Είδα λίγο τα βιντεάκια παραπάνω..... Σ αυτή την ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο....
Παιδιά ο composer τελείωσε το Julliard (για όσους γνωρίζουν) . Τι να λέμε τώρα......
To τελευταίο λίγο από story μεριά τα χάλασε…
αλλά αριστούργημα όλα, από δημιουργική άποψη…
Εξαιρετικό το στυλ του σχεδιασμού σε τρισδιάστατες γεωμετρικές φόρμες σαν γλυπτά για τους χαρακτήρες από τα μαλλιά φρύδια και χαρακτηριστικά μέχρι όλα τα αντικείμενα αντί για στρογγυλεμένα και επίπεδα (όπως συνήθως κάνουν σε κόμικ) συνδυασμένο με ζωγραφικά matte paintings για μακρινά φόντα και περιβάλλοντα όπου δίνει απίστευτη ατμόσφαιρα και δένουν μεταξύ τους.
Και μη μιλήσω για textures Παντού… σπάζοντας το «τέλειο» δίνοντας υφή κ χαρακτήρα σε κάθε λεπτομέρεια…
Συνδυάστε το με τρελό motion capture & εναλλαγή στυλ σε επιμέρους σκηνές και soundtrack εξαιρετικό….
Θα το ξαναδώ όλο σύντομα
...ρητορικό ερώτημα;
Μόνο και μόνο απο εικαστικής άποψης αξίζει.
Και η ιστορία καλή, αλλά η τέχνη που έχει πέσει στο τρόπο απεικόνισης, μια μίξη χειροποίητης καλλιτεχνικής απόδοσης με πινελιές και ελευθερίες μέσα απο 3D rendering, δεν υπάρχει.
Ιδίως όσοι εκτιμούν το είδος θα αντιληφθούν τι λέω.