Υπάρχουν Ελληνικές ταινίες που χωρίς να διεκδικούν τον τίτλο του αριστουργήματος, είναι αδικημένες σε σχέση με άλλες που μας τις χιλιοδείχνουνε στην τηλεόραση για να τις εμπεδώσουμε και να τις μάθουμε απέξω. Και ενώ κατακλυζόμαστε από προσφορές μέσω του τύπου από αξιόλογες ή και όχι αξιόλογες ελληνικές ταινίες, αυτές απουσιάζουν εντελώς.
Θα σταθώ στην ταινία του Δοξιάδη: «ΤΕΡΙΡΕΜ».
Έχει κατηγορηθεί ως νεοορθόδοξη (πήρε και βραβείο των καθολικών κριτικών σε φεστιβάλ στην Ιταλία) και πιθανόν κάποιοι προοδευτικοί να μη θέλουν να ασχοληθούν μαζί της, για να μην κατηγορηθούν για συντηρητισμό. Εγώ όμως που δεν είμαι όχι θρησκόληπτος, όχι θρήσκος, μα ούτε καν πιστός, θεωρώ την ταινία αξιόλογη.
Στο κάτω-κάτω ούτε στον Δράκουλα πιστεύω, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να απολαύσω μια ενδιαφέρουσα σχετική ταινία.
Άλλη αδικημένη αξιόλογη ελληνική ταινία είναι «Ο Θάνατος του Αλέξανδρου» του Δημήτρη Κολάτου. Νομίζω είναι ότι ποιο αξιόλογο έχει παρουσιάσει ο εν λόγω σκηνοθέτης.
Δεν είναι οι μόνες αδικημένες ταινίες, αλλά περιμένω και την δική σας γνώμη.
Θα σταθώ στην ταινία του Δοξιάδη: «ΤΕΡΙΡΕΜ».
Έχει κατηγορηθεί ως νεοορθόδοξη (πήρε και βραβείο των καθολικών κριτικών σε φεστιβάλ στην Ιταλία) και πιθανόν κάποιοι προοδευτικοί να μη θέλουν να ασχοληθούν μαζί της, για να μην κατηγορηθούν για συντηρητισμό. Εγώ όμως που δεν είμαι όχι θρησκόληπτος, όχι θρήσκος, μα ούτε καν πιστός, θεωρώ την ταινία αξιόλογη.
Στο κάτω-κάτω ούτε στον Δράκουλα πιστεύω, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να απολαύσω μια ενδιαφέρουσα σχετική ταινία.
Άλλη αδικημένη αξιόλογη ελληνική ταινία είναι «Ο Θάνατος του Αλέξανδρου» του Δημήτρη Κολάτου. Νομίζω είναι ότι ποιο αξιόλογο έχει παρουσιάσει ο εν λόγω σκηνοθέτης.
Δεν είναι οι μόνες αδικημένες ταινίες, αλλά περιμένω και την δική σας γνώμη.