- 17 June 2006
- 14,350
Richard Cook, jazz writer, 1957 - 2007.
Πέθανε στις 25 Αυγούστου: καρκίνος στα έντερα με μετάσταση στο συκώτι.
Το έμαθα μόλις σήμερα.
Τον είχα γνωρίσει προσωπικά - τον παρακολουθούσα από τα πρώτα γραπτά του. Ξεκίνησε στο NME - μέσα στη φούρια του πάνκ ήταν ένας συμβατικά ντυμένος, κοντοκουρεμένος Εγγλέζος που θύμιζε κάπως, εμφανισιακά, τον Lou Reed. Πολύ προσηνής, χωρίς ίχνος σνομπαρίας, ένας τύπος που είχε σαν φιλοσοφία ζωής το understatement: "πάντα δείχνε λιγότερο απ αυτό που είσαι".
Τον συνάντησα στο Λονδίνο το 1987. Αγαπούσε τη τζάζ, μάζευε παληά βινύλια 78 στροφών με άγνωστες τραγουδίστριες της όπερας, αγαπούσε τα τραγουδάκια της αγγλικής επιθεώρησης δεκαετίες '40-'50. Ολα του τα λεφτά τα έδινε σε δίσκους. Με ρώτησε Ποιούς θεωρούσα το πιο άθλιο γκρούπ του πλανήτη, του είπα "τους Pink Floyd". Συντονισθήκαμε αμέσως.
Ανέλαβε σαν αρχισυντάκτης το Wire και το εκτόξευσε - λίγο μετά τον έδιωξαν, γιατί οι ιδιοκτήτες θεώρησαν πως το περιοδικό παρα-ήταν avant garde κι έπρεπε ν αλλάξει προσανατολισμό.
Εδώ και κάποια χρόνια, έγραφε, ανα διετία, μαζί με τον Brian Morton, το Penguin Guide To Jazz Recordings. Σαν αρχισυντάκτης είχε το τιμόνι στο Jazz Review.
Θα μου λείψει. Πάρα πολύ.
