Όταν γίνονται ερωτήσεις σχετικά με την ζωή στο εξωτερικό, αν αξίζει να ζει και να εργάζεται κανείς εκτός Ελλάδος, όλες οι απαντήσεις επικεντρώνονται στο τι ώρα τελειώνει η διασκέδαση έξω, αν υπάρχουν μπουζούκια, φραπέδες κλπ.
Το πώς θα κυκλοφορούν αν αποκτήσουν μόνιμη ή προσωρινή αναπηρία δεν απασχολεί κανένα.
Να σας πω λοιπόν ότι στις σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες που γνωρίζω, θαρρείς ότι οι πόλεις σχεδιάστηκαν αποκλειστικά για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες και καταχρηστικά τις χρησιμοποιούν και οι υπόλοιποι.
Δοκιμάστε στην Αθήνα, όχι σαν ανάπηρος, αλλά σπρώχνοντας ένα παιδικό καροτσάκι να βολτάρετε στις γειτονιές χωρίς να κατεβείτε από το πεζοδρόμιο και χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τις διαβάσεις πεζών και να δούμε πόσο μακριά θα πάτε. Αστεία πράγματα.
Μακάριοι οι μη γνωρίζοντες. Μακάριοι αυτοί που ζήσανε όλοι την ζωή τους εδώ και θεωρούν όλα τα στραβά κανονικά. Όσο γι αυτούς που γνώρισαν και άλλα πράγματα – όχι σαν τουρίστες, αλλά ζώντας σε πολιτισμένες χώρες – ας αρκούνται σε κάθε δυσκολία να μουντζώνουνε τον εαυτό τους.
