Aνοιχτή επιστολή προς τους γονείς των μαθητών μας
Αγαπητοί γονείς,
Εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας θέλουμε μέσα απ’ αυτή την επιστολή να μοιραστούμε μ’ εσάς τις αγωνίες και τις σκέψεις μας για τη Δημόσια Εκπαίδευση, την εργασία και το μέλλον των παιδιών μας. Η απεργία μας, που αρχίζει στις 18 Σεπτέμβρη, είναι η αφορμή γι αυτό, οι αιτίες όμως πολλές.
Στο ίδιο έργο θεατές
Παρά τις μεγάλες εξαγγελίες για «αλλαγές», «τομές», «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», ξέρουμε ότι το σημερινό σχολείο βρίσκεται μακριά απ’ αυτό, που ονειρευόμαστε κι εμείς κι εσείς. Τα ερωτήματα, που βασανίζουν εσάς αλλά και μας για την ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, δε βρίσκουν απάντηση, γιατί παραμένουν οι αιτίες που τα προκαλούν.
Μαζί αγωνιούμε για:
· Το παιδί μας, που γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα,
· Τα σχολεία, που εξακολουθούν να λειτουργούν με διπλοβάρδια, τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια, την έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)
· Το νηπιαγωγείο, που συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης,
· Τις χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού, κάθε Σεπτέμβρη,
· Τις συμπτύξεις τμημάτων και την αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη.
· Τη συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες,
· Την άτυπη κατάργηση των τάξεων υποδοχής για τους αλλοδαπούς μαθητές, η οποία εντείνει την ανισότητα, τις διαχωριστικές γραμμές, τα φαινόμενα αποκλεισμού,
· Την ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και απόρριψης και την αύξηση του αριθμού των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο,
· Την έλλειψη επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
Διαρκές έγκλημα η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης
Παιδεία: Κοινωνικό δικαίωμα ή υπόθεση της αγοράς;
Ακόμα κι οι παππούδες μας θυμούνται το ιστορικό αίτημα για 15% για την παιδεία. Έγινε επανειλημμένα προεκλογική υπόσχεση, μετατράπηκε σε 5% του ΑΕΠ, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς ποτέ δεν ικανοποιήθηκε. Αντίθετα οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώνονται συνεχώς.
Έχετε νιώσει όλοι, βαθιά στην τσέπη σας, ότι η δωρεάν εκπαίδευση κατάντησε σύγχρονος μύθος.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μετατραπεί το κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση σε ατομική υποχρέωση. Δηλαδή, ο πολίτης οφείλει μόνος του να μεριμνά και να εξασφαλίζει την εκπαίδευση στον εαυτό του και στα παιδιά του και όχι το κράτος σε όλους.
Με βάση αυτή τη λογική το κράτος θα διαθέτει τα στοιχειώδη κι όλα τα υπόλοιπα θα καλούνται να τα καλύψουν οι γονείς ή οι χορηγοί.
Η αγορά εισβάλλει ταχύτατα στο δημόσιο σχολείο και το καλεί να λειτουργεί με τα κριτήρια των επιχειρήσεων, ενώ δυναμώνει η ιδιωτική εκπαίδευση. Σ´ αυτή την κατεύθυνση προωθείται η Συνταγματική αναθεώρηση και η αλλαγή του άρθρου 16, που ιδρύει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ώστε να γίνει νόμος το: «όποιος έχει χρήματα σπουδάζει».
Η αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών
Οι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις παρουσιάζουν ως υπεύθυνους για την κατάσταση της εκπαίδευσης εκπαιδευτικούς – μαθητές και γονείς, ώστε να προωθούνται μέτρα για τη «συμμόρφωσή» τους.
Η ένταση των εξετάσεων και της αξιολόγησης των μαθητών που επιχειρείται από το δημοτικό, θα αφυδατώσει την ελεύθερη και δημιουργική διδασκαλία και την προσπάθεια να μπει στις τάξεις το φως της ολόπλευρης γνώσης για όλα τα παιδιά. Το κάθε τι που θα γίνεται στην τάξη θα πρέπει να «μετριέται - βαθμολογείται» με σκοπό να αποθαρρύνονται και να απορρίπτονται όσο το δυνατόν νωρίτερα οι μαθητές μας από τη συνέχιση των σπουδών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιολόγησης – απόρριψης των μαθητών αποτελεί ο φετινός αποκλεισμός του 50% (περίπου) των παιδιών από τα ΑΕΙ – ΤΕΙ. Ενδεικτική είναι άλλωστε η δήλωση της Υπουργού Παιδείας πως «δεν είναι όλα τα παιδιά κατάλληλα για τα πανεπιστήμια»!! Στην ίδια λογική το πόρισμα ΕΣΥΠ διαπιστώνει ότι: «πρέπει να πάψει αυτή η αδικαιολόγητη προτίμηση των γονιών προς τα πανεπιστήμια»!!
Οι μετρήσιμοι δείκτες, που θα επεκταθούν σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία, θα φορτίζουν την εκπαίδευση με ένα γενικευμένο κλίμα ανταγωνισμού, θα καταστρέφουν κάθε πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας με αποτέλεσμα να παραβλέπονται οι πραγματικές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας.
Θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Πιστεύουμε απόλυτα, ότι ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος και η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και του σχολείου, θα χειροτερέψει την εκπαίδευση των παιδιών σας. Θα κάνει τον εκπαιδευτικό πιο φοβισμένο, πιο ανασφαλή, πιο «υπάλληλο» και λιγότερο παιδαγωγό, συνεργάτη κι οραματιστή.
Νέα βιβλία – μεγάλα ερωτήματα
Φέτος θα μπουν στις τάξεις μας τα καινούρια σχολικά βιβλία, που θα τα δούμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί για πρώτη φορά μαζί με τους μαθητές μας! Για τη συγγραφή τους δε ζητήθηκε η γνώμη μας. Ούτε βέβαια υπήρξε δοκιμαστική περίοδος εφαρμογής τους, για να φανούν στην πράξη οι δυνατότητες και οι αδυναμίες τους.
Στα νέα βιβλία παρατηρείται ασυμβατότητα της ύλης που διδάχθηκε πέρυσι με αυτή που θα διδαχθεί φέτος. Η αναδιάταξη της ύλης, θα εντατικοποιήσει την εκπαιδευτική διαδικασία και θα δημιουργήσει μορφωτικά ελλείμματα στους μαθητές. Σοβαρά ερωτηματικά για το περιεχόμενο των νέων βιβλίων γεννιούνται από την έντονη παρουσία της αγοράς σ´ αυτά π.χ. διαφήμιση παιδικού ηλεκτρονικού παιχνιδιού, ενώ την ίδια στιγμή υποβαθμίζεται η λογοτεχνία και οι αναφορές σε πανανθρώπινες αξίες, όπως η ειρήνη και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα αγωνιζόμαστε για:
· Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του προϋπολογισμού, αίτημα κυρίαρχο σ´ όλες τις κινητοποιήσεις μας.
· Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σ´ όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις. Λέμε όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος.
· Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
· Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο.
· Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
· Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση.
· Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία.
Αγώνας για αξιοπρεπή Εργασία
Αγαπητοί γονείς,
απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι.
· Γιατί αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη.
· Γιατί κι εσείς κι εμείς, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας, χρειάζεται να κάνουμε δυο και τρεις δουλειές. Γιατί είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε κάθε χρόνο τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη.
· Γιατί κουραστήκαμε όλοι μας, να τρέχουμε στις τράπεζες για ένα δάνειο.
· Γιατί αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα.
· Γιατί θυμώνουμε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.
· Γιατί κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 35 και 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.
· Γιατί αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας γι´ αυτό καλούμε και τους άλλους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα,
να αγωνιστούμε για:
· την πραγματική αύξηση των αποδοχών μας,
· τη μείωση των συντάξιμων χρόνων με αύξηση των συντάξιμων αποδοχών,
· τη μείωση του εργάσιμου χρόνου,
· τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
Κάθε νίκη απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική
ανοίγει το δρόμο για νέες κατακτήσεις σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο αγώνας για την Παιδεία
και την αξιοπρεπή Εργασία είναι κοινός
Αγαπητοί γονείς,
Γνωρίζετε, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που κινητοποιούμαστε. Γνωρίζετε, ότι η απεργία έχει μεγάλο κόστος για μας. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά, που οι κινητοποιήσεις μας ξεκινούν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Αυτό και μόνο το στοιχείο δείχνει την αποφασιστικότητα αλλά και τη θέλησή μας για λύσεις στα προβλήματα του δημόσιου σχολείου «εδώ και τώρα». Πολύ απλά , η κατάσταση που βιώνουμε ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
Σας καλούμε να παραμερίσετε όσους «καλοθελητές» θελήσουν να συκοφαντήσουν αυτό τον αγώνα. Να είστε σίγουροι πως με την απεργία μας αυτά που έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι μαθητές μας και το δημόσιο σχολείο είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε να «χάσουμε».
Πριν μερικά χρόνια βαδίσαμε μαζί στις μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στα αντιασφαλιστικά μέτρα και σχέδια και πετύχαμε την απόσυρσή τους. Τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε ξανά μαζί στη μάχη της Παιδείας και της αξιοπρεπούς Εργασίας.
Τον περασμένο Ιούνη ένα μεγαλειώδες και πρωτοφανές κίνημα της φοιτητικής νεολαίας που αγκαλιάστηκε από την κοινωνία κέρδισε μια πρώτη μάχη. Συνέτριψε το φόβο και τη μοιρολατρία, τη λογική του «τίποτα δεν γίνεται» .
Αγαπητοί γονείς,
Εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας θέλουμε μέσα απ’ αυτή την επιστολή να μοιραστούμε μ’ εσάς τις αγωνίες και τις σκέψεις μας για τη Δημόσια Εκπαίδευση, την εργασία και το μέλλον των παιδιών μας. Η απεργία μας, που αρχίζει στις 18 Σεπτέμβρη, είναι η αφορμή γι αυτό, οι αιτίες όμως πολλές.
Στο ίδιο έργο θεατές
Παρά τις μεγάλες εξαγγελίες για «αλλαγές», «τομές», «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», ξέρουμε ότι το σημερινό σχολείο βρίσκεται μακριά απ’ αυτό, που ονειρευόμαστε κι εμείς κι εσείς. Τα ερωτήματα, που βασανίζουν εσάς αλλά και μας για την ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, δε βρίσκουν απάντηση, γιατί παραμένουν οι αιτίες που τα προκαλούν.
Μαζί αγωνιούμε για:
· Το παιδί μας, που γυρίζει εξουθενωμένο από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσει, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα,
· Τα σχολεία, που εξακολουθούν να λειτουργούν με διπλοβάρδια, τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια, την έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)
· Το νηπιαγωγείο, που συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης,
· Τις χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από έλλειψη προσωπικού, κάθε Σεπτέμβρη,
· Τις συμπτύξεις τμημάτων και την αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη.
· Τη συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες,
· Την άτυπη κατάργηση των τάξεων υποδοχής για τους αλλοδαπούς μαθητές, η οποία εντείνει την ανισότητα, τις διαχωριστικές γραμμές, τα φαινόμενα αποκλεισμού,
· Την ένταση των φαινομένων σχολικής αποτυχίας και απόρριψης και την αύξηση του αριθμού των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο,
· Την έλλειψη επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
Διαρκές έγκλημα η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης
Παιδεία: Κοινωνικό δικαίωμα ή υπόθεση της αγοράς;
Ακόμα κι οι παππούδες μας θυμούνται το ιστορικό αίτημα για 15% για την παιδεία. Έγινε επανειλημμένα προεκλογική υπόσχεση, μετατράπηκε σε 5% του ΑΕΠ, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς ποτέ δεν ικανοποιήθηκε. Αντίθετα οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώνονται συνεχώς.
Έχετε νιώσει όλοι, βαθιά στην τσέπη σας, ότι η δωρεάν εκπαίδευση κατάντησε σύγχρονος μύθος.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, για να μετατραπεί το κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση σε ατομική υποχρέωση. Δηλαδή, ο πολίτης οφείλει μόνος του να μεριμνά και να εξασφαλίζει την εκπαίδευση στον εαυτό του και στα παιδιά του και όχι το κράτος σε όλους.
Με βάση αυτή τη λογική το κράτος θα διαθέτει τα στοιχειώδη κι όλα τα υπόλοιπα θα καλούνται να τα καλύψουν οι γονείς ή οι χορηγοί.
Η αγορά εισβάλλει ταχύτατα στο δημόσιο σχολείο και το καλεί να λειτουργεί με τα κριτήρια των επιχειρήσεων, ενώ δυναμώνει η ιδιωτική εκπαίδευση. Σ´ αυτή την κατεύθυνση προωθείται η Συνταγματική αναθεώρηση και η αλλαγή του άρθρου 16, που ιδρύει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ώστε να γίνει νόμος το: «όποιος έχει χρήματα σπουδάζει».
Η αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών
Οι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις παρουσιάζουν ως υπεύθυνους για την κατάσταση της εκπαίδευσης εκπαιδευτικούς – μαθητές και γονείς, ώστε να προωθούνται μέτρα για τη «συμμόρφωσή» τους.
Η ένταση των εξετάσεων και της αξιολόγησης των μαθητών που επιχειρείται από το δημοτικό, θα αφυδατώσει την ελεύθερη και δημιουργική διδασκαλία και την προσπάθεια να μπει στις τάξεις το φως της ολόπλευρης γνώσης για όλα τα παιδιά. Το κάθε τι που θα γίνεται στην τάξη θα πρέπει να «μετριέται - βαθμολογείται» με σκοπό να αποθαρρύνονται και να απορρίπτονται όσο το δυνατόν νωρίτερα οι μαθητές μας από τη συνέχιση των σπουδών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιολόγησης – απόρριψης των μαθητών αποτελεί ο φετινός αποκλεισμός του 50% (περίπου) των παιδιών από τα ΑΕΙ – ΤΕΙ. Ενδεικτική είναι άλλωστε η δήλωση της Υπουργού Παιδείας πως «δεν είναι όλα τα παιδιά κατάλληλα για τα πανεπιστήμια»!! Στην ίδια λογική το πόρισμα ΕΣΥΠ διαπιστώνει ότι: «πρέπει να πάψει αυτή η αδικαιολόγητη προτίμηση των γονιών προς τα πανεπιστήμια»!!
Οι μετρήσιμοι δείκτες, που θα επεκταθούν σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία, θα φορτίζουν την εκπαίδευση με ένα γενικευμένο κλίμα ανταγωνισμού, θα καταστρέφουν κάθε πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας με αποτέλεσμα να παραβλέπονται οι πραγματικές μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας.
Θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μαζί σας. Πιστεύουμε απόλυτα, ότι ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος και η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού και του σχολείου, θα χειροτερέψει την εκπαίδευση των παιδιών σας. Θα κάνει τον εκπαιδευτικό πιο φοβισμένο, πιο ανασφαλή, πιο «υπάλληλο» και λιγότερο παιδαγωγό, συνεργάτη κι οραματιστή.
Νέα βιβλία – μεγάλα ερωτήματα
Φέτος θα μπουν στις τάξεις μας τα καινούρια σχολικά βιβλία, που θα τα δούμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί για πρώτη φορά μαζί με τους μαθητές μας! Για τη συγγραφή τους δε ζητήθηκε η γνώμη μας. Ούτε βέβαια υπήρξε δοκιμαστική περίοδος εφαρμογής τους, για να φανούν στην πράξη οι δυνατότητες και οι αδυναμίες τους.
Στα νέα βιβλία παρατηρείται ασυμβατότητα της ύλης που διδάχθηκε πέρυσι με αυτή που θα διδαχθεί φέτος. Η αναδιάταξη της ύλης, θα εντατικοποιήσει την εκπαιδευτική διαδικασία και θα δημιουργήσει μορφωτικά ελλείμματα στους μαθητές. Σοβαρά ερωτηματικά για το περιεχόμενο των νέων βιβλίων γεννιούνται από την έντονη παρουσία της αγοράς σ´ αυτά π.χ. διαφήμιση παιδικού ηλεκτρονικού παιχνιδιού, ενώ την ίδια στιγμή υποβαθμίζεται η λογοτεχνία και οι αναφορές σε πανανθρώπινες αξίες, όπως η ειρήνη και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα αγωνιζόμαστε για:
· Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του προϋπολογισμού, αίτημα κυρίαρχο σ´ όλες τις κινητοποιήσεις μας.
· Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σ´ όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις. Λέμε όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος.
· Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
· Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο.
· Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
· Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση.
· Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία.
Αγώνας για αξιοπρεπή Εργασία
Αγαπητοί γονείς,
απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι.
· Γιατί αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη.
· Γιατί κι εσείς κι εμείς, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας, χρειάζεται να κάνουμε δυο και τρεις δουλειές. Γιατί είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε κάθε χρόνο τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη.
· Γιατί κουραστήκαμε όλοι μας, να τρέχουμε στις τράπεζες για ένα δάνειο.
· Γιατί αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα.
· Γιατί θυμώνουμε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.
· Γιατί κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 35 και 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε.
· Γιατί αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας γι´ αυτό καλούμε και τους άλλους εργαζόμενους σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα,
να αγωνιστούμε για:
· την πραγματική αύξηση των αποδοχών μας,
· τη μείωση των συντάξιμων χρόνων με αύξηση των συντάξιμων αποδοχών,
· τη μείωση του εργάσιμου χρόνου,
· τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
Κάθε νίκη απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική
ανοίγει το δρόμο για νέες κατακτήσεις σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο αγώνας για την Παιδεία
και την αξιοπρεπή Εργασία είναι κοινός
Αγαπητοί γονείς,
Γνωρίζετε, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που κινητοποιούμαστε. Γνωρίζετε, ότι η απεργία έχει μεγάλο κόστος για μας. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά, που οι κινητοποιήσεις μας ξεκινούν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Αυτό και μόνο το στοιχείο δείχνει την αποφασιστικότητα αλλά και τη θέλησή μας για λύσεις στα προβλήματα του δημόσιου σχολείου «εδώ και τώρα». Πολύ απλά , η κατάσταση που βιώνουμε ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
Σας καλούμε να παραμερίσετε όσους «καλοθελητές» θελήσουν να συκοφαντήσουν αυτό τον αγώνα. Να είστε σίγουροι πως με την απεργία μας αυτά που έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι μαθητές μας και το δημόσιο σχολείο είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε να «χάσουμε».
Πριν μερικά χρόνια βαδίσαμε μαζί στις μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στα αντιασφαλιστικά μέτρα και σχέδια και πετύχαμε την απόσυρσή τους. Τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε ξανά μαζί στη μάχη της Παιδείας και της αξιοπρεπούς Εργασίας.
Τον περασμένο Ιούνη ένα μεγαλειώδες και πρωτοφανές κίνημα της φοιτητικής νεολαίας που αγκαλιάστηκε από την κοινωνία κέρδισε μια πρώτη μάχη. Συνέτριψε το φόβο και τη μοιρολατρία, τη λογική του «τίποτα δεν γίνεται» .
Τώρα είναι η δικιά μας ώρα
Να ενώσουμε αγωνίες και αγώνες
για ένα καλύτερο μέλλον
για μας και τα παιδιά μας
πηγή: www.doe.gr
Να ενώσουμε αγωνίες και αγώνες
για ένα καλύτερο μέλλον
για μας και τα παιδιά μας
πηγή: www.doe.gr
