Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,443
Θα ελεγα σκανδαλο, αλλα ποιος τα hezei πια τα Οσκαρ...
Ολα πολιτικοποιημενα τερτιπια εχουν καταντησει.
Ολα πολιτικοποιημενα τερτιπια εχουν καταντησει.
Blade Runner 2049
- Thread starter Kosh
- Start date
-
- Tags
- blade runner movies 2017
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
SR-71
AVClub Fanatic
Σκεψου τωρα .... να σου τυχει διαμερισμα εκει στο Τ .... και να θες να κοιμηθεις το βραδυ ! :bang:
Oποιος ψελλισει "I love Atari"
.... θα τους παρεις το σκαλπ :violent-smiley-008:.... συνοπτικα ! 
Oποιος ψελλισει "I love Atari"
.... θα τους παρεις το σκαλπ :violent-smiley-008:.... συνοπτικα ! 
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Δεν υπαρχουν και κατι παραθυρα που με καποιο κουμπι αλλαζουν κατι εσωτερικα και γινεται συσκοτιση; Ή βλεπω πολυ scifi και το εχω δει καπου σε ταινια/σειρα; 
SR-71
AVClub Fanatic
Αντε .... μπαινει το 2019 .... where are Tyrell's Nexus-6s ? 
roud:
ATARI φαγαμε, χορτασαμε .... που ναι τα αλλα, τα καλυτεροτερα ? :smash:
roud:
ATARI φαγαμε, χορτασαμε .... που ναι τα αλλα, τα καλυτεροτερα ? :smash:
chrisssb
Μέλος Σωματείου
SR-71
AVClub Fanatic
Με το τρενσκοτ τoυ Ντεκαρντ ?
Σοβαρα μιλας ? ....
Μεχρι που κοιμαμαι με τετοιο κοσμημα !
Μαζι με το πουκαμισακι + γραβατουλα του. Κομπλε, ΟΛΑ !roud:
Σοβαρα μιλας ? ....
Μεχρι που κοιμαμαι με τετοιο κοσμημα !
Μαζι με το πουκαμισακι + γραβατουλα του. Κομπλε, ΟΛΑ !
roud:
SR-71
AVClub Fanatic
Ωπ ... τον ξεχασα ..... το "τσιρκουλο" ο Gaff (James Olmos).
Ποση κομψοτητα και φινετσα μπορουν να χωρεσουν ακομα και σε ενα τσιρκουλο συνολο ?
ΠΟΛΥΥΥΥΥ ... απ'οτι φαινεται !
Αυτος εκανε ενα περασμα στο τελος ....
- "It's too bad she won't live ... but then again, who does ?"
Kαι τριμαρισε ολα τα φιλοσοφικα μυνηματα .... σε ΜΙΑ σειρα.
Και ο τελευταιος να κλεισει την πορτα (δωσαμε)
Ποση κομψοτητα και φινετσα μπορουν να χωρεσουν ακομα και σε ενα τσιρκουλο συνολο ?
ΠΟΛΥΥΥΥΥ ... απ'οτι φαινεται !
Αυτος εκανε ενα περασμα στο τελος ....
- "It's too bad she won't live ... but then again, who does ?"
Kαι τριμαρισε ολα τα φιλοσοφικα μυνηματα .... σε ΜΙΑ σειρα.
Και ο τελευταιος να κλεισει την πορτα (δωσαμε)
Αφού τα παιδιά πάνε για ύπνο, νομίζω αυτή η ταινία είναι ότι καλύτερο για να μπει ο νέος χρόνος
SR-71
AVClub Fanatic
Ειχα βαλει καποτε, την ταινια στο mute .... και το score ως (αποκλειστικη) ηχητικη συνοδεια.
Μετα απο λιγο βεβαια ... ο συγχρονισμος score και screenplay πηγε υπερ πιστεως.
Οποτε εβαλα σε endless loop .... το Dr Tyrell's owl .... :flute:.... και υσηχασα.roud:
Μολις τωρα ειδα .... οτι ο Πετειναρακης ΔΕΝ ψηφισε. :blink: Ειναι δυνατον ? :bang: Πουρκουα ? :nounder:
Μετα απο λιγο βεβαια ... ο συγχρονισμος score και screenplay πηγε υπερ πιστεως.
Οποτε εβαλα σε endless loop .... το Dr Tyrell's owl .... :flute:.... και υσηχασα.
roud:Μολις τωρα ειδα .... οτι ο Πετειναρακης ΔΕΝ ψηφισε. :blink: Ειναι δυνατον ? :bang: Πουρκουα ? :nounder:
SR-71
AVClub Fanatic
Last edited by a moderator:
Μήπως γνωρίζει κάποιος που ίσως έχει αγοράσει την Ελληνική έκδοση σε 4K BD:
Η Ελληνική έκδοση του 4K BD Blade Runner 2049 (4K BD + BD ) η οποία αν δεν κάνω λάθος κυκλοφορεί από την FEELGOOD ENTERTAINMENT, έχει Ελληνικούς υπότιτλους και στο 4Κ BD και στο απλό BD ? 'Η μήπως μόνο στο 4Κ BD ?
Το ρωτάω γιατί κοιτάζοντας την αντίστοιχη έκδοση από UK,βλέπω ότι αναφέρει subtitles GREEK μόνο για το 4K BD.Στο απλό BD στα subtitles το GREEK απουσιάζει!Τώρα βέβαια αν η UK έκδοση έχει Ελληνικά και στο απλό BD και απλά δεν το αναφέρει στο εξώφυλλο,αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω!
Η Ελληνική έκδοση του 4K BD Blade Runner 2049 (4K BD + BD ) η οποία αν δεν κάνω λάθος κυκλοφορεί από την FEELGOOD ENTERTAINMENT, έχει Ελληνικούς υπότιτλους και στο 4Κ BD και στο απλό BD ? 'Η μήπως μόνο στο 4Κ BD ?
Το ρωτάω γιατί κοιτάζοντας την αντίστοιχη έκδοση από UK,βλέπω ότι αναφέρει subtitles GREEK μόνο για το 4K BD.Στο απλό BD στα subtitles το GREEK απουσιάζει!Τώρα βέβαια αν η UK έκδοση έχει Ελληνικά και στο απλό BD και απλά δεν το αναφέρει στο εξώφυλλο,αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω!
https://www.blu-rayshop.gr/blade-runner-2049-4k2d-p-17359.html
Έχει ελληνικούς υπότιτλους και στο BD.
Έχει ελληνικούς υπότιτλους και στο BD.
Re: Απάντηση: Blade Runner 2049
Ευχαριστώ πολύ φίλε Tartufo! Από το μαγαζί που πόσταρες το κοιτούσα κι εγώ και τελικά το αγόρασα!
Μήπως γνωρίζει κάποιος αν υπάρχει το κλασσικό Blade Runner του 1982 σε κάποια έκδοση 4K BD με Ελληνικούς υπότιτλους ?
Ευχαριστώ πολύ φίλε Tartufo! Από το μαγαζί που πόσταρες το κοιτούσα κι εγώ και τελικά το αγόρασα!
Μήπως γνωρίζει κάποιος αν υπάρχει το κλασσικό Blade Runner του 1982 σε κάποια έκδοση 4K BD με Ελληνικούς υπότιτλους ?
chrisssb
Μέλος Σωματείου
SR-71
AVClub Fanatic
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Περιληπτικά:
...σύμφωνα με το Πλάτωνα (και όχι μόνο), το μόνο πουυπάρχει είναι οι ιδέες.
Όλα τα άλλα είναι ψευδεσθήσεις .
Στην εικόνα (εγώ την έφτιαξα) υπάρχουν μόνο αυτά.
Και η μορφή της κοπέλας (χωρίς μάτια) και ο μονόκερος (αναφορά από το πρώτο B.R.,).
Kαι ο Κ όμως στην πραγματικότητα ένας μονόκερος που ονειρεύεται είναι.
Είναι πολύ βασικό θέμα στο 2049 αυτό, αν και ποτέ δεν το αναλύσαμε.
...σύμφωνα με το Πλάτωνα (και όχι μόνο), το μόνο πουυπάρχει είναι οι ιδέες.
Όλα τα άλλα είναι ψευδεσθήσεις .
Στην εικόνα (εγώ την έφτιαξα) υπάρχουν μόνο αυτά.
Και η μορφή της κοπέλας (χωρίς μάτια) και ο μονόκερος (αναφορά από το πρώτο B.R.,).
Kαι ο Κ όμως στην πραγματικότητα ένας μονόκερος που ονειρεύεται είναι.
Είναι πολύ βασικό θέμα στο 2049 αυτό, αν και ποτέ δεν το αναλύσαμε.
SR-71
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Blade Runner 2049
Γιατι ο Κ ειναι ενας μονοκερος (που ονειρευεται) ?
Απο που (στην ταινια) εξαγεται αυτο το συμπερασμα ?
Θυμισε μου (για να μην την ξανακοιταω) please ...
Γιατι ο Κ ειναι ενας μονοκερος (που ονειρευεται) ?
Απο που (στην ταινια) εξαγεται αυτο το συμπερασμα ?
Θυμισε μου (για να μην την ξανακοιταω) please ...
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Re: Απάντηση: Re: Blade Runner 2049
Δεν εξάγεται άμεσα από την ταινία αλλά από όλη την ιστορία.
Και όταν λέω όλη την ιστορία, εννοώ τόσο αυτή του "κόσμου" του Blade Runner όσο και της ίδιας της ανθρωπότητας.
Όλη η ουσία της ανθρωπότητας βασίζεται σε ένα όνειρο.
Το όνειρο να ελέγξει την φωτιά, να πετάξει, να γίνει κάτι άλλο... να γίνει Θεός!
Γιατί? Για να μοιάσει στον Δημιουργό του. Οτιδήποτε λιγότερο είναι λειψό.
Σε όλες θρησκείες της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος έχει πλαστεί "καθ'εικόνα και ομοίωση" (δεν λέγονται παντού αυτά τα λόγια, αλλά σε όλες το ίδιο ισχύει -είναι όμως άλλη κουβέντα αυτό).
Είναι πάντα "αυτός που μπορεί που έχει την δυνατότητα" να το πετύχει μεν, του λείπει κάτι ακόμη όμως για να το πετύχει και για αυτό πρέπει να παλεύει κόντρα σε κάθε δυσκολία.
Αυτή η ιδέα, αυτό το όνειρο είναι που κάνει την ανθρωπότητα να "σπρώχνει" τα πάντα μπροστά και να μην αρκείται σε αυτό που είναι.
Αυτό είναι που κάνει τους πάντες με όποια ιδιότητα και αν έχουν να βάζουν τη ζωή τους σε δεύτερο πλάνο, να την θυσιάζουν. Μια ιδέα.
Είτε αυτή η ιδέα είναι ένα παιδί, είτε είναι η διαμόρφωση μιας άλλης κοινωνίας, είτε η τεχνολογική εξέλιξη.
Η ουσία είναι ότι δεν μας αρκεί ποτέ αυτό που είμαστε, δεν μας αρέσει και μόνο για αυτό το λόγο είμαστε πρόθυμοι να τινάξουμε τα πάντα στον αέρα.
Και εκεί έρχεται το μεγάλο πρόβλημα της δημιουργίας. Το ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να δημιουργήσει ωσάν να ήταν Θεός.
Δεν είναι όμως και έτσι οι δημιουργίες του, εκ φύσεως έχουν μέσα τους την έλλειψη τελειότητας του δημιουργού τους, του ανθρώπου.
Για αυτό και χωρίς να καταλαβαίνει ο ίδιος, καταδικάζει τα παιδιά του (τα οποία αγαπάει και για τα οποία θυσιάζεται), αποτυγχάνουν τα μεγαλειώδη σχέδια του για εξάλλειψη της αδικίας σε κοινωνικό επίπεδο Κλπ.
Γιατί όταν δημιουργείς δεν φτάνει αυτό από μόνο του. Δεν φτάνει καν η αγάπη που έχεις για την δημιουργία σου. Η δημιουργία είναι μεγαλύτερη ευθύνη από όση μπορεί να διαχειριστεί ο άνθρωπος.
Και για αυτό η ατελής δημιουργία του τον μπερδεύεει και συχνά (πάντα) στρέφεται εναντίον του.
Δεν αρκεί να κάνεις ένα παιδί, δεν αρκεί μόνο να το αγαπάς. Είσαι υπεύθυνος για την ύπαρξη του για όσο καιρό αυτό υπάρχει. Πρέπειι να είσαι "εκεί" πάντα.
Και αυτό από μόνο του είναι ένα δράμα. Γιατί όταν δημιουργείς κάτι κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα υπάρχει για περισσότερο καιρό από εσένα.
Και εσύ νοιώθεις υπεύθυνος για αυτό παρότι δεν θα είσαι εκεί για να το φροντίζεις.
Αυτό το άγος είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου γιατί ο άνθρωπος σε αντίθεση με όλα τα άλλα είναι ο μόνος που γνωρίζει ότι έχει τέλος.
Γνωρίζει ότι είναι θνητός.
Και αυτό είναι βαρύ, γιατί όσο σπουδαία πράγματα και να πετύχει, ξέρει ότι είναι θνητά σαν το ίδιο.
Πόσο σπουδαία λοιπόν μπορεί να είναι? Πόσο σπουδαίος μπορεί να είναι ο ίδιος?
Όταν όλα γίνονται σκόνη...
Και έτσι ο άνθρωπος διχάζεται μεταξύ της αγάπης του για το μεγαλείο του είναι και της απέχθειας του θανάτου του (που είναι όμως κύριο χαρακτηριστικό του).
Ο άνθρωπος είναι περήφανος για αυτά που κατάφερε και ταυτόχρονα είναι πλέον και κυνικός.
Κυνικός απέναντι στον εαυτό του, κυνικός απέναντι στους άλλους, απέναντι στα παιδιά του, κυνικός απέναντι στα έργα του.
Παρόλα αυτά έχει μέσα του την φλόγα, τον αέναο αγώνα να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που είναι και συνεχίζει να δημιουργεί και ας ξέρει ότι και αυτή η δημιουργία του είναι καταδικασμένη.
Και προσπαθεί να φτιάξει τον "καλύτερο" άνθρωπο σε όλη του την ιστορία: τον ανιδιοτελή (θρησκείες), τον υπεράνθρωπο (φιλοσοφία), το σοσιαλιστικό άνθρωπο (κοινωνική πολιτική), τον βιολογικά ανώτερο άνθρωπο (να πειράξει το DNA του και να τον απαλάξει από τις ασθένειες).
Ανάλογα κάθε φορά με τα εργαλεία που έχει στην διάθεση του.
Βλέπεις το Blade Runner δεν είναι κάτι καινούριο, είναι η ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του Προμηθέα.
Και έτσι στο σύμπαν του Βlade Runner, η ιστορία επαναλαμβάνεται, η ίδια ιδέα, το ίδιο όνειρο που έχει ο άνθρωπος για άλλη μια φορά εκφράζεται:
Φτιάχνει μια πιο όμορφη, πιο δυνατή έκδοση του εαυτού του και είναι περήφανος για αυτό.
Ταυτόχρονα όμως η αξία που του δίνει υποχωρεί μπροστά σε δύο γεγονότα από τα οποία ο ίδιος δεν μπορεί να ξεφύγει: το ότι το όμορφο και δυνατό δημιούργημά του είναι θνητό σαν τον ίδιο και το χειρότερο? το έχει φτάξει ο ίδιος. Και αυτό που έχει φτιάξει δεν είναι παρά έκφραση της δικής του ύβρεως. Της αδυναμίας του να καταλάβει ότι πρέπει να αποδεχτεί τα πάντα. Και αυτόν το θάνατο ακόμη.
Το όνειρο το πραγματοποιεί για πολύ λίγο χρόνο και μετά πεθαίνει και νοιώθει και ανακούφιση για αυτό. Γιατί στην περίπτωση που κατάφερνε να πετύχει το όνειρο του, τότε ο ίδιος (ο άνθρωπος) θα ήταν υποδεέστερος, θα έπαυε να είναι ο ίδιος άνθρωπος, θα έπαιρνε το δρόμο για την εξαφάνιση του.
Έτσι στην πρώτη ιστορία, το δημιούργημα του ανθρώπου το μόνο για το οποίο νοιάζεται είναι να κερδίσει χρόνο. Λίγη ζωή ακόμη. Λίγα χρόνια ακόμη.
Ο δημιουργός του όμως ήδη ξέρει ότι ακόμη και αν μπορούσε να τους το δώσει αυτό που ζητάνε και πάλι μάταιο θα ήτανε. Το θέμα δεν είναι πόσο ζεις. Το θέμα είναι ότι πεθαίνεις.
Γιατί η αιωνιότητα είναι πάντα μεγαλύτερη.
Για αυτό και ο ίδιος δεν φοβάται όταν βλέπει τον Roy. Τον θαυμάζει, του μιλάει με στοργή και πεθαίνει.
Στην δεύτερη ιστορία όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.
Το δημιούργημα, ο Κ (και κάθε K) έχει πλέον αρκετά μεγάλη (χρονικά) ζωή, η οποία όμως είναι άγευστη. Σαν να μην είναι ζωή.
Μέχρι που έρχονται σε επαφή με αυτό που λέμε "όνειρο", "ιδέα".
Γιατί το όνειρο δίνει αξία στη ζωή να τη ζεις, η ιδέα είναι που δίνει στον άνθρωπο ψυχή.
Και για αυτή την ιδέα (να γεννιούνται και να μην παράγονται πλέον) είναι πρόθυμοι να πεθάνουν.
Και έτσι αποκτήσανε επιτέλους ψυχή.
Γίνανε επιτέλους άνθρωποι.
Όχι γιατί πήρανε κάποιο extra δώρο αλλά γιατί καταλάβανε αυτό που είπα στην αρχή: υπάρχουν μόνο οι ιδέες που είπε και ο Πλάτωνας.
Δεν εξάγεται άμεσα από την ταινία αλλά από όλη την ιστορία.
Και όταν λέω όλη την ιστορία, εννοώ τόσο αυτή του "κόσμου" του Blade Runner όσο και της ίδιας της ανθρωπότητας.
Όλη η ουσία της ανθρωπότητας βασίζεται σε ένα όνειρο.
Το όνειρο να ελέγξει την φωτιά, να πετάξει, να γίνει κάτι άλλο... να γίνει Θεός!
Γιατί? Για να μοιάσει στον Δημιουργό του. Οτιδήποτε λιγότερο είναι λειψό.
Σε όλες θρησκείες της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος έχει πλαστεί "καθ'εικόνα και ομοίωση" (δεν λέγονται παντού αυτά τα λόγια, αλλά σε όλες το ίδιο ισχύει -είναι όμως άλλη κουβέντα αυτό).
Είναι πάντα "αυτός που μπορεί που έχει την δυνατότητα" να το πετύχει μεν, του λείπει κάτι ακόμη όμως για να το πετύχει και για αυτό πρέπει να παλεύει κόντρα σε κάθε δυσκολία.
Αυτή η ιδέα, αυτό το όνειρο είναι που κάνει την ανθρωπότητα να "σπρώχνει" τα πάντα μπροστά και να μην αρκείται σε αυτό που είναι.
Αυτό είναι που κάνει τους πάντες με όποια ιδιότητα και αν έχουν να βάζουν τη ζωή τους σε δεύτερο πλάνο, να την θυσιάζουν. Μια ιδέα.
Είτε αυτή η ιδέα είναι ένα παιδί, είτε είναι η διαμόρφωση μιας άλλης κοινωνίας, είτε η τεχνολογική εξέλιξη.
Η ουσία είναι ότι δεν μας αρκεί ποτέ αυτό που είμαστε, δεν μας αρέσει και μόνο για αυτό το λόγο είμαστε πρόθυμοι να τινάξουμε τα πάντα στον αέρα.
Και εκεί έρχεται το μεγάλο πρόβλημα της δημιουργίας. Το ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να δημιουργήσει ωσάν να ήταν Θεός.
Δεν είναι όμως και έτσι οι δημιουργίες του, εκ φύσεως έχουν μέσα τους την έλλειψη τελειότητας του δημιουργού τους, του ανθρώπου.
Για αυτό και χωρίς να καταλαβαίνει ο ίδιος, καταδικάζει τα παιδιά του (τα οποία αγαπάει και για τα οποία θυσιάζεται), αποτυγχάνουν τα μεγαλειώδη σχέδια του για εξάλλειψη της αδικίας σε κοινωνικό επίπεδο Κλπ.
Γιατί όταν δημιουργείς δεν φτάνει αυτό από μόνο του. Δεν φτάνει καν η αγάπη που έχεις για την δημιουργία σου. Η δημιουργία είναι μεγαλύτερη ευθύνη από όση μπορεί να διαχειριστεί ο άνθρωπος.
Και για αυτό η ατελής δημιουργία του τον μπερδεύεει και συχνά (πάντα) στρέφεται εναντίον του.
Δεν αρκεί να κάνεις ένα παιδί, δεν αρκεί μόνο να το αγαπάς. Είσαι υπεύθυνος για την ύπαρξη του για όσο καιρό αυτό υπάρχει. Πρέπειι να είσαι "εκεί" πάντα.
Και αυτό από μόνο του είναι ένα δράμα. Γιατί όταν δημιουργείς κάτι κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα υπάρχει για περισσότερο καιρό από εσένα.
Και εσύ νοιώθεις υπεύθυνος για αυτό παρότι δεν θα είσαι εκεί για να το φροντίζεις.
Αυτό το άγος είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου γιατί ο άνθρωπος σε αντίθεση με όλα τα άλλα είναι ο μόνος που γνωρίζει ότι έχει τέλος.
Γνωρίζει ότι είναι θνητός.
Και αυτό είναι βαρύ, γιατί όσο σπουδαία πράγματα και να πετύχει, ξέρει ότι είναι θνητά σαν το ίδιο.
Πόσο σπουδαία λοιπόν μπορεί να είναι? Πόσο σπουδαίος μπορεί να είναι ο ίδιος?
Όταν όλα γίνονται σκόνη...
Ι met a traveller from an antique land
Who said: Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed:
And on the pedestal these words appear:
'My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!'
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away
Who said: Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them, on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed:
And on the pedestal these words appear:
'My name is Ozymandias, king of kings:
Look on my works, ye Mighty, and despair!'
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away
Και έτσι ο άνθρωπος διχάζεται μεταξύ της αγάπης του για το μεγαλείο του είναι και της απέχθειας του θανάτου του (που είναι όμως κύριο χαρακτηριστικό του).
Ο άνθρωπος είναι περήφανος για αυτά που κατάφερε και ταυτόχρονα είναι πλέον και κυνικός.
Κυνικός απέναντι στον εαυτό του, κυνικός απέναντι στους άλλους, απέναντι στα παιδιά του, κυνικός απέναντι στα έργα του.
Παρόλα αυτά έχει μέσα του την φλόγα, τον αέναο αγώνα να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που είναι και συνεχίζει να δημιουργεί και ας ξέρει ότι και αυτή η δημιουργία του είναι καταδικασμένη.
Και προσπαθεί να φτιάξει τον "καλύτερο" άνθρωπο σε όλη του την ιστορία: τον ανιδιοτελή (θρησκείες), τον υπεράνθρωπο (φιλοσοφία), το σοσιαλιστικό άνθρωπο (κοινωνική πολιτική), τον βιολογικά ανώτερο άνθρωπο (να πειράξει το DNA του και να τον απαλάξει από τις ασθένειες).
Ανάλογα κάθε φορά με τα εργαλεία που έχει στην διάθεση του.
Βλέπεις το Blade Runner δεν είναι κάτι καινούριο, είναι η ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του Προμηθέα.
Και έτσι στο σύμπαν του Βlade Runner, η ιστορία επαναλαμβάνεται, η ίδια ιδέα, το ίδιο όνειρο που έχει ο άνθρωπος για άλλη μια φορά εκφράζεται:
Φτιάχνει μια πιο όμορφη, πιο δυνατή έκδοση του εαυτού του και είναι περήφανος για αυτό.
Ταυτόχρονα όμως η αξία που του δίνει υποχωρεί μπροστά σε δύο γεγονότα από τα οποία ο ίδιος δεν μπορεί να ξεφύγει: το ότι το όμορφο και δυνατό δημιούργημά του είναι θνητό σαν τον ίδιο και το χειρότερο? το έχει φτάξει ο ίδιος. Και αυτό που έχει φτιάξει δεν είναι παρά έκφραση της δικής του ύβρεως. Της αδυναμίας του να καταλάβει ότι πρέπει να αποδεχτεί τα πάντα. Και αυτόν το θάνατο ακόμη.
Το όνειρο το πραγματοποιεί για πολύ λίγο χρόνο και μετά πεθαίνει και νοιώθει και ανακούφιση για αυτό. Γιατί στην περίπτωση που κατάφερνε να πετύχει το όνειρο του, τότε ο ίδιος (ο άνθρωπος) θα ήταν υποδεέστερος, θα έπαυε να είναι ο ίδιος άνθρωπος, θα έπαιρνε το δρόμο για την εξαφάνιση του.
Έτσι στην πρώτη ιστορία, το δημιούργημα του ανθρώπου το μόνο για το οποίο νοιάζεται είναι να κερδίσει χρόνο. Λίγη ζωή ακόμη. Λίγα χρόνια ακόμη.
Ο δημιουργός του όμως ήδη ξέρει ότι ακόμη και αν μπορούσε να τους το δώσει αυτό που ζητάνε και πάλι μάταιο θα ήτανε. Το θέμα δεν είναι πόσο ζεις. Το θέμα είναι ότι πεθαίνεις.
Γιατί η αιωνιότητα είναι πάντα μεγαλύτερη.
Για αυτό και ο ίδιος δεν φοβάται όταν βλέπει τον Roy. Τον θαυμάζει, του μιλάει με στοργή και πεθαίνει.
Στην δεύτερη ιστορία όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.
Το δημιούργημα, ο Κ (και κάθε K) έχει πλέον αρκετά μεγάλη (χρονικά) ζωή, η οποία όμως είναι άγευστη. Σαν να μην είναι ζωή.
Μέχρι που έρχονται σε επαφή με αυτό που λέμε "όνειρο", "ιδέα".
Γιατί το όνειρο δίνει αξία στη ζωή να τη ζεις, η ιδέα είναι που δίνει στον άνθρωπο ψυχή.
Και για αυτή την ιδέα (να γεννιούνται και να μην παράγονται πλέον) είναι πρόθυμοι να πεθάνουν.
Και έτσι αποκτήσανε επιτέλους ψυχή.
Γίνανε επιτέλους άνθρωποι.
Όχι γιατί πήρανε κάποιο extra δώρο αλλά γιατί καταλάβανε αυτό που είπα στην αρχή: υπάρχουν μόνο οι ιδέες που είπε και ο Πλάτωνας.