A brief introduction to CAN

Απάντηση: Re: A brief introduction to CAN

ο μπασίστας ήταν ο πιο pussy addict από όλους. κράταγε και ...σκόρ, τό'χει δημοσιεύσει στο βιβλίο του.
φάση έχουν και στο shine a light, την ταινία του Σκορσέζε. 63 χρονών γέροι, για σκέψου...δεν τους φαίνεται πάντως. ο Κηθ λέει "εγώ κι ο Γούντ, καθένας μόνος του, σαν κιθαρίστες είμαστε για τα μπάζα...και οι δύο μαζί όμως, θέλουμε άλλους 10, να τους φάμε για μπρέκφαστ στην καθησιά μας..."

Ωστε το ειδες ε???????????????

Και σε μενα τελικα σχεδον μονο αυτη η ατακα μου εχει μεινει απο ολο το διωρο.
 
Δισκογραφία
Monster Movie ( 1969 ) ****1/2
Soundtrack ( 1970 ) ****
Tago mago ( 1971 ) *****
Ege Bamyasi ( 1972 ) ****1/2
Future Days ( 1973) *****
Soon Over Babaluma ( 1974) ****1/2
Landed ( 1975 ) ***1/2
Flowmotion ( 1976 ) **
Saw Delight ( 1977) ***1/2
Inner Space ( 1979 ) **1/2
Delay 1968

επειδή έχω περάσει όλες σχεδόν τις γιορτινές μέρες ακούγοντας Can ( Ρετροσπεκτίβα Can κοινώς :flipout:) να σημειώσω μία αλλαγή της βαθμολογίας ( αν ενδιαφέρεται κανείς ) . To Inner Space ( Can ) του 1979 υποβιβάζεται σε ** , διότι ακούγεται πολύ κουρασμένο , ανέμπνευστο και έχει και εκείνη το αίσχος το Can Can ( ναι εκείνο που χορεύουν οι ημίγυμνες χορεύτριες ) που είναι τω όντι ντροπή .

Αντίθετα αναβαθμίζω το Flow motion σε **1/2 + . Αυτά , διότι πολύ ξεστρατίσατε με τους Stones , εντάξει ; :slapface:
 
Can-The-Lost-Tapes-500.jpg


Ο,τι γράφεται στο αρχικό ποστ ταιριάζει πολύ ανετα και ως εισαγωγή στο The Lost Tapes που μόλις κυκλοφόρησε. Και μόνο για το Graublau αξίζει. Πόσο δε μάλλον που έχει σχεδόν τρείς ώρες μουσικής που τα 2/3 της τουλάχιστον είναι ΑΑ. ( 8,5/10)
 
Απάντηση: Re: A brief introduction to CAN

Can-The-Lost-Tapes-500.jpg


Ο,τι γράφεται στο αρχικό ποστ ταιριάζει πολύ ανετα και ως εισαγωγή στο The Lost Tapes που μόλις κυκλοφόρησε. Και μόνο για το Graublau αξίζει. Πόσο δε μάλλον που έχει σχεδόν τρείς ώρες μουσικής που τα 2/3 της τουλάχιστον είναι ΑΑ. ( 8,5/10)

Χμμμ … το είδα την προηγούμενη βδομάδα, κρατήθηκα να μη το παραγγείλω, αλλά δε ξέρω πόσο θα κρατηθώ ακόμα :D
 
Ο,τι γράφεται στο αρχικό ποστ ταιριάζει πολύ ανετα και ως εισαγωγή στο The Lost Tapes που μόλις κυκλοφόρησε. Και μόνο για το Graublau αξίζει. Πόσο δε μάλλον που έχει σχεδόν τρείς ώρες μουσικής που τα 2/3 της τουλάχιστον είναι ΑΑ. ( 8,5/10)

Συμφωνω,
Το περισσοτερο ειναι απο την προ-Damo περιοδο τους (μηπως ολο? δεν μπορω να ψαξω τωρα).
Οι can ειχαν το συνηθειο να γραφουν τα παντα σε tapes (γερμανοι γαρ...) και τις ξεθαψε ο Schmidt τα εκοψε και τα ερραψε
και ιδου το αποτελεσμα.
Ακουγονται σα συγχρονο γκρουπ, ειναι απιστευτο