70's

J. J. Cale - Don't Cry Sister

Aπό το 5ο του άλμπουμ με τον πρωτότυπο τίτλο "5" που κυκλοφόρησε το 1979.

http://www.youtube.com/watch?v=4KFSrlzcTtg
Don't cry sister cry, it'll be alright in the morning
Don't cry sister cry, everything'll be just fine
Don't cry sister cry, it'll be alright, I tell you no lie
Don't cry sister cry, don't do it, don't do it
When old man trouble knocks on your door
Don't give him no key, he just wants more
He'll turn your life to misery
Kick you down, just like me
Don't cry sister cry, it'll be alright, it'll be alright
Don't cry sister cry, everything'll be just fine
Woke downhearted and you feel so bad
Somebody wants something of nothing you had
Love don't come too easy, you see
A little bit of you and a little bit of me
Don't cry sister cry, it'll be alright, it'll be alright
Don't cry sister cry, everything'll be just fine
Everything'll be just fine
Everything'll be just fine
Don't cry sister cry, don't do it, don't do it
Don't cry sister cry, don't do it, don't do it​
 
-Τι είναι αυτό;
-Pink Floyd...
-Για να δώ.. A, αυτοί είναι; που όλοι λένε...
-Δεν έχεις ακούσει;
-Οχι!
-Δώστον του ρε να τον ακούσει!
-Χα! Ελα ρε, τι ν'ακούσει τώρα...
-Γιατί ρε; Έχει πάρει και πικάπ...
-Έχεις καλή βελόνα ρε;
-Αμέ! Dual είναι! έχω και ακουστικά..
-Ωραία, απόψε τον ακούς, αύριο τον φέρνεις, εντάξει;
-Έγινε!
-Ψτ, βάλε το τρία πρώτα, ν'ακούσεις και τον ύμνο της Liverpool!
-Μμμ.. ναί..
-Τι μμ ρε;
-Εγώ είμαι Leeds...
-Ρε ούστ!

Νικόλα, νάσαι καλά όπου κι αν βρίσκεσαι...


You say the hill's too steep to climb, chiding
You say you'd like to see me try, climbing
You pick the place and I'll choose the time
And I'll climb the hill in my own way
Just wait a while for the right day
And as I rise above the tree-line and the clouds
I look down hear the sounds of the things you said today


Fearless - Pink Floyd (Meddle, 1971)

http://www.youtube.com/watch?v=9M23zjNrG9M
 
You' ll never walk alone!!! Kenny Daglish, Ian Rush...έτσι αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο!!! (sorry για το off topic αλλά δεν κρατιόμουνα).
 
Ανοιξη 1984 ... 5 σχεδόν 18άρηδες τσόγλανοι, συζητούν σε σχολική αίθουσα εν ώρα διαλείμματος...

Φίλιππος Φ : Το γουστάρω ρε να το τραγουδήσω ... θα το παίξουμε ?
Κώστας Π.: Εγώ στα ντράμς δέν έχω πρόβλημα, slow είναι !
Ανδρέας Χ: Εγώ να σολάρω σαν τον Collins δεν γίνεται ! Αλλά θα προσπαθήσω ...
Κώστας Σ: Εγώ στο rhythm section είμαι ΟΚ ...
Γιώργος Π : .....
Κώστας Σ : Τί είναι ρε μαλ....; Μίλα !
Γιώργος Π. : Εγώ θα το τραβήξω το λούκι ! Το πιάνο παίζει 6 λεπτά απο τα 7μιση !
Κώστας Π: Ασε ρε τα τρελλά ! Αφού μπορείς ! Εδώ ο Αντρέας και θα το παλέψει !
Γιώργος Π. : Κομμάτια να γίνει ... Αλλά αν μας πετάξουν ντομάτες, θα σας κόψω την καλημέρα !

http://www.youtube.com/watch?v=ZcceU3qyVzA

ΥΓ 1: Μάϊος 1984 ... Encore και φινάλε ... Τα 7μιση λεπτά έγιναν 13, όλα τους αποχαιρετιστήρια, μιας παρέας που δεν ήταν γραφτό να ξαναμαζευτεί έτσι, απο εκείνη την ζεστή βραδιά και μετά ...

ΥΓ 2: Εδώ και 26+ χρόνια ψάχνουμε αυτόν που είχε μαγνητοφωνήσει σε ένα walkman την εκδήλωση ...
 
karavan said:
You' ll never walk alone!!! Kenny Daglish, Ian Rush...έτσι αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο!!! (sorry για το off topic αλλά δεν κρατιόμουνα).
Click to expand...

:offtopic:Εκτός από καλό γούστο στον κινηματογράφο βλέπω ότι έχεις και στο ποδόσφαιρο!!! :grinning-smiley-043

Τέλος του :offtopic:
 
With her killer graces and her secret places
That no boy can fill
with her hands on her hips
Oh and that smile on her lips
Because she knows that it kills me

With her soft french cream
Standing in that doorway like a dream
I wish she'd just leave me alone
Because french cream won't soften them boots
And french kisses will not break that heart of stone
With her long hair falling
And her eyes that shine like a midnight sun
Oh-o she's the one, she's the one

She's the One - Bruce Springsteen (Born to Run, 1975)
http://www.youtube.com/watch?v=Wk9bZuTOamg&feature=related
 
Δεν ήταν πάντοτε έτσι.
Δεν ήταν ο Nabatov, ο Keith Jarrett ή ο Miles Davis.
Δεν ήταν ο Verdi, ο Beethoven ή ο Χατζιδάκις.
Μέγαρο Μουσικής δεν υπήρχε, ούτε καν το half note.
Μόνο η Disco Angela και το Olympic House στην πλατεία της Γλυφάδας ή τα Σαββατιάτικα πάρτυ στο σπίτι του ενός και του άλλου και σπάνια στο δικό σου γιατί άντε να δικαιολογήσεις τη στάχτη στα χειροποίητα χαλιά και να υποστείς τις ερωτήσεις ποιός κρυβόταν με ποιάν στις σκοτεινές γωνίες....
Α, όχι, η πρώτη φάση της επανάστασης ήταν μάλλον Pointer Sisters, Boney M και λοιπές "μαυρίλες", μα μετά ήρθαν οι Pink Floyd (ξέρω, ξέρω), οι Deep Purple και το προνόμιο (τότε) να κατέχεις ένα από τα λίγα - έτσι έλεγαν τουλάχιστον- Made in Japan, οι Doors χωρίς αντίπαλο και οι Led Zeppelin, κι ανάμεσα σ´αυτούς, αυτό το ατέλειωτο κομμάτι οχτώμισυ λεπτά λέει το βιντεο κλιπ, μα έχεις την εντύπωση πως κρατούσε έναν αιώνα...
Αυτή η ανατριχίλα απ τα ντραμς στην αρχή, σε κοίταζε στα μάτια και χανόσουν σε μια αγκαλιά και μια μουσική που δεν ήθελες να τελειώσει και δεν έχει τελειώσει εδώ, που τα λέμε... Σ´εναν χορό δίχως αρχή και τέλος, ένα χάδι στα μακριά μαλλιά, ένα φιλί, ένα ψίθυρο στο λαιμό, comfusion will be my epitaph...as I crawl a cracked and broken path....if we make it ....

With all due respect to now, then, is a part of my life too

http://www.youtube.com/watch?v=V-tH0Z6Enb8
 
χμμμ
ναι
ήταν μιά παράξενη εποχή.
οι ντισκοτέκ ήταν σε υπόγεια σε κεντρικούς δρόμους της πόλης και μπορούσες κάλλιστα να χορέψεις με smoke on the water και epitaph.

Δύσκολο να το περιγράψεις αυτό στη σύγχρονη νεολαία...
 
Top Bottom