Ατσούμπαλοι Περφεξιονιστές

[Cicadelic Ranger]

...Παρουσίαση είναι αυτό: http://avclub.gr/forum/showthread.php/147561-Είσαι-εγώ-ή-Είμαι-εσύ

Γιατί σιωπούμε; Δεν μας αρέσουν οι Gong....

H παρουσιαση του Grio για τους Gong αιναι καταπληκτικη και υπερπληρης...
Και με αγαπη.
Τοσο που μου ερχεται να ξαναβγαλω το μονο αλμπουμ που μου εχει μεινει απο αυτους και να προσπαθησω να το ακουσω σοβαρα.

Αν και οσα βαζει ο Grio αντιπροσωπευουν τα γουστα μου 100% η ελευταια μου φραση, δικαιολογει γιατι δεν ειπα κατι επι της παρουσιασης.

Κατα τ'αλλα νομιζω οτι θα πρεπει οταν γινεται μια παρουσιαση, και με τοση δουλεια οσο αυτη, να υπαρχει μια επεμβαση, εστω μια αντιδραση, κατι...

Να πω οτι και γω αισθανθηκα ασχημα οταν ειδα οτι για μια τετοια δουλεια, με τοσο μερακι δεν υπαρχει μια επεμβαση, οτι ναναι.

Οποτε το λεω εδω.

Ναι αυτη ειναι παρουσιαση, οπως και τουτη, ολα ερχονται μετα, ακομα και τα γουστα μας. Μεσα απο μια καλη παρουσιαση μπορει να μας δωθει ορεξη να ξαναακουσουμε κατι, η να υποψιαστουμε οτι κατι μας ξεφυγε και να το ανακαλυψουμε.

Κοινως ειναι μια ευκαιρια για να μουμε σε μια ωραια φαση την πρωτη στιγμη που μας διδεται η ευκαιρια, και δεν παρουσιαζονται πολλες καθε μερα στις μερες μας.

Nα το βραδακι θα ξανακατευασω το CD για να ξανακουσω το Amnesiac...Γιατι οπως το δηλωνει ο τιτλος του...το εχω ξεχασει.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Ατσούμπαλοι Περφεξιονιστές

Γιατί σιωπούμε; Δεν μας αρέσουν οι Gong;;
Εγώ προσωπικά τρελαίνομαι για πάρτη τους..Και το αφιέρωμα του Γρηγορη εξαιρετικό.

Γιατι πολλες φορες δεν εχεις και τιποτα να συμπληρωσεις,μετα απο τετοιο αφιερωμα.Και να πεις κατι μονο για να πεις δεν εχει και νοημα.

 

[Haagenti]

Μερικές σκέψεις.

Πιο πάνω παρέθεσα μια προσωπική διαπίστωση η οποία καλλιεργήθηκε μέσα μου σε βάθος χρόνου που λέει ότι το Amnesiac σαν άλμπουμ σπάει κατά κάποιο τρόπο το περίγραμμα που οριοθετεί το trip hop σαν είδος και δημιουργεί μια αυτόνομη ύπαρξη που στέκεται εκεί για κάμποσο διάστημα σαν το άστρο της Βηθλεέμ...Αυτόφωτο,παροδικό αλλά και αιώνιο.
Μια έμπνευση της στιγμής λέει ότι αντέστρεψαν το trip hop σε Hop Trip προσθέτοντας ένα ''e'' στο hop κάνοντάς το Hope Trip..
Φως εγένετο.
Οι Radiohead με το Amnesiac κινήθηκαν σε παράλληλη τροχιά με το Jewels Of Thought του Pharoah Sanders έχοντας σαν σύμμαχο τα Aphex Twinικά μπλιχλιμπίδια που αποκόμισαν στην δεκαετία που ανθρώθηκαν.
Εξου και το hope trip...Μην πάει το μυαλό σας ότι συγκρίνω των κολοσσό αυτοσχεδιαστικής διαύγειας του Sanders με την αρτιστική μπλιμπλικολογια των Radiohead.Δεν τα 'χω τόσο χαμένα.
Σημαντικός παράγοντας για εμένα ήταν τα παρατεταμένα κ@λοδαχτυλα που προέταξαν από το Kid A και ύστερα,στην ίδια τους την φήμη που τους ήθελε γέννημα θρέμμα της alternative σκηνής των '90s.
Όταν βγάζεις ένα ok!computer συνήθως κάθεσαι στ' αυγά σου και απολαμβάνεις την φήμη.
Πέρα από την φήμη την δόξα και τα πλούτη τι;
Παρόμοια περίπτωση μπορώ να σκεφτώ αυτήν των Talk Talk μιας και μιλάμε για ποπ/ροκ.
Στα τελευταία τους ήταν τόσο μοναδικοί στον πλανήτη όσο ήταν ο γιόκας του Charlie Haden όταν κατάλαβε ότι του είναι αδύνατον να υπερβεί σαν μουσικός την ιστορία του πατέρα του και αποφάσισε να φτιάξει την δίκη του,δημιουργώντας τους αγαπημένους Spain.Όχι ότι υπερέβει κάτι αλλά τουλάχιστον ένιωσε υπερήφανος φαντάζομαι που δημιούργησε κάτι δικό του το οποίο όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων ήταν κάτι τόσο ξεχωριστό ωσάν τα ύστερα ενός ανύπαρκτου κόσμου. Η αρχή της δημιουργίας..Θεογονία.

Εδω ολόκληρος Clapton πχ σπατάλησε ολόκληρη δεκαετία βγάζοντας προσωπικές ασυναρτησίες μέχρι να αρχίσει τις διασκευές σε Robert Johnson κλπ για να απαλύνει λίγο τον πόνο του και να έρθει (κάπως) στα ίσια του.
Δεν είναι πολλοί οι μουσικοί που αδιαφορούν πλήρως για το κοινό τους και τους παραδοσιακούς οπαδούς ειδικά σε mainstream επίπεδο.
Όσοι το κάνουν με επιβλητικό τρόπο,αφήνουν ρίζες στα έγκατα του μυαλού μου και γεμίζουν με υγεία κάθε φυσαλίδα αέρα που με διαπερνά.
Βέβαια οι φυσαλίδες όταν εισχωρούν σε διάφορα ζωτικά όργανα έχουν δυσάρεστες συνέπειες αλλά θα υπερθεματίσω πάνω στην ρήση του Bertrand Russell που λέει ότι ''Ο άνθρωπος, για την ευτυχία του, χρειάζεται όχι μόνο την απόλαυση κάποιων πραγμάτων, αλλά και ελπίδα, προσπάθεια και αλλαγή.''
Όπου ''αλλαγή'' βάλτε την συνεχή αναθεώρηση,προσδοκώντας ίσως σε προσωπικό επίπεδο ,όχι την ανάσταση νεκρών,αλλά την ανασυγκρότηση των ζωντανών οργανισμών γύρω μου..
Εσείς μου το μάθατε αυτό.
Και σας χρωστάω χάρη.

 

[Cicadelic Ranger]

Τελικα γ@μω τα αλμπουμ !

Απο χτες το ακουω απανωτά.

Εχει πολλα να πει. Πρεπει να το ακουσει κανεις με χρονικη αποσταση απο το ΟΚ Computer.
Και οπως χω καιρο να ακουσω το αλλο, ακουσα με παρθενικη σχεδον καθαροτητα ετουτο.

Απο την πρωτη στιγμη, ο ηχος και ο ρυθμος, αυτα τα κρουστα οτι και να ειναι, φυσικα η ηλεκτρονικα, συνδεοντα απο την πρωτη στιγμη με μια ιεροτελεσικη φαση.

Και οχι μονο, γιατι τις ηχητικες αναζητησεις (εξαιρετικος ηχος και παραγωγη) ερχεται να κατοικiσει η νεραϊδωσυνη του York.

Στο n° 6 παρ'ολα αυτα, παρα την απαιτουμενη αποσταση δηλαδη, το ΟΚ ερχεται να ριξει τον ισκιο του, φυσικά χαλαρα αλλα αποφασιστικά. Δεν γλυτωνεις ευκολα απο τετοια φαντασματα.

Και κατι που διαπιστωσα ακουγοντας πολλες φορες τον δισκο...κατι που δεν παω στην μουσικη με τιποτα, ειναι πι πειραματισμοι για τους πειραματισμους...χωρις μια συνοχη με κατι αλλο η χωρις να καταληγει σε μια εννοια.

Ε εδω δεν συμβαινει αυτο. Ενω υπαρχει καποια οργανικη αναζητηση, καθε ηχος, καθε ψηλαφισμα εχει τενα τελικο προορισμο.

Το ηλεκτροακουστικο πειραμα εχει κατι να πει πραγματικά, και κατευθυνεται σε κατι ουσιωδες κρατωντας αυτην τη μουσικη συναφεια του γκρουπ σε υψηλα στανταρ.

Εαν δεν υπηρχε αυτο το νημα ισως να μην το ειχα ξανακουσει και προσεξει οπως χρειάζεται.

Το προτεινω και εγω, και για τους φιλους του γκρουπ, οπως ειπα στην αρχη καλυτερα να ακουστει με ενα διαστημα απο το ΟΚ και καποια καθαρότητα διαθεσης ακροασης.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Θυμάμαι μία κουβέντα που είχε ανοίξει στο σπίτι μου, ακούγοντας το νέο τότε πόνημα (Amnesiac). Διάφορες εκδοχές είχαν καταγραφεί. Ας πούμε ότι μία μπάντα ωριμάζει, ψάχνεται και φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο. Ή βγάζει ένα διαμάντι νωρίς ,γίνεται αποδεκτή και προσπαθεί στη συνέχεια να επαναλάβει την ίδια συνταγή. Ή κάποια στιγμή τα κονομάει χοντρά ,τιγκάρει από live, δημοσιότητα για κανά τρίχρονο και βγάζει το επόμενο άλμπουμ πιο πειραματικό ,πιο εσωτερικό, χωρίς να έχει ανάγκη πλέον την καταξίωση (είτε σε μεγάλα πλήθη-είτε στους αγάμητους του pitchfork).
Στους Radiohead μέχρι και το Amnesiac, η εξελικτική πορεία φαίνεται τίμια και φυσιολογική.
Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν ,άσχετα με τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Αλμπουμάρα.

 

[sokmav]

Σπύρο,σαν φανατικός (ναι,με την κακή έννοια ),θα συμφωνήσω για το Amnesiac.
Το γιατί θέλει βιβλίο και ψυχανάλυση που μάλλον δεν προτίθεστε να μου προσφέρετε δωρεάν.

Από την πρώτη στιγμή,πριν μπει η κριτική ματιά στο κόλπο με αφόπλισε.Κι ευτυχώς έχω ακόμα την ειλικρίνεια να παραδέχομαι τις ήττες μου.
Θα το δω κι εγώ κριτικά κάποια στιγμή ίσως.Όταν με αφήσει.
Σπύρο :ernaehrung004:


και η άλλη εκδοχή,η εύπεπτη

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Accept third party cookies

 

[Δημοκηδής]

Το Amnesiac είναι δισκάρα, απλησίαστη από πολλά wanna be ροκ γκρουπάκια ... καμμιά φορά μας πιάνει το ελιτίστικο και δεν συμπαθούμε αυτούς που γνωρίζουν καθολική αποδοχή, πλην οι RH είναι μια από τις απολύτως κορυφαίες μπάντες της τελευταίας 20ετίας ...
Με αυτά και αυτά, το έβαλα και γω ξανά και θυμήθηκα πόσο καλός δίσκος είναι ...

Kudos, Σπυράκο τυμβωρύχε ...

 

[Γιώργος Κουν.]

Δεν θα εκφέρω προσωπική εκτίμηση, επειδή πέραν του ΟΚ Computer -που τό έχω ακούσει εκατοντάδες φορές, τα Kid A και Amnesiac (με αυτή τη σειρά) πολύ- πολύ λιγότερες και όχι όσο εμπεριστατωμένα επιβάλεται.
Καλή ευκαιρία δίνει ο φίλτατος Σπύρος, με το γνωστό του πάθος προσέγγισης των πραγμάτων, να γίνει και αυτό.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Λίγες πληροφορίες απο wiki:

Almost all of Amnesiac was recorded during the same sessions as its predecessor, Kid A, released eight months earlier in October 2000. The sessions took place in Paris, Copenhagen, and Radiohead's hometown Oxford from early 1999 to mid-2000.....
.....
Drummer Phil Selway said the Kid A and Amnesiac sessions had "two frames of mind ... a tension between our old approach of all being in a room playing together and the other extreme of manufacturing music in the studio. I think Amnesiac comes out stronger in the band-arrangement way."

The sessions produced more than twenty finished tracks. Radiohead considered releasing them as a series of EPs or a double album, but struggled to find a track listing that satisfied them.

Guitarist Ed O'Brien felt the material was too dense for a double album, and that listeners might skip tracks.

Singer Thom Yorke said Radiohead split the work into two albums because "they cancel each other out as overall finished things. They come from two different places, I think ... In some weird way I think Amnesiac gives another take on Kid A, a form of explanation."

The band stressed that they saw Amnesiac not as a collection of B-sides or "leftovers" from Kid A but an album in its own right.

 

[Haagenti]

Κάθε αντάμωμα είναι δυνατότερο σαν συναίσθημα από όλα τα δεινά του κόσμου..

Να πιαστώ από το live του Like Spinning Plates που έβαλε ο Σωκράτης παραπάνω και να υποθέσω ότι είναι από το ''I'm Might Be Wrong'' Live recordings το οποίο κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και περιλαμβάνει ενα 'σφιχτό' σετ που έχει σαν στόχο να τονίσει την μετάλλαξη της μπάντας από υπέρτατο hype,σε στρυφνό ανδροειδές που αρνήθηκε το λογισμικό των playilist επειδή καταπίεζε την όψιμη επιθυμία τους για ελεύθερη σκέψη και ανεπηρέαστη βούληση.
Όλοι αργά η γρήγορα το παθαίνουν αυτό και αν δεν το πάθουν,,,καλά να πάθουν

Το σφιχτό αυτό σετακι περιλαμβάνει τα εξής κομμάτια:
1.The National Anthem
2.I Might Be Wrong
3.Morning Bell
4.Like Spining Plates
5.Idioteque
6.Everything In it's Right Place
7.Dollars And Cents
8.True Love Waits

Αν δώσουμε λίγο βάση στο σετ θα δούμε ότι κλείνει με ακουστικό τρόπο, κάτι που τονίζει τις ρίζες της μπάντας και μπορεί άνετα να συγκριθεί με το τσιγάρο μετά το σεξ (για τους καπνιστές).
Τα κομμάτια είναι επιλογές από διάσπαρτα λαιβ στην Οξφόρδη,στο Βερολίνο,στο Όσλο και στο Vaison la Romaine στην Νότια Γαλλία..
Το ηλεκτρονικό κομμάτι των στούντιο ηχογραφήσεων δίνει την θέση του σε ένα ψυχεδελικό λαιβ προσάναμμα ,στα θεμέλια της μεγάλης φωτιάς που στήνουν οι παραδοσιακές φυλές της Αφρικής που γνωρίζουμε για την ύπαρξή τους από τα φιλόδοξα ντοκιμαντέρ της μικρής οθόνης.Για να τους γνωρίσουμε από κοντά ούτε κουβέντα...
Φαίνεται ξεκάθαρα πως η μπάντα ξορκίζει με σύντομα τριπαρισμένα ξόρκια την ανομβρία που μαστίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και στέλνει στο πυρ το εξώτερον την επιφυλακτικοτητα και τους φόβους που στέκονται σαν γιγαντιαίο συρματόπλεγμα ανάμεσα στο υποσυνείδητο και στο συνειδητό.
Δεν παίζουν ''παπάδες''. Ο Χεντριξ πχ δεν έπαιζε παπάδες..ο Τρόπος που έπαιζε όμως τον έκανε μοναδικό.
Μοναδικοί είναι και οι Radiohead γιατί παραμέλησαν ηθελημένα πιστεύω την οδό του εντυπωσιασμού και πάτησαν πάνω στα ουσιώδη ώστε να βγουν στην αντίπερα όχθη.
Γενικά είναι από τις μπάντες που σε πάνε παραπέρα.

 

[sokmav]

Σπύρο ναι,από κει είναι.
Και τι τίτλος την εποχή που όλοι τα κάνουμε όλα σωστά.

Είναι βάσανο να βουτάς στο εαυτό σου και να αμφισβητείς όχι το λάθος,αλλά το-εκ των πραγμάτων- σωστό σου.
Κι είναι ωραία όταν αυτή την αμφισβήτηση του σωστού σου την τρίβεις στα μούτρα αυτών που επαναπαύονται στο λάθος.
(Θέλω να πάω σπίτι και να το βάλω τέρμα.Πάλι. )