Μόλις τελείωσα το δεύτερο κύκλο. Άργησα να τον ξεκινήσω υποθέτοντας ότι η ιστορία δεν έχει άλλο ζουμί, ενώ επηρεάστηκα και από κάποιες αρνητικές κριτικές που διάβασα. Έκανα λάθος. Αν και τα δυο-τρία πρώτα επεισόδια είναι κάπως υποτονικά, σύντομα η σειρά σε τραβάει για ακόμη μια φορά αβίαστα στο αργό, αλλά υπνωτιστικό, σύμπαν της. Πάλι εδώ έχουμε ένα σενάριο-ψυχογράφημα, χωρίς ιδιαίτερες ταρζανιές και απιθανότητες και δουλεμένο ψιλοβελονιά που παίρνει γήινες και ρεαλιστικές καταστάσεις και τις ανάγει σε επίπεδα αρχαίας τραγωδίας. Έξυπνο το τέχνασμα να συμπληρωθεί το παζλ με το κομμάτι της ιστορίας που παρέμεινε σκοπίμως κρυμμένο στον πρώτο κύκλο. Δεδομένης της περιθωριοποίησης του χαρακτήρα του Ντάνυ, ο ρόλος του βασικού πρωταγωνιστή πέφτει στις πλάτες του Κάιλ Τσάντλερ που ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στην εμφάνιση του χολιγουντιανού γόη και την παρουσίαση του δράματος ενός καθημερινού ανθρώπου, δίνοντας μια στιβαρή και πιστευτή ερμηνεία. Γενικώς, το βασικό καστ είναι εξαιρετικό και καλύπτει άνετα το κενό του Μέντελσον. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές για το αποτέλεσμα. Τέτοιου είδους σειρές βοηθούν την τηλεόραση να ξεφύγει από τη φτήνια και να μετατραπεί σιγά-σιγά σε τέχνη. 'Ισως μάλιστα το τηλεοπτικό μέσο (με τα επεισόδια να λειτουργούν σαν τα κεφάλαια ενός βιβλίου) να ήταν πάντοτε ο καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος τρόπος για να διηγηθεί κανείς μια ιστορία σε σχέση με το δίωρο μιας κινηματογραφικής ταινίας και απλώς τώρα έχουμε αρχίσει να το συνειδητοποιούμε.
Υ.Γ.1. Το σπίτι στη λίμνη του χαρακτήρα του Μπο Μπρίτζες, θα σκότωνα να το έχω.
Υ.Γ.2 Στη σύντομη σκηνή που είχε ο Σαμ Σέπαρντ, μου φάνηκε τρομερά αδυνατισμένος έως βαριά άρρωστος. Εύχομαι ειλικρινά να κάνω λάθος, γιατί μου είναι συμπαθής.
Άλλα βλέπεις εσύ.. άλλα εγώ..
Περιμένω το Preacher για να "ξανασυναντηθούμε!"![]()
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.