Όσον αφορά την διαφοροποίηση στην αίσθηση του 3D από την οθόνη προς τα μέσα ή προς τα έξω, μήπως έχει να κάνει εν τέλει με κάποια διαφορά ανάμεσα στο RealD και το Dolby-3D; Σε ποιές αίθουσες το είδατε, όσοι σχηματίσατε διαφορετικές εμπειρίες περί του θέματος;
Παλαιότερα, υπήρχαν τα λεγόμενα "αυτοστερεογράμματα", που έκρυβαν τρισδιάστατες απεικονίσεις, που μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές ξεγελώντας τον εγκέφαλό μας με διάφορες τεχνικές, χωρίς τη χρήση γυαλιών. Οι τεχνικές αυτές στηρίζονταν στην παραλλαγή της γωνίας των ματιών μας σε σχέση με την πραγματική απόσταση θέασης και αναλόγως αν πραγματοποιούσαμε την παραλλαγή προς τα έξω ή προς τα μέσα, βλέπαμε την εικόνα τρισδιάστατη μπροστά ή πίσω από το χαρτί. Δεν βλέπω όμως κάποιο συσχετισμό με τις τεχνικές των 3D συστημάτων του κινηματογράφου, για να ερμηνευθεί κατ´αυτόν τον τρόπο το φαινόμενο.
Από εκεί και πέρα, σίγουρα μιλάμε για τεχνικές ψευτό-3D, που στόχο έχουν να ξεγελάσουν πρόσκαιρα τις αισθήσεις μας, καθώς μπορεί η βασική ιδέα να είναι ιδιοφυώς πολύ απλή (διαφορετική οπτική γωνία για κάθε μάτι), αλλά δεν έχουμε όλοι την ίδια απόσταση μεταξύ των ματιών μας, το οπτικό μας πεδίο δεν αλλάζει εστιακές αποστάσεις κατά το δοκούν του διευθυντή φωτογραφίας
και στον πραγματικό κόσμο η παραμικρή κίνηση του κεφαλιού και των ματιών μας αλλάζει την οπτική γωνία αντίληψης, κάτι που δεν μπορεί να αποδωθεί με αυτές τις τεχνικές. Πάραυτα, τίποτα από αυτά δεν μειώνει τις αφηγηματικές και ψυχαγωγικές δυνατότητες που μας παρέχονται με αυτό το νέο εργαλείο και είναι καθαρά στο χέρι των δημιουργών να μας συνεπάρουν...
Αν κρίναμε τον ήχο, την έγχρωμη εικόνα, τα μακρόστενα κάδρα κτλ. επίσης με κριτήρια ρεαλισμού, θα έπρεπε να τα είχαμε απορρίψει και αυτά προ πολλού... Όλα αυτά, είναι απλώς εργαλεία για την αφήγηση μιας ιστορίας, αν έχουμε άλλη άποψη, μπορούμε να αρκεστούμε και στα AV-Demos και να μη βλέπουμε κινηματογράφο...
Holodeck rulez...
