Beatles by Piero Scaruffi

Toν Ιουνη του 1967 κυκλοφορησε σε ολο τον κοσμο εκτος Ελλαδος
το καλυτερο μουσικο αλμπουμ στην ιστορια της παγκοσμιας μουσικης ολων των ειδων ο θρυλικος λοχιας Πιπερης
Τον επομενο μηνα ο J. Lennon κουρασμενος απο τις ατελειωτες νυχτερινες
ηχογραφησεις του αλμπουμ ηρθε να ξεκουραστει λιγες ημερες στην Ελλαδα
μαλιστα εμεινε σ ενα σπιτι Ελληνα φιλου του στο Χολαργο
Γραφει ο John....
Τις καλυτερες διακοπες τις ειχα κανει στην Ελλαδα,περπατουσα στο Συνταγμα
και κανεις δεν με σταματουσε να μου πει κατι...κανεις δεν με αναγνωριζε...
ο Φρεντυ Γερμανος του πηρε μια καταπληκτικη συνεντευξη στην κρατικη tv 45
λεπτων...την οποια κασετα φροντισαν μετα καποιο διαστημα και την πεταξαν......
Οι ΒΕΑTLES για μενα δεν ειναι οι αντιπαλοι των R.S
oi BEATLES ειναι αυτοι που αλλαξαν την κοινωνια της εποχης, τον τροπο σκεψης της νεολαιας...και φυσικα την δομη της μουσικης
Νομιζω οτι ελαχιστοι Ελληνες τους γνωριζουν.......
 
Και ποιός είπε ότι οι Stones ήταν πιό πρωτοποριακοί από τους Beatles ; Και που ακριβώς ; Το Out of our heads ( 1965 ) ας πούμε , άνοιξε περισσότερους δρόμους από το Rubber Soul ( 1965) ή το Aftermath ( 1966) από το Revolver ( 1966 ) ;

συμφωνώ πάντα υπήρχε η αίσθηση ότι οι stones ήταν ένα βήμα
πιο πίσω ''βλέποντας και κάνοντας'' και μόνο
στα τέλη των 60's ήλθαν στα ίσα...
 
Aν και δεν τον πολυσυμπαθούσα στα νειάτα μου, λόγω "εμπορικών" ακουσμάτων, αν δεν υπήρχε Elvis, δεν θα υπήρχαν και οι Beatles (χωρίς να τους μειώνει σε κάτι αυτό που λέω).
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Beatles by Piero Scaruffi

Nikos F said:
καλά το Μακα δε τον μετράς , αλλά ο Τζάγκερ τι είναι ?:food-smiley-005:

Ο Μάκα δεν είναι ρόκερ -ροκαμπιλάς ίσως...- και ο Τζάγκερ δεν είναι δικός Τους.-bye-
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Beatles by Piero Scaruffi

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Αλλά δεν ξέρω ρόκερ Δεξιό :grandpa:

'Αρα Ροκ=Αριστερά ή τέλος πάντων αντιδεξιά, εξ' ορισμού.
Οπότε όσοι δεν είναι αριστεροί πάνε στον κουβά.
Πάλι όμως δεν διευκρινίζεις με ποιό κριτήριο χαρακτηρίζεις κάποιον μουσικό αριστερό ή δεξιό. Το έργο του ή τις απόψεις του.
Αυτό που αντανακλάται στη μουσική του ή αυτό που βγάζει αυτός προς τα έξω με τις δηλώσεις του, την κοινωνική του δράση και τη γενικότερη παρουσία του...
Και για ποιό από όλα τα ρεύματα της αριστεράς μιλάμε;
Γιατί η αριστερά ξεκινάει από τον Συνασπισμό, ας πούμε και καταλήγει στην 17Ν...
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Beatles by Piero Scaruffi

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Ο Μάκα δεν είναι ρόκερ -ροκαμπιλάς ίσως...- και ο Τζάγκερ δεν είναι δικός Τους.-bye-

άνθρωπος που γραψε το helter skelter και το ι want you αυτοδικαίως μπαίνει στους ρόκερ...


δικός τους - δικός μας - εγώ δε καταλαβαίνω από αυτά , σταμάτησα εδώ και
10 χρόνια , για μένα ένα είναι το κόμμα (όχι το δικό σου:flipout: ) - η
μ ο υ σ ι κ ή - like it or not :firstprize:
 
Last edited:
Εάν Rock=Αντιδεξιά ,θά χωρέσουνε άπειρα λαμόγια μέσα-εχουμε πολλά παραδείγματα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα,και στην Αμερική-.Αριστερά και Ρόκ,χμχμχμ.Οι σχέσεις δεν ήταν πολύ συχνά αρμονικές.
Το ρόκ ταυτίζεται με μία ανατρεπτική και αντεξουσιαστική συμπεριφορά,πού όμως δεν είναι μόνον για το θεαθήναι,αλλά επηρρεάζεται απο τίς κοινωνικές συνθήκες.
Ειναι στάση ζωής το ρόκ???Χμμμμμμ.
Ο Μaverick θέτει ερωτήματα πού έχουν βάση.Και εγώ γράφω ´φωναχτά´τίς σκέψεις μου.Τιποτα απο αυτά πού αναφέρω εδώ δεν ειναι πειστικό για μένα.
Υ.γ
Απο το rock,προσωπικά αποκλείω το heavy metal.
 
H Mουσική δεν ειναι ενιαία.Αρα ειναι πολλά ´κόμματα´.Ξεκινάμε απο χαζοντίσκο και φτάνουμε στον Νινο.Στο ενδιάμεσο υπάρχουν πολλά ´κόμματα´πού μερικά απο αυτά συναντιώνται και άλλα όχι.Και μετά αρχίζουν οι αναρωτήσεις του τι σημαινει καλή μουσική για τον καθένα.
Οχι δεν ισχύει το ´Ενα ειναι το κόμμα´για την μουσική.Δεν πάνε σκουπίδια και διαμάντια μαζί.
 
O Robert Fripp διαφωνώντας με τον Bob Geldoff σε ένα ραδιοφωνικό σόου για το αν η μουσική μπορεί να φέρει την αλλαγή ( τα λόγια δικά του ) :" ...He said he didn't beleve rock'n'roll could change anything.And I said to him I disagree. So he said "if you build up hope in Joe Bloggs in some slum in Northern Ireland he's just goinig to wind up disappointed" And I said " If there 's Joe Bloggs in his appaling social conditions in Northern Ireland with no hope and that becomes Joe Bloggs at No. 8 in his appalling social conditions but with hope , you have two entirely different situations . Then it is possible for the geezer at No. 9 to get some hope too. . And then it spreads up the streets and you have a community . Then you're talking about something which is n't dramatic and exciting , but which contains the possibility of real change". Ο τότε παρών κατά την αφήγηση του Φριππ Joe Strummer συμφώνησε " That's right . Good point that."
Tι θέλω να πω ; Ο Fripp είχε κοινωνική συνείδηση. Πως θα χαρακτηριζόταν όμως ; Ηταν αριστερός ; Ηταν ανατρεπτικός και αντιεξουσιαστικός ; Ταίριαζε στο μοντέλλο που έχουμε στο μυαλό μας για τον ανατρεπτικό νεανία ;
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
O Robert Fripp διαφωνώντας με τον Bob Geldoff σε ένα ραδιοφωνικό σόου για το αν η μουσική μπορεί να φέρει την αλλαγή ( τα λόγια δικά του ) :" ...He said he didn't beleve rock'n'roll could change anything.And I said to him I disagree. So he said "if you build up hope in Joe Bloggs in some slum in Northern Ireland he's just goinig to wind up disappointed" And I said " If there 's Joe Bloggs in his appaling social conditions in Northern Ireland with no hope and that becomes Joe Bloggs at No. 8 in his appalling social conditions but with hope , you have two entirely different situations . Then it is possible for the geezer at No. 9 to get some hope too. . And then it spreads up the streets and you have a community . Then you're talking about something which is n't dramatic and exciting , but which contains the possibility of real change". Ο τότε παρών κατά την αφήγηση του Φριππ Joe Strummer συμφώνησε " That's right . Good point that."
Tι θέλω να πω ; Ο Fripp είχε κοινωνική συνείδηση. Πως θα χαρακτηριζόταν όμως ; Ηταν αριστερός ; Ηταν ανατρεπτικός και αντιεξουσιαστικός ; Ταίριαζε στο μοντέλλο που έχουμε στο μυαλό μας για τον ανατρεπτικό νεανία ;

Θα μπορούσε νάναι ενας πολύ καλός ψυχοθεραπευτής ομάδας.;) Και στη ουσία μεταρρυθμιστής.
 
Το punk ειχε ανατρεπτικό ,εν σπέρματι χαρακτήρα ,αλλά δεν θα μπορούσε να αποτελεί μιά ολοκληρωμένη πρόταση.Μουσικά έστειλε ενα μηνυμα-κατά την γνωμη μου-αμφισβήτησης μιάς μουσικής σκηνής πού έχανε τον προορισμό της ,αλλά εκφυλίστηκε γρήγορα.Το αν αρέσει σαν ήχος ειναι άλλο θέμα.
 
Σπύρος Σούρλας said:
Το punk ειχε ανατρεπτικό ,εν σπέρματι χαρακτήρα ,αλλά δεν θα μπορούσε να αποτελεί μιά ολοκληρωμένη πρόταση.Μουσικά έστειλε ενα μηνυμα-κατά την γνωμη μου-αμφισβήτησης μιάς μουσικής σκηνής πού έχανε τον προορισμό της ,αλλά εκφυλίστηκε γρήγορα.

Ναι Σπύρο , αλλά μιά που αναφέρθηκε ο Geldoff λίγο παραπάνω, να θυμηθούμε πως, σαν αμφισβητίας μιας μουσικής σκηνής που έχανε τον προοορισμό της, κανα δυό χρονάκια μετα το Tonic for the troops, πρωταγωνίστησε ως Pink στην ταινία The Wall !!
Αυτό λέγεται γλείφουμε εκεί πού φτύναμε ή μου φαίνεται;:slapface:

Υ.Γ.: Και για να εξηγούμαστε εμένα μου αρεσε και με τις δύο ιδιότητες, αλλά κουβέντα κάνουμε...
 
Στον Fripp (και στον Ντοκ) θα απαντούσα: "if nothing gets challenged, nothing gets changed".
Εγώ πιστεύω ότι το ρ'ν'ρ δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη μουσική δεξιότητα κάποιου: το ρ'ν'ρ, πάνω απ όλα είναι Στυλ. Αλλοι το έχουν και άλλοι όχι.
Εμένα με ενδιαφέρει κύρια η underground πλευρά του. Αυτό που λέμε Punk DNA, όχι σαν μουσική ή κουλτούρα ή ένα γκρουπ αλλά σαν ήθος και στάση ζωής και παγκόσμιο σύμβολο νεανικής αποξένωσης, ανταρσίας, φασαρίας. Το αντικαταναλωτικό του μεδούλι -"don't be told what you want/don't be told what you need" (Johnny Lydon)-το βρίσκω πολύ ...γευστικό και, ειδικά με το πανκ, με τρέλλανε και όλη αυτή η DIY φάση: φτιάχ'το μόνος σου, είτε αυτό είναι δίσκος, είτε film, είτε fanzine, είτε οτιδήποτε.
Προπάτορες ασφαλώς και υπήρχαν. Στην Αγγλία οι Kinks, οι Stones, οι Yardbirds, οι Faces, αυτοί που προσπαθούσαν να πιάσουν το Πνεύμα του μαύρου Αμερικάνικου R&B, σε αντίθεση με τους blues bores, τα γκρουπ του Mayall ή του Clapton που βασίζονταν κύρια στη δεξιοτεχνία, "Look mama! No Hands!". Στα "μαύρα χρόνια"(1972-1976) μας κράτησαν συντροφιά λίγο ο Bowie και οι pub rockers (Dr Feelgood, Kilburn & the High Roads με την καρδιά του μακαρίτη Ian Dury να στάζει δηλητήριο) και οι Roxy πριν ο Ferry μπεί σε trip Μεγάλου Γκάτσμπι, αλλά κύρια το ρίξαμε στο funk και λίγο στη free jazz. Τα γκρουπ του Χέβυ Μέταλ εξαιρούνται γιατί ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία τους Δεξιά καθήκια, λιγούρια, ξενόφοβοι και μεταχειρίζονταν τα κορίτσια σαν σκουπίδια (Ozzy, Lemmy, John Bonham...από πού ν αρχίσει κανείς με τους αρκουδιαραίους).
Στην Αμερική οι Doors, οι Velvets, οι Stooges και τα γκρούπ από τη συλλογή "Nuggets" (? and the Mysterians κ.α) μαζί με σταθερές αξίες (Steely Dan, Love, Grateful Dead) και Modern Lovers. Προσωπικά πέρασα και μιά άγρια ψύχωση με τους Creedence.
Και βέβαια, στο ενδιάμεσο, οι Ευρωπαίοι: Can, Magma, αρκετοί άλλοι που τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη γιατί μας έσωσαν από το prog και τη jazz.


Υ.Γ.
Νίκο, εσύ βέβαια "δεν καταλαβαίνεις απ αυτά" και τους αγνοείς. Να είσαι όμως βέβαιος ότι Αυτοί, δεν σε αγνοούν καθόλου ;)
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Beatles by Piero Scaruffi

Nikos F said:
άνθρωπος που γραψε το helter skelter και το ι want you αυτοδικαίως μπαίνει στους ρόκερ...

Ο John Lennon. Φυσικά! Δικά του και τα Δύο.

για μένα ένα είναι το κόμμα (όχι το δικό σου:flipout: )

???
Απέκτησα και κόμμα τώρα; βρε βρε βρε μεγαλεία...
:
:rolleyes::blink:
 
Last edited:
what if it did spread to No 10?

The answer of course is: Toni Blair.....:bang:

(Νίκο το I want you είναι του Lennon...)


Τελικά είδες ο Σκαρτούφος...?
πάλι βρήκαμε να συζητάμε.
 
Last edited:
σχετικά με το πιοός έγραψε τι , μη με κάνετε και ξεθάψω την ανάλυση
Ζήλου (Δεκ.79) γιατί λειτουργεί σαφέστατα υπέρ μου σχετικά με τον sir paul-bye-
 
Νίκο, εσύ βέβαια "δεν καταλαβαίνεις απ αυτά" και τους αγνοείς. Να είσαι όμως βέβαιος ότι Αυτοί, δεν σε αγνοούν καθόλου

πλάκα μου κάνεις έτσι ?:ernaehrung004:
 
Απάντηση: Re: Beatles by Piero Scaruffi

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Στον Fripp (και στον Ντοκ) θα απαντούσα: "if nothing gets challenged, nothing gets changed".
Εγώ πιστεύω ότι το ρ'ν'ρ δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη μουσική δεξιότητα κάποιου: το ρ'ν'ρ, πάνω απ όλα είναι Στυλ. Αλλοι το έχουν και άλλοι όχι.
Εμένα με ενδιαφέρει κύρια η underground πλευρά του. Αυτό που λέμε Punk DNA, όχι σαν μουσική ή κουλτούρα ή ένα γκρουπ αλλά σαν ήθος και στάση ζωής και παγκόσμιο σύμβολο νεανικής αποξένωσης, ανταρσίας, φασαρίας. Το αντικαταναλωτικό του μεδούλι -"don't be told what you want/don't be told what you need" (Johnny Lydon)-το βρίσκω πολύ ...γευστικό και, ειδικά με το πανκ, με τρέλλανε και όλη αυτή η DIY φάση: φτιάχ'το μόνος σου, είτε αυτό είναι δίσκος, είτε film, είτε fanzine, είτε οτιδήποτε.
Προπάτορες ασφαλώς και υπήρχαν. Στην Αγγλία οι Kinks, οι Stones, οι Yardbirds, οι Faces, αυτοί που προσπαθούσαν να πιάσουν το Πνεύμα του μαύρου Αμερικάνικου R&B, σε αντίθεση με τους blues bores, τα γκρουπ του Mayall ή του Clapton που βασίζονταν κύρια στη δεξιοτεχνία, "Look mama! No Hands!". Στα "μαύρα χρόνια"(1972-1976) μας κράτησαν συντροφιά λίγο ο Bowie και οι pub rockers (Dr Feelgood, Kilburn & the High Roads με την καρδιά του μακαρίτη Ian Dury να στάζει δηλητήριο) και οι Roxy πριν ο Ferry μπεί σε trip Μεγάλου Γκάτσμπι, αλλά κύρια το ρίξαμε στο funk και λίγο στη free jazz. Τα γκρουπ του Χέβυ Μέταλ εξαιρούνται γιατί ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία τους Δεξιά καθήκια, λιγούρια, ξενόφοβοι και μεταχειρίζονταν τα κορίτσια σαν σκουπίδια (Ozzy, Lemmy, John Bonham...από πού ν αρχίσει κανείς με τους αρκουδιαραίους).
Στην Αμερική οι Doors, οι Velvets, οι Stooges και τα γκρούπ από τη συλλογή "Nuggets" (? and the Mysterians κ.α) μαζί με σταθερές αξίες (Steely Dan, Love, Grateful Dead) και Modern Lovers. Προσωπικά πέρασα και μιά άγρια ψύχωση με τους Creedence.
Και βέβαια, στο ενδιάμεσο, οι Ευρωπαίοι: Can, Magma, αρκετοί άλλοι που τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη γιατί μας έσωσαν από το prog και τη jazz.


Υ.Γ.
Νίκο, εσύ βέβαια "δεν καταλαβαίνεις απ αυτά" και τους αγνοείς. Να είσαι όμως βέβαιος ότι Αυτοί, δεν σε αγνοούν καθόλου ;)

Προς το παρόν μία μόνο παρατήρηση. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην εντάσσει υφολογικά τους can και τους magma στο progressive. Διότι αυτό ακριβώς ήταν το progressive. Mιά τεράστια ποικιλία ήχων , μία πανσπερμία επιρροών , μία ελευθερία που ελεγε ότι τα πάντα μπορεί να συμβούν , ένα απίστευτο καλειδοσκόπιο τρέλλας , νεανικότητας , φιλοδοξιών , ένα χωνευτήρι ιδεών με στιγμές ιδιοφυϊας , ένας πραγματικός κήπος της Εδέμ , το οποίο κατάφερε και έσπρωξε τα όρια και τους περιορισμούς της ροκ εν ρολ φόρμας , πραγματοποιώντας απίστευτους συνδυασμούς μουσικών και επαναπροσδιορίζοντας τελικά το τι είναι δυνατόν . Τα πάντα ήταν δυνατά. Το να μην είχε συμβεί το progressive στο ροκ ισοδυναμεί με το να μην είχε ανακαλυφθεί ο ηλεκτρισμός στην καθημερινή μας ζωή και να χρησιμοποιούσαμε ακόμη δάδες για φωτισμό . Aπό τους Yes στους Gentle Giant , από τους Faust στους Amon Duul II , από τους Gryphon στους Magma , από τους Can στους Colosseum , από τους Caravan στους Gong από τους East of Eden στους Εgg , από τους Henry Cow στους Van der Graaf Generator ,από τους Nice στους Jethro Tull , από τους ELP στους Soft Machine , από τους King Crimson στους Genesis , από τους Pink Floyd στους Pretty Things , από τον Frank Zappa στους Procol Harum στους Curved Air , Camel , Art Zoyd , Univers Zero , AqsaK Maboul , Agitation Free , Khan , National health , Hatfield and the North οι σελίδες του progressive είναι γεμάτες από τις πλέον λαμπρές στιγμές μουσικής .
 
Re: Απάντηση: Re: Beatles by Piero Scaruffi

Δημήτριος Ντοκατζής said:
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην εντάσσει υφολογικά τους can και τους magma στο progressive.

Προφανώς εγώ θα είμαι ...ασβός.:flipout:
χωρις πλάκα Ντοκ, οι Can είναι ταμάμ Velvets αλλά πιο deadly γι αυτούς-που- ξέρουν, γιατί οι Can είναι Ευρωπαίοι κι όχι Αμερικανάκια - μεγάλη ιστορία και σίγουρα την γνωρίζεις. Τους Magma και μόνο που διανοείσαι να τους βάλεις στο ίδιο τσουβάλι με τύπους σαν τους ELP ή τους Colosseum, θέλεις πρόστιμο:silly: . Θα σου το χαρίσουμε όμως γιατί είσαι φίλος και η Κατηγορία θα ήταν παράλυτη χωρίς εσένα :grinning-smiley-043
 
Last edited:
Nτόκ καλά τούς βόλεψες όλους.Οτι δεν έχει κιθάρα,Μπάσο,Ντράμς σκέτα,ειναι progr.;)
Eπειδή το θέμα έχει ξανασυζητηθεί,μοιάζει άδικο , συγκροτήματα πού ηταν μουσικά ευφυή ,να τσουβαλιάζονται με συγκροτήματα πλουμιστά ,πού σκοπό είχαν τον εντυπωσιασμό και μόνο,και μάλιστα πού τα αισθήματα κατωτερότητάς τους ως μουσικών(ενώ δεν θάπρεπε ναναι τέτοια),στόχο είχαν να κλέψουν απο την κλασσική και να γίνουν as if ,κλασσικά.Τετοιοι ηταν οι Yes ,oι Ε.L.P,oι Camel,oι Procol Harum,μερικά albums τών genesis και άλλοι πολλοί.
Οι floyd για μένα εντάσσονται απο ενα σημείο και μετά στήν καλή pop:flipout: .Wish you Were Here,Animals,ακόμα και το Dark side of the Moon,εχουν πολύ απλή γραμμή στην ουσία ,μελωδίες εύληπτες που τίς θυμάσαι ευκολα,πασπαλισμένες με ζάχαρη λόγω ´εξυπνάδας ´τών δημιουργών.Οι Jethro έχουν ενδιαφέρον αλλά δεν ειναι progr.Κινούνται σε παραδοσιακές φόρμες στήν ουσία.
Προσωπικά ειδικά τούς Yes και τούς E.L.P.τούς θεωρώ φανφαρόνους και απατεώνες μουσικά.
Αυτά δεν τα γράφω εν είδει πολεμικής ,και δεν σκοπέυω να επανέλθω σε ατελειωτες συζητήσεις όπως στο παρελθόν που μας κανανε να χαλάσουμε τις καρδιές μας για ενα διάστημα,γιατί τούς περισσότερους εδώ τούς θεωρώ καλούς φίλους.:smile: