ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓ.ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Γιατι -όσοι νιωθουν χριστιανοι ή ακομα και αν δεν νιωθουν κατι- να μην πανε σε ενα μικρο εκκλησακι και να "ακουσουν/νιωσουν" την λειτουργια υπο το φως των κεριων, χωρις μικροφωνικες εγκαταστασεις, πολυελαιους κτλ....
Οχι όλοι μαζι παιδια... ενας - ενας...:slapface:
 
πλακα πλακα........πανε χρονια τωρα που τελευταια φορα ειχα ανεβει για ανασταση στην αγια μαυρα πανω απο την Ηλιουπολη και ειχε μια καταπληκτικη ψαλμωδια απο καλογριες........δεν επεσε ουτε ενα βαρελοτο αλλα αντιθετα εβλεπες λογω βουνου ολη την Αθηνα να γεμιζει φωτακια........μοναδικο
 
Γιατι -όσοι νιωθουν χριστιανοι ή ακομα και αν δεν νιωθουν κατι- να μην πανε σε ενα μικρο εκκλησακι και να "ακουσουν/νιωσουν" την λειτουργια υπο το φως των κεριων, χωρις μικροφωνικες εγκαταστασεις, πολυελαιους κτλ....
Οχι όλοι μαζι παιδια... ενας - ενας...:slapface:

Δεν σε βαράμε γιατί έχεις απόλυτο δίκιο.:grinning-smiley-043
Απλά ο φίλος άνοιξε το θρεντ για τις μουσικές ακροάσεις στο σπίτι,τις ώρες που προφανώς δεν έχει λειτουργία...
 
Εκτός των καθιερωμένων Πασχαλινών μουσικών (Adagio του Albinoni, Τα Πάθη του Bach,τα διάφορα requiem κλπ) νομίζω ότι ο καθένας μας μπορεί να βάλει τον μουσικό καμβά που του ταιριάζει , ακόμη και Der Ring του Wagner (φίλε Gyubrush χωρίς παρεξήγηση αλλά παραείναι ηρωϊκό το άκουσμα για το κλίμα των ημερών - κατά την ταπεινή μου γνώμη :smile: ).
Προσωπικά θα προτιμούσα ακούσματα γαλήνια και ήρεμα (όχι απαραίτητα πένθιμα) τα οποία σε συνδυασμό με το περιβάλλον (πχ ένα χωριό του Πηλίου που βρίσκομαι τώρα) θα βοηθούσαν στην περισυλλογή και την εσωτερική ενατένιση και θα έδιναν ένα τόνο πνευματικότητας στις ημέρες.
Επίσης , όπως λέει ο Άγγελος , θα μπορούσε κάποιος να βρεθεί σ'ένα εκκλησάκι και να νιώσει κάποια ψήγματα έστω μυσταγωγίας και εσωτερικότητας πέρα από θρησκείες και τελετουργικά. Τα τελευταία χρόνια στο Πήλιο όπου περνάω το Πάσχα δεν παραλείπω να πηγαίνω κάποια βράδυα της Μεγάλης Εβδομάδας στην κάποιων αιώνων εκκλησία του χωριού (παρ'όλο που έχω διακόψει σχέσεις με την θρησκεία εδώ και πολλά χρόνια).

Το μουσικό background των ημερών για φέτος το αναλαμβάνουν κάποια από τα καθιερωμένα όπως Adagio του Albinoni (και στην κατά Loussier εκδοχή), Τα Κατά Ματθαίον του Bach, αποσπάσματα από τον Parsifal του Wagner, κάποια adagio όπως της 7ης και της 9ης του Bruckner ,τα solo του Keith Jarrett από Παρίσι, Βιέννη ,La Scala, διασκευές έργων του Debussy από Loussier. Επίσης μουσική από το Tord Gustavsen Trio (Changing Places και Ground).
 
Δεν σε βαράμε γιατί έχεις απόλυτο δίκιο.:grinning-smiley-043
Απλά ο φίλος άνοιξε το θρεντ για τις μουσικές ακροάσεις στο σπίτι,τις ώρες που προφανώς δεν έχει λειτουργία...

Ιωαννου εισαι απο τους λιγους που εγραψαν εδω & καταλαβες για ποιο
λογο πραγματι ανοιξα το θεμα!!-bye-
 
Βγάζω σπυράκια στην επίκληση επετείων ή εορτασμών για την επιλογή της μουσικής. :7SFGSFG: Παρ' όλα αυτά θέλω να εστιάσω σε ένα απόσπασμα από τα Κατά Ματθαίον Πάθη του Μπαχ, που συμπτωματικά είναι επίκαιρο, μια και αναφέρεται στο θρήνο του Πέτρου μετά την απάρνηση του Κυρίου του:

Erbarme dich mein Gott - Λυπήσου με Θεέ μου

Είναι μια από τις συγκλονιστικότερες μουσικές που έχω ακούσει. Εκτός από μουσική είναι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο και ένας ψυχαναλυτικός καθρέπτης της ψυχής. Πριν λίγες μέρες ο Σπύρος (Σούρλας) είχε παραθέσει το ακόλουθο απόσπασμα του Ελύτη:

´Η μεγάλη τέχνη βρίσκεται οπουδήποτε ο άνθρωπος κατορθώνει ν´αναγνωρίζει τον εαυτό του και να τον εκφράζει με πληρότητα μες στο ελάχιστο.´

Δεν έχω συναντήσει έργο Τέχνης που να δικαιώνει αυτή τη θέση περισσότερο από αυτό το απόσπασμα του Μπαχ.
 
"Τα τελευταία επτά λόγια του Χριστού" είναι από τις ωραιότερες στιγμές του Haydn και τώρα που πέρασαν οι ημέρες των παθών μπορούμε να τα απολαύσουμε πιο ψύχραιμα. Στην αυθεντική τους μορφή είναι γραμμένα για ορχήστρα και στη συνέχεια ο συνθέτης μετέγραψε το έργο για κουαρτέτο εγχόρδων, για πιάνο και τέλος μετά από αρκετά χρόνια προσέθεσε και φωνές στην εκδοχή για ορχήστρα. Οι απλούστερες εκδοχές γράφτηκαν για να γένει το έργο πιο προσιτό σε σπουδαστές της μουσικής και ερασιτέχνες, μια που ο Haydn το αγαπούσε πολύ και ήθελε να γίνει ευρύτερα γνωστό. Πρόκειται για επτά αντάτζιο (όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο συνθέτης) σπάνιας ομορφιάς.
Στην ορχηστρική μορφή του έργου ωραία εκτέλεση και εγγραφή είναι (στη Hungaroton) αυτή του Janos Ferencsik και της Hungarian State Orchestra και (στην EMI) αυτή του Neville Mariner με την ορχήστρα Academy of St. Martin in the Fields.
Για τις εκτελέσεις με κουαρτέτο ή φορτεπιάνο δεν έχω άποψη - δεν τις ξέρω. Αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάποιες που αξίζουν τον κόπο είμαι όλος αυτιά.
 
Σε μορφή κουαρτέτου η πιό αγαπημένη μου εκτέλεση είναι απο το Borodin Quartet σέ έκδοση τής Melodyia,που ηχογραφήθηκε στην Μόσχα το 1984.
Εάν δέν βρεθεί η συγκεκριμένη εκτέλεση δεχόμεθα και p.m.!!!
 
Τα επτά τελευταία λόγια ήθελα να τ' αναφέρω κι' εγώ. Τα 'χα ακούσει για πρώτη φορά πριν 25 χρόνια περίπου -πρέπει να ήταν η ηχογράφηση της Ουγκαροτόν- και τότε μου άρεσαν πολύ. Στο διάστημα που πέρασε όμως δεν κατόρθωσα να τα πάρω ο ξεφτίλας. Την επόμενη φορά που θα πάω στο Μετρόπολις θα επανορθώσω.