Απίστευτο timing λήψης!!!!

αν έχεις τύχη διάβαινε, και ριζικό περπάτει...

-bye- -bye-

μπορεί όμως να την παραμόνευε ώρες την αλκυόνα ο τύπος.
 
Γιατί δεν..
-Εχεις χρόνο να περιμένεις ωωωωωρες ατελείωτες μέχρι να το πετύχεις.
-Δεν έχεις φακό (φαντάζομαι) που να κοστίζει το βάρους του σε γράμμαρια σε χιλίαδες ευρώ
 
Βλάση, κι εγώ μια φορά πέταξα μια γόπα στο δρόμο κι αυτή αναπήδησε 2 φορές και μετά στάθηκε όρθια !!!!
Αυτό όμως δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Μου συνέβη μια φορά στη ζωή μου και καπνίζω πάνω από 25 χρόνια γύρω στα 30 τσιγάρα την ημέρα.
 
παίδες μην ψαρώνετε.
Βαλσαμωμένη την είχε ο τύπος την αλκυνόνα, δεν βλέπετε μάτι? Όσο για το ψαράκι, μόλις το αγόρασε από την παρακείμενη ιχθυόσκαλα
 
Φανταστικη φωτο οντως !

Παντως θα προτεινα να αποσυρθει το λινκ.

Το ανηψακι μου που μπαινει στο κλαμπ, εχει "ερωτα" με τα ψαρακια, και μολις ειδε τη συγκεκριμενη φωτο εκλαιγε επι δυο ωρες !

(((( :flipout: ))))
 
Μα καλά κανένας δεν διαβάζει National Geographic που απορείτε με την συγκεκριμένη φωτογραφία; Οι άνθρωποι στέκονται ώρες και παρακολουθούν υπό τις πιο περίεργες συνθήκες για να αποθανατίσουν τέτοια στιγμιότυπα.
 
Το γράφω, διότι προσπάθησα. Κάθησα ένα πρωινό (από τις 5.30 μέχρι τις 11.00) στις Πρέσπες το Μάρτιο του 2006 με τη μηχανή σε τρίποδο και τον SIGMA 400/5.6 ΑPO που είχα. Μετά από 300 λήψεις, και αφού είχα παγώσει (θυμηθείτε σχεδόν 6 ώρες σε θερμοκρασίες -12 έως -6 κελσίου, ειλικρινά δεν είχα καμιά αξιόλογη φωτογραφία. και δεν μιλούμε για οποιοδήποτε μέρος, αλλά ίσως γα τον πιο σημαντικό ορνιθώνα της Ελλάδας, το μήνα που περνούν δεκάδες χιλιάδες αποδημητικά πουλιά. :slapface:

Επομένως πουλάκια, γιοκ!!!!

Browser, πες το παιδάκι ότι απλώς το κρατά. Δεν το τρώει....:grinning-smiley-043
 
Είναι θέμα στιγμής και κ***φαρδίας σε μεγάλο βαθμό.

Με μια απλή κόμπακτ (770UZ, δεν είχα DSLR τότε) έχω βγάλει αυτή :

aeg3_gull3.jpg
 
Το γράφω, διότι προσπάθησα. Κάθησα ένα πρωινό (από τις 5.30 μέχρι τις 11.00) στις Πρέσπες το Μάρτιο του 2006 με τη μηχανή σε τρίποδο και τον SIGMA 400/5.6 ΑPO που είχα. Μετά από 300 λήψεις, και αφού είχα παγώσει (θυμηθείτε σχεδόν 6 ώρες σε θερμοκρασίες -12 έως -6 κελσίου, ειλικρινά δεν είχα καμιά αξιόλογη φωτογραφία. και δεν μιλούμε για οποιοδήποτε μέρος, αλλά ίσως γα τον πιο σημαντικό ορνιθώνα της Ελλάδας, το μήνα που περνούν δεκάδες χιλιάδες αποδημητικά πουλιά.

Νομίζω είναι κυρίως θέμα επένδυσης χρόνου και υπομονής. Ο φωτογράφος Ilia Shalamaev είναι επαγγελματίας βιολόγος που αγαπάει αυτό που κάνει και προφανώς έχει ξοδέψει πολύ παραπάνω από ένα πρωινό σε αντίστοιχο πέρασμα πουλιών στο Ισραήλ για να πετύχει τέτοιες:
http://www.focuswildlife.com/Birds/Birds007.htm
Κι έχει ήδη αρκετές σχεδόν σε εξίσου πετυχημένες στιγμές απ' ότι μπορείτε να δείτε.

Οι περισσότεροι κοιτάμε να ξεμπερδεύουμε με ότι φωτογραφίζουμε γρήγορα κι εύκολα οπότε δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Απλά ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί και να πετύχουμε κάτι τέτοιο χωρίς την ίδια προσπάθεια! ;)
 
Last edited:
Μια παρομοια φωτογραφια με τον γλαρο εβγαλα και εγω στην Καστορια προσφατα. Βεβαια ητανε ευκολη η ληψη.

 
Re: Απάντηση: Απίστευτο timing λήψης!!!!

Βλάση, κι εγώ μια φορά πέταξα μια γόπα στο δρόμο κι αυτή αναπήδησε 2 φορές και μετά στάθηκε όρθια !!!!
Αυτό όμως δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Μου συνέβη μια φορά στη ζωή μου και καπνίζω πάνω από 25 χρόνια γύρω στα 30 τσιγάρα την ημέρα.

Αμα σου πω οτι εχει συμβει και σε 'μενα!!!!!

Οντως ΜΙΑ φορα....

Ευτυχως, βρισκω καποιον που μπορει να με πιστεψει...
 
Νομιζω πως τετοιες ληψεις χρειαζονται ειδικο εξοπλισμό, οπως αντισχοινο παραλλαγης αν θελουμε οι ιδιοιν παρατηρουμε και να πιασουμε τη στιγμη ή χωρις εμας με αισθητηρα κινησης ωστε οταν το αντικειμενο τον ενεργοποιήσει να αρχισει το μοτορ-ντραιβ να παιρνει....οντως πολυ δυσκολες.
Βλαση θαυμαζω την υπομονη και το κουραγιο σου μεσ στο κρυο τις ωρες αναμονής!
 
Εκείνο που με ενοχλεί Δημοσθένη, και γι αυτό παράτησα και το σπορ, είναι ότι είχα τον εξοπλισμό, εκτός από τον αισθητήρα. Και δεν έχω ούτε μια αξιόλογη φωτογραφία. Και τραβούσα από 20 μέτρα απόσταση, με καμουφλάζ. Και κόντρα στον αέρα.
 
Μόνο μια φορά στη ζωή μου βρέθηκα δίπλα σε δελφίνια, πλέοντας με το σκάφος στα ανοιχτά των Μουδανιών Χαλκιδικής.
Ήταν τόσο δίπλα μου που αν έσκυβα μπορούσα να τα ακουμπήσω.
Είχαν όρεξη για παιχνίδια και τους πετούσα μπισκοτάκια Bake rolls.
Πρώτη φορά είδα πόσο τεράστια είναι και πόσο γρήγορα κάνουν ελιγμούς μέσα στο νερό και τι γκάζια έχουν.
Και εκείνη τη μέρα δεν είχα μαζί μου ούτε φωτογραφική, ούτε βιντεοκάμερα. @#$%^&@%$#@
 
Εκείνο που με ενοχλεί Δημοσθένη, και γι αυτό παράτησα και το σπορ, είναι ότι είχα τον εξοπλισμό, εκτός από τον αισθητήρα. Και δεν έχω ούτε μια αξιόλογη φωτογραφία. Και τραβούσα από 20 μέτρα απόσταση, με καμουφλάζ. Και κόντρα στον αέρα.

Κρίνοντας απ' τις υπόλοιπες φωτογραφίες σου, ή έκανε τόσο κρύο που δεν σε άφησε να κάνεις δουλειά, ή τα πουλιά είχαν διαφορετική άποψη για την επιτυχία του καμουφλάζ, ή το αισθητικό σου κριτήριο αξιολόγησης των φωτογραφιών σου ήταν υπερβολικά ψηλά και δεν σου άρεσε τίποτα, ή απλά κάποιος σε μάτιασε εκείνη τη μέρα! ;)

Βγάζω συχνά φωτογραφίες κάτι περιστέρια που μου ποζάρουν υπομονετικά στα 2-3 μέτρα απ' το παράθυρό μου, αλλά δεν τα έχω δει να κάνουν και τίποτε περίεργο και αξιομνημόνευτο. Αν δεν θέλει το ζωντανό να γίνει διάσημο, τι άλλο μπορεί να κάνει κι ο φωτογράφος πια? ;)