- 17 June 2006
- 49,590
Carlos Santana & Mahavishnu John McLaughlin - Love Devotion Surrender - CBS 1973
Το 1972 ήταν μια χρονιά που σήμανε μια αποφασιστική στροφή στη μουσική αναζήτηση του Carlos Santana.
Ο μεγάλος αυτός κιθαρίστας που ξεκίνησε αρκετά νωρίς, από το 1968, παίζοντας αρχικά blues και με βασικές επιρροές τον BB King, Muddy Waters, αλλά και άλλους έντεχνους blues oriented μουσικούς όπως Peter Green, Gabor Szabo, Willie Bobo είχε ήδη φτάσει το απώγειο ενός superstar με πλατινένεις πωλήσεις δίσκων όπως οι Santana, Abraxas, III, Carlos Santana & Buddy Miles Live, όταν έκανε την προσωπική του επανάσταση στον εαυτό του και στους μανατζερς της cbs (βλ. Clive Davis) αλλάζοντας εντελώς το ύφος του και προσαρμόζοντάς το στις νέες επιρροές (Miles Davis, Antonio Carlos Jobim, Mahavishnu Orchestra) παρουσιάζοντας το καλύτερο album της καρριέρας του το Caravanserai.
Τελικά όμως το Caravanserai ήταν απλώς η αρχή μια μεταστροφής η έστω ο προπομπός μιάς τριλογίας σημαντικότατων έργων που ακολούθησε με τα Love, Devotion & Surrender, Welcome, Borboletta και έκλεισε στο ίδιο πνεύμα αλλά με το πιο διαφοροποιημένο (για να συμπεριληφθεί στην ομάδα αυτή) Illuminations με την Alice Coltrane και πανηγυρικά, ως ανακεφαλαίωση, με το ζωντανά ηχογραφημένο Lotus στην Ιαπωνία.
Όμως το Love Devotion & Surrender ήταν το αποφασιστικό βήμα αν και τα σπέρματα της αλλαγής βρίσκονταν ήδη στο Caravanserai αλλά και ίσως στο Live με τον Buddy Miles.
Ο Carlos ήδη ήταν φανατικός ακροατής της Mahavishnu Orchestra και φυσικά του ίδιου του Mahavishnu John McLaughlin. Ο θαυμασμός ήταν τέτοιος που ο Carlos έτρεχε πίσω από τον McLaughlin στις περιοδείες του. Είναι περιττό ίσως να αναφέρουμε ότι ο McLaughlin την εποχή εκείνη ήταν το απόλυτο στην κιθαριστική δεξιοτεχνία και εφευρέτης ή ίσως κύριος εκπρόσωπος αυτού που ονομάζονταν τότε jazz fusion, έχοντας παίξει με τον μεγάλο Miles για χρόνια. Από την άλλη πλευρά ο Santana ήταν ο άρχοντας του Afro rock ή Latin Rock και το παίξιμό του δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί από τους ροκάδες, καθώς μπορούσε σαν χαμαιλέων να περνάει από όλα τα στυλ αλώβητος.
Η συναναστροφή του με τον McLaughlin ήταν καθοριστικός παράγοντας για την μετέπειτα πορεία του. Ο Carlos μετά από χρόνια καταχρήσεων ουσιών, ποτών και ρέμπελης ζωής έβλεπε με θαυμασμό τον άλλο κιθαρίστα με το ελαφρύ μειδίαμα στο πρόσωπο, τον νηφάλιο τρόπο ζωής και τα λευκά ρούχα να πιάνει την κιθάρα και να της βάζει φωτιά και να τη στέλνει σε πρωτόγνωρους κόσμους χωρίς ούτε μια στάλα βοήθειας από αλκοόλ ή έστω κάτι τέτοιο.
Η απάντηση κρύβονταν σε δυό λέξεις. Sri Chinmoy. Ο Ινδουϊστής γκουρού, που τότε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αμερική.
Ο McLaughlin ασπάστηκε τη φιλοσοφία του πολύ γρήγορα, πήρε το όνομα Mahavishnu και προχώρησε. Ο Carlos εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που σύντομα τον ακολούθησε στην ίδια φιλοσοφία. Αμέσως πρότεινε στον Clive Davis την πιθανότητα ενός δίσκου με τον McLaughlin. Ο παραγωγός που φοβότανε για το μέλλον του πρώτου ονόματος της λίστας του, δέχτηκε με χαρά καθώς τέτοια συνεργασία κορυφαίων κιθαριστών δεν προϋπήρξε. (που να ήξερε….)
Έτσι λοιπόν να και οι δυό στα άσπρα ντυμένοι στο εξώφυλλο, κουρεμένοι και καθαροί, με τις κονκάρδες του γκουρού στο πέτο και ακόμα περισσότερο με τον γκουρού στη μέση στο οπισθόφυλλο, σε μια απίθανης σύλληψης φωτογραφία, που η βιασύνη του φωτογράφου κάνει το βουδιστή φιλόσοφο να φαίνεται κωμικά «κουτσός» – φυσικά εκείνη την εποχή στην Ελλάδα ούτε που ήξερε κανείς ποιος είναι στη φωτογραφία, κάτι σαν το γνωστό ανέκδοτο «ποιος είναι δίπλα στον….», καθώς ο δίσκος κυκλοφόρησε με λειψό εξώφυλλο χωρίς πολλά πολλά who is who- το βλέπετε στην τρίτη φωτό δεξιά.)
(Ακόμα πιό άκρη ο Carlos πριν .... το κούρεμα από το εξώφυλλο του Santana ΙΙΙ έτσι γιά να καταλάβετε πως ήταν πριν και πως.... αναγεννήθηκε!)
Το 1972 ήταν μια χρονιά που σήμανε μια αποφασιστική στροφή στη μουσική αναζήτηση του Carlos Santana.
Ο μεγάλος αυτός κιθαρίστας που ξεκίνησε αρκετά νωρίς, από το 1968, παίζοντας αρχικά blues και με βασικές επιρροές τον BB King, Muddy Waters, αλλά και άλλους έντεχνους blues oriented μουσικούς όπως Peter Green, Gabor Szabo, Willie Bobo είχε ήδη φτάσει το απώγειο ενός superstar με πλατινένεις πωλήσεις δίσκων όπως οι Santana, Abraxas, III, Carlos Santana & Buddy Miles Live, όταν έκανε την προσωπική του επανάσταση στον εαυτό του και στους μανατζερς της cbs (βλ. Clive Davis) αλλάζοντας εντελώς το ύφος του και προσαρμόζοντάς το στις νέες επιρροές (Miles Davis, Antonio Carlos Jobim, Mahavishnu Orchestra) παρουσιάζοντας το καλύτερο album της καρριέρας του το Caravanserai.
Τελικά όμως το Caravanserai ήταν απλώς η αρχή μια μεταστροφής η έστω ο προπομπός μιάς τριλογίας σημαντικότατων έργων που ακολούθησε με τα Love, Devotion & Surrender, Welcome, Borboletta και έκλεισε στο ίδιο πνεύμα αλλά με το πιο διαφοροποιημένο (για να συμπεριληφθεί στην ομάδα αυτή) Illuminations με την Alice Coltrane και πανηγυρικά, ως ανακεφαλαίωση, με το ζωντανά ηχογραφημένο Lotus στην Ιαπωνία.
Όμως το Love Devotion & Surrender ήταν το αποφασιστικό βήμα αν και τα σπέρματα της αλλαγής βρίσκονταν ήδη στο Caravanserai αλλά και ίσως στο Live με τον Buddy Miles.
Ο Carlos ήδη ήταν φανατικός ακροατής της Mahavishnu Orchestra και φυσικά του ίδιου του Mahavishnu John McLaughlin. Ο θαυμασμός ήταν τέτοιος που ο Carlos έτρεχε πίσω από τον McLaughlin στις περιοδείες του. Είναι περιττό ίσως να αναφέρουμε ότι ο McLaughlin την εποχή εκείνη ήταν το απόλυτο στην κιθαριστική δεξιοτεχνία και εφευρέτης ή ίσως κύριος εκπρόσωπος αυτού που ονομάζονταν τότε jazz fusion, έχοντας παίξει με τον μεγάλο Miles για χρόνια. Από την άλλη πλευρά ο Santana ήταν ο άρχοντας του Afro rock ή Latin Rock και το παίξιμό του δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί από τους ροκάδες, καθώς μπορούσε σαν χαμαιλέων να περνάει από όλα τα στυλ αλώβητος.
Η συναναστροφή του με τον McLaughlin ήταν καθοριστικός παράγοντας για την μετέπειτα πορεία του. Ο Carlos μετά από χρόνια καταχρήσεων ουσιών, ποτών και ρέμπελης ζωής έβλεπε με θαυμασμό τον άλλο κιθαρίστα με το ελαφρύ μειδίαμα στο πρόσωπο, τον νηφάλιο τρόπο ζωής και τα λευκά ρούχα να πιάνει την κιθάρα και να της βάζει φωτιά και να τη στέλνει σε πρωτόγνωρους κόσμους χωρίς ούτε μια στάλα βοήθειας από αλκοόλ ή έστω κάτι τέτοιο.
Η απάντηση κρύβονταν σε δυό λέξεις. Sri Chinmoy. Ο Ινδουϊστής γκουρού, που τότε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αμερική.
Ο McLaughlin ασπάστηκε τη φιλοσοφία του πολύ γρήγορα, πήρε το όνομα Mahavishnu και προχώρησε. Ο Carlos εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που σύντομα τον ακολούθησε στην ίδια φιλοσοφία. Αμέσως πρότεινε στον Clive Davis την πιθανότητα ενός δίσκου με τον McLaughlin. Ο παραγωγός που φοβότανε για το μέλλον του πρώτου ονόματος της λίστας του, δέχτηκε με χαρά καθώς τέτοια συνεργασία κορυφαίων κιθαριστών δεν προϋπήρξε. (που να ήξερε….)
Έτσι λοιπόν να και οι δυό στα άσπρα ντυμένοι στο εξώφυλλο, κουρεμένοι και καθαροί, με τις κονκάρδες του γκουρού στο πέτο και ακόμα περισσότερο με τον γκουρού στη μέση στο οπισθόφυλλο, σε μια απίθανης σύλληψης φωτογραφία, που η βιασύνη του φωτογράφου κάνει το βουδιστή φιλόσοφο να φαίνεται κωμικά «κουτσός» – φυσικά εκείνη την εποχή στην Ελλάδα ούτε που ήξερε κανείς ποιος είναι στη φωτογραφία, κάτι σαν το γνωστό ανέκδοτο «ποιος είναι δίπλα στον….», καθώς ο δίσκος κυκλοφόρησε με λειψό εξώφυλλο χωρίς πολλά πολλά who is who- το βλέπετε στην τρίτη φωτό δεξιά.)
(Ακόμα πιό άκρη ο Carlos πριν .... το κούρεμα από το εξώφυλλο του Santana ΙΙΙ έτσι γιά να καταλάβετε πως ήταν πριν και πως.... αναγεννήθηκε!)
Attachments
Last edited: