Αγαπώ τους αποτυχημένους
- Thread starter Κωστας Λυμπεροπουλος
- Start date
Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
Μπορει δυο βινυλια με το ιδιο κωδικο να διαφερουν πολυ τιμολογιακα. Αυτο που παιζει ρολο δεν ειναι το Νο (π.χ 41040) που μπορει να ειναι το ιδιο, αλλα τα matrix numbers που ειναι χαραγμενα πανω στο ιδιο το βινυλιο.
Π.χ. Το sticky fingers των stones με το zip το coc 59100 με matrix numbers Α3 και Β4 μπορει να βρεθει με 25 ευρω. Το ιδιο ομως coc 59100 με το zip αλλα με matrix numbers A1 B1 δε βρισκεται κατω απο 150-200.
Μπορει δυο βινυλια με το ιδιο κωδικο να διαφερουν πολυ τιμολογιακα. Αυτο που παιζει ρολο δεν ειναι το Νο (π.χ 41040) που μπορει να ειναι το ιδιο, αλλα τα matrix numbers που ειναι χαραγμενα πανω στο ιδιο το βινυλιο.
Π.χ. Το sticky fingers των stones με το zip το coc 59100 με matrix numbers Α3 και Β4 μπορει να βρεθει με 25 ευρω. Το ιδιο ομως coc 59100 με το zip αλλα με matrix numbers A1 B1 δε βρισκεται κατω απο 150-200.
Απάντηση: Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
To δικο μου γραφει (ΗΧΜΡ) PV-41040-AS GIB 6. Το αναφερω γιατι το συγκεκριμενο δισκαδικο ειχε παρα πολλους δισκους με υψηλη τιμη και δεν ηξερα αν αξιζαν τα λεφτα τους. Π.χ., μου εδειξαν το The Piper at the Gates of Dawn των Pink Floyd, σε μια σπανια εκδοση και μπλα μπλα μπλα...στα 400. Κανονικα, περνεις τα στοιχεια του δισκου και ψαχνεις στο Record Collector και αλλου για την τιμη.
To δικο μου γραφει (ΗΧΜΡ) PV-41040-AS GIB 6. Το αναφερω γιατι το συγκεκριμενο δισκαδικο ειχε παρα πολλους δισκους με υψηλη τιμη και δεν ηξερα αν αξιζαν τα λεφτα τους. Π.χ., μου εδειξαν το The Piper at the Gates of Dawn των Pink Floyd, σε μια σπανια εκδοση και μπλα μπλα μπλα...στα 400. Κανονικα, περνεις τα στοιχεια του δισκου και ψαχνεις στο Record Collector και αλλου για την τιμη.
Πετρο τα matrix numbers θα τα βρεις ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ στο αγραφο κομματι του βινυλιου μετα το τελευταιο τραγουδι της καθε πλευρας. Οχι στην ετικετα.
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
Οι τιμες του record collector ειναι χαμηλες σε σχεση με το street price.
http://cgi.ebay.co.uk/Jethro-Tull-A...ryZ16138QQssPageNameZWDVWQQrdZ1QQcmdZViewItem
Ενα παραδειγμα του δισκου ποε λετε σε early pressing A4 B4
Ενα παραδειγμα του δισκου ποε λετε σε early pressing A4 B4
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
Προσεξε τα κατι τετοια μη σε γδαρουν. Καταλαβαινω παρα πολυ καλα το τριπ με το "οριτζιναλ" γιατι εχω περασει μεσα απ'αυτο εκει που με ενδιεφερε, αλλα απο ενα σημειο και μετα δεν εχει νοημα να γινεσαι ...Ιολας.
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
Απεχω χιλιομετρα απο αυτο.
Απεχω χιλιομετρα απο αυτο.
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Πέτρο έχουμε το ίδιο ακριβώς βινύλιο.
Δυστυχώς όμως και τα βινύλια , μερικές φορές , είναι το ίδιο κοροϊδίστικα με το χάι εντ . Ακου διαφορετικό pressing που δικαιολογεί πενταπλάσια ή 10πλάσια τιμή . Ντροπή τους .
Συνεπως, δε θα παρω το Not Available απο αυτους, μιας και μαζι με τα μεταφορικα, θα μου κοστισει 48. Εχω ανοιχτο το σάιτ τους τοση ωρα και δεν εχω πατησει ακομα το ORDER.
Re: Απάντηση: Αγαπώ τους αποτυχημένους
Ναι αλλα το πρωτο πρεσινγκ γινεται απο το Master tape και επειδη τυγχανει να εχω στη κατοχη μου αρκετους τετοιους δισκου και να τους ξαναεχω σε επανεκδοσεις εχουν διαφορα. Η οποια βεβαια δε δικαιολογει τη διαφορα τιμης παρα μονο αν προστεθει και η μανια του ψυχαναγκαστικου συλεκτη.:grandpa:
- 17 June 2006
- 14,350
Τσάκωνας Βασίλης
Supreme Member
O Runt, σε γενικές γραμμές, ήταν ένας ήσσων συνθέτης. Ηταν όμως σπουδαίος παραγωγός και “καβαλημένο καλάμι”: ένιωθε, περίπου, σαν ο Μότσαρτ της εποχής του. Πάνω απ όλα, ήταν ένας εκλεκτικός πειραματιστής που μισούσε την πεπατημένη.
Πρώτη πλευρά, πρώτο κομμάτι. Συνοθύλεμα. Να άλλο ένα Orchestral Favourites (Zappa) είπα. Έτσι, αρχικά, μου φάνηκε σαν συνοθύλεμα. Συναισθημάτων. Στην συνέχεια, βέβαια, αλλά και στην δεύτερη πλευρά τα πράματα είναι πιο βατά, αλλά εξ'ίσου εκπληκτικά. Ότι και να πώ είναι λίγο. Δίσκος φτιαγμένος από ένα κάρο κλεμμένα πάζλ διαφορετικού σχήματος και χρώματος κι'όμως τόσο καλά ρονταρισμένα μεταξύ τους. Σαν φράσεις από νότες που φαίνεται πως τυχαία και ασύνδετα, όπως νά'ναι, γλίστρησαν από την πατιτούρα και χύθηκαν στο καζάνι που ανακάτευε με την κουτάλα του ο Τόντ. Με τόσα διαφορετικά στοιχεία αλλά τόσο ομοιογενής. Πώς να περιγράψω μουσικές που φαίνεται να στροβιλίζονται στο μυαλό του ταυτόχρονα. Μουσικές του Kevin Ayers, ρομαντισμός Crosby Stills Nash, αισθησιασμός Marvin Gaye, πλήκτρα Greenslade, κορυφώσεις pop τραγουδιών με δυνατό σόλο εξάχορδης και φωνητικά ξεσπάσματα αλά J.C.Superstar?
Ρυθμοί που λάμπουν ζωντάνια σαν των Pale Fountains, αλλά με μια αχνή θλίψη?
Ένας δίσκος σαν λασπωμένο διαμάντι. Από 'μάς απαιτείται μόνον να κατανοήσουμε πως όσα βλέπουμε, (ή μάλλον ακούμε), είναι περασμένα από την καλειδοσκοπική διάθεσή του. Το μόνο που χρειάζεται είναι η αποκωδικοποίηση του.
Ευχαριστούμε Κώστα Λυμπερόπουλε :guitarist: