Anti - Beatles

Σπυρο ολα κι ολα...η νεα γενια εχει γαλουχηθει με Los Natas....:music-smiley-006:

Μες την παραφωνια δηλαδη οπως και εσεις...η κιθαρα ομως στην θεση της...πιο στονεραδικη,αλλα στην θεση της


Los Natas θεοί. Δεν έχουν θέση σ αυτό το...μικρό thread.:BDGBGDB55:
 
Πρέπει ν´αφήσουμε τον Στέλιο στον ''ροκ'' κόσμο του (έστω και μιας άλλης εποχής). Σεβαστό το κόλλημα έτσι και αλλιώς.
Αφού είναι ευτυχισμένος με αυτό ,η γνώμη μας έχει μικρή σημασία.

Αλλά ''στα εσείς δεν ξέρετε κ.τ.λ.'' καλύτερα να βάζουμε φατσούλες από δω και πέρα ,λέω εγώ.:grandpa:

Σε ότι έχει να κάνει με το κλιπ που έβαλα ,να διευκρινήσω πως δεν το πολυκατάλαβες. Σιγά μη συγκρίνω τον έγχρωμο (τότε) ,με τον λευκό.
Η μέρα με τη νύχτα αλλά στο αντίστροφο.:afro:
 
Νομίζω πως τελικά τα πάντα είναι θέμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Θέλει πολύ δουλειά για να ξεριζώσει κανείς πράγματα που είναι βαθιά σφηνωμένα στο μυαλό του. Αρκετές φορές κιόλας δεν χρειάζεται να δουλέψει κανείς προς αυτήν την κατεύθυνση, απλά και μόνο επειδή η αρχική γνώμη είναι η σωστή τελικά.

Άκουσα για πρώτη φορά Beatles σε πάρτι στα 15 περίπου και ξενέρωσα αμέσως. Το πιο εκνευριστικό από όλα ήταν ότι κάποιοι συνομήλικοι που μέχρι τότε ήξεραν μόνο τον “Σαλαμπάση” ανακάλυψαν ξαφνικά το μεγαλείο των Beatles μέσα από ένα best που πήραν από τον μπαμπά και την μαμά.
Στο τέλος της δεκαετίας του 80 κατάφεραν να ρίξουν και την πρώτη τους γκόμενα κάνοντας διατριβή για την τρομερή επίδραση των Beatles στο εκπληκτικό(:flipout:) showing the seeds of love των Tears for Fears!

Προσπάθησα να επωφεληθώ με την Olleta Adams, αλλά δεν έπιασε.
Λίγο αργότερα απέκτησαν και τον τρίτο τους δίσκο (το Vogue) και αναβάθμισαν το “γκομενικό” τους status απολύοντας την προηγούμενη και αντικαθιστώντας τη με μια άλλη που ήταν και πιο μοδάτη ρε αδελφέ
Κατάλαβα πως είναι άλλο πράγμα να σε γ@μ@θιευ η μουσική και άλλο να την χρησιμοποιείς για να γ@μ@θιευς εσύ.
Κατανόησα απόλυτα πως με πρόφαση την επανάσταση και με τρία τέσσερα βερμουτάκια παραπάνω, πολλοί άνθρωποι οφείλουν την ύπαρξη τους στους Beatles!Σεβαστό! Αλλά μέχρι εκεί….
Επίσης επειδή ήδη στα είκοσι είχα ακούσει καμιά πενηνταριά μαύρες γυναικείες και αντρικές φωνές μου ήταν λίγο δύσκολο να κατανοήσω το γιατί κάποιοι άλλαξαν τον κόσμο με μισή οκτάβα φωνή.

Έχοντας ήδη πλέον γίνει μέλος στο avclub και επειδή εννοείται προσέχω πάρα πολύ αυτά που λέτε πέρυσι αποφάσισα να κάνω με αυτούς το τέστ “Αρλέτας - Λέκκα”(τους σφάζω στο γόνατο και τους δύο, αλλά ομολογώ πως το “Τα ήσυχα βράδια” και το “Παιδί από την Κρήτη” είναι μέσα στα δέκα καλύτερα Ελληνικά κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ)
Είπα λοιπόν ψάξε και αν βρεις μια μεγαλειώδη στιγμή τους, έστω και μια, τότε συνέχισε να ψάχνεις…..
Πέρασα πολύ δύσκολες μέρες και κυρίως πολύ δύσκολες νύχτες χαμένος μέσα στην απίστευτη “ηλιθιότητα” τους επιμένοντας να βρω κάτι για να αλλάξω γνώμη ……
Και μια μέρα δέχτηκα ένα δώρο για το οποίο μπορώ να μιλάω μέρες……


Μια τεράστια λευκή τούρτα με κόκκινους φιόγκους κερασάκια, φραουλίτσες και ομπρελίτσες την οποία όταν την κόβεις για να την γευτείς σε πνίγουν δέκα δηλητηριώδη φίδια. Και όποιος όταν το ακούει δεν νιώθει “κουνέλι” θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει τι είναι αυτό το κομμάτι.
Συμφωνική παράνοια βγαλμένη από τον εγκέφαλο ενός αθώου κουνελιού…

ΔΕΝ έχω ακούσει στο χώρο της ευρύτερης ποπ μουσικής κομμάτι που να έχει το “stand by” του I am the walrus.Τεχνικά είναι το απόλυτο εργαλείο. Αν θέλεις να πας από Τζένη Βάνου σε Tricky ή από τσάμικο σε techno στη μέση επωφελείσαι από το I am the walrus.
Δεν έχει άκρες, αλλά είναι τόσο μαύρη τρύπα που καταπίνει όλες τις άκρες των υπόλοιπων κομματιών που βρίσκονται δίπλα του. Γίνεται έτσι μια high tech γέφυρα
Ισοπεδώνει οποιαδήποτε ηχητική διαφορά μπορεί να προκύψει από το πριν και το μετά.
Αυτοί που έφτιαξαν αυτό το πράγμα, ειλικρινά το λέω πρέπει να ήταν τρομερά μυαλά.


Αυτά



Και κάτι ακόμα σημαντικό
Όχι ακόμα και έτσι οι Beatles συνολικά δεν μου αρέσουν
 
για τις δυό προτελευταίες παραγράφους:a0210:

τέκνο μου
είναι φανερό.
Δέχτηκες την επιφοίτηση :grandpa:
 
Νομίζω πως τελικά τα πάντα είναι θέμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Θέλει πολύ δουλειά για να ξεριζώσει κανείς πράγματα που είναι βαθιά σφηνωμένα στο μυαλό του. Αρκετές φορές κιόλας δεν χρειάζεται να δουλέψει κανείς προς αυτήν την κατεύθυνση, απλά και μόνο επειδή η αρχική γνώμη είναι η σωστή τελικά.

Άκουσα για πρώτη φορά Beatles σε πάρτι στα 15 περίπου και ξενέρωσα αμέσως. Το πιο εκνευριστικό από όλα ήταν ότι κάποιοι συνομήλικοι που μέχρι τότε ήξεραν μόνο τον “Σαλαμπάση” ανακάλυψαν ξαφνικά το μεγαλείο των Beatles μέσα από ένα best που πήραν από τον μπαμπά και την μαμά.
Στο τέλος της δεκαετίας του 80 κατάφεραν να ρίξουν και την πρώτη τους γκόμενα κάνοντας διατριβή για την τρομερή επίδραση των Beatles στο εκπληκτικό(:flipout:) showing the seeds of love των Tears for Fears!

Προσπάθησα να επωφεληθώ με την Olleta Adams, αλλά δεν έπιασε.
Λίγο αργότερα απέκτησαν και τον τρίτο τους δίσκο (το Vogue) και αναβάθμισαν το “γκομενικό” τους status απολύοντας την προηγούμενη και αντικαθιστώντας τη με μια άλλη που ήταν και πιο μοδάτη ρε αδελφέ
Κατάλαβα πως είναι άλλο πράγμα να σε γ@μ@θιευ η μουσική και άλλο να την χρησιμοποιείς για να γ@μ@θιευς εσύ.
Κατανόησα απόλυτα πως με πρόφαση την επανάσταση και με τρία τέσσερα βερμουτάκια παραπάνω, πολλοί άνθρωποι οφείλουν την ύπαρξη τους στους Beatles!Σεβαστό! Αλλά μέχρι εκεί….
Επίσης επειδή ήδη στα είκοσι είχα ακούσει καμιά πενηνταριά μαύρες γυναικείες και αντρικές φωνές μου ήταν λίγο δύσκολο να κατανοήσω το γιατί κάποιοι άλλαξαν τον κόσμο με μισή οκτάβα φωνή.

Έχοντας ήδη πλέον γίνει μέλος στο avclub και επειδή εννοείται προσέχω πάρα πολύ αυτά που λέτε πέρυσι αποφάσισα να κάνω με αυτούς το τέστ “Αρλέτας - Λέκκα”(τους σφάζω στο γόνατο και τους δύο, αλλά ομολογώ πως το “Τα ήσυχα βράδια” και το “Παιδί από την Κρήτη” είναι μέσα στα δέκα καλύτερα Ελληνικά κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ)
Είπα λοιπόν ψάξε και αν βρεις μια μεγαλειώδη στιγμή τους, έστω και μια, τότε συνέχισε να ψάχνεις…..
Πέρασα πολύ δύσκολες μέρες και κυρίως πολύ δύσκολες νύχτες χαμένος μέσα στην απίστευτη “ηλιθιότητα” τους επιμένοντας να βρω κάτι για να αλλάξω γνώμη ……
Και μια μέρα δέχτηκα ένα δώρο για το οποίο μπορώ να μιλάω μέρες……


Μια τεράστια λευκή τούρτα με κόκκινους φιόγκους κερασάκια, φραουλίτσες και ομπρελίτσες την οποία όταν την κόβεις για να την γευτείς σε πνίγουν δέκα δηλητηριώδη φίδια. Και όποιος όταν το ακούει δεν νιώθει “κουνέλι” θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει τι είναι αυτό το κομμάτι.
Συμφωνική παράνοια βγαλμένη από τον εγκέφαλο ενός αθώου κουνελιού…

ΔΕΝ έχω ακούσει στο χώρο της ευρύτερης ποπ μουσικής κομμάτι που να έχει το “stand by” του I am the walrus.Τεχνικά είναι το απόλυτο εργαλείο. Αν θέλεις να πας από Τζένη Βάνου σε Tricky ή από τσάμικο σε techno στη μέση επωφελείσαι από το I am the walrus.
Δεν έχει άκρες, αλλά είναι τόσο μαύρη τρύπα που καταπίνει όλες τις άκρες των υπόλοιπων κομματιών που βρίσκονται δίπλα του. Γίνεται έτσι μια high tech γέφυρα
Ισοπεδώνει οποιαδήποτε ηχητική διαφορά μπορεί να προκύψει από το πριν και το μετά.
Αυτοί που έφτιαξαν αυτό το πράγμα, ειλικρινά το λέω πρέπει να ήταν τρομερά μυαλά.


Αυτά



Και κάτι ακόμα σημαντικό
Όχι ακόμα και έτσι οι Beatles συνολικά δεν μου αρέσουν


:grinning-smiley-043

Συμφωνώ απόλυτα σ αυτό για τις προκαταλήψεις.Όλα είναι μες το κεφάλι μας.Μετά από κάποιο σημείο μόνο παρατηρήσεις μπορείς να κάνεις.

Πάντως να που το...κίνημα μαζεύει κόσμο. Είδατε το θείο που δείχνει το δρόμο?Λατινοαμερικάνικο punk...:grandpa:
 
Γλυκερη ποπ που μου εφερνε και μια δοση αναγουλας οταν τραγουδουσε ο Μακκαρτνευ. Παντα προτιμουσα τους stones.

Oπως προτιμουσα πολυ περισσοτερο τον κ.Don van Vliet( captain Beefheart). Αυτος ναι ηταν "punk"
R.I.P( 15/1/1941--17/12/2010)
 
Γλυκερη ποπ που μου εφερνε και μια δοση αναγουλας οταν τραγουδουσε ο Μακκαρτνευ. Παντα προτιμουσα τους stones.

Oπως προτιμουσα πολυ περισσοτερο τονκ.Don van Vliet( captain Beefheart). Αυτος ναι ηταν "punk"
R.I.P( 15/1/1941--17/12/2010)


Δικός μας κι εσύ.:a0210:

Υ.Γ. Chief με ξέρανες πάλι.Ακόμα το σκέφτομαι...:flipout:
 
Απάντηση: Re: Anti - Beatles

Νομίζω πως τελικά τα πάντα είναι θέμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Θέλει πολύ δουλειά για να ξεριζώσει κανείς πράγματα που είναι βαθιά σφηνωμένα στο μυαλό του. Αρκετές φορές κιόλας δεν χρειάζεται να δουλέψει κανείς προς αυτήν την κατεύθυνση, απλά και μόνο επειδή η αρχική γνώμη είναι η σωστή τελικά.

Άκουσα για πρώτη φορά Beatles σε πάρτι στα 15 περίπου και ξενέρωσα αμέσως. Το πιο εκνευριστικό από όλα ήταν ότι κάποιοι συνομήλικοι που μέχρι τότε ήξεραν μόνο τον “Σαλαμπάση” ανακάλυψαν ξαφνικά το μεγαλείο των Beatles μέσα από ένα best που πήραν από τον μπαμπά και την μαμά.
Στο τέλος της δεκαετίας του 80 κατάφεραν να ρίξουν και την πρώτη τους γκόμενα κάνοντας διατριβή για την τρομερή επίδραση των Beatles στο εκπληκτικό(:flipout:) showing the seeds of love των Tears for Fears!

Προσπάθησα να επωφεληθώ με την Olleta Adams, αλλά δεν έπιασε.
Λίγο αργότερα απέκτησαν και τον τρίτο τους δίσκο (το Vogue) και αναβάθμισαν το “γκομενικό” τους status απολύοντας την προηγούμενη και αντικαθιστώντας τη με μια άλλη που ήταν και πιο μοδάτη ρε αδελφέ
Κατάλαβα πως είναι άλλο πράγμα να σε γ@μ@θιευ η μουσική και άλλο να την χρησιμοποιείς για να γ@μ@θιευς εσύ.
Κατανόησα απόλυτα πως με πρόφαση την επανάσταση και με τρία τέσσερα βερμουτάκια παραπάνω, πολλοί άνθρωποι οφείλουν την ύπαρξη τους στους Beatles!Σεβαστό! Αλλά μέχρι εκεί….
Επίσης επειδή ήδη στα είκοσι είχα ακούσει καμιά πενηνταριά μαύρες γυναικείες και αντρικές φωνές μου ήταν λίγο δύσκολο να κατανοήσω το γιατί κάποιοι άλλαξαν τον κόσμο με μισή οκτάβα φωνή.

Έχοντας ήδη πλέον γίνει μέλος στο avclub και επειδή εννοείται προσέχω πάρα πολύ αυτά που λέτε πέρυσι αποφάσισα να κάνω με αυτούς το τέστ “Αρλέτας - Λέκκα”(τους σφάζω στο γόνατο και τους δύο, αλλά ομολογώ πως το “Τα ήσυχα βράδια” και το “Παιδί από την Κρήτη” είναι μέσα στα δέκα καλύτερα Ελληνικά κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ)
Είπα λοιπόν ψάξε και αν βρεις μια μεγαλειώδη στιγμή τους, έστω και μια, τότε συνέχισε να ψάχνεις…..
Πέρασα πολύ δύσκολες μέρες και κυρίως πολύ δύσκολες νύχτες χαμένος μέσα στην απίστευτη “ηλιθιότητα” τους επιμένοντας να βρω κάτι για να αλλάξω γνώμη ……
Και μια μέρα δέχτηκα ένα δώρο για το οποίο μπορώ να μιλάω μέρες……


Μια τεράστια λευκή τούρτα με κόκκινους φιόγκους κερασάκια, φραουλίτσες και ομπρελίτσες την οποία όταν την κόβεις για να την γευτείς σε πνίγουν δέκα δηλητηριώδη φίδια. Και όποιος όταν το ακούει δεν νιώθει “κουνέλι” θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει τι είναι αυτό το κομμάτι.
Συμφωνική παράνοια βγαλμένη από τον εγκέφαλο ενός αθώου κουνελιού…

ΔΕΝ έχω ακούσει στο χώρο της ευρύτερης ποπ μουσικής κομμάτι που να έχει το “stand by” του I am the walrus.Τεχνικά είναι το απόλυτο εργαλείο. Αν θέλεις να πας από Τζένη Βάνου σε Tricky ή από τσάμικο σε techno στη μέση επωφελείσαι από το I am the walrus.
Δεν έχει άκρες, αλλά είναι τόσο μαύρη τρύπα που καταπίνει όλες τις άκρες των υπόλοιπων κομματιών που βρίσκονται δίπλα του. Γίνεται έτσι μια high tech γέφυρα
Ισοπεδώνει οποιαδήποτε ηχητική διαφορά μπορεί να προκύψει από το πριν και το μετά.
Αυτοί που έφτιαξαν αυτό το πράγμα, ειλικρινά το λέω πρέπει να ήταν τρομερά μυαλά.


Αυτά



Και κάτι ακόμα σημαντικό
Όχι ακόμα και έτσι οι Beatles συνολικά δεν μου αρέσουν


ειναι λοιπον τοσο μεγαλο γκρουπ οι BEATLES ?
μονο ετσι εξηγειται αυτο το μισος
θεωρω το ποιο πανω ειρωνικο κειμενο αγενεστατο υβριστικο φλιαρο χωρις ουσια
οχι για τους Βeatles

για την μουσικη

εγω προσωπικα δεν εχω να γραψω τιποτα αλλο σ αυτο το thread
και επειδη τα ακουσματα μου ειναι ιδιαιτερως χαμηλου επιπεδου
διακριτικα αποσυρομαι

:merrychristmas:

.
 
Re: Απάντηση: Re: Anti - Beatles

ειναι λοιπον τοσο μεγαλο γκρουπ οι BEATLES ?
μονο ετσι εξηγειται αυτο το μισος

ε, όχι και μίσος ρε Στέλιο.
Συμπαθείς ισως, υπερ-υπερεκτιμημένοι σίγουρα.
Βαρετοί για πολλούς ναι, ανιαροί πιθανόν .
Μισιτοί όμως , ποτέ και απο κανενα.
Τουλάχιστον εδώ μέσα όχι - δεν πιστεύω οτι υπάρχει κάποιος που "μισεί" μουσικούς.
 
Στέλιο μου είσαι απαξιωτικός με οτιδήποτε νέο έχουμε παρουσιάσει εδώ μέσα και δεν τρέχει μία. Μπορεί να μην έχεις πάρει χαμπάρι, μπορεί ν' αδιαφορείς, όλα καλά. Εχεις δει κανέναν να την κάνει διακριτικά;
Φίλος είσαι ,σε αγαπάμε ,μη στεναχωριέσαι για τους δισεκατομμυριούχους.
Σιγά τώρα.:a0210:

Υ.Γ. Έχεις βρει τη νιρβάνα σου με τα παιδιά, τι να πούμε και εμείς οι καταραμένοι...
 
Re: Απάντηση: Re: Anti - Beatles

ειναι λοιπον τοσο μεγαλο γκρουπ οι BEATLES ?
μονο ετσι εξηγειται αυτο το μισος
θεωρω το ποιο πανω ειρωνικο κειμενο αγενεστατο υβριστικο φλιαρο χωρις ουσια
οχι για τους Βeatles

για την μουσικη

εγω προσωπικα δεν εχω να γραψω τιποτα αλλο σ αυτο το thread
και επειδη τα ακουσματα μου ειναι ιδιαιτερως χαμηλου επιπεδου
διακριτικα αποσυρομαι

βρε Στέλιο μου δε βλέπω ούτε μίσος ούτε ύβρεις.
Απλώς διαφορετική άποψη με κάπως αιχμηρή αίσθηση του χιούμορ. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα.
Αν στο κείμενο του Γιώργου βλέπεις μίσος και ύβρεις τι θα έλεγες για αυτό εδώ;
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Anti - Beatles

Αν στο κείμενο του Γιώργου βλέπεις μίσος και ύβρεις τι θα έλεγες για αυτό εδώ

τί έχει το κείμενο?

μιά χαρά είναι. Δεν γίνεται όμως εγώ ή κάποιος άλλος να παίζει μάταια τον ρόλο του Προμηθέα.
Όποιος μπορεί.
Και αν δεν μπορεί δεν θα πάψουμε να τον κάνουμε παρέα. Το αντίθετο μάλιστα.:firstprize:
 
και αν ήμουν στην ηλικία του Νίκου στη θέση του θα έβγαζα αφρούς.
Αλλά τι να κάνουμε....
Θέλω πραγματικά να βρώ κάτι να σας δείξω, αλλά θέλει ψάξιμο...
θα έχει γούστο.