Ασημοκόλληση
- Thread starter Babis K.
- Start date
Οταν πετυχαινει η κολληση ειναι εντυπωσιακα δυνατη. Θυμιζει μεν καλάι, αλλα σε δυναμη παει προς την ηλεκτροκολληση (ειπαμε, τηρουμενων των αναλογιων).
Καποιες τελευταιες προσπαθειες, και στη συνεχεια ξανα "διαβασμα", που πλεον εχει πιο πολυ νοημα, υπαρχει καποια, εστω μικρη, πρακτικη εμπειρια.
Πρωτα μια προσπαθεια κολλησης σε λαμακια 2,5mm. Εδω, βεβαια, μπαινουμε για τα καλα στα χωραφια της ηλεκτροκολλησης, και στην πραξη δεν εχει νοημα η ασημοκολληση, η οποια, παντως, δεν μου πετυχε. Κολλησαν σημειακα σε 3-4 σημεια, αλλα με λιγη πιεση εφυγαν. Στη φωτο μετα που εχουν ξεκολλησει.
Μετα προσπαθεια κολλησης σε λαμακια 1,8mm. "Πετυχε" με την εννοια οτι κολλησαν και μαλιστα αρκετα γερα. Με τα χερια δεν μπορω να τα ξεκολλησω (ενταξει, ειναι μικρη και η ροπη, οπως ειναι κολλημενα).
Κατα τα λοιπα δεν εγινε καλη, γιατι περασε μονο σε 2-3 μερη, ενω στα αλλα "λιμνασε" απο την μια ή την αλλη πλευρα. Και αυτα τα σημεια που κολλησαν, ομως, ηταν αρκετα για ισχυρη συγκρατηση.
Γενικα, ενα κακο της ασημοκολλησης (νομιζω οτι) ειναι οτι εχει μεγαλη επιφανειακη ταση, μεγαλες δυναμεις συνοχης. Αυτο σημαινει οτι τεινει να λιμναζει με τον εαυτο της. Και οταν το πρωτο κομματι κατσει μακρια απο το σημειο της ενωσης, καθε επομενη προσπαθεια δυσκολευεται ακομα περισσοτερο, γιατι το νεο κομματακι τεινει να παει κι αυτο στην "λιμνουλα".
Βεβαιως, ολα αυτα με πολυ μικρη εμπειρια, για αυτο και επιστρεφω στο "διαβασμα", για να ξαναδω την θεωρια.
Σε πρωτη αναγνωση, παντως, φαινεται πολυ χρησιμη η ασημοκολληση, για κολλησεις μεταλλων μικρου και μεσαιου μεγεθους, οπου θες σημαντικα καλυτερη συγκρατηση απο το καλάι, αλλα δεν μπορει να γινει ηλεκτροκολληση.
Καποιες τελευταιες προσπαθειες, και στη συνεχεια ξανα "διαβασμα", που πλεον εχει πιο πολυ νοημα, υπαρχει καποια, εστω μικρη, πρακτικη εμπειρια.
Πρωτα μια προσπαθεια κολλησης σε λαμακια 2,5mm. Εδω, βεβαια, μπαινουμε για τα καλα στα χωραφια της ηλεκτροκολλησης, και στην πραξη δεν εχει νοημα η ασημοκολληση, η οποια, παντως, δεν μου πετυχε. Κολλησαν σημειακα σε 3-4 σημεια, αλλα με λιγη πιεση εφυγαν. Στη φωτο μετα που εχουν ξεκολλησει.
Μετα προσπαθεια κολλησης σε λαμακια 1,8mm. "Πετυχε" με την εννοια οτι κολλησαν και μαλιστα αρκετα γερα. Με τα χερια δεν μπορω να τα ξεκολλησω (ενταξει, ειναι μικρη και η ροπη, οπως ειναι κολλημενα).
Κατα τα λοιπα δεν εγινε καλη, γιατι περασε μονο σε 2-3 μερη, ενω στα αλλα "λιμνασε" απο την μια ή την αλλη πλευρα. Και αυτα τα σημεια που κολλησαν, ομως, ηταν αρκετα για ισχυρη συγκρατηση.
Γενικα, ενα κακο της ασημοκολλησης (νομιζω οτι) ειναι οτι εχει μεγαλη επιφανειακη ταση, μεγαλες δυναμεις συνοχης. Αυτο σημαινει οτι τεινει να λιμναζει με τον εαυτο της. Και οταν το πρωτο κομματι κατσει μακρια απο το σημειο της ενωσης, καθε επομενη προσπαθεια δυσκολευεται ακομα περισσοτερο, γιατι το νεο κομματακι τεινει να παει κι αυτο στην "λιμνουλα".
Βεβαιως, ολα αυτα με πολυ μικρη εμπειρια, για αυτο και επιστρεφω στο "διαβασμα", για να ξαναδω την θεωρια.
Σε πρωτη αναγνωση, παντως, φαινεται πολυ χρησιμη η ασημοκολληση, για κολλησεις μεταλλων μικρου και μεσαιου μεγεθους, οπου θες σημαντικα καλυτερη συγκρατηση απο το καλάι, αλλα δεν μπορει να γινει ηλεκτροκολληση.
Το τελευταιο, μονο, το περασα προχειρα με ενα χοντρο και ενα ψιλο γυαλοχαρτο, τσατρα πατρα, και φανηκε να τριφτηκε κανονικα.
Τριβεται κανονικα Κωστη οπως καθε κοινο μεταλλο. Ειτε με γυαλοχαρτο ειτε με ειδικο τροχακι dremel.
Παντως η χρηση δεν ειναι ακριβως αυτη στα λαμακια που δειχνει ο Αγγελος, απλα κανει τις δοκιμες του εκει. Τετοιο παχος λαμακι θελει αλλους τροπους κολλησης.
Η ασημοκολληση ειναι για λιγο πιο "εκλεπτυσμενες" καταστασεις, κυριως κοσμηματα, μικροεπισκευες και μικροσυγκολλησεις.
Ενα καλο ειναι οτι η ασημοκολληση μπορει να αναιρεθει, να γινει undo!
Επειδη το υλικο που χρησιμοποιουμε για την κολληση εχει χαμηλοτερη θερμοκρασια τηξης απο τα συγκολλουμενα υλικα, εαν δεν μας αρεσει η συγκολληση, την λυνουμε, λιωνοντας το σημειο κολλησης!
Η ασημοκόλληση κολλάει πάρα πολύ γερά και μπορεί να σου λύσει τα χέρια σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Αρκεί να ξέρεις που και πως να τη χρησιμοποιείς.
Αυτή τη κόλληση την έκανα πρίν δύο χρόνια περίπου, όταν χρειάστηκα ένα καλό, και μεγάλο, parting tool για τον ξυλότορνο.
Έχει τραβήξει τα πάνδεινα, κι έχει φάει τρελά ζόρια, παρ’όλα αυτά δεν έχει κάνει «κιχ». Το ατσαλάκι δεν το λές και πολύ λεπτό, είναι σχεδόν 2,5 mm.
Αρκεί να ξέρεις που και πως να τη χρησιμοποιείς.
Αυτή τη κόλληση την έκανα πρίν δύο χρόνια περίπου, όταν χρειάστηκα ένα καλό, και μεγάλο, parting tool για τον ξυλότορνο.
Έχει τραβήξει τα πάνδεινα, κι έχει φάει τρελά ζόρια, παρ’όλα αυτά δεν έχει κάνει «κιχ». Το ατσαλάκι δεν το λές και πολύ λεπτό, είναι σχεδόν 2,5 mm.
Γι' αυτό έγραψα που και πως τη χρησιμοποιείς.
Δεν έχει τη δύναμη της (καλής) οξυγονοκόλλησης αλλά αν το καλοσκεφτείς ούτε στα μισά απ´αυτά που κολλάμε δεν έχουμε πραγματικά τέτοια ανάγκη.
Έχει σκαφτεί φωλιά 2,5 mm με φρέζα, πάτησε το λαμάκι και περιμετρικά στις ραφές κολλήθηκε με ασημοκόλληση.
Λοιπον, εβλεπε χθες μια εκπομπη στη Nova, το "Πώς φτιαχνεται" (αν και λιγο επιδερμικη, ειναι ενδιαφερουσα".
Εδειχνε κατι σπαστα ποδηλατα, που εχουνε γεμισει το Λονδινο.
Και σε καποιους γερους, κυριους, συνδεσμους, ελεγε οτι δεν γινεται να κολληθουν με ηλεκτροκολληση (για να μην αδυνατισει το κυριως μεταλλο κτλ), οποτε το κανουνε με "brazing" (χαλκοκολληση το μετεφραζε), που εδειχνε πολυ παρομοιο με την ασημοκολληση μας. Εξαλλου, νομιζω οτι και η δικια μας "ασημοκολληση", περισσοτερο χαλκο εχει μεσα, σε καποιες περιπτωσεις.
Λοιπον, αυτοι το κολλαγαν γυρω-γυρω με παρομοιο ("χρυσο") υλικο, και ελεγαν οτι ειναι παρα πολυ γερο ετσι. Και μιλαμε για ακριβα ποδηλατα, με ενα σωρο τεστ μετα κτλ κτλ.
Το λεω για αυτο που ειπες, Μπαμπη, για την δυναμη της ασημοκολλησης, τους κραδασμους κτλ.
Δεν αμφισβητω τα λεγομενα σου, αφου δεν γνωριζω, αλλα το βαζω ως τροφη για σκεψη, μια που το πετυχα.
Εδειχνε κατι σπαστα ποδηλατα, που εχουνε γεμισει το Λονδινο.
Και σε καποιους γερους, κυριους, συνδεσμους, ελεγε οτι δεν γινεται να κολληθουν με ηλεκτροκολληση (για να μην αδυνατισει το κυριως μεταλλο κτλ), οποτε το κανουνε με "brazing" (χαλκοκολληση το μετεφραζε), που εδειχνε πολυ παρομοιο με την ασημοκολληση μας. Εξαλλου, νομιζω οτι και η δικια μας "ασημοκολληση", περισσοτερο χαλκο εχει μεσα, σε καποιες περιπτωσεις.
Λοιπον, αυτοι το κολλαγαν γυρω-γυρω με παρομοιο ("χρυσο") υλικο, και ελεγαν οτι ειναι παρα πολυ γερο ετσι. Και μιλαμε για ακριβα ποδηλατα, με ενα σωρο τεστ μετα κτλ κτλ.
Το λεω για αυτο που ειπες, Μπαμπη, για την δυναμη της ασημοκολλησης, τους κραδασμους κτλ.
Δεν αμφισβητω τα λεγομενα σου, αφου δεν γνωριζω, αλλα το βαζω ως τροφη για σκεψη, μια που το πετυχα.
Ειναι σχεδον βεβαιο οτι χρησιμοποιειται ενα μιγμα υλικων οπου προσδιδει μεγαλυτερη ελαστικοτητα στην κολληση.
Ισως λιγοτερο ασημι και περισσοτερο απο τα αλλα στοιχεια που συνηθως αποτελουν το μιγμα υλικων μιας ραβδου ασημοκολλησης. Ισως καποια προσθηκη ενος νεου συστατικου.
Σε καθε περιπτωση θα ηταν ενδιαφερον να γνωριζαμε την ακριβη συσταση που χρησιμοποιειται στην ασημοκολληση του Λονδινου γιατι αυτη ακριβως θελουμε να εχει σαν ιδιοτητες
Ισως λιγοτερο ασημι και περισσοτερο απο τα αλλα στοιχεια που συνηθως αποτελουν το μιγμα υλικων μιας ραβδου ασημοκολλησης. Ισως καποια προσθηκη ενος νεου συστατικου.
Σε καθε περιπτωση θα ηταν ενδιαφερον να γνωριζαμε την ακριβη συσταση που χρησιμοποιειται στην ασημοκολληση του Λονδινου γιατι αυτη ακριβως θελουμε να εχει σαν ιδιοτητες
Την είχα δει κι εγώ την εκπομπή παλαιότερα και είχε αρκετό ενδιαφέρον
Τα ποδήλατα είναι τα πιο δημοφιλή σπαστά ποδήλατα τα Brompton
Εδώ ένα σχετικό link https://www.brompton.com/news/posts/2020/we-are-brompton-rebecca-summers
Τα ποδήλατα είναι τα πιο δημοφιλή σπαστά ποδήλατα τα Brompton
Εδώ ένα σχετικό link https://www.brompton.com/news/posts/2020/we-are-brompton-rebecca-summers
Ξαναλέω τι ξέρω εγώ απ’όσα μου έχουν πεί μάστορες πολύ πιό έμπειροι απο μένα. Προσωπική άποψη ΔΕΝ έχω.
Η ασημοκόληση είναι πάρα πολύ γερή κόληση αλλά για σημεία που δεν έχουν κραδασμούς. Ίσως υστερεί σε ελαστικότητα, δεν το γνωρίζω.
Αυτό μου είπαν κι αυτό λέω, αν αυτό που μου είπαν είναι λάθος σας μεταφέρο λάθος πληροφορία.
Δεν ξέρω πως τα πάει σε σχέση με την οξυγονοκόλληση, ξέρω όμως (σίγουρα αυτή τη φορά) οτι είναι πολύ πιο γερή απ’ τη μπρουτζοκόλληση, γι’αυτό και τη χρησιμοποιούν, στα πολύ δύσκολα, οι υδραυλικοί.
Οι ευσυνείδητοι όμως υδραυλικοί γιατί σαν υλικό είναι πανάκριβη. Μια βέργα με βόρακα στοιχίζει κοντά στα 10€.
Επιπλέον έχει και μια άλλη, πολύ χρήσιμη, ιδιότητα. Μπορεί να κολλάει μεταξύ τους ανόμοια μέταλλα.
K.ROMPOTIS
AVClub Fanatic
Καλημέρα παίδες, λοιπόν θα ξανά πω για την ασημοκόλληση όσον αφορά στη δική μου εργασία (βιομηχανική ψύξη).
Στο πρώτο κομμάτι σ αυτό που λέει ο Μπάμπης ισχύει εν μέρει, όντως η ασημοκόλληση είναι γερή κόλληση αλλά θέμα ελαστικότητας δεν τίθεται αφού ασημοκόλληση και χαλκοκόλληση είναι σκληρές κολλήσεις. Και οι δύο εως ένα βαθμό έχουν αντοχή σε κραδασμούς, τουλάχιστον στις δικές μας εφαρμογές, αν βέβαια τα πράγματα ξεφύγουν κι οι δύο κολλήσεις θα σπάσουν.
Εμείς τουλάχιστον σε κινούμενα μέρη ούτε ή άλλως βάζουμε διάφορα απορρφοφητικά ώστε να ελαττώσουμε τις δονήσεις και τις καταπονήσεις σε σωλήνες και κολλήματα. Για παράδειγμα οι συμπιεστές έχουν βάνες μεταλλικές κι εκεί ερχόμαστε στο τελευταίο που επεσήμανε ο Μπάμπης που είναι και το πιο σημαντικό, όταν εμείς υποχρεωτικά ως ψυκτικοί δουλεύουμε χαλκό κι οι βάνες στους συμπιεστές είναι μεταλλικές όπως επίσης είναι μέταλλο οι βάνες στα receiver (συλλέκτες υγρού), αναμονές κόλλησης στους ελαιοδιαχωριστές και accumulator, η ασημοκόλληση έχει αυτή την εκπληκτική ιδιότητα να κολλάει ανόμοια υλικά, στην προκειμένη περίπτωση χαλκό με χάλυβα και μάλιστα με ανοχές σε ελαφρείς κραδασμούς αλλά και πολύ μεγάλες πιέσεις, μιλάμε για 25-30 bar πίεσης.
Η πλάκα είναι ότι εγώ σε μία μέρα μπορεί να χαλάσω και τριακόσια ευρώ σε ασημοκόλληση, έχω χαλάσει και 70 ευρώ για ένα μόνο κόλλημα.
Last edited:
Το ρώτησα…
Μάλιστα του είπα οτι εγώ νόμιζα οτι οπσο προσθέτεις ασήμι τόσο μαλακώνει.
Αυτός μου είπε οτι η 30-άρα κολλάει καλύτερα κι από μπρούτζο, κολλάει βίντια στις μανέλες και δεν ξεκολλάνε με τίποτε, το βίντι σπάει αλλά η κόλληση δεν φεύγει.
Επίσης μου είπε κι οτι υπάρχουν διαφόρων ειδών βόρακες γι’αυτό μου έδωςε απ’τον δικό του.
Τι να σου πώ; Ό,τι μου λένε σου λέω.
Μάλιστα του είπα οτι εγώ νόμιζα οτι οπσο προσθέτεις ασήμι τόσο μαλακώνει.
Αυτός μου είπε οτι η 30-άρα κολλάει καλύτερα κι από μπρούτζο, κολλάει βίντια στις μανέλες και δεν ξεκολλάνε με τίποτε, το βίντι σπάει αλλά η κόλληση δεν φεύγει.
Επίσης μου είπε κι οτι υπάρχουν διαφόρων ειδών βόρακες γι’αυτό μου έδωςε απ’τον δικό του.
Τι να σου πώ; Ό,τι μου λένε σου λέω.
Τίποτε…
Κατάλαβα οτι αυτός προτιμάει την 30-άρα.
Όταν του είπα οτι εγώ νόμιζα οτι όσο πιο πολύ ασήμι έχει τόσο πιο μαλακή η κόλλα μου λέει:
-Όχι, δεν πάει έτσι, με το παραπάνω ασήμι κολλάει καλύτερα. Τις πολύ μεγάλες περιεκτικότητες σε ασήμι τις χρησιμοποιούν οι χρυσοχόοι.
Δεν συνέχισα να ρωτάω γιατί κατάλαβα οτι σίγουρη απάντηση δεν μπορούσε να μου δώσει ούτε αυτός, στην ουσία δεν είναι και η δουλειά του αυτή.
Μου είπε όμως οτι πρέπει να προσέχω στο ζέσταμα, να το ζεσταίνω αλλά με μέτρο, να μην πυρώνει πολύ το σίδερο γιατί αν κοκκινήσει το σίδερο η ασηκοκόλληση θα τρέξει και δεν θα κολλήσει.
Σιγα σιγα θα την βρουμε την ακρη -καλυτερα απο τον καθενα- καθως δεν υπαρχουν πουθενα μαζεμενες πληροφοριες για το θεμα, μονο διασπαρτες.
-Μεχρι στιγμης απο διαφορες πηγες καταληγω οτι ραβδους ασημοκολλησης με περιεκτικοτητα >50% σε ασημι χρησιμοποιουνται κυριως στην αργυροχρυσοχοϊα καθως εχει μικροτερο βαθμο τηξης και καλυτερη αποχρωση χωρις να κιτρινιζει. Ειναι ομως ακριβες. Στην πιατσα υπαρχουν τετοιες βεργες με περιεκτικτοτητα 56 και 67% σε ασημι.
-Για κολλησεις σιδηρου με σιδηρο και σιδηρου με αλλα μεταλλα, βλεπω οτι προτιμαται η ραβδος με περιεκτικοτητα 30 με 40% σε ασημι. Εχουν λιγο μεγαλυτερο βαθμο τηξης απο τις παραπανω αλλα ειναι σημαντικα φτηνοτερες.
-Οι ραβδοι με περιεκτικοτητα σε ασημι στο 20% ειναι πολυ φτηνες και βλεπω οτι χρησιμοποιουνται κυριως σε κολλησεις χαλκου με χαλκο και για λοιπες μη σιδηρουχες κολλησεις.
-Εχω την εντυπωση απο οσα διαβασα, οτι οι ραβδοι με μεγαλη περιεκτικοτητα σε ασημι κανουν και πιο γερες κολλησεις. Ομως δεν ειμαι απολυτα σιγουρος.
Εδω ενα λινκ με βεργες ασημοκολλησης με ολες τις διαφορες περιεκτικοτητες απο την Ελληνικη αγορα
Σημερα εκανα και δικες μου δοκιμες οπου κατεληξα οτι οι ραβδοι με μεγαλυτερο ποσοστο ασημιου εχουν και χαμηλοτερο σημειο τηξης.
Πολλες φωτο δεν εβγαλα γιατι οι θερμοκρασιες ηταν πολυ ψηλες και η διαδικασια δεν μπορουσε να σταματησει στη μεση.
Οι δοκιμες εγιναν με τεμαχια βεργων ασημοκολλησης των 20, 40 και 56% περιεκτικοτητας σε ασημι, το πολυ καλο φλογιστρο της Proxxon και ενα πυροτουβλο.
Εδω το τσεκαρισμα θερμοκρασιας με το κινεζικο πιστολακι. Μετα τους 500 βαθμους ειναι ωρα για τις δοκιμες τηξης.
Το κομματακια με την μεγαλη περιεκτικοτητα σε ασημι (56%) ελιωσε λιγο πιο πανω απο τους 600 βαθμους. Διπλα το αλλο τεμαχιο αρχισε να λιωνει περιπου στους 650 βαθμους.
Το κομματακι με την μικροτερη περιεκτικοτητα σε ασημι (20%) ελιωσε αρκετα αργοτερα απο το αλλο που βλεπουμε και κοντα στους 700 βαθμους.
Στο τελος για να μην πανε χαμενα τα καμποσα μικρα κομματακια που εκανα τις δοκιμες, τα ελιωσα ολα μαζι και τα εκανα μπαλιτσες, ετοιμες για χρηση
-Μεχρι στιγμης απο διαφορες πηγες καταληγω οτι ραβδους ασημοκολλησης με περιεκτικοτητα >50% σε ασημι χρησιμοποιουνται κυριως στην αργυροχρυσοχοϊα καθως εχει μικροτερο βαθμο τηξης και καλυτερη αποχρωση χωρις να κιτρινιζει. Ειναι ομως ακριβες. Στην πιατσα υπαρχουν τετοιες βεργες με περιεκτικτοτητα 56 και 67% σε ασημι.
-Για κολλησεις σιδηρου με σιδηρο και σιδηρου με αλλα μεταλλα, βλεπω οτι προτιμαται η ραβδος με περιεκτικοτητα 30 με 40% σε ασημι. Εχουν λιγο μεγαλυτερο βαθμο τηξης απο τις παραπανω αλλα ειναι σημαντικα φτηνοτερες.
-Οι ραβδοι με περιεκτικοτητα σε ασημι στο 20% ειναι πολυ φτηνες και βλεπω οτι χρησιμοποιουνται κυριως σε κολλησεις χαλκου με χαλκο και για λοιπες μη σιδηρουχες κολλησεις.
-Εχω την εντυπωση απο οσα διαβασα, οτι οι ραβδοι με μεγαλη περιεκτικοτητα σε ασημι κανουν και πιο γερες κολλησεις. Ομως δεν ειμαι απολυτα σιγουρος.
Εδω ενα λινκ με βεργες ασημοκολλησης με ολες τις διαφορες περιεκτικοτητες απο την Ελληνικη αγορα
Σημερα εκανα και δικες μου δοκιμες οπου κατεληξα οτι οι ραβδοι με μεγαλυτερο ποσοστο ασημιου εχουν και χαμηλοτερο σημειο τηξης.
Πολλες φωτο δεν εβγαλα γιατι οι θερμοκρασιες ηταν πολυ ψηλες και η διαδικασια δεν μπορουσε να σταματησει στη μεση.
Οι δοκιμες εγιναν με τεμαχια βεργων ασημοκολλησης των 20, 40 και 56% περιεκτικοτητας σε ασημι, το πολυ καλο φλογιστρο της Proxxon και ενα πυροτουβλο.
Εδω το τσεκαρισμα θερμοκρασιας με το κινεζικο πιστολακι. Μετα τους 500 βαθμους ειναι ωρα για τις δοκιμες τηξης.
Το κομματακια με την μεγαλη περιεκτικοτητα σε ασημι (56%) ελιωσε λιγο πιο πανω απο τους 600 βαθμους. Διπλα το αλλο τεμαχιο αρχισε να λιωνει περιπου στους 650 βαθμους.
Το κομματακι με την μικροτερη περιεκτικοτητα σε ασημι (20%) ελιωσε αρκετα αργοτερα απο το αλλο που βλεπουμε και κοντα στους 700 βαθμους.
Στο τελος για να μην πανε χαμενα τα καμποσα μικρα κομματακια που εκανα τις δοκιμες, τα ελιωσα ολα μαζι και τα εκανα μπαλιτσες, ετοιμες για χρηση