Πριν από ένα μήνα περίπου, βρισκόμουν στο σπίτι του Στέργιου για τέιον και ακροάσεις. Εκεί που είχαμε πιάσει την κουβέντα (ήταν κι ο Έκτορας εκεί), ρωτάω κάποια στιγμή το Στέργιο τι προτείνει για να φτιάξω βάσεις για τα ηχεία μου.
Μου απαντάει κι ο Στέργιος: "Ρε φιλαράκ, συνεργείο αυτοκινήτων δεν έχει ο πατέρας σου; Πάρε δυο δισκόπλακες, κόλλησέ τες με μια σιδεροσωλήνα και είσαι τζετ!"
Έτσι ήρθε η ιδέα...
Έτυχε λοιπόν αυτές τις μέρες και βρήκα τον ξάδερφό μου να έχει χρόνο, καθότι τα χέρια μου δεν πολυπιάνουν, κι ειδικά όταν είναι να μπει στη μέση ηλεκτροκόλληση ή τροχός, γίνομαι και μαγνήτης ατυχημάτων...
Βρήκα δυο ζευγάρια παλιές τορνιρισμένες δισκόπλακες (μεγάλο πλεονέκτημα, ήταν ήδη λειασμένες και αλφαδιασμένες, οπότε γλιτώσαμε κάμποσο χαμαλίκι), τις έτριψα με γυαλόχαρτο και πήρα δυο σιδεροσωλήνες ύψους 70 εκατοστών και διαμέτρου 7. Έπειτα ο ξάδερφος κόλλησε τις δισκόπλακες με τους σωλήνες και τρόχισε τα σημεία των κολλήσεων για να μην είναι τόσο άγρια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το αποτέλεσμα ήταν κάπως έτσι (καλά, έτσι και δει ο Παναγιωτίδης τις φωτογραφίες, θα με πάρει με τις ντομάτες!):
Μου απαντάει κι ο Στέργιος: "Ρε φιλαράκ, συνεργείο αυτοκινήτων δεν έχει ο πατέρας σου; Πάρε δυο δισκόπλακες, κόλλησέ τες με μια σιδεροσωλήνα και είσαι τζετ!"
Έτσι ήρθε η ιδέα...
Έτυχε λοιπόν αυτές τις μέρες και βρήκα τον ξάδερφό μου να έχει χρόνο, καθότι τα χέρια μου δεν πολυπιάνουν, κι ειδικά όταν είναι να μπει στη μέση ηλεκτροκόλληση ή τροχός, γίνομαι και μαγνήτης ατυχημάτων...
Βρήκα δυο ζευγάρια παλιές τορνιρισμένες δισκόπλακες (μεγάλο πλεονέκτημα, ήταν ήδη λειασμένες και αλφαδιασμένες, οπότε γλιτώσαμε κάμποσο χαμαλίκι), τις έτριψα με γυαλόχαρτο και πήρα δυο σιδεροσωλήνες ύψους 70 εκατοστών και διαμέτρου 7. Έπειτα ο ξάδερφος κόλλησε τις δισκόπλακες με τους σωλήνες και τρόχισε τα σημεία των κολλήσεων για να μην είναι τόσο άγρια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το αποτέλεσμα ήταν κάπως έτσι (καλά, έτσι και δει ο Παναγιωτίδης τις φωτογραφίες, θα με πάρει με τις ντομάτες!):