Η παρακάτω φωτογραφία είναι από το μνημείο ολοκαυτώματος στο Βερολίνο. Κατά τη γνώμη μου, ίσως από τα πιο "δυνατά" μνημεία που έχω επισκευθεί. Επικεντρώνεται στο να σου περάσει το συναίσθημα τουγκωβισμού, του χαμένου, του απομονωμένου. Η ευκολία του να χάσεις τους δικούς σου ανθρώπους, να μη ξέρεις ποτέ πόσο μακριά τους είσαι και πόσο μακριά είναι η έξοδος σε μεταφέρει σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που επικρατούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Καλή φωτογραφία, βγάζει το "σωστό" συναίσθημα. Έχω επισκεφθεί το μνημείο κι εγώ, αλλά έπεσα σε παιδάκια που... παίζανε κρυφτό με γέλια και χαρές! Όλα είναι θέμα ερμηνείας...
Δημήτρη ευχαριστώ αρχικά. Επιπλέον σε ότι αφορά τα παιδιά που παίζουν, μιας και έτυχε και σε μένα, θεωρώ ότι ακόμα κι αυτό συνεισφέρει στο κλίμα. Γιατί έβλεπα γονείς να προσπαθούν να μη τα χάσουν, και εκεί μέσα το πιο εύκολο είναι να χαθείς. Μετά άκουγαν μόνο τις φωνές του και ο εντοπισμός γίνεται αδύνατος.
Για μένα είναι εξαιρετικά κατασκευασμενο το μνημείο. Σου περνάει όντως μέρος της ιστορίας.