Απο το The other side.
Θυμάμαι όταν πηγαίναμε σχολείο, ήσουν πολύ μάγκας αν έτρωγες εσύ την ποινή, αντί να καρφώσεις τον υπεύθυνο συμμαθητή για κάτι που είχε κάνει. Και το ανάθεμα έπεφτε στον υπαίτιο που κρυβότανε και δεν αναλάμβανε τις ευθύνες του. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Λαμβάνω διάφορα mail από διάφορους "αναρχικούς" που δεν μπορούν, όπως λένε, να καταλάβουν τη στάση του Other Side που όπως μου γράφουν, είναι προοδευτικό και αριστερό κτλ. Μα δεν έχω πρόβλημα με όσους είναι όντως αναρχικοί, ή όσους έστω αυτοαποκαλούνται αναρχικοί αλλά αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους. Τους άλλους "κατηγορώ", τους δήθεν επαναστάτες που όταν τους πιάνουν οι μπάτσοι, αρχίζουν να μιλούν για κρατική καταστολή, για αστυνομική αυθαιρεσία και άλλα συναφή. Οπως συνέβη τελευταία με έναν τύπο που έπιασαν να πετάει στα σκουπίδια ασπίδες των ΜΑΤ που είχαν, κάποιοι, αποσπάσει από τα όργανα (μπουζούκια
σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Το ρεπορτάζ που διαβάσαμε στις εφημερίδες έχει πάνω κάτω ως εξής: Στις 7 Ιουλίου 2005 συλλαμβάνεται ο Γιώργος Καλαϊτζίδης να πετά σε κάδους σακούλες σκουπιδιών που μέσα περιείχαν κομμάτια των συγκεκριμένων ασπίδων. Σε έρευνα που ακολουθεί στο σπίτι του, βρίσκονται διάφορα υλικά που είχαν χρησιμοποιηθεί για το κόψιμο των ασπίδων. Ακόμα τέσσερα πιστόλια, ένα δίκανο, καμιά εικοσαριά σφαίρες, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, μάσκες αντιασφυξιογόνες και φωτογραφίες που είχαν δημοσιευθεί στο indymedia και παρουσίαζαν τις διαβόητες ασπίδες. Από εκεί και πέρα ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη εναντίον του, που περιλαμβάνει ένα σωρό κατηγορίες, μερικές εκ των οποίων βέβαια δεν προκύπτουν από πουθενά. Το συνηθίζει η αστυνομία άλλωστε να προσθέτει ενίοτε γεγονότα - όπως, τις προάλλες, στη Θεσσαλονίκη, όπου κατηγόρησαν τον Κύπριο φοιτητή που έγινε μαύρος από το πολύ ξύλο, για αντίσταση κατά της αρχής.
Ξέρετε τι υποστήριξε λοιπόν ο ίδιος ο κατηγορούμενος Καλαϊτζίδης; Εξήγησε ότι είχε πάντα όπλο επειδή είναι από την Κρήτη, ενώ για τις ασπίδες ότι βρέθηκαν στα χέρια του για να τις ξεφορτωθεί. Ετσι γενικά και αόριστα. Τώρα βγαίνουν διάφοροι τύποι, και αγωνίζονται για το δικαίωμα του Καλαϊτζίδη στη σιωπή, υποστηρίζοντας ότι το κράτος θέλει να μας κάνει ρουφιάνους. Λογικό; Οπως το δει κανείς. Το έχω επαναλάβει: αν είσαι αναρχικός, αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Αλλιώς είσαι παπάρια αναρχικός. Κατεβαίνεις στο κέντρο σε πορεία και συγκρούεσαι με τα ΜΑΤ. Είσαι ωραίος και μαγκιά σου. Αν σπάσει ο διάολος όμως το ποδάρι του και σε συλλάβουν, μην αρχίζεις μετά να μυξοκλαίς και να λές ότι άδικα σε έπιασαν. Η κάθε μάχη έχει και τις συνέπειές της. Υπάρχουν και θύματα. Αλλιώς, αν θέλεις να κάνεις ότι κάνεις και μετά να τη βγάζεις καθαρή, τότε είσαι παπάρια μαχητής. Ενας μαλάκας και μισός είσαι στην ουσία. Με άλλα λόγια, έπιασαν τον Καλαϊτζίδη να πετάει τις συγκεκριμένες κωλοασπίδες (αντί να τις καίει) και αντί να πει κάτι πειστικό, πειστικό για εμάς εννοώ, λέει απλώς ότι βρέθηκαν στα χέρια του για να τις ξεφορτωθεί. Αν αυτό θεωρείται συνείδηση αναρχικού, τότε εγώ είμαι ο Μέγας Αλέξανδρος. Είναι σαν να έπιαναν αγωνιστές εναντίον της χούντας λόγου χάριν να πετούν προκυρήξεις και αυτοί να έλεγαν ότι απλώς μοίραζαν χαρτιά που δεν ήξεραν τι έγραφαν. Πως θα τους λέγατε αυτούς; Αληθινούς αγωνιστές πάντως αποκλείεται. Καταλάβατε λοιπόν τι εννοώ; Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις κι επανερχόμαστε κάθε φορά στα ίδια και τα ίδια.
Θυμάμαι όταν πηγαίναμε σχολείο, ήσουν πολύ μάγκας αν έτρωγες εσύ την ποινή, αντί να καρφώσεις τον υπεύθυνο συμμαθητή για κάτι που είχε κάνει. Και το ανάθεμα έπεφτε στον υπαίτιο που κρυβότανε και δεν αναλάμβανε τις ευθύνες του. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Λαμβάνω διάφορα mail από διάφορους "αναρχικούς" που δεν μπορούν, όπως λένε, να καταλάβουν τη στάση του Other Side που όπως μου γράφουν, είναι προοδευτικό και αριστερό κτλ. Μα δεν έχω πρόβλημα με όσους είναι όντως αναρχικοί, ή όσους έστω αυτοαποκαλούνται αναρχικοί αλλά αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους. Τους άλλους "κατηγορώ", τους δήθεν επαναστάτες που όταν τους πιάνουν οι μπάτσοι, αρχίζουν να μιλούν για κρατική καταστολή, για αστυνομική αυθαιρεσία και άλλα συναφή. Οπως συνέβη τελευταία με έναν τύπο που έπιασαν να πετάει στα σκουπίδια ασπίδες των ΜΑΤ που είχαν, κάποιοι, αποσπάσει από τα όργανα (μπουζούκια
σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Το ρεπορτάζ που διαβάσαμε στις εφημερίδες έχει πάνω κάτω ως εξής: Στις 7 Ιουλίου 2005 συλλαμβάνεται ο Γιώργος Καλαϊτζίδης να πετά σε κάδους σακούλες σκουπιδιών που μέσα περιείχαν κομμάτια των συγκεκριμένων ασπίδων. Σε έρευνα που ακολουθεί στο σπίτι του, βρίσκονται διάφορα υλικά που είχαν χρησιμοποιηθεί για το κόψιμο των ασπίδων. Ακόμα τέσσερα πιστόλια, ένα δίκανο, καμιά εικοσαριά σφαίρες, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, μάσκες αντιασφυξιογόνες και φωτογραφίες που είχαν δημοσιευθεί στο indymedia και παρουσίαζαν τις διαβόητες ασπίδες. Από εκεί και πέρα ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη εναντίον του, που περιλαμβάνει ένα σωρό κατηγορίες, μερικές εκ των οποίων βέβαια δεν προκύπτουν από πουθενά. Το συνηθίζει η αστυνομία άλλωστε να προσθέτει ενίοτε γεγονότα - όπως, τις προάλλες, στη Θεσσαλονίκη, όπου κατηγόρησαν τον Κύπριο φοιτητή που έγινε μαύρος από το πολύ ξύλο, για αντίσταση κατά της αρχής.Ξέρετε τι υποστήριξε λοιπόν ο ίδιος ο κατηγορούμενος Καλαϊτζίδης; Εξήγησε ότι είχε πάντα όπλο επειδή είναι από την Κρήτη, ενώ για τις ασπίδες ότι βρέθηκαν στα χέρια του για να τις ξεφορτωθεί. Ετσι γενικά και αόριστα. Τώρα βγαίνουν διάφοροι τύποι, και αγωνίζονται για το δικαίωμα του Καλαϊτζίδη στη σιωπή, υποστηρίζοντας ότι το κράτος θέλει να μας κάνει ρουφιάνους. Λογικό; Οπως το δει κανείς. Το έχω επαναλάβει: αν είσαι αναρχικός, αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Αλλιώς είσαι παπάρια αναρχικός. Κατεβαίνεις στο κέντρο σε πορεία και συγκρούεσαι με τα ΜΑΤ. Είσαι ωραίος και μαγκιά σου. Αν σπάσει ο διάολος όμως το ποδάρι του και σε συλλάβουν, μην αρχίζεις μετά να μυξοκλαίς και να λές ότι άδικα σε έπιασαν. Η κάθε μάχη έχει και τις συνέπειές της. Υπάρχουν και θύματα. Αλλιώς, αν θέλεις να κάνεις ότι κάνεις και μετά να τη βγάζεις καθαρή, τότε είσαι παπάρια μαχητής. Ενας μαλάκας και μισός είσαι στην ουσία. Με άλλα λόγια, έπιασαν τον Καλαϊτζίδη να πετάει τις συγκεκριμένες κωλοασπίδες (αντί να τις καίει) και αντί να πει κάτι πειστικό, πειστικό για εμάς εννοώ, λέει απλώς ότι βρέθηκαν στα χέρια του για να τις ξεφορτωθεί. Αν αυτό θεωρείται συνείδηση αναρχικού, τότε εγώ είμαι ο Μέγας Αλέξανδρος. Είναι σαν να έπιαναν αγωνιστές εναντίον της χούντας λόγου χάριν να πετούν προκυρήξεις και αυτοί να έλεγαν ότι απλώς μοίραζαν χαρτιά που δεν ήξεραν τι έγραφαν. Πως θα τους λέγατε αυτούς; Αληθινούς αγωνιστές πάντως αποκλείεται. Καταλάβατε λοιπόν τι εννοώ; Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις κι επανερχόμαστε κάθε φορά στα ίδια και τα ίδια.
