από 30 χρονών και μετά είσαι τυχερός αν ακούς τα 15KHz.
Το ξαναλέω, το θέμα ενός tweeter που μπορεί να αναπαράγει συχνότητες 40KHz+ με σεβαστή ένταση είναι ότι αν μπορεί αυτό μπορεί και το 20ΚHz καλύτερα από κάποιο άλλο που δεν το κάνει.
Όπως είπε και κάποιος άλλος δεν υπάρχουν εμπορικά media σήμερα που περιέχουν τέτοιες συχνότητες. Ακόμα και DTSHD-MA η TrueHD είναι σαμπλαρισμενα στα 48KHz άρα η μέγιστη συχνότητα που περιέχουν είναι 24KHz.
Το θέμα είναι καθαρά μηχανικό και οι μηχανικές ιδιότητες του tweeter καθορίζουν την ποιότητα της αναπαραγωγής του.
 
το θέμα ενός tweeter που μπορεί να αναπαράγει συχνότητες 40KHz+ με σεβαστή ένταση είναι ότι αν μπορεί αυτό μπορεί και το 20ΚHz καλύτερα από κάποιο άλλο που δεν το κάνει.
Το θέμα είναι καθαρά μηχανικό και οι μηχανικές ιδιότητες του tweeter καθορίζουν την ποιότητα της αναπαραγωγής του.

Κατ εμέ εδώ τα είπες όλα. Τώρα αν to tweeter ή super tweeter λέγεται αυτό που αναπαράγει την άνω ζώνη του ακουστού φάσματος είναι θέμα σχεδίασης/κατασκευαστή και μόνον. Μέχρι να εκπονηθούν και άλλες μελέτες για το θέμα, ας μείνουμε σε ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα
 
Όπως είπε και κάποιος άλλος δεν υπάρχουν εμπορικά media σήμερα που περιέχουν τέτοιες συχνότητες. Ακόμα και DTSHD-MA η TrueHD είναι σαμπλαρισμενα στα 48KHz άρα η μέγιστη συχνότητα που περιέχουν είναι 24KHz.

Όλα; Δηλαδή και το SACD και το DVD-A και τα hi-rez αρχεία; Ποιός ο λόγος αύξησης της δειγματοληψίας τότε; Ποιός ο λόγος της αυξημένης απόκρισης των μηχανημάτων;
 
Όλα; Δηλαδή και το SACD και το DVD-A και τα hi-rez αρχεία; Ποιός ο λόγος αύξησης της δειγματοληψίας τότε; Ποιός ο λόγος της αυξημένης απόκρισης των μηχανημάτων;

Ολα.
 
Σωστά έχεις δίκιο, 192KHz = μέγιστη συχνότητα εγγραφής 96 KHz.
Για LPCM, DTSHD, TrueHD.
 
Το 99.9% των εμπορικών ηχογραφήσεων όμως είναι στα 48KHz και πλησιάζει τα 6GB στην αποθήκευση άρα αν ήταν δηγματολημενη στα 192KHz μάλλον δεν θα χωρούσε σε ένα BluRay.
Εξαιρέσεις π.χ. http://www.blu-ray.com/movies/TrondheimSolistene-Divertimenti-Blu-ray/1097/#Review
όπου το video είναι ψιλό χάλια για να χωρέσει τον ήχο....
 
Θεωρητικά ισχύει το ότι ένα αρχείο με υψηλότερη δειγματοληψία έχει καλύτερη απόκριση συχνότητας στις υψηλές.
Εγώ όμως ρε παιδιά γιατί ακούω διαφορές στις χαμηλές;
 
Όσο μεγαλύτερη συχνότητα στη δειγματοληψία τόσο καλύτερη η ποιότητα σε όλες τις συχνότητες.
 
Για όποιον δεν βαριέται ας διαβάσει the why and the how of supertweeters. Τα λέει πολύ καλά και κατανοητά εξετάζοντας τα επιχειρήματα ένα προς ένα.

Παρεμπιπτόντως, βρήκα ένα ηχείο με απόκριση έως 40ΚΗz στα -/+3dB σύμφωνα με τον κατασκευαστή.

http://www.anthonygallo.co.uk/pages/products-reference-strada.php

Γιατί με όλη την κουβέντα, ξέχασα το αρχικό ερώτημα... :smash:
 
Με τη φιλοσοφία όμως ότι με την διπλάσια συχνότητα δειγματοληψίας έχουμε πάρει ότι χρειαζόμαστε για να συνθέσουμε το σήμα (τα 44.1khz επαρκούν για να συνθέσουμε τα 20Khz) τότε μία δειγματοληψία της τάξης του 1Khz αρκεί για να συνθέσει τέλεια οποιαδήποτε χαμηλή συχνότητα!
Ποιος ο λόγος να ανεβαίνει ποιοτικά όταν η δειγματοληψία ανεβαίνει πάνω από τα 44.1Khz;

Μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ο κανόνας της "διπλάσιας δειγματοληψίας" δεν ισχύει τελικά; :p
 
Με τη φιλοσοφία όμως ότι με την διπλάσια συχνότητα δειγματοληψίας έχουμε πάρει ότι χρειαζόμαστε για να συνθέσουμε το σήμα (τα 44.1khz επαρκούν για να συνθέσουμε τα 20Khz) τότε μία δειγματοληψία της τάξης του 1Khz αρκεί για να συνθέσει τέλεια οποιαδήποτε χαμηλή συχνότητα!
Ποιος ο λόγος να ανεβαίνει ποιοτικά όταν η δειγματοληψία ανεβαίνει πάνω από τα 44.1Khz;

Μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ο κανόνας της "διπλάσιας δειγματοληψίας" δεν ισχύει τελικά; :p

Διότι με 44.1 ΚHz στα 20 KHz έχεις 2 δείγματα που δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν ούτε ένα ημιτονικο σήμα...
 
Για όποιον δεν βαριέται ας διαβάσει the why and the how of supertweeters. Τα λέει πολύ καλά και κατανοητά εξετάζοντας τα επιχειρήματα ένα προς ένα.

Παρεμπιπτόντως, βρήκα ένα ηχείο με απόκριση έως 40ΚΗz στα -/+3dB σύμφωνα με τον κατασκευαστή.

http://www.anthonygallo.co.uk/pages/products-reference-strada.php


Γιατί με όλη την κουβέντα, ξέχασα το αρχικό ερώτημα... :smash:


χμμ.....
http://www.hometheater.com/content/...-reference-av-speaker-system-ht-labs-measures
 
Πρόσφατα βρέθηκα σε studio για το mastering αυτού του δίσκου: http://www.inner-ear.gr/gr/releases/

Χάζευα την κονσόλα του ηχολήπτη και πρόσεξα ενδείξεις 27KHz σε κάτι ρυθμιστικά. Όταν τον ρώτησα σχετικά (έχοντας κάτι τέτοιες συζητήσεις κατά νου), μας έκανε επίδειξη επί τόπου με το υλικό μας -το οποίο, σημειωτέον, ήταν ηχογραφημένο στα 24/48.

Έδωσε +10db στα 27KHz και έπαιζε με το on/off. Ε λοιπόν, ο ήχος της ακουστικής κιθάρας δεν είχε καμία σχέση στις δύο θέσεις: με κομμένους τους υπέρηχους, ακουγόταν πιο δυνατά και πιο σκληρά, ενώ στην αντίθετη θέση ο ήχος "μαλάκωνε" και η υφή της κιθάρας πλούτιζε και αποκτούσε αληθοφάνεια, ενώ υποχωρούσε και στη σκηνή, λαμβάνοντας πιο "ρεαλιστικές" διαστάσεις. Με άλλα λόγια, μπορεί να μην ακούγαμε τα 27ΚΗz, αλλά ακούγαμε και παρακούγαμε τις εμπλουτισμένες αρμονικές των μεσαίων. (Τα ηχεία του studio ήταν τα ενεργά ATC SCM-10).

Το ερώτημά μου είναι: χρειάζεται το ηχείο να προσφέρει έκταση πέραν των 20ΚΗz για να "ακούς" αυτή τη διαφορά, ή αρκεί να υπάρχει αυτή στο πρωτογενές υλικό και φυσικά να αναπαράγεται από την πηγή;
 
Πρόσφατα βρέθηκα σε studio για το mastering αυτού του δίσκου: http://www.inner-ear.gr/gr/releases/

Χάζευα την κονσόλα του ηχολήπτη και πρόσεξα ενδείξεις 27KHz σε κάτι ρυθμιστικά. Όταν τον ρώτησα σχετικά (έχοντας κάτι τέτοιες συζητήσεις κατά νου), μας έκανε επίδειξη επί τόπου με το υλικό μας -το οποίο, σημειωτέον, ήταν ηχογραφημένο στα 24/48.

Έδωσε +10db στα 27KHz και έπαιζε με το on/off. Ε λοιπόν, ο ήχος της ακουστικής κιθάρας δεν είχε καμία σχέση στις δύο θέσεις: με κομμένους τους υπέρηχους, ακουγόταν πιο δυνατά και πιο σκληρά, ενώ στην αντίθετη θέση ο ήχος "μαλάκωνε" και η υφή της κιθάρας πλούτιζε και αποκτούσε αληθοφάνεια, ενώ υποχωρούσε και στη σκηνή, λαμβάνοντας πιο "ρεαλιστικές" διαστάσεις. Με άλλα λόγια, μπορεί να μην ακούγαμε τα 27ΚΗz, αλλά ακούγαμε και παρακούγαμε τις εμπλουτισμένες αρμονικές των μεσαίων. (Τα ηχεία του studio ήταν τα ενεργά ATC SCM-10).

Το ερώτημά μου είναι: χρειάζεται το ηχείο να προσφέρει έκταση πέραν των 20ΚΗz για να "ακούς" αυτή τη διαφορά, ή αρκεί να υπάρχει αυτή στο πρωτογενές υλικό και φυσικά να αναπαράγεται από την πηγή;

Σε αυτό μόνο ο Sonus μπορεί να απαντήσει. Αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει η πληροφορία να υπάρχει στο πρωτογενές υλικό και να μπορέσει να αποδωθεί από την υπόλοιπη αλυσίδα πριν φτάσει στα ηχεία....
 
Διότι με 44.1 ΚHz στα 20 KHz έχεις 2 δείγματα που δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν ούτε ένα ημιτονικο σήμα...


Άρα τα CD δεν έχουν απόκριση συχνοτήτων μέχρι τα 20khz;

Με αυτή τη φιλοσοφία, ούτε τα 192Khz μπορούν να δειγματίσουν πάνω από 40Khz (4 - 5 δείγματα μπορεί να μας βοηθήσουν να συνθέσουμε ένα ημίτονο, αλλά όχι πάντα);

Τελικά τι πηγή πρέπει να έχουμε για να βάλουμε αυτά τα ηχεία που έχουν απόκριση ως τα 40Khz +-3; :p