Αφιερωμένο στον φίλο που έφυγε....
- Thread starter Παναγιώτης Μελάς
- Start date
Μετά την κηδεία......
Σας ευχαριστώ όλους σας για την συμπαράσταση. Θέλω κι εγώ να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια σε όσους έχασαν ανθρώπους τους και το εξέφρασαν εδώ, σε αυτό το νήμα, με αυτή την ευκαιρία.
Νίκο, σ' ευχαριστώ από καρδιάς. Η διαδικτυακή κοινότητα του AV, μέσα στην οποία ασφαλώς εξέχουσα θέση κατέχει και το avclub, είναι μέσα στις επιλογές μου, για να μοιραστώ θέματα που θεωρώ σημαντικά.
Τάσο, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να σημειώσω ότι μόλις γύρισα από την κηδεία, στην οποία είχα πάλι επωμιστεί το θλιβερό καθήκον να πω δυο λόγια για τον αδελφό μου. Όχι μόνος μου φυσικά. Επειδή, όπως είχα πει στην αρχή, επρόκειτο για σπάνιο άνθρωπο, ήταν εκεί, εκτός από τους φίλους, ένα μεγάλο πλήθος της εκπαιδευτικής κοινότητας καθώς και του ευρύτερου πολιτιστικού και κοινωνικού χώρου, στον οποίο ήταν πολύ γνωστός ο Θοδωρής. Αναφορές στον εκλιπόντα έκαναν, λοιπόν, εκπρόσωποι των επιστημονικών φορέων, στους οποίους συμμετείχε, των ΕΛΜΕ και των τοπικών παραγόντων του Ρεθύμνου, μιας και ο Θοδωρής πέρασε αρκετά χρόνια σαν εκπαιδευτικός στο πρότυπο λύκειο στο Ρέθυμνο.
Απλά, ο δικός λόγος ήταν αποχαιρετισμός αδελφού προς αδελφό, σε πρώτο πρόσωπο, και φυσικά μεταξύ αναφιλητών, που δεν γινόταν να συγκρατήσω.
Τώρα ο Θοδωρής είναι ψηλά, να σμίξει "με τους τρανούς αητούς και τους χρυσούς αγγέλους", όπως λέει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Εμείς εδώ, που τον ζήσαμε και βαδίσαμε μαζί στους ίδιους δρόμους, δεν θεωρούμε ότι έφυγε. Τον νοιώθουμε δίπλα μας.
-
Σας ευχαριστώ όλους σας για την συμπαράσταση. Θέλω κι εγώ να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια σε όσους έχασαν ανθρώπους τους και το εξέφρασαν εδώ, σε αυτό το νήμα, με αυτή την ευκαιρία.
Νίκο, σ' ευχαριστώ από καρδιάς. Η διαδικτυακή κοινότητα του AV, μέσα στην οποία ασφαλώς εξέχουσα θέση κατέχει και το avclub, είναι μέσα στις επιλογές μου, για να μοιραστώ θέματα που θεωρώ σημαντικά.
Τάσο, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να σημειώσω ότι μόλις γύρισα από την κηδεία, στην οποία είχα πάλι επωμιστεί το θλιβερό καθήκον να πω δυο λόγια για τον αδελφό μου. Όχι μόνος μου φυσικά. Επειδή, όπως είχα πει στην αρχή, επρόκειτο για σπάνιο άνθρωπο, ήταν εκεί, εκτός από τους φίλους, ένα μεγάλο πλήθος της εκπαιδευτικής κοινότητας καθώς και του ευρύτερου πολιτιστικού και κοινωνικού χώρου, στον οποίο ήταν πολύ γνωστός ο Θοδωρής. Αναφορές στον εκλιπόντα έκαναν, λοιπόν, εκπρόσωποι των επιστημονικών φορέων, στους οποίους συμμετείχε, των ΕΛΜΕ και των τοπικών παραγόντων του Ρεθύμνου, μιας και ο Θοδωρής πέρασε αρκετά χρόνια σαν εκπαιδευτικός στο πρότυπο λύκειο στο Ρέθυμνο.
Απλά, ο δικός λόγος ήταν αποχαιρετισμός αδελφού προς αδελφό, σε πρώτο πρόσωπο, και φυσικά μεταξύ αναφιλητών, που δεν γινόταν να συγκρατήσω.
Τώρα ο Θοδωρής είναι ψηλά, να σμίξει "με τους τρανούς αητούς και τους χρυσούς αγγέλους", όπως λέει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Εμείς εδώ, που τον ζήσαμε και βαδίσαμε μαζί στους ίδιους δρόμους, δεν θεωρούμε ότι έφυγε. Τον νοιώθουμε δίπλα μας.
-