Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Re: Απάντηση: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Μπράβο Πάνο. Αν και μου το άργησες ατιμούλι.
Πάντως για εμένα ακόμα παραμένει σαν κορυφαία συναυλία που έχω δει, το 1993 τους Annihilator με support Coroner στο Underworld στο Λονδίνο.
Σε μια σκηνή με ύψος στο γόνατο αφού απόλαυσα τους φοβερούς Coroner δεν ξέρω πως επέζησα τα riff του Jeff. Ειδικά στο Alice που ανέβηκα και εγώ στην σκηνή και χτυπιόμουνα παρέα με τον Jeff.
Γενικά τα riff στο thrash είναι όχι απλώς από τα πιο πορωτικά στον χώρο του μέταλ αλλά και απαιτούν φοβερές γνώσεις μουσικής και δεξιοτεχνίας.
Και αυτό νομίζω είναι κάτι που ο πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει. Ο καθένας μπορεί να πάρει ένα synthesizer και να γράψει μουσική. Λίγοι στον κόσμο μπορούν να παίξουν τα thrash riff .

Μάριε,
καλοί οι Annihilator?

Alice isn't frightening
Alice aren't you scared
Alice isn't is wonderful
Living life afraid
Don't look around the corner
I might be lurking there
Under the bed at night
You're up till dawn again

Alison hell, your mind begins to fold
Alison hell, aren't you growing cold
Alison hell, you are looking blue
Alice in hell, what else can you do

Alice

I begin my rule, life hideous in your mind
Crying out, you've lost your doll
It isn't worth a dime

Alison hell, your mind begins to fold
Alison hell, aren't you growing cold
Alison hell, what are you looking for
Alice in hell, soon I close the door

Sitting in the corner, you are naked and alone
No one listened to your fears, you've created me

Alice isn't frightening
Alice aren't you scared
I was killed at birth
I shoot this final scene
You're in the basement
You're trapped insanity

Alison hell, what were you looking for
Alison hell, as I close the door
Alison hell, here you shall dwell
Alison hell, Alice dwells in hell

Alice

Alice
Alison
Alice
In Hell

:music-smiley-005::music-smiley-005:
 
Ακόμη δε βλέπω όμως S.O.D. και θα σας μαλώσω... :flipout:
Πως να τους χαρακτηρίσεις για το Speak English or Die;
Dream Team;
Χαζά παιδιά χαρά γεμάτα;
Σίγουρα όμως ήταν ένας δίσκος έκπληξη!
Ποιο κομμάτι να πιάσεις και ποιο να αφήσεις;
Μάλλον... Ποια να πιάσεις; Τα μεγάλα των 2 λεπτών ή τα μικρά των 2, 4 και 8 δευτερολέπτων;

Και δεν κάνω πλάκα...
Το 8 δευτερολέπτων "The ballad of Jimmy Hedrix"!
Lyrics: "He's dead!" :HTEHETH63:

http://www.youtube.com/watch?v=du0-FdQZ57w
 
To ελληνικό trash metal, ζεί και βασιλεύει ακόμη και στους χαλεπούς καιρούς των ημερών μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πέραν των Septic Flesh είναι και οι Αθηναίοι thrashers Suicidal Angels.

Suicidal+angels.jpg


Σταθμός της καριέρας τους το "Sanctify The Darkness".

Suicidal-Angels-Sanctify-the-Darkness.jpg


Η συναυλιακή τους εμπειρία μεγάλη και τεράστια, αφού εχουν την τιμή να έχουν παίξει μαζί με ογκόλιθους της ελίτ του Τhrash όπως Tankard, Overkill, Kataklysm και Bolt Thrower, φέτος άνοιξαν και για τους Big Four στο ελληνικό Sonisphere, ενώ το 2010 έκλεισε με το Thrashfest, μία σπουδαία ευρωπαϊκή περιοδεία δίπλα στους γερόλυκους Kreator, Exodus και Death Angel.


Οι Suicidal Angels ξοδεύουν αρκετό από τον χρόνο τους περιοδεύοντας, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι μπορεί να χτιστεί και να διατηρηθεί ένα αξιοπρεπές όνομα.

Ο Panos - Guitars
O Orfeas - Drums
O Nick - Φωνητικά
O Angel - Bass

Το "Dead Again" είναι η τελευταία δουλειά τους
deadagain.jpg


παρουσιάζεται ακόμα πιο χύμα, πιο γρήγορο και πιο «ζωντανό», πιστό στο thrash metal των άρχών των 80's.

http://www.youtube.com/watch?v=uNs9LILz8cs
´
Εάν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για τους τύπους:

http://www.myspace.com/suicidalangels

αλλά και εδώ:

http://www.myspace.com/suicidalangels/blog

:music-smiley-005::music-smiley-005::music-smiley-005::music-smiley-005:
 
Last edited:
Σας ευχαριστω ολους παιδια.
Μιχαλιο τους S.O.D τους αναφερω στη δισκογραφια.Δισκος buy or die....
Σιμο απο ελληνες μονο ο Nigel Foxxe μου ηταν συμπαθης και ηταν και φοβερη μορφη,παλικαρι απο τα λιγα...
Ωραιες οι συμπληρωσεις γιατι εγω τους Γερμανους δεν τους πηγα ποτε ιδιαιτερα...
 
Re: Απάντηση: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Σας ευχαριστω ολους παιδια.
Μιχαλιο τους S.O.D τους αναφερω στη δισκογραφια.Δισκος buy or die....
Σιμο απο ελληνες μονο ο Nigel Foxxe μου ηταν συμπαθης και ηταν και φοβερη μορφη,παλικαρι απο τα λιγα...
Ωραιες οι συμπληρωσεις γιατι εγω τους Γερμανους δεν τους πηγα ποτε ιδιαιτερα...

thanks Πάνο,

Σε ότι αφορά τους Thanatos inc, o τραγουδιστής Fabian ήταν γιός πάρα πολύ γνωστού έλληνα λαϊκού τραγουδιστή, το μήλο κάτω από την μηλιά!!

Το γερμανικό thrash όντως είναι κάπως βαρύ για όλους όσοι έχουν γνωρίσει τα bay area groups.

Ήταν αυτό που έφερε τα απόκοσμα φωνητικά, επιρροή που κληρονομήθκε εν ολίγοις και από τους Sepultura.

Ποιός είπε ότι thrash, δεν εκφράζει πολιτικοποιημένο μήνυμα,
για ακούστε καλύτερα

http://www.youtube.com/watch?v=IYNzriU0Ipo

Καλό απόγεμα!!:music-smiley-005:
 
Last edited:
Δεν κρατιέμαι να διαβάσω όλες τις σελίδες από posts. Θα κάνω κι εγώ το δικό μου statement... Ά Ψ Ο Γ Ο Σ!

Όχι ότι περίμενα λιγότερα βέβαια...:grinning-smiley-043
 
Δεν κρατιέμαι να διαβάσω όλες τις σελίδες από posts. Θα κάνω κι εγώ το δικό μου statement... Ά Ψ Ο Γ Ο Σ!

Όχι ότι περίμενα λιγότερα βέβαια...:grinning-smiley-043

Κι εγώ ανησυχούσα, που είναι αυτό το παιδί-bye-
 
Απάντηση: Re: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

.......

Αλλά ας δούμε τι υπήρξε και στην Ελλάδα!!

Εάν αρχή είναι οι Flames, η πρώτη μπάντα και η ιστορικότερη όλων

http://www.youtube.com/watch?v=Ye_8hEsJl_Y&feature=related

οι οποίοι μετεξελίχθηκαν στους Thanatos inc, ο Nigel Foxxe γύρω στο 85-86, έφυγε από τους Flames για να φορμάρει την νέα μπάντα που άκουγε στο όνομα.

Ο δίσκος είναι σαρωτικός, Life Ltd το όνομα αυτού ένα χαρακτηριστικό δείγμα

http://www.youtube.com/watch?v=jXMtLuuUB1c

http://www.youtube.com/watch?v=bN0xUc3ioV4&feature=related

Ο δίσκος είναι εξαιρετικός, και δεν μπορώ να πω ότι έχει ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική των Flames.

Όπως και να'χει, μάλλον από το πουθενά προέκυψε ένα σημαντικό πρόβλημα για το συγκρότημα και είχε να κάνει με το όνομά του: οι Ολλανδοί Thanatos κινήθηκαν κατά της μπάντας, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να αλλάξουν όνομα.



Keep on thrashin......:music-smiley-005::music-smiley-005:

Flames_-_Made_in_hell_%28front%29.jpg


Flames....τι είχαν ακούσει και αυτοί τότε κλεμένα riffs, αναπαραγωγή τραγουδιών απλά παιγμένα σε μεγαλύτερες ταχύτητες....μην πω για το εξώφυλλο του δίσκου..... κλασική περίπτωση η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.

Ήθελα να ήξερα τι παραπάνω θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ένα Ελληνικό συγκρότημα ειδικά σε μια εποχή που οι εταιρείες παραγωγής απλά παρακολουθούσαν από μακριά ότι είχε σχέση με την Metal σκηνή γενικότερα.....

Εξαιρετικό νήμα....:grinning-smiley-043
 
Re: Απάντηση: Re: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Flames_-_Made_in_hell_%28front%29.jpg


Flames....τι είχαν ακούσει και αυτοί τότε κλεμένα riffs, αναπαραγωγή τραγουδιών απλά παιγμένα σε μεγαλύτερες ταχύτητες....μην πω για το εξώφυλλο του δίσκου..... κλασική περίπτωση η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.

Ήθελα να ήξερα τι παραπάνω θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ένα Ελληνικό συγκρότημα ειδικά σε μια εποχή που οι εταιρείες παραγωγής απλά παρακολουθούσαν από μακριά ότι είχε σχέση με την Metal σκηνή γενικότερα.....

Εξαιρετικό νήμα....:grinning-smiley-043

Χρήστο το Suumon the Dead είναι απλά ένα αριστούργημα αρτιότατο σε παραγωγή, τεχνικό με γρήγορες αλλαγές και καταιγιστικά riffs, δυστυχώς το έχω μόνο σε βινύλιο.

Οι flames υπάρχουν ακόμα, δίνουν το παρών σε διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ!!-bye-
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Χρήστο το Suumon the Dead είναι απλά ένα αριστούργημα αρτιότατο σε παραγωγή, τεχνικό με γρήγορες αλλαγές και καταιγιστικά riffs, δυστυχώς το έχω μόνο σε βινύλιο.

Οι flames υπάρχουν ακόμα, δίνουν το παρών σε διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ!!-bye-

Ο Χρήστος ούτε που τους ξέρει τους Flames.....νονέ....:flipout::flipout::flipout:
Γιώργος.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Αφιέρωμα στο metal - Part III - Thrash Metal

Ο Χρήστος ούτε που τους ξέρει τους Flames.....νονέ....:flipout::flipout::flipout:
Γιώργος.

Ε, μπερδεύτηκα ωρέ Γιώργη, μην βαράς:rifle:
 
Την περίοδο 1988-1995 η ελληνική thrash/death σκηνή είχε αρχίσει σιγά-σιγά να παίρνει φωτιά. Πέραν των καθιερωμένων τότε Flames και Nigel Foxxe, έκαναν τα πρώτα τους βήματα μια σειρά από συγκροτήματα που άλλα έμειναν και άλλα χάθηκαν κάπου στην πορεία: Septic Flesh, Rotting Christ, Danger Cross, Acid Death, Death Courrier, Septicemia, Epidemic, Selefice και πόσα άλλα. Ήταν οι θρυλικές εποχές προ ίντερνετ, του tape trading, του Αn Club, της εταιρείας Μολών Λαβέ, του κινηματόγραφου Maxim. Θυμάται κανείς;
 
Για τους Septic έγραψα παραπάνω, υπάρχουν, ζουν και βασιλεύουν όπως άλλωστε και οι Flames, οι Rotting Christ, θα έλεγα ότι παίζουν black metal, τυχαία έπεσα πάνω στους Home Sapiens, παίζουν ένα κράμα bay area φωνητικά με πολύ γρήγορα και κοφτά riffs.

Ένα πολύ μικρό δείγμα:
http://www.myspace.com/homosapiensp
 
Για τους Septic έγραψα παραπάνω, υπάρχουν, ζουν και βασιλεύουν όπως άλλωστε και οι Flames, οι Rotting Christ, θα έλεγα ότι παίζουν black metal, τυχαία έπεσα πάνω στους Home Sapiens, παίζουν ένα κράμα bay area φωνητικά με πολύ γρήγορα και κοφτά riffs.

Ένα πολύ μικρό δείγμα:
http://www.myspace.com/homosapiensp

Να ζητήσω συγνώμη για το link,
http://www.youtube.com/watch?v=SqE03YOHYks:music-smiley-005::music-smiley-005:
 
τα πρώτα 25 δευτερόλεπτα του δίσκου αυτού

51LZS4oiapL._SL500_AA300_.jpg


είναι αρκετά γιά να εξακοντίσουν όλα τα θλιβερά ονόματα που αραδιάσετε (με το συμπάθειο κι όλας) στην παντοτεινή αφάνεια.
Και αν θέλετε κάτι παραπάνω, ψάξτε γιά ένα bootleg του ιδίου είδους που λέγεται Live in Chicago.
Εκεί η ενέργεια που βγαίνει από το αριστούργημα του Coltrane τόσο άγρια μπασταρδεμένη από την βρωμερή κιθάρα του υπερφίαλου παρανοϊκού άγγλου κιθαρίστα και του σαλιαρίζοντα αμερικανομεξικάνου ζηλωτή του είναι αρκετή που σίγουρα θα σήκωσε τον μακαρίτη από τον τάφο να δεί ότι έπιασε τόπο ο σπόρος που έριξε μερικά χρόνια πριν.
Και θα συμφωνήσω μέχρι τελευταίας γραμμής με τον Λύμπε.
Ενα είδος φρανκενσταιν, όχι τζούνιορ, σήνιορ....


με το συμπάθειο πάντα....

Πάνο, αξιόλογη έρευνα, nevertheless....
 
Σ'ευχαριστω τσιφ...Αλλα να ξερεις οτι για μας υπηρξαν οι δικοι μας Purple,Zeppelin,Sabbath.Oχι τοσο μεγαλοι ισως αλλα απο καπου επρεπε να ξεκινησουμε τοτε στα μικρατα μας.Δεν ηταν τοσο "θλιβεροι" οσο τους νομιζεις.Ενα ματσο αμουστακα πιτσιρικια ηταν που μεσα απο τη βαβουρα τους,εβγαζαν την οργη τους και την απεχθεια τους σε οτι τους ενοχλουσε...
Ρηγκαν ηταν αυτος αρα desperate times need desperate mesures...
Aν μη τι αλλο ηταν ροκ εν ρολλ...Και για οσους ηθελαν να ψαχτουν και δεν καταντησαν να το γυρισουν στα σκυλαδικα ενα εφαλτηριο.
Οπως βλεπεις απο πολλους εδω μεσα που ακουγαν αυτη τη μουσικη δεν...παθαμε και τιποτα.
Αλλα σαν εφηβηκη αγαπη θα την θυμομαστε...
 
Καλά, αυτό το παραμύθι με τους μεταλάδες που το γύρισαν σε σκυλάδικο δεν έχει δράκο. Πιο πολλούς σκυλάδες ξέρω που άκουγαν κλασικό ροκ.
Τώρα κατά πόσο είναι "θλιβερά τα ονόματα που ακούστηκαν και θα εξακοντιστούν στην παντοτινή αφάνεια" είναι μια άποψη την οποία βλέπω με συμπάθεια και συμπόνοια.
Δεν νοείται πάντως κάποιος να είναι (έστω να δηλώνει ροκάς) και να αφορίζει.
 
Ομολογήστε ρε!!! Ακούγατε metal όταν ήσασταν νεαροί!!!! (καλά, οι μεγαλύτεροι είναι κλινική περίπτωση). Και είθε οι θεοί της μουσικής (και της ανοιχτομυαλιάς) να είναι σπλαχνικοί μαζί σας! Κρετίνοι, υπάνθρωποι!!!

Αλλά υπάρχει ελπίς.

Ως γνωστόν, ο σπουδαίος φιλόσοφος και μουσικολόγος Theodor Adorno, επίλεκτο μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης, αντιπαθούσε σφόδρα τη Jazz και αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ενεργητικότητάς του για να την απαξιώσει. Αυτός να δείτε πόσα θλιβερά ονόματα είχε να αραδιάσει (με το συμπάθειο κιόλας).

Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα έγραφε αν από τύχη αγαθή προλάβαινε να πέσει στα χέρια του το "Love Devotion Surrender".

Μπορεί να το έστελνε μέχρι και σε φούρνο. Ξεχνώντας μάλιστα την εβραϊκή καταγωγή του.

Καληνύχτα