Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

[Δημήτρης Ν.]

πω πω κάτι γεράματα !!!!
είναι 42 ετών και φαίνεται 70 . Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ straight για να γίνουν ψυχεδελικοί και όταν το προσπαθούν εκτίθενται . Οπως και κάτι άλλοι ( Their Satanic Majesties Request για παράδειγμα )

 

[vas silis]

Re: Απάντηση: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

πω πω κάτι γεράματα !!!!
είναι 42 ετών και φαίνεται 70 . Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ straight για να γίνουν ψυχεδελικοί και όταν το προσπαθούν εκτίθενται . Οπως και κάτι άλλοι ( Their Satanic Majesties Request για παράδειγμα )

Θα συμφωνήσω αν και αμετανόητος οπαδός τοu Burdon.

Όμως για να είμαστε και δικαίοι θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι τουλάχιστον ο άνθρωπός το έψαχνε το πράμα, άσχετα αν δεν του έβγαινε πάντα. Μέσα από τη διαδικάσια αυτη όμως έβγαλε και διαμάντια.


Αν και τώρα που ξανασκεφτωμαι νομίζω ότι το συγκεκριμένο μπορέι και να το είχε έτσι στο μυαλό γερασμένο και κουρασμένο.


''When I think of all the good times that I ve wasted having good time...''


.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

Θα συμφωνήσω αν και αμετανόητος οπαδός τοu Burdon.

Όμως για να είμαστε και δικαίοι θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι τουλάχιστον ο άνθρωπός το έψαχνε το πράμα, άσχετα αν δεν του έβγαινε πάντα. Μέσα από τη διαδικάσια αυτη όμως έβγαλε και διαμάντια.

Ο δρόμος για την κόλαση .... ξέρεις :2thumb22sup:

 

[Φίλιππος Φ.]

Λόγω μακρόχρονης απουσίας απο το forum, κάθησα και διάβασα και τα 123 posts απνευστί ...

Και τελικά κατάλαβα οτι ..... ΑΠΛΑ ΓΕΡΝΑΩ (και δε μου αρέσει καθόλου, ουτε 43 δεν είμαι!)

Κι όσο λιγοστευει ο διαθέσιμος χρόνος για να βάλω στο πικάπ ένα βινύλιο, να βάλω κι ένα Bacardi Cola, να χαμηλώσω το φωτισμό στο σαλόνι και να απολαύσω 1 ώρα μουσική, τόσο οι δίσκοι μου θα είναι αειθαλείς και γω όχι ...

Δυστυχε Lou Reed και συ συχωρεμένε Rory, σας φάγανε οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις ...

Αλλά οφείλω να ομολογήσω οτι είμαι και περήφανος ταυτόχρονα ...
Η σχεδόν 11 μηνών κορούλα μου, απολαμβάνει το Dark Side Of The Moon των Pink Floyd όσο και το Eine Kleine Nachtmusik του Mozart. Κι έτσι είμαι σίγουρος οτι οι δίσκοι μου δε θα γεράσουν ποτέ ....

(Επόμενο βήμα, τα "Απέραντα Χωράφια" του Τουρνά... για να δούμε τι θα κάνει η μικρή !)

 

[mdvq]

(Επόμενο βήμα, τα "Απέραντα Χωράφια" του Τουρνά... για να δούμε τι θα κάνει η μικρή !)

Να σου πω....
Επειδη εγω ειμαι πιο γερος απο σενα....
Οταν τον ακουσεις γραψε καμμια γνωμη ..πως σου ακουγεται σημερα.

(τον βρηκα και τον πηρα πριν 4 μηνες και ακομα να αξιωθω να τον ακουσω ο αχρηστος!!:smash

Οταν ειμαστε πιτσιρικαδα προσκυναγαμε ,αλλα δεν ξερω γιατι:bang:!!!!! αφου μονο μερικα αποσμασματα ειχαμε ακουσει !!!!!!

 

[vas silis]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία - άλμπουμς που γερνάνε

Ο δρόμος για την κόλαση .... ξέρεις :2thumb22sup:

Μια χαρά είναι η κόλαση έχει και ορχήστρα εκεί, ένω στο παράδεισο για πέντε εξι άτομα είναι αμαρτία να βάλουν... :ADFADF1:

 

[Φίλιππος Φ.]

Να σου πω....
Επειδη εγω ειμαι πιο γερος απο σενα....
Οταν τον ακουσεις γραψε καμμια γνωμη ..πως σου ακουγεται σημερα.

(τον βρηκα και τον πηρα πριν 4 μηνες και ακομα να αξιωθω να τον ακουσω ο αχρηστος!!:smash

Οταν ειμαστε πιτσιρικαδα προσκυναγαμε ,αλλα δεν ξερω γιατι:bang:!!!!! αφου μονο μερικα αποσμασματα ειχαμε ακουσει !!!!!!

Μιχάλη χωρίς να είμαι απόλυτος, δεν πιστεύω οτι θα μου ακούγεται διαφορετικά ...
Μάλλον φταίει οτι κάθε δίσκος που υπάρχει στη δισκοθήκη μου έχει και μια ή περισσότερες προσωπικές ιστορίες και στιγμές πάνω του.
Μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ οτι οι παραστάσεις μου άλλαξαν τόσο πολύ στην πορεία, που δεν θα με συγκινήσει το όποιο άκουσμα. Κι απο τη στιγμή που μπαίνει στη μέση το συναίσθημα, όλα θα είναι για 30-40 λεπτά τα ίδια όπως και το 1981 που τον αγόρασα.

Ο λόγος πάντως που είχε γίνει cult οταν ήμαστε πιτσιρίκια ήταν γιατί είναι ενιαίο έργο και όχι συρραφή απο τραγούδια. Και μην ξεχνάς οτι εκείνη την εποχή φοριόταν πολύ το συγκεκριμένο μοτίβο.
(Βλ. Pink Floyd-DSOTM αλλά και Mike Oldfield-Tubular Bells κλπ)

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Αναρωτιέμαι αν το συγκεκριμένο θέμα μπορεί κανείς να το δει και με μία άλλη λιγότερο υποκειμενική διάσταση, αντιμετωπίζοντας το δηλαδή έξω από την σφαίρα των προσωπικών του επιλογών.

Δύο παραδείγματα

Είδα το σχόλιο συμφορουμίτη στα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ σχετικά με το συγκεκριμένο, όπου και αναφέρει ότι είναι καλύτερο από οτιδήποτε έκαναν ποτέ οι Floyd. Να σημειώσω ότι αν και δεν έχω καλύψει όλη την δισκογραφία των Floyd , είμαι μακριά από μία τέτοια λογική, ήδη δηλαδή τα Atom heart mother, more και meddle τα θεωρώ καλύτερα.
Ως επίσης μου αρέσει περισσότερο, για την ακρίβεια πολύ περισσότερο το Seligpreisung των Popol Vuh από το συγκεκριμένο( μιλάμε βεβαίως για τελείως διαφορετικά πράγματα).
Όμως με μια "αντικειμενικότερη" ίσως οπτική παραδέχομαι ότι η αισθητική του συγκεκριμένου, η ίδια η μουσική, ο πειραματισμός σε σχέση πάντα με την εποχή του, προφανώς του δίνουν την δυνατότητα να μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο.

Ανεξάρτητα από την προσωπική εκτίμηση του καθενός (για μένα τεράστιος δίσκος), το γεγονός και μόνο ότι μουσικά ο δίσκος υπερβαίνει την στενή έννοια του “χρόνου”, είναι δηλαδή ταυτόχρονα πολύ μπροστά και πολύ πίσω απο την εποχή του, δεν το καθιστά αγέραστο?

 

[vas silis]

Φρεσκο και λαχταριστό....

A) To R n R δεν έχει ψόφο ούτε στα 70s ούτε στα 90s ούτε στα 00s ....το λέω αυτό γιατί κάπου διάβασα κάτι επικήδειους my my...

Hey hey.. και αν θέλετε την γνωμη μου, μαλλόν θα είναι αυτό που θα μένει σταθερά πάντα μέσα σε κάθε εποχή με ότι άλλο να βρίσκεται δίπλα του τριγύρω του κλπ.

there is more.... than meets the eye

Β) Ε όχι και δεν ήταν δημοφιλής ο Neil Young στην Ελλάδα εγω δεν ήξερα ούτε έναν που να μην έχει το Rust και ανά δύο ό ενας είχε ή το gold rush ή το Harvest

http://www.youtube.com/watch?v=wb1p3YUZDHU&feature=related

 

[vas silis]

Να συπλήρωσω ότι ο θείος Νeil ήθελε να πει αυτό που είπα παραπάνω και δεν είναι τυχαίο ότι έβγαλε αυτό την στιγμή που το έβγαλε (1979) ... άκουγόντουσαν από τότε οι επικήδειοι.

Έτσι που πάει το πράμα αυτός ο αργός θανατός του R n R βρε παιδί μου θα είναι πιο αργός και από το θάνατο του ήλιου.


.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Ε όχι και δεν ήταν δημοφιλής ο Neil Young στην Ελλάδα

για τους άλλους 2 το είπα: για τον Springsteen και, κυρίως, για τους Band.

όσον αφορά τώρα τον ...αργό θάνατο, το θέμα είναι λίγο περίπλοκο. Το r'n'r, κατά τη γνώμη μου, είναι νεολαιίστικη μουσική. Εχει να κάνει με το να είσαι σπίρτο, να ζείς γρήγορα και να μη μετανιώνεις για τίποτα.
Δεν ξέρω κανέναν που να παρέμεινε έτσι μετά τα 25.

 

[vas silis]

όσον αφορά τώρα τον ...αργό θάνατο, το θέμα είναι λίγο περίπλοκο. Το r'n'r, κατά τη γνώμη μου, είναι νεολαιίστικη μουσική. Εχει να κάνει με το να είσαι σπίρτο, να ζείς γρήγορα και να μη μετανιώνεις για τίποτα.
Δεν ξέρω κανέναν που να παρέμεινε έτσι μετά τα 25.

Ετσι είναι καλά τα λές. Η νεολαία θα το κρατάει ζωντανό.:music-smiley-005:

Και είμαι σίγουρος λοιπόν ότι ή νεολαία θα έχει πάντα για κλωτσιές αυτούς που θα τους λένε, ενώ θα ζούνε τις μοναδικές στιγμές της νιότης τους, ''ξέρετε κάτι παιδιά, έχει και γεράμματα μετά'' ή ''να δείτε που μετά τα 25 αν δεν έχετε αλλάξει εσείς θα σας έχουμε αλλάξει εμείς''

Σαν νεολαία εμείς αυτούς τους είχαμε για πολλές κλωτσιές , και για ακόμα περισσότερες κλωτσιές θα πρέπει να μας έχουν και εμάς
(ειδικά εμάς*) άμα τους λέμε και κάνουμε κουλαμάρές.
:grandpa: :thrasher:.



* Όλους εμάς που μαθητευσαμε και στοιχιεωδως ατο RnR σαν στάση.

 

[Γιώργος Κουν.]

Φυσικά υπάρχουν άλμπουμς που μένουν νέα και ωραία και άλλα που γερνάνε. Αλλα υπάρχουν και κάποια που μου ξίνισαν στην αρχή, αλλά με την πάροδο του χρόνου με κέρδισαν σε βαθμό τέτοιο που απορούσα με τον εαυτό μου.
Υπάρχουν επίσης άλμπουμ που τα είχα προσκέφαλο και τώρα με εξαίρεση ένα δύο κομμάτια ΔΕΝ μπορώ να τα ακούσω. Υπάρχουν κάποια που ηχούσαν εξαρχής "μιας κάποιας εποχής" αλλά αυτό δεν μ'ενόχλησε ποτέ και συνεχίζω να τα ακούω , ενώ άλλα που ήταν τόσο μεταγενέστερα και φρέσκα τώρα μπαγιάτεψαν εντελώς.
Δίσκοι που παίχτηκαν τρελά στο ραδιοφωνο και δεν μπορώ να τους ακούσω και άλλοι που ο ίδιος λόγος δεν με επηρρέασε στο ελάχιστο να συνεχίσω να τους εκτιμώ.
Δίσκοι που δεν διεκδίκησαν ποτέ δάφνες αριστουργήματος αλλά που μου ακούγονται αξιοπρεπείς και άλλοι που κουβάλαγαν τρελο hype μεγαλείου και τα σχετικά και μείναν απο βενζίνη.
Αλλοι πάλι που μοιάζαν εφήμεροι και πράγματι ήταν , άλλοι που μοιάζαν αριστουργήματα και συνεχίζουν να είναι.
Άλλους που τους προσέγγισα είτε με το ένστικτο ή πιο εγκεφαλικά και δικαιώθηκα και άλλους που η ίδια (ή η αντίστροφη συνταγή) απέτυχε.
Γκρούπ και καλλιτέχνες που δεν ήθελα να τους δώ στα μάτια μου, τώρα να κόβω φλέβα και το ανάποδο. Αλλά και άλλους που οι γνώμη μου δεν άλλαξε ποτέ.
Φυσικά ούτε με το είδος έχει να κάνει ( ποπ -ροκ-σοουλ-τζαζ-ελληνική)
Προσπαθώ τόσες μέρες να βρώ έναν κοινό τόπο για όλες αυτές τις περιπτώσεις και δεν βρίσκω. Αβυσσος :nounder: