supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
ο εξώστης ήταν εμπειρία από μόνος του.
Αν σκεφτείς ότι ο κόσμος ξημερώνονταν από το προηγούμενο βράδυ για εισητήριο στα σκαλιά του κρατικού, είναι επόμενο να είχε "αυστηρό λόγο"
Απενοχοποίηση Τώρα! Masterpieces We Dislike
- Thread starter karavan
- Start date
ο εξώστης ήταν εμπειρία από μόνος του.
Αν σκεφτείς ότι ο κόσμος ξημερώνονταν από το προηγούμενο βράδυ για εισητήριο στα σκαλιά του κρατικού, είναι επόμενο να είχε "αυστηρό λόγο"
Έκτωρ Κατσίκης
Supreme Member
"Πέρισυ στο Μαρίενμπαντ" του Ρεναί.
Έχω πολλά χρόνια (πάνω απι 25) που το είδα αλλά την αίσθηση της βαρεμάρας την θυμάμαι σαν να το είδα χθές.
Το μόνο που μου έμεινε ήταν ένα παιχνίδι με σπίρτα που κέρδιζε πάντα το ίδιο πρόσωπο.
Μου δημιούργησε μάλιστα τέτοια προκατάληψη που για χρόνια αρνιόμουν ν? ακούσω το "A trip to Marienbad" των Swell Maps, πολύ κακώς γιατί το θεωρώ πιά το καλύτερο punk άλμπουμ που έχει φτιαχτεί.
Έχω πολλά χρόνια (πάνω απι 25) που το είδα αλλά την αίσθηση της βαρεμάρας την θυμάμαι σαν να το είδα χθές.
Το μόνο που μου έμεινε ήταν ένα παιχνίδι με σπίρτα που κέρδιζε πάντα το ίδιο πρόσωπο.
Μου δημιούργησε μάλιστα τέτοια προκατάληψη που για χρόνια αρνιόμουν ν? ακούσω το "A trip to Marienbad" των Swell Maps, πολύ κακώς γιατί το θεωρώ πιά το καλύτερο punk άλμπουμ που έχει φτιαχτεί.
- 14 June 2010
- 4,435
"Ο Θάνατος του Μελισσοκόμου" του Αγγελόπουλου. Το είδα στο σινεμά στη Γερμανία και βαρέθηκα απίστευτα. Ο μόνος λόγος που έμεινα μέχρι το τέλος ήταν που είχα πάει με την κοπελιά μου η οποία ήταν πολύ περίεργη να δει ένα δείγμα ελληνικού κινηματογράφου. Μου έμειναν κάτι ανούσιοι διάλογοι του στυλ -Που πηγαίνουμε;
-Μέχρι το τέλος του χάρτη
-Και τι υπάρχει πέρα από εκεί;
-Τίποτα.:BDGBGDB55:
Το έργο περιείχε και τη δεύτερη πιό ανόητη ερωτική σκηνή που έχω δει στη ζωή μου (ναι, εννοώ αυτή την περίφημη ανάμεσα στη Νάντια Μουρούζη και το Μαρτσέλο Μαστρογιάννι). Η πιό ανόητη είναι αυτή που είδα στο "Γλυκιά Συμμορία". Επιφυλάσσομαι να εκφράσω άποψη για το σύνολο της ταινίας αφού την ξαναδώ, (την είδα έφηβος στην τηλεόραση), αλλά η ερωτική σκηνή είναι μνημείο ανοησίας: μιά γκόμενα, θεόγυμνη, χτυπιέται πάνω σε έναν από τους πρωταγωνιστές (αυτός ντυμένος), και εκείνη την ώρα έρχεται ένας από τους φίλους του, κάθεται δίπλα στο κρεββάτι και του πιάνει κουβέντα. Αυτή λέει σε κάποιο σημείο: "Γιάννη (ή Μπάμπη, ή Χάρη ή κάτι τέτοιο) με ενοχλεί αυτός" για να λάβει την απάντηση: "Έλα κοπέλα μου, κάνε παιχνίδι εσύ":twoguns:
-Μέχρι το τέλος του χάρτη
-Και τι υπάρχει πέρα από εκεί;
-Τίποτα.:BDGBGDB55:
Το έργο περιείχε και τη δεύτερη πιό ανόητη ερωτική σκηνή που έχω δει στη ζωή μου (ναι, εννοώ αυτή την περίφημη ανάμεσα στη Νάντια Μουρούζη και το Μαρτσέλο Μαστρογιάννι). Η πιό ανόητη είναι αυτή που είδα στο "Γλυκιά Συμμορία". Επιφυλάσσομαι να εκφράσω άποψη για το σύνολο της ταινίας αφού την ξαναδώ, (την είδα έφηβος στην τηλεόραση), αλλά η ερωτική σκηνή είναι μνημείο ανοησίας: μιά γκόμενα, θεόγυμνη, χτυπιέται πάνω σε έναν από τους πρωταγωνιστές (αυτός ντυμένος), και εκείνη την ώρα έρχεται ένας από τους φίλους του, κάθεται δίπλα στο κρεββάτι και του πιάνει κουβέντα. Αυτή λέει σε κάποιο σημείο: "Γιάννη (ή Μπάμπη, ή Χάρη ή κάτι τέτοιο) με ενοχλεί αυτός" για να λάβει την απάντηση: "Έλα κοπέλα μου, κάνε παιχνίδι εσύ":twoguns:
- 14 June 2010
- 4,435
Έτσι είναι. Μια ταινία έχω δει όλη και όλη και φυσικά δεν αρκεί για να σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη για το έργο του Γάλλου δημιουργού. Απλώς η συγκεκριμένη δε μου έκατσε. Επιφυλάσσομαι για το μέλλον.
Last edited:
MoDis
Supreme Member
The Age of Innocence ,
βαρετό , βαρετό
φοιτητής τότε πρόσεχα που χάλαγα τα λεφτά μου ,
εκεί την πάτησα ,
δεν την έχω ξαναδεί από τότε ,
αλλά ακόμα θυμάμαι την σκηνή για το πως έστρωναν τα τραπέζια και τα σημικά τοοοότε
by proxy
AVClub Addicted Member
- 29 April 2011
- 2,571
Οχι βρε μάστορα. Μόνο που μου την θύμησες πέθανα από το γέλιο. Και φυσικά δεν ήταν ερωτική σκηνή.:ernaehrung004:
by proxy
AVClub Addicted Member
- 29 April 2011
- 2,571
Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει, πέφτει...
Αυτός ο τίτλος μου έρχεται στο νου όταν ενατενίζω αναδρομικά τη φιλμογραφία του πάλαι ποτέ αγαπημένου Martin Scorsese από τα mid 90s και μετά.
Σχήμα οξύμωρο - αν και συχνά επαναλαμβανόμενο και φυσικά ευεξήγητο: όσο η ποιότητα πέφτει, τόσο οι διακρίσεις στα όσκαρ αυξάνονται.
Και φτάνουμε στο 2002 και στο μεγαλεπήβολο σχέδιο του Gangs of New York.
Επιστροφή του δημιουργού σε γνώριμα λημέρια (gangsters) και η ώρα της αναγνώρισης από την Αμερικανική Ακαδημία.
Αμ δε! Αδικαιολόγητα μεγάλο σε διάρκεια, άνισο, μανιχαϊσμοί τύπου καλό-κακό και τα προσχήματα να σώζονται από τη θηριώδη και γκροτέσκα ερμηνεία του Daniel Day - Lewis. E όχι και να προταθεί και για δέκα όσκαρ!
Βέβαια, ενδέχεται να υπάρχουν και χειρότερα: ακόμα δεν έχω δει το Kundun.
Το σκηνοθέτη δεν τον έχω ξεγράψει ακόμα. Στις τελευταίες δύο ταινίες επέστρεψε σε ένα σχετικά καλύτερο εαυτό. Ίδωμεν...
Ααααχ ευτυχώς που τόπε κάποιος άλλος . Ηθελα να το γράψω αλλά ...ντράπηκα ( ενδεχομένως γιατί ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τι του βρίσκουν κι αυτού και των ταινιών του ( πλην του Οργισμένου Ειδώλου ). Ακόμα και τον Ταξιτζή βαριέμαι.
by proxy
AVClub Addicted Member
- 29 April 2011
- 2,571
Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει, πέφτει...
Αυτός ο τίτλος μου έρχεται στο νου όταν ενατενίζω αναδρομικά τη φιλμογραφία του πάλαι ποτέ αγαπημένου Martin Scorsese από τα mid 90s και μετά.
Σχήμα οξύμωρο - αν και συχνά επαναλαμβανόμενο και φυσικά ευεξήγητο: όσο η ποιότητα πέφτει, τόσο οι διακρίσεις στα όσκαρ αυξάνονται.
Και φτάνουμε στο 2002 και στο μεγαλεπήβολο σχέδιο του Gangs of New York.
Επιστροφή του δημιουργού σε γνώριμα λημέρια (gangsters) και η ώρα της αναγνώρισης από την Αμερικανική Ακαδημία.
Αμ δε! Αδικαιολόγητα μεγάλο σε διάρκεια, άνισο, μανιχαϊσμοί τύπου καλό-κακό και τα προσχήματα να σώζονται από τη θηριώδη και γκροτέσκα ερμηνεία του Daniel Day - Lewis. E όχι και να προταθεί και για δέκα όσκαρ!
Βέβαια, ενδέχεται να υπάρχουν και χειρότερα: ακόμα δεν έχω δει το Kundun.
Το σκηνοθέτη δεν τον έχω ξεγράψει ακόμα. Στις τελευταίες δύο ταινίες επέστρεψε σε ένα σχετικά καλύτερο εαυτό. Ίδωμεν...
Η τελευταία σπουδαία ταινία του Σκορσέζε ήταν ο "Βασιλιάς της κωμωδίας".
Η ταινία δεν μου άρεσε αλλά αυτή ήταν η καλύτερη σκηνή της ταινίας με σαφή αναφορά στην κοινωνία της "ετικέτας" όπου η επίφαση υπερτερούσε της ουσίας.
Last edited:
Έχω την εντύπωση ότι κάπου εδώ θα παρέμβει ο Opsim!
Παραθέτω το σχόλιο του φίλου μου του Κώστα το οποίο ασπάζομαι ολοκληρωτικά. :2thumb22sup:
http://avclub.gr/forum/showpost.php?p=1128088&postcount=22
- 14 June 2010
- 4,435
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
by proxy
AVClub Addicted Member
- 29 April 2011
- 2,571
εεε ...γιατί θεωρώ πχ τις συμμορίες της Ν Υ μια αδικαιολόγητη θεοποίηση της βίας - όπως και πολλές από τις ταινίες του Scorcese . Ουδέποτε αποκόμισα έστω και την απλή αίσθηση ότι αποστασιοποιείται από την βία των ταινιών του . Ισα - ισα μάλλον την απολαμβάνει και την μεγεθύνει ...
Αλλά αυτη είναι η δική μου άποψη ....
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
οι τέτοιες της ΝΥ παραήταν όντως....
(στον ταξιτζή ακόμα ψαχνόταν ο άνθρωπος)...:Banane0:
τουλάχιστον γύρισε το last waltz....
(στον ταξιτζή ακόμα ψαχνόταν ο άνθρωπος)...:Banane0:
τουλάχιστον γύρισε το last waltz....
Δημήτρης Θ.
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 12,626
Απάντηση: Re: Απενοχοποίηση Τώρα! Masterpieces We Dislike
Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω, αλλά μου έδωσες αφορμή.
Μια απ τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες, με μια σκηνή εντελώς "γεια σου", 100% δεμένη με όλο το έργο. Δεν περίμενα φυσικά απ τον χρήστη που την σχολίασε πρώτος να του αρέσει. Θα με παραξένευε πιθανόν.
Αν θέλεις κουλτούρες μαζί με γαλλικά, πιάνο και κλασική μουσική, ατύχησες.
ΥΓ Ξέρω πολύ καλά ότι δεν τα θέλεις αυτά :music-smiley-005::music-smiley-005::music-smiley-005:
Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω, αλλά μου έδωσες αφορμή.
Μια απ τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες, με μια σκηνή εντελώς "γεια σου", 100% δεμένη με όλο το έργο. Δεν περίμενα φυσικά απ τον χρήστη που την σχολίασε πρώτος να του αρέσει. Θα με παραξένευε πιθανόν.
Αν θέλεις κουλτούρες μαζί με γαλλικά, πιάνο και κλασική μουσική, ατύχησες.
ΥΓ Ξέρω πολύ καλά ότι δεν τα θέλεις αυτά :music-smiley-005::music-smiley-005::music-smiley-005:
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 10,240
Μην τρελλαθούμε, η ταινία ήταν εξαιρετική... παίζουν σαφώς ρόλο και τα προσωπικά βιώματα βέβαια ... μουσική, σκηνικά, κοστούμια και βέβαια ερμηνείες, όλα από το πάνω πάνω ράφι ...
Σπύρο έχω γράψει την άποψή μου περί Σκορσέζε πιο πάνω, από εκεί και πέρα υπάρχει και ο υποκειμενικός παράγοντας που είναι σεβαστός.
Re: Απάντηση: Re: Απενοχοποίηση Τώρα! Masterpieces We Dislike
Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω, αλλά μου έδωσες αφορμή.
Μια απ τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες, με μια σκηνή εντελώς "γεια σου", 100% δεμένη με όλο το έργο. Δεν περίμενα φυσικά απ τον χρήστη που την σχολίασε πρώτος να του αρέσει. Θα με παραξένευε πιθανόν.
Αν θέλεις κουλτούρες μαζί με γαλλικά, πιάνο και κλασική μουσική, ατύχησες.
Όχι, εγώ είμαι ο τύπος του σινεμά για ποπ-κορν, ταινίες με πιστολίδι, κυνηγητά με αυτοκίνητο, γκόμενες με μπικίνι, τέτοια πράγματα, να περνάει λίγο η ώρα ρε αδερφέ.:ADFADF1::ADFADF1:
Για μένα η Γλυκιά Συμμορία είναι χαρακτηριστικό δείγμα καλλιτεχνικής αυτοϊκανοποίησης, έργο ενός σκηνοθέτη/δημιουργού που προσπαθεί να μιμηθεί τη γαλλική Nouvelle Vague και να τη μεταφέρει στα καθ'υμάς, δημιουργώντας τελικά ένα έργο που απευθύνεται μόνο στον εαυτό του. Αυτό όμως δεν είναι κινηματογράφος...
Και συνεχίζω ακάθεκτος. Άλλο "Αριστούργημα" που δε μου μίλησε ποτέ ήταν ο Καιρός των Τσιγγάνων.
Βρήκα την αισθητική της ταινίας φρικτή, το θέμα καταθλιπτικό και τους χαρακτήρες από αξιολύπητους εως κατάπτυστους. Το μόνο που αξίζει είναι η μουσική του Bregovic, αλλά για αυτό υπάρχουν και τα soundtrack.
Y.Γ. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από το Δημήτρη Θ που δεν συμμερίζομαι του γούστο του. Είμαι σίγουρος ότι θεωρεί τον Καιρό των Τσιγγάνων αριστούργημα και περιμένω εναγωνίως τα σχόλιά του για να ξέρω από τώρα και στο εξής τι πρέπει να μου αρέσει και τι όχι.
Υ.Γ.2 Πάω στοίχημα ότι δεn tου άρεσε το Amadeus.:Banane0:
