Είναι σύνηθες (και λογικό συνάμα) οι περισσότεροι χρήστες να γράφουν τις εντυπώσεις τους από τα νέα τους αποκτήματα. Ως «ρομαντικός» (κι ελπίζω όχι «αιρετικός») της κατηγορίας, αποφάσισα να γράψω μερικές σκέψεις, εντυπώσεις και συναισθήματα από ένα ζευγάρι ηχεία που πρόκειται να αποχωριστώ (ελέω του γνωστού -και πάντοτε δαπανηρού- «μικροβίου της αναβάθμισης»).
Τα V2M αγοράστηκαν το καλοκαίρι του ’07 μετά από πολύμηνη ιντερνετική μελέτη, άγχος, τρέξιμο, κουβάλημα, και διψήφιο αριθμό ακροάσεων σε εκθέσεις. Την περίοδο των μηνών της αναζήτησης δυο ακόμα ζευγάρια πέρασαν από το χώρο μου, τα οποία τελικά δεν «στέριωσαν», γεγονός που δυστυχώς προκάλεσε και κάποιες «αντιπάθειες» (περασμένα ξεχασμένα ελπίζω). Ποια ηχεία ακριβώς δεν θα αναφέρω (μη χαλάω πάλι καρδιές)…θα πω όμως ότι με μόνες εξαιρέσεις δυο ακριβά ζευγάρια με τα οποία «ταξίδεψα» ως «λαθρεπιβάτης», τα ηχεία που άκουσα (ή απέκτησα) ήταν της κατηγορίας των 500 ευρώ με συνεχή τάση προς τα πάνω, η οποία σταμάτησε αισίως στα 1800.
Η πρώτη μου επαφή με τα ηχεία της Cantus ήταν στο δυαδίκτυο. Είχα κλείσει ραντεβού με τον (τότε) αντιπρόσωπο για ένα ζεύγος 2.5 χιλιάδων, γνωστού κατασκευαστή, το οποίο βρέθηκε demo σε αρκετά συμφέρουσα τιμή. Ρίχνοντας εν τω μεταξύ μια ματιά στο site του αντιπροσώπου είδα και τα Cantus, τα οποία λόγω της «ταπεινής» τους καταγωγής έγιναν αφορμή μιας ιδιαίτερα χιουμοριστικής ατμόσφαιρας μεταξύ εμού και του συναδέλφου που θα πηγαίναμε παρέα στην ακρόαση...
Τα «ευγενέστερα» όμως τελικά απογοήτευσαν, και έμεινα για λίγο με την απορία… «αν δεν υπάρχει ούτε στα 2.5 χιλιάρικα, πόσα πια πρέπει να διαθέσω;». Σ’ αυτό το σημείο ο υποψήφιος αγοραστής μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος, και ο πωλητής βρίσκεται (αναλόγως στιγμής) μεταξύ των επιλογών «καληνύχτα σας», «για άκου κι αυτό» ή «να το ψάξουμε βρε αδελφέ!». Η επιλογή ήταν η «2» και λίγο μετά άρχισε να παίζει το «ταπεινό» Cantus...
Τα V2M αγοράστηκαν το καλοκαίρι του ’07 μετά από πολύμηνη ιντερνετική μελέτη, άγχος, τρέξιμο, κουβάλημα, και διψήφιο αριθμό ακροάσεων σε εκθέσεις. Την περίοδο των μηνών της αναζήτησης δυο ακόμα ζευγάρια πέρασαν από το χώρο μου, τα οποία τελικά δεν «στέριωσαν», γεγονός που δυστυχώς προκάλεσε και κάποιες «αντιπάθειες» (περασμένα ξεχασμένα ελπίζω). Ποια ηχεία ακριβώς δεν θα αναφέρω (μη χαλάω πάλι καρδιές)…θα πω όμως ότι με μόνες εξαιρέσεις δυο ακριβά ζευγάρια με τα οποία «ταξίδεψα» ως «λαθρεπιβάτης», τα ηχεία που άκουσα (ή απέκτησα) ήταν της κατηγορίας των 500 ευρώ με συνεχή τάση προς τα πάνω, η οποία σταμάτησε αισίως στα 1800.
Η πρώτη μου επαφή με τα ηχεία της Cantus ήταν στο δυαδίκτυο. Είχα κλείσει ραντεβού με τον (τότε) αντιπρόσωπο για ένα ζεύγος 2.5 χιλιάδων, γνωστού κατασκευαστή, το οποίο βρέθηκε demo σε αρκετά συμφέρουσα τιμή. Ρίχνοντας εν τω μεταξύ μια ματιά στο site του αντιπροσώπου είδα και τα Cantus, τα οποία λόγω της «ταπεινής» τους καταγωγής έγιναν αφορμή μιας ιδιαίτερα χιουμοριστικής ατμόσφαιρας μεταξύ εμού και του συναδέλφου που θα πηγαίναμε παρέα στην ακρόαση...
Τα «ευγενέστερα» όμως τελικά απογοήτευσαν, και έμεινα για λίγο με την απορία… «αν δεν υπάρχει ούτε στα 2.5 χιλιάρικα, πόσα πια πρέπει να διαθέσω;». Σ’ αυτό το σημείο ο υποψήφιος αγοραστής μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος, και ο πωλητής βρίσκεται (αναλόγως στιγμής) μεταξύ των επιλογών «καληνύχτα σας», «για άκου κι αυτό» ή «να το ψάξουμε βρε αδελφέ!». Η επιλογή ήταν η «2» και λίγο μετά άρχισε να παίζει το «ταπεινό» Cantus...
