Ξεκίνησε πολύ καλά. Ωραίες σκηνές καταστροφής της Νέας Υόρκης (για πολλοστή φορά)
Δεν ξέφυγε από τα κλισέ της τρομοκράτησης , που σε κάνουν να πετάγεσαι από την καρέκλα.
Παρόλο που γνωρίζουμε (από τις προηγούμενες ταινίες) ότι δεν πρέπει να ακούγεται θόρυβος, είχε ωραίες σκηνές. Γενικά σαν ιδέα είναι τρομακτικό συναίσθημα να μην πρέπει να κάνεις θόρυβο!
Όσο προχωραγε όμως η ταινία άρχιζε να μου φεύγει ο ενθουσιασμός.
Η δράση μειωνόταν (με εξαίρεση κάνα δυο καλές σκηνές) και έτρωγε πολύ χρόνο σε κλάψα η οποία κλάψα δεν πέρναγε στον θεατή. Δεν ξέρω αν έφταιγε η υποκριτική των 2 πρωταγωνιστών πάντως ασυναίσθητα μου έβγαινε μια κριτική του στυλ: "άντε προχωρήστε παρακάτω , τελειώνετε."
Επίσης πολύ πρήξιμο με την γάτα. Μα πάρα πολύ. Τα τέρατα έκαναν πάρτυ δίπλα της και η γάτα ούτε ένα νιάου. Εντάξει το καταλάβαμε, προωθούμε τα ζώα, αλλά βρείτε μια άλλη ταινία να κάνετε την προώθηση, όχι αυτή.
Δεν είναι τυχαίο το 6.5 στο IMDb.
Ωραίο ξεκίνημα αλλά η συνέχεια ήταν μονίμως πτωτική. Δεν σώζεται η ταινία με το να τρομάζει συνέχεια ο θεατής. Το καταλάβαμε ότι ο θόρυβος σκοτώνει αλλά χρειάζεται μια πρωτοτυπία στην εξέλιξη.
