Απλά, σχεδόν παιδικά

Απάντηση: Re: Απλά, σχεδόν παιδικά

Δημοκηδής said:
Αγαπητέ Busoni, τέχνη είναι η προσπάθεια μας να πλησιάσουμε τον (όποιο) θεό.

Σε αυτό το ταξίδι, διαλέγουμε τα οχήματα μας με βάση και κριτήριο κάποιες εσώτερες ανάγκες ή και πληγές μας προς ίαση, και κάποιες (διαισθαντικά) υποννοούμενες υποχρεώσεις μας (πάνω από όλους) προς τον εαυτό μας.

Σε όσους κατέγραψαν /καταγράφουν την ζωή τους σαν μια οδυνηρή αλλά και απολαυστική σαλάτα του θείου με το χυδαίο, του ενάρετου με το γκροτέσκο, του υπερβατικού με το ποταπό, του δυνατού με το ξεφτισμένο, της απόλαυσης με την αμαρτία, κλπ. κλπ., κάποιες μουσικές τους έρχονται 'κουτί' και αποτελούν πλέον το δικό τους όχημα στο προαναφερθέν ταξίδι.

Ο Μάλερ δεν είναι για τακτοποιημένες ζωές, δεν είναι για αποκρυσταλλωμένες απόψεις, δεν είναι για προγραμματισμένα μανιφέστα. Δεν είναι για να ευχαριστούμε τον Θεό που ζουν όλα τα παιδιά μας, που η σοδειά πήγε καλά, που έχει καλό καιρό φέτος.

Είναι για ψυχές που φοβούνται, χαμένες αιώνια στο (όποιο) άγνωστο και σκοτεινό δάσος, αλλά ξαφνικά ξεκλέβουν κάποια ηρεμία για να απολαύσουν κάτι που αναπάντεχα, αλλόκοτα και αστεία συμβαίνει σε ένα ξέφωτο του δάσους αυτού, με πρωταγωνιστές μετενσαρκώσεις ξεχασμένων (μισητών και αγαπημένων) προσώπων, που ανεξήγητα μεταλλάσσονται σε υβρίδια νάνων / πουλιών, σε υπερφυσικούς σκίουρους, σε σε σε.....

Για ψυχές που ψάχνουν συνεχώς την λύτρωση, παρ'ότι συνεχώς την προσπερνούν (και το καταλαβαίνουν).

Τώρα οι κριτικοί και οι μουσικόφιλοι, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση τους, την βιοθεωρία τους, τα γούστα και καπρίτσια τους, όλα τα παραπάνω τα βρίσκουν γελοία και περιττά ή θεία και συναρπαστικά.

Έτσι και τον Μάλερ .....
Click to expand...


Είμαι πάρα πολύ περίεργος να μου τοποθετήσεις τον εαυτο σου , ανάμεσα στα όσα ανωτέρω αναφέρεις και ιδίως τα υπογραμμισμένα :flipout:
 
Ντοκ, για εσένα που είσαι έξυπνο παιδί δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση....
 
Re: Απάντηση: Απλά, σχεδόν παιδικά

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Είδες που το καταλαβαίνεις και μόνος σου; ;) Με τη διαφορά ότι μόνο ο αγαπητός Θεόφιλος το 'χει κατορθώσει αυτό. :firstprize:
Click to expand...

Το κείμενο του Lacrymosa, αρα και το θέμα του, είναι κοινό σε όλα τα Requiem με λατινικό κείμενο. Μια και το "απόκοσμο" αυτο ύφος ειναι ιδιότητα του Lacrymosa γενικώς, γιατί είναι ο Mozart εξαϋλώμένος;

Ο Θεόφιλος ποιός είναι;:BDGBDGB53:

Όσο για τον Μάλερ, όσα έγραψα έχουν μεγαλύτερη δόση αστείου παρά σοβαρού. Όπως σωστά παρατηρήσατε, για όλους τους μεγάλους συνθέτες υπάρχουν δόξες και χολές(το πρώτο σχόλιο που εισέπραξαν τα Κατα Ματθαίον Πάθη του Bach, για παράδειγμα, ήταν οτι αποτελούν ύβρη και θεατρινισμο). Ειλικρινά χαίρομαι γιατί η κουβέντα έχει "ψωμί" ακόμα κι όταν
το ύφος είναι χιουμοριστικό.

Κατ' εμέ η τέχνη είναι έκφραση ψυχής. Αρα και η ανάγκη να πλησιάσουμε τον Θεό μπορεί να εκφράζεται μέσα από την τέχνη, όχι απαραίτητα με θρησκευτικά έργα. Ο Poulenc θεωρούσε το Κοντσέρτο για Όργανο και ορχήστρα ως την δική του θρησκευτική έκφραση. Ομοίως η τέχνη εκφράζει ανησυχίες και απόψεις, πληγές και αναμνήσεις, όμορφες και κατεστραμένες ζωές, είναι πεδίο που ο καθένας καταθέτει την ψυχή του και προσλαμβάνει για την ψυχή του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω εντρυφήσει στον Mahler, παρόλο που μου αρέσει ιδιαίτερα η 2η συμφωνία. Οι εναλλαγές ανάμεσα στον φόβο και την ηρεμία φαίνονται και στην 2η, και ίσως αυτό να 'ναι χαρακτηριστικό της μουσικής του. Κι επειδή πολλές φορές ακούω ψυχρά και "τεχνικά", με συναρπάζουν οι ήχοι που δημιουργεί με την ορχήστρα(πχ η νότα που διαρκώς παίζει το φλάουτο ενω τα κοντραμπάσα παίζουν μελωδία στο scherzo της 2ης, η έναρξη της δεύτερης με μια νοτα στα έγχορδα και μελωδία στο μπάσο κλπ. Το τελευταίο, παρεμπιπτόντως, είναι ανάποδο από αυτό που η θεωρία ορίζει ως "ισοκράτη", δηλ. μια νότα στο μπάσο και μελωδία στους υψηλότερους τόνους :grinning-smiley-043 )
 
H δεύτερη είναι πολύ καλή αρχή...

Και στον Ντοκ είχα προτείνει παλαιότερα να ασχοληθεί με την δεύτερη καθώς εκτιμώ ότι θα του ταιριάξει καλύτερα......
 
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι το χιούμορ τού Busoni ώθησε στο να ´εκδηλωθούν´οι ερωτευμένοι.:ernaehrung004: :ernaehrung004:
Τώρα επειδή και για μένα η 2η ήταν το έναυσμα,αρχίζω να σκέφτομαι μήπως είναι και το ´κλείσιμο´τού κύκλου,ο οποίος θα ξανανοίξει φυσικά με αυτόν τον και για μένα μεγάλο συνθετη.
 
Re: Απάντηση: Απλά, σχεδόν παιδικά

Busoni said:
Ο Θεόφιλος ποιός είναι;:BDGBDGB53:
Click to expand...

O Gotlib. ή αλλιώς Amede. ή, για τους πολλούς, Amadeus.
Wolfgang Amadeus ;)

Mozart1.jpg
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Απλά, σχεδόν παιδικά

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
O Gotlib. ή αλλιώς Amede. ή, για τους πολλούς, Amadeus.
Wolfgang Amadeus ;)

Mozart1.jpg
Click to expand...

Δηλαδή , για να καταλαβαίνουμε και οι αγωνιωδώς και με τεταμένη την προσοχή παρακολουθούντες , Wolfgang σημαίνει Θεόφιλος ; Δηλαδή μπορούμε να μιλάμε μετά λόγου γνώσεως για την naive ζωγραφική του Wolfgang ?:huh2:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Απλά, σχεδόν παιδικά

Δημήτριος Ντοκατζής said:
Δηλαδή , για να καταλαβαίνουμε και οι αγωνιωδώς και με τεταμένη την προσοχή παρακολουθούντες , Wolfgang σημαίνει Θεόφιλος ; Δηλαδή μπορούμε να μιλάμε μετά λόγου γνώσεως για την naive ζωγραφική του Wolfgang ?:huh2:
Click to expand...

Wolfgang Amadeus Mozart ,baptized Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart) (January 27, 1756 – December 5, 1791).
 
ίσως να φταίνει τα χτεσινά 1200 χιλιόμετρα που καταβρόχθισα χθες (ή αυτά εμένα) και την Κοντολάιζα τη διάβασα Κοντολάζο, ενώ τώρα αφού εξάντλησα τις ετυμολογικές εκδοχές του ονόματος του μεγάλου μου έμεινε η απορία....
το Wolfgang συνάδελφοι ?
πόθεν?
στα χνάρια του λύκου?
χορεύοντας με το λύκο ?

καλώς σας βρήκα ξανά....
 
Δημοκηδής said:
Σε όσους κατέγραψαν /καταγράφουν την ζωή τους σαν μια οδυνηρή αλλά και απολαυστική σαλάτα του θείου με το χυδαίο, του ενάρετου με το γκροτέσκο, του υπερβατικού με το ποταπό, του δυνατού με το ξεφτισμένο, της απόλαυσης με την αμαρτία, κλπ. κλπ., κάποιες μουσικές τους έρχονται 'κουτί' και αποτελούν πλέον το δικό τους όχημα στο προαναφερθέν ταξίδι.

....
Click to expand...

κάτι τέτοια μας γράφεις ώρες ώρες κι εγώ είμαι έτοιμος να σου τα συγχωρήσω όλα :grinning-smiley-043
 
Δ. Παναγιωτίδης said:
τι σου' χει κάνει...
Click to expand...

Αυτό που έχει κάνει σε όλους μας: δεν γράφει πιο συχνά.

Αλλά είναι πολύ ενεργός με τον δικό του τρόπο: πάντα είναι εδώ, πάντα μέσα σε όλα τα threads, πάντα τείνει ευήκοον ούς, πάντα καλοπροαίρετος, πάντα με την καλή κουβέντα στο στόμα. Pure Class.
Και του αρέσει κι ο Scott Walker. Τι άλλο να ζητήσει κανείς :rolleyes: :smile:
 
Top Bottom