Βυνιλιάκηδες και Cdάκηδες σημειώσατε:

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Αγαπητέ supacoopa δεν είναι τα πράγματα άσπρο μαύρο. Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν μπορώ να αγοράσω μια maybach ή μια Buggati ότι δεν ταξιδεύω και με το yaris. Αλλά δυστυχώς ενώ το yaris είναι τιμιότατο για τα χρήματά του δεν αντέχει σε σύγκριση με τα παραπάνω αυτοκίνητα.... Θα άκούς συμπιεσμένη μουσική με όλους τους περιορισμούς που αυτό συνεπάγεται.

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Φίλε Βαγγέλη σχετικά με αυτό που είπες ότι το CD δεν επικράτησε, επιβλήθηκε.

To CD δεν επιβλήθηκε.
Όπως δεν επιβλήθηκαν τα Betamax, Video2000, Dcc, MiniDisc, VideoCD και πιο πρόσφατα τα SACD, DvdAudio. Τίποτα δεν επιβάλλεται. Απλώς οι εταιρείες ή πιο σωστά τα "γκέτο" των εταιριών (βλ.συνεργαζόμενες εταιρείες) προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο με διάφορους έμμεσους ή άμεσους τρόπους που έχουν πλέον κυρίως σαν στόχο το συναίσθημα (δεν αναφέρομαι μόνο στην αγορά οπτικοακουστικών συστημάτων) ότι το δικό τους προιόν (μέσο) είναι το καλύτερο. Το CD κέρδισε την προτίμηση του κόσμου εξαιτίας των λόγων που αναφέρω παραπάνω.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Φίλε Γιώργο, αν θα δείς τον ειδικό τύπο, μηδέ και του Ήχου εξαιρουμένου, οι πάντες μιλούσαν για ΤΟ μέσο, θα λύσει ως δια μαγείας τα πάντα. Ηταν ανεπηρρέαστο απο καλώδια, απο φθορά (ή μάλλον αφθαρσία στον χρόνο, κάτι για 25 χρόνια έλεγαν), τεράστιες δυναμικές περιοχές, αναλύσεις, χαμηλό κόστος, ευκολία χρήσης, πιστότητα αντιγράφου, φθήνια κλπ. Οι περισσότεροι που έγραφαν βέβαια δεν ήξεραν τί εστί! κάποιοι σχετικοί ανέφεραν για jitter, αλλά και αυτό ήταν πρόβλημα που επιλύονταν. Όλοι μιλούσαν για Μέλλον έ και φυσικά το έκαναν μέλλον. Οτιδήποτε είχε σχέση με βινύλιο ή κασσέτα στο πυρ το εξώτερο, ήταν η συντήρηση, η οπισθοδρόμηση ή dj.

 

[supersonic]

ηρεμείστε ρε παιδιά....
πέρασαν 20 και χρόνια.
Το cd δεν είναι εκείνο που γνωρίσαμε.
Σήμερα ΕΙΝΑΙ αυτό που διαφημιζόταν το 82-83....

 

[Theodore]

Θα γραψω κι εγω μερικα εδω αφηνοντας προς το παρον τα φωτογραφικα.
Με την πειρα των 35 χρονων ενασχολησης με το Hi-Fi και το Hi-End, εχω δει και εχω ακουσει πολλα. Ετσι, μπορω να πω οτι συμφωνω απλυτα για το "σπρωξιμο", που γινοταν με "λυσσα" για το σι ντι.
Θυμαμαι καποιον που κραυγαζε , ναι κραυγαζε κυριολεκτικα στον 984. Και τι δεν ελεγε. Μουρχοταν να σπασω το ραδιοφωνο. Μου θυμιζε εκεινον το μακαριτη το Λεφενταριο, που διαφημιζε δισκουσ στη δεκαετια του 70, στα ραδιοφωνα.
Τωρα για την διαφορα μεταξυ δισκου και δισκακιου, (αυτο δεν παει να πει το σι ντι? Δισκακι?),τα πραγματα ειναι απλα. Αν εχεις βινυλιο καλης ποιοτητας, direct cut, ει δυνατον, και πολλα λεφτα για τα κλαπατσιμπαλα, τοτε δεν το συζηταμε, παιζει σαφως καλυτερα απο το όποιο δισκακι.
Επειδη ειμαι φιλος με το Θ. Σπινουλα που ηταν καποτε Δ/ντης στον Ηχο, και τωρα στο Hitech, εχω ακουσει μαζι του, απειρες φορες και βινυλια και δισκακια, και καναμε ακροασεις για να δουμε πιποιο παιζει καλυτερα.
Εκει να δειτε Vadia και Koetsu, και Quad και Magnepan.
Συμπερασμα? Αναλογως. Με direct cut δισκους βινυλιου, η ποιοτητα μακραν καλυτερη.(Γι αυτους που δεν το ξερουν, οι direct cut δισκοι, ειναι αυτοι, που δεν εχουν υποστει καθολου καμμια μιξη, κανενα περασμα απο συσκευη που μπορει να της μ,ικρυνει τη δυναμικη περιοχη).
Για τα κοινα βινυλια, αναλογα με την ποιοτητα τους. Δεν ηταν δα και ολα ιδια.
Η επικρατηση του δισκακιου, ηταν εκτος απο το "σπρωξιμο? του μαρκετιν, και θεμα ευκολιας. Θεμα του πως και γιατι ακουμε μουσικη.
Παλια, μαζευομαστε στο σπιτι του Θοδωρου τρια τεσσερα ατομα, και αφου σβυναμε τα φωτα, ωστε να εχουμε μονο ακουστικες εντυπωσεις και να μην χαζευουμε απο δω κι απο κει, ακουγαμε προσεκτικα και ετσι, εκτος του οτι εντυπωνομαστε το κομματι, "παρατηρουσαμε" και τα συν και τα πλην της ηχογραφησεως. Ετσι ανεβαιναμε και μουσικα αλλα και καταλαβαιναμε την ποιοτητα των διαφορων πηγων ηχου.
Τωρα αν θελουμε να βαλουμε κατι να παιζει απλως και μεις κατι αλλοο να κανουμε, τοτε σαφως και το δισκακι βολευει περισσοτερο, και δεν φθειρετε και ευκολα. Αρκει να το "πιασει λιγο το συρταρι του player ομως, για να το βγαλει off.
Ομως θα σας πω και κατι αλλο.
Οταν περυσι, ειχα παει παλι στο σπιτι του φιλου μου, και ειχε βαλει το The dark side of the moon να παιζει, σε SACD η DVDAudio, δεν θυμαμαι πιο απο τα δυο, τον ρωτησα. Εχεις και την κλασσικη εκτελεση σε απλο δισκακι? Οταν ειπε ναι, το βαλαμε και κεινιο, για ν ακουσουμε την τυχον διαφορα.
Ε, υπηρχε και μεγαλη μαλιστα. Νομιζες οτι σου καρφωναν τ αυτια, οταν επαιξε το παλιο απλο δισκακι. Και αφου το ακουσα εγω, που ταχω τα χρονακια μου, καταλαβαινετε τι θ ακουει καποιος νεωτερος.
Τοτε, αγορασα ενα Pioneer Universal player, που τα παιζει ολα. Και αγορασα και μερικα (καμμια 30ρια) δισκακια SACD και DVDAudio, για να γινεται τζιρος.
Αρα ναι αυτα τα καινουρια φορμα, εχουν τα εχεγγυα να παιζουν καλα. Αλλα οπως συνηθως γινεται στο εμποριο,(παραδειγμα ο πολεμος μεταξυ VHS vs BETΑ στη δεκαετια του 80),ετσι και για τα φορμα αυτα, δεν υπαρχει μελλον δυστυχως. Κατι που ηταν ακριβωτερα, κατι που βγηκαν δυο συστηματα και ο κοσμος μπερδευτηκε, το θεμα πατωσε. Βγηκαν βεβαια τα univesal, που τα επαιζαν ολα, αλλα κοστιζαν παρα πολλα για το μεσο ακροατη. (Εγω το δικο μου το πληρωσα "φιλικα", 1200 Ευρα).
Ετσι ειναι σημερα τα πραγματα. Αυριο? Ουδεις γνωριζει.Ετσι κι αλλοιως, πιο πολυ δουλευει σημερα το DVD, παρα ο δισκος. Γι αυτο κλαιγονται και οι Εβραιοι της RIAA οτι πεσανε οι πωλησεις, και κατηγορουν τα downloads.
Λυπαμαι αν σας κουρασα, αλλα ειχα καιρο να μιλησω με καποιον για τα θεματα αυτα και ετσι πηρα φορα.
Αλλη φορα, αν θυμηθω τιποτ αλλο, θα σας το γραψω.
Χαιρετω,
Θοδωρος.

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Ο τότε Θοδωρής που γνωρίσαμε μέσα του τότε ΗΧΟΥ, ήταν για μας το Α και το Ω. Όπως και ο Αρ.Κούμπας ή ο κύριος που έγραψε τελευταίως για oracle/cary/agathon ή ο φίλος του ο Βελισάριος γιατί δεν περνάνε καμιά βόλτα και από δω, να μας δουν? Έχω την πεποίθηση πως η παρουσία τους θα ήταν καταλυτική.

 

[Σπύρος Κωστόπουλος]

Όντως, θα ήταν καλό...

...να έχουμε και τις απόψεις αυτών των φίλων της Υψηλής Πιστότητας. Απ´ό,τι θυμάμαι, μάλιστα, ο Αριστείδης Κούμπας ήταν μέλος στο παλιό AVForum και είχε γράψει 2-3 μηνύματα, που δυστυχώς χάθηκαν στο αρρωστημένο κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή...//;-)

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τα γραφόμενα του Γιώργου Πολυχρονίδη.
Ωραία κείμενα.
Η μοναδικότητα των δικών μου βινυλίων με κάνει ευτυχισμένο. Έχει δίκιο. Ναι, περιμένω το σκρατς πάνω στο ρεφραίν και αναπολώ τη στιγμή που το έκανα.
Παίζω με Αμερικάνικη μεταχειρισμένη κόπια Funkadelic που πάνω στο εξώφυλλο έχει αυτοκόλλητο SYLVIA και φαντασιώνομαι έγχρωμη πρώην κάτοχο να κουνάει τους γοφούς της. Μυρίζω πανκέϊκς , ιδρώτα και καπνό.
Το βινύλιο έχει τελετουργικά που δεν θέλω να τα χάσω.
Με τα cd τα πράγματα έγιναν πιο απρόσωπα. Καταλαβαίνετε γιατί. Άσχετα αν μπήκα στο λούκι πολύ βαθιά. Οι λάμπες μου έσωσαν τη ζωή.

Καλά για mp3 και downloads δεν το συζητάω καν.
Δεν με αφορά άμεσα.
Εάν είχα εμπλακεί τώρα θα έβλεπα τα ραδίκια ανάποδα.
Εντάξει μόλις βγουν mp3 players λαμπάτα κάτι μπορεί να γίνει (πλάκα κάνω).

Μία παράμετρο που θέλω να βάλω είναι τα ηλικιακά γκρουπ που έχουν σαν στόχο τους οι μεγάλες εταιρείες κατασκευής μηχανών ανεξάρτητα από την τεχνολογία τους.
Ποιος πιστεύει ότι η Χ μεγάλη εταιρεία Hi-End μηχανημάτων απευθύνεται σε 18αχρονους ή 20αχρονους;
Όχι γιατί δεν μπορούν να εκτιμήσουν την ποιότητα των κατασκευών αλλά κυρίως γιατί δεν έχουν τα φράγκα απόκτησης τους.
Τα εξωτικά player θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν, το ίδιο και οι άλλες ακριβές μηχανές της ηχητικής αλυσίδας.
Απευθύνονται σε διαφορετικό πελατολόγιο από αυτό που έχει στόχο της η βιομηχανία των PC.
Και πελάτες υπάρχουν.


Το ότι η THORENS πχ. άνοιξε ξανά τις γραμμές παραγωγής με ένταση μήπως μας λέει κάτι;
Yπάρχουν και επιβιώνουν δεκάδες εταιρείες παραγωγής πικάπ.

Μικρές ανεξάρτητες εταιρείες που παίζουν σκληρό ροκ για π.χ. κόβουν και βινύλια.
Ξέρω πιτσιρικάδες που αγοράζουν πικάπ για να ακούνε τα σκληρά τους από εκεί.
Και η dance κουλτούρα το κράτησε ζωντανό. Έστω και με τα white label.
DJ με cd είμαι και εγώ καλός. Με laptop κορυφαίος.
Άρα το βινύλιο όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά πιστεύω πως θα μας κρατήσει συντροφιά για αρκετά χρόνια ακόμη.

Τώρα η ευκολία των mp3, της μεταδοσής τους, του κατεβάσματός τους αφορά περισσότερο μία νέα γενιά χρηστών-ακροατών.
Μία γενιά που δεν ενδιαφέρεται για το πως ακούγεται κάτι αλλά απλά να το έχει στη διάθεση της. Στο pc της.

Χέστηκαν αν το συγκρότημα έδωσε 1ευρώ ή 100.000 για την παραγωγή, αν γραφίστες καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με το artwork, για το ποιός έκανε την παραγωγή , για το ποιός είναι ο Albini και δεκάδες ακόμη πράγματα.
Άρα η τεχνολογία ακυρώνει όλο και πιο πολύ δουλειές αξιόλογων ανθρώπων.
Ξέρω είναι αναγκαίο κακό.

Το χειρότερο για μένα σε αυτό το πεδίο είναι η μοναξιά που εμπεριέχεται σε όλα αυτά τα ηχητικά καλούδια της σύγχρονης εποχής.
Παλιότερα , όταν αγοράζαμε ένα δίσκο ή cd , φωνάζαμε 3-4 φίλους να το ακούσουμε μαζί ή πηγαίναμε στο σπίτι κάποιου άλλου να το ακούσουμε παρέα.
Τώρα κατεβάζουμε ένα mp3 από το ίντερνετ και αν μας το ζητήσει κάποιος του το στέλνουμε με email.
Αυτή η "απόσταση " με τρομάζει.

 

[Theodore]

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τα γραφόμενα του Γιώργου Πολυχρονίδη.
Ωραία κείμενα.
Η μοναδικότητα των δικών μου βινυλίων με κάνει ευτυχισμένο. Έχει δίκιο. Ναι, περιμένω το σκρατς πάνω στο ρεφραίν και αναπολώ τη στιγμή που το έκανα.
Παίζω με Αμερικάνικη μεταχειρισμένη κόπια Funkadelic που πάνω στο εξώφυλλο έχει αυτοκόλλητο SYLVIA και φαντασιώνομαι έγχρωμη πρώην κάτοχο να κουνάει τους γοφούς της. Μυρίζω πανκέϊκς , ιδρώτα και καπνό.
Το βινύλιο έχει τελετουργικά που δεν θέλω να τα χάσω.
Με τα cd τα πράγματα έγιναν πιο απρόσωπα. Καταλαβαίνετε γιατί. Άσχετα αν μπήκα στο λούκι πολύ βαθιά. Οι λάμπες μου έσωσαν τη ζωή.

Καλά για mp3 και downloads δεν το συζητάω καν.
Δεν με αφορά άμεσα.
Εάν είχα εμπλακεί τώρα θα έβλεπα τα ραδίκια ανάποδα.
Εντάξει μόλις βγουν mp3 players λαμπάτα κάτι μπορεί να γίνει (πλάκα κάνω).

Μία παράμετρο που θέλω να βάλω είναι τα ηλικιακά γκρουπ που έχουν σαν στόχο τους οι μεγάλες εταιρείες κατασκευής μηχανών ανεξάρτητα από την τεχνολογία τους.
Ποιος πιστεύει ότι η Χ μεγάλη εταιρεία Hi-End μηχανημάτων απευθύνεται σε 18αχρονους ή 20αχρονους;
Όχι γιατί δεν μπορούν να εκτιμήσουν την ποιότητα των κατασκευών αλλά κυρίως γιατί δεν έχουν τα φράγκα απόκτησης τους.
Τα εξωτικά player θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν, το ίδιο και οι άλλες ακριβές μηχανές της ηχητικής αλυσίδας.
Απευθύνονται σε διαφορετικό πελατολόγιο από αυτό που έχει στόχο της η βιομηχανία των PC.
Και πελάτες υπάρχουν.


Το ότι η THORENS πχ. άνοιξε ξανά τις γραμμές παραγωγής με ένταση μήπως μας λέει κάτι;
Yπάρχουν και επιβιώνουν δεκάδες εταιρείες παραγωγής πικάπ.

Μικρές ανεξάρτητες εταιρείες που παίζουν σκληρό ροκ για π.χ. κόβουν και βινύλια.
Ξέρω πιτσιρικάδες που αγοράζουν πικάπ για να ακούνε τα σκληρά τους από εκεί.
Και η dance κουλτούρα το κράτησε ζωντανό. Έστω και με τα white label.
DJ με cd είμαι και εγώ καλός. Με laptop κορυφαίος.
Άρα το βινύλιο όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά πιστεύω πως θα μας κρατήσει συντροφιά για αρκετά χρόνια ακόμη.

Τώρα η ευκολία των mp3, της μεταδοσής τους, του κατεβάσματός τους αφορά περισσότερο μία νέα γενιά χρηστών-ακροατών.
Μία γενιά που δεν ενδιαφέρεται για το πως ακούγεται κάτι αλλά απλά να το έχει στη διάθεση της. Στο pc της.

Χέστηκαν αν το συγκρότημα έδωσε 1ευρώ ή 100.000 για την παραγωγή, αν γραφίστες καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με το artwork, για το ποιός έκανε την παραγωγή , για το ποιός είναι ο Albini και δεκάδες ακόμη πράγματα.
Άρα η τεχνολογία ακυρώνει όλο και πιο πολύ δουλειές αξιόλογων ανθρώπων.
Ξέρω είναι αναγκαίο κακό.

Το χειρότερο για μένα σε αυτό το πεδίο είναι η μοναξιά που εμπεριέχεται σε όλα αυτά τα ηχητικά καλούδια της σύγχρονης εποχής.
Παλιότερα , όταν αγοράζαμε ένα δίσκο ή cd , φωνάζαμε 3-4 φίλους να το ακούσουμε μαζί ή πηγαίναμε στο σπίτι κάποιου άλλου να το ακούσουμε παρέα.
Τώρα κατεβάζουμε ένα mp3 από το ίντερνετ και αν μας το ζητήσει κάποιος του το στέλνουμε με email.
Αυτή η "απόσταση " με τρομάζει.

Τωρα με μελαγχολησες. Ετσι ειναι πραγματι. Υπαρχει μια μοναξια, μια ισοπεδωση, ενα κενο. Ολοι τρεχουν να βγαλουν λεφτα, αλλα μετα, δεν εχουν χρονο να τα ξοδεψουν.
Το πολυ πολυ, να χτισουν τιποτα"μαυσωλεια" τα οποια να τους στεγασουν, αλλα με τιποτα δεν αναπληρωνουν τη ζεστασια και την αμεσοτητα που υπηρχε μερικες δεκαετιες πριν.
Χωρια απο τον "καρκινο" της κυκλοφοριας των αυτοκινητων στους δρομους.Με το αγχος, αλλα και τη φασαρια που τη συνοδευουν.
Τωρα θα ρωτησεις, τι κανουμε? Ξερω γω? Θα δειξει.
Προς το παρον, τη βρισκω με τον υπολογιστη μου.

Θοδωρος.

 

[PanMan]

Εδω και κανα τετραμηνο αγοραζω ξανα δισκους απο το ebay. Σαν φετιχ σαφως και δεν εχει καμμια σχεση με το σι ντι. Μου ηρθε προσφατα to rocky horror picture show-original soundtrack πρωτης κοπης και δε χορταινω να το βλεπω. Η αληθεια ειναι ομως οτι πιο πολυ κοιταω τους δισκους παρα τους ακουω. Με του δισκους πιο πολυ με εχει συνεπαρει το οτι μπορω να βρω τα παντα στο ebay (πραγματα που τη δεκαετια του 80 ονειρευομουν) και να τα συλλεξω, παρα να τα χρησιμοποιησω. Οχι οτι δε τα χρησιμοποιω καθολου αλλα πιο πολυ με βολευει το σι ντι. Εν ολιγοις μαζευω δισκους και ακουω σι ντι.

 

[McZab]

Ψυχραιμία κύριοι, δεν χάθηκαν όλα. Μη σας πιάνει μελαγχολία. Ας δούμε και τα θετικά. Εγώ όντας κάπου στη μέση ηλικιακά (31) μπορώ να δω τα καλά και τα κακά και των δύο...πλευρών νομίζω.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ένας πιτσιρικάς που έχει σχεδόν μηδενικά έσοδα έχει πρόσβαση σε μουσική (οποιουδήποτε είδους) υψηλής ποιότητας δεν είναι θετικό? Μέχρι τώρα μόνο το ραδιόφωνο προσέφερε τέτοια λύση με ηχητικά αποτελέσματα φυσικά που δεν σηκώνουν κριτική...Δηλαδή, και με 100 Cd Player ακούς καλή μουσική, ας μην το αρνηθούμε. Αν κάποια στιγμή, ο ίδιος άνθρωπος ανακαλύψει την ποιότητα του βυνιλίου και έχει και την οικονομική άνεση να καλύψει την ανάγκη του για υπερ-υψηλή πιστότητα, ας το κάνει. Αλλά αυτή τη στιγμή συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια.
Αλήθεια, ποιο είναι το ελάχιστο ποσό για πικάπ που θα είναι πραγματικά ανώτερο από ίσης αξίας CD?

 

[Μπελλος Ευαγγελος]

Απάντηση: Re: Βυνιλιάκηδες και Cdάκηδες σημειώσατε:

Εδω και κανα τετραμηνο αγοραζω ξανα δισκους απο το ebay. Σαν φετιχ σαφως και δεν εχει καμμια σχεση με το σι ντι. Μου ηρθε προσφατα to rocky horror picture show-original soundtrack πρωτης κοπης και δε χορταινω να το βλεπω. Η αληθεια ειναι ομως οτι πιο πολυ κοιταω τους δισκους παρα τους ακουω. Με του δισκους πιο πολυ με εχει συνεπαρει το οτι μπορω να βρω τα παντα στο ebay (πραγματα που τη δεκαετια του 80 ονειρευομουν) και να τα συλλεξω, παρα να τα χρησιμοποιησω. Οχι οτι δε τα χρησιμοποιω καθολου αλλα πιο πολυ με βολευει το σι ντι. Εν ολιγοις μαζευω δισκους και ακουω σι ντι.

και εγω ...... αγοραζω και αποθηκευω χωρις να ακουω αφου το πικαπ μου ειναι αθλιο .....
τωρα μενει να παρω ενα καλο απο το ΕΒΑΥ γιατι δεεελεει...

 

[Theodore]

Ψυχραιμία κύριοι, δεν χάθηκαν όλα. Μη σας πιάνει μελαγχολία. Ας δούμε και τα θετικά. Εγώ όντας κάπου στη μέση ηλικιακά (31) μπορώ να δω τα καλά και τα κακά και των δύο...πλευρών νομίζω.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ένας πιτσιρικάς που έχει σχεδόν μηδενικά έσοδα έχει πρόσβαση σε μουσική (οποιουδήποτε είδους) υψηλής ποιότητας δεν είναι θετικό? Μέχρι τώρα μόνο το ραδιόφωνο προσέφερε τέτοια λύση με ηχητικά αποτελέσματα φυσικά που δεν σηκώνουν κριτική...Δηλαδή, και με 100 Cd Player ακούς καλή μουσική, ας μην το αρνηθούμε. Αν κάποια στιγμή, ο ίδιος άνθρωπος ανακαλύψει την ποιότητα του βυνιλίου και έχει και την οικονομική άνεση να καλύψει την ανάγκη του για υπερ-υψηλή πιστότητα, ας το κάνει. Αλλά αυτή τη στιγμή συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια.
Αλήθεια, ποιο είναι το ελάχιστο ποσό για πικάπ που θα είναι πραγματικά ανώτερο από ίσης αξίας CD?

Μα δε διαφωνω μαζι σου σ αυτο. Απλως λεμε κατι για την ισιπεδωση του σημερα. Δηλ. καποτε, επειδη οι παρεες ηταν περισσοτερες, λογω περισσοτερου χρονου, ηταν πιο ευχαριστο να ακους μουσικη με τους φιλους σου, να κουβεντιασεις, και να κρινεις, χωρις να βιαζεσαι.
Σημερα, υπαρχουν πραγματι ολες οι ευκολιες, αλλα μαλλον δεν υπαρχει ορεξη, και χρονος για συνακροασεις.
Και κατι αλλο. Οταν εβγαζες ενα δισκο απο τη θηκη του, ηταν καπως αλλοιως, απο το να κανεις το ιδιο με ενα δισκακι. Καμμια σχεση. Φτηνη αισθηση. Που τα μεγαλεια με τις μεγαλες φωτογραφιες, τα χρωματα... Τωρα ειναι εντελως φτηνιαρικη η αισθηση.
Χωρια που οι εταιριες, κοπανανε τις τιμες,(και γι αυτο βεβαια, ελαχιστοι αγοραζουν πια δισκακια).
Οταν βγηκε το δισκακι στην Ελλαδα, εκανε 3000 δρχ, ενω το βινυλιο, μονο 1500, ενω το κοστος του δευτέρου, ηταν πολυ μεγαλυτερο απο του πρωτου.
Καθαρη ληστεια δηλαση. Και τωρα μας κλαιγονται οτι και καλα γινεται πειρατεια που "σκοτωνει τη μουσικη". Ε και? Ας τη σκοτωσει, αν ειναι μαφια.
Να μαθουν οτι δεν μπορουν να κοροιδευουν πολλους ανθρωπους για πολυ χρονο.

Θοδωρος.

 

[send]

το άλλο το πιο περίεργο, ότι με την πώληση μουσικής μέσω νετ, που τα μόνα ουσιαστικά κόστη, δίχως πια να παρεμβάλεται το φυσικό μέσο, είναι αυτά της διαφήμισης, η μουσική εάν κάποιος επιλέξει να αγοράζει το σύνολο των κομματιών ενός δίσκου παραμένει πάνω-κάτω το ίδιο ακριβή και ακόμη πιο περιεργο, οι καλλιτέχνες λαμβάνουν πολύ λιγότερα από τα δικαιώματα!

Εδώ είναι το "θαύμα", να χρεώνουν αρχικώς το ευτελέστατο (και καθόλου ...άφθαρτο, καθώς η πολυδιαφημιζόμενη -σε σχέση με το βινύλιο- ευκολία πηγαίνει αγκαζέ με κάποιο έστω βαθμό κακομεταχείρισης ή έλλειψης προσοχής) cd 50% πιο ακριβά από το βινύλιο και το απολεστικό φορμά -σκέτη, άυλη πληροφορία- στην ίδια τιμή με το cd. Και με ελάχιστα έσοδα για τους καλλιτέχνες. Με τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους των εταιριών, είναι σίγουρο ότι η ηθική απαξία του downloading ολοένα μειώνεται...

 

[Tasos_Th]

Το θέμα της πειρατείας είναι λίγο περίεργο έτσι όπως το θέτουν οι εταιρίες.
Το 90% και παραπάνω των χρηστών του διαδικτύου που ανταλλάσει , κατεβάζει ή μοιράζεται τραγούδια ή βίντεο ή οτιδήποτε , δεν το κάνει με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση. Ας μπαγλαρώσουν τις συμμορίες που ελέγχουν τους έγχρωμους που πουλάνε τα δισκάκια στο δρόμο για 5 και 10 ευρώ και ας αφήσουν τους χρήστες του διαδικτύου να μοιράζονται την μουσική.

Προσωπικά το θεωρώ μεγάλη υπόθεση να μπορώ να μοιραστώ τα 10 - 20 γνήσια δισκάκια που έχω , αφού τα ριπάρω στον υπολογιστή , με κάποιον άλλο ο οποίος θα μοιραστεί μαζί μου κάτι στο οποίο εγώ μπορεί να μην έχω πρόσβαση. Και στο κάτω κάτω η μουσική δεν πεθαίνει λόγω της πειρατείας θα πεθάνει όταν ο κόσμος δεν θα μπορεί να την ακούσει γιατί θα είναι πολυτέλεια , το ίδιο μπορει να γίνει και με τα βιβλία. Το φαντάζεστε ;

 

[supersonic]

Το να ριπάρεις τα 10-20 δισκάκια σου γιά προσωπική σου χρήση είναι ΟΚ.
Γιά μοίρασμα σε άλλους παράνομο.

Αυτό είναι μιά αρχή που την σέβεται το avclub και καλά θα κάνουμε να την σεβαστούμε όλοι σαν μέλη, άσχετα του τι πιστεύουμε.

 

[send]

σίγουρα είναι παράνομο.

Η συμπεριφορά των εταιριών είναι απλώς νόμιμη αισχροκέρδεια.

Τι, είναι εκτός των αρχών της σελίδος να επισημαίνεται το δεύτερο?

 

[Theodore]

Το να ριπάρεις τα 10-20 δισκάκια σου γιά προσωπική σου χρήση είναι ΟΚ.
Γιά μοίρασμα σε άλλους παράνομο.

Αυτό είναι μιά αρχή που την σέβεται το avclub και καλά θα κάνουμε να την σεβαστούμε όλοι σαν μέλη, άσχετα του τι πιστεύουμε.

Θα κανω μια αφελη ερωτηση, που την κανω παντα σ αυτους που μιλανε για πειρατεια και αλλα ηχηρα παρομοια.
Αν εχεις στο σπιτι σου ενα σετ εργαλεια,(κλειδια, πενσες, πολυμετρα) και σου τα ζητησει, σημερα, ο ενας γειτονας, αυριο, ο αλλος, μεθαυριο, ο αδελφος σου, και εσυ βεβαια, τα δωσεις, θα θεωρησης φυσικο, να σε μηνησει η εταιρια που τα κατασκευασε, η το μαγαζι που στα πουλησε, για πειρατεια?
Και κατι αλλο.
Απο τοτε που βγηκε το κασσετοφωνο, υπηρχαν αντιγραφα μουσικης, που εκανε ο ενας, και εδινε στον αλλον. Κανενας τοτε δεν μιλαγε για πειρατεια.Οταν βγηκε το εγγραψιμο δισκακι, και αρχισε να γινεται το ιδιο με τους υπολογιστες, τοτε αρχισαν οι Εταιριες να κραυγαζουν οτι και καλα χανουν, οι καλλιτεχνες πεινανε, και παει λεγοντας.
Βεβαια εγωμ δεν βλεπω καννενα καλλιτεχνη απ αυτους που συνηθως αντιγραφουν τα τραγουδια τους, να πειναει.Το αντιθετο θα ελεγα. Μαλλον προκλητικη ειναι η ζωη τους, απ ο,τι ξερω.
Το οτι χανουν οι Εταιριες απο την αντιγραφη, παλι χλωμο το βλεπω, γιατι θεωρουν οτι η πτωση του τζιρου τους, που υπαρχει σε καποιο βαθμο, οφειλεται στο οτι οι ανθρωποι σημερα, αντιγραφουν, η αγοραζουν "πειρατικα" δισκακια, και αρα, αν σταματησει αυτο, ολα τα πραγματα θα ρθουν στη θεση τους, και ετσι θα μπορουν τα στελεχη να παιρνουν τα τρελλα πριμ που επαιρναν, και οι καλλιτεχνες, να αγορα;ζουν πιο πολλες βιλλες και κουρσαρες.
Θμως τα πραγματα, δεν ειναι ετσι. Οι ανθρωποι που αντιγραφουν η αγοραζουν απο τους μαυρους, δεν ειναι πελατες των εταιριων. Φτωχοι ειναι, που δεν μπορουν να διαθεσουν 25, η και παραπανω Ευρα, για ενα δισκακι που και εχει μονο 2-3 τραγουδια που να αξιζουν.Και να μην υπηρχαν λοιπον οι μαυροι, η οι υπολογιστες και το Ιντερνετ, παλι δεν θα αγοραζαν, γιατι απλως, ΔΕΝ εχουν να τα αγορασουν.
Τα κοροιδα σαν κι εμενα, και αλλους, δεν το εκαναν αυτο, γιατι τους αρεσε να πιανουν στα χερια τους τους δισκους,(τοτε), και να υπαρχουν και ολα τα σχετικα, βιβλιαρακια, κλπ, που στα αντιγραφα βεβαια, δεν υπαρχουν.
Αλλ εμεις, ΕΙΧΑΜΕ να τα σκασουμε. Εγω πχ δεν παντρευτηκα, και ετσι ειχα να τα πληρωσω. Οι αλλοι ομως, οχι.
Και κατι τελευταιο. Στους υπολογισμους τους αυτοι οι πανεξυπνοι executives των Εταιριων, δεν εχουν βαλει το εξης. Το οτι δηλ τα τελευταια λιγα χρονια, εκεινο που "παιζει" σαν φετιχ, πιο πολυ το DVD, και οχι το ιδισκακι.
Αν λοιπον καποιος, εχει ενα περιωρισμενο προυπολογισμο, προτιμα να τα "χωσει", αγοραζοντας ενα DVD, παρα ενα δισκακι.Το θεωρει, καλως, η κακως, οτι αξιζει πιο πολυ τα λεφτα του. Ετσι, αν θελει και δισκακι, επειδη δεν του φτανουν τα λεφτα, εφαρμοζει την "αλλη", μεθοδο.
Τωρα που τα εμπεδωσατε ολα, ακουω τις οποιες αντιρησεις σας.
Και για να μην βγαζουμε τα λαθος συμπερασματα, εγω εχω αγορασει, πανω απο 1500 δισκους, πανω απο 600 δισκακια, καμμια 30ρια SACD, πανω απο 100 γραμμενες κασσετες, καμμια 50ρια γραμμενες βιντεοκασσετες,καμμια 50ρια LD,(Laser Disc, τα λεγανε, και ηταν οι προδρομοι του DVD), καμμια 250ρια αγορασμενα DVD, και δεν συμμαζευεται.
Μιλαμε για τετοιο ουφο δηλαδη. Διαμερισμα τους εδωσα.
Σημερα, που εχω μονιμως τον υπολογιστη σε καποιο ραδιο ιντερνετικο,(ευκαιριας δε δοθεισης, σας το συνιστω ενθερμα. Ειναι δωρεαν, ειναι πλουσιοτατο, αφου υπαρχουν εξειδικευμενοι σταθμοι με ο,τι μουσικη σας αρεσει, και τωρα με το DSL, εχουν και μεγαλη αναλυση, αρα ποιοτητα) Κατεβαστε το WINAMP, και βρειτε που εχει τους ραδισταθμους. Θα εκπλαγειτε απο το τι υπαρχει.) βλεποντας προς τα πισω, θεωρω οτι εκανα μαλλον μεγαλη βλακεια που ξοδεψα τοσα λεφτα σε δισκους κλπ. Ενα Εβο αγοραζα μαζι με τα συνοδα κλαπατσιμπαλα, (στερεοφωνικα δηλαδη).
Αχχ. Τα ειπα και ηρεμησα.

Θοδωρος.

 

[Costas Coyias]

...
Απο τοτε που βγηκε το κασσετοφωνο, υπηρχαν αντιγραφα μουσικης, που εκανε ο ενας, και εδινε στον αλλον. Κανενας τοτε δεν μιλαγε για πειρατεια....

Αχ βρε Θόδωρε, πέρασε καιρός και τα ξέχασες... :smileJap:

 

[Tasos_Th]

Όπως το έθεσε ο Θόδωρος με βρίσκει απόλυτα σύμφωνω.
Δεν έχουν όλοι τα χρήματα να αγοράζουν τα γνήσια δισκάκια.
Και αφού γλιτώσαμε απο πολιτικές λογοκρισίες δεν θα υποκείψουμε σε μια λογικρίσία των εταιριών που θέλουν οποιαδήποτε καλλιτεχνική δημιουργία να αγοράζεται και να πουλιέται. Και δεν θα ήθελα να ακούσω το κορυφαίο, έ αμα δεν έχεις λεφτά να το αγοράσεις μην το ακούς.

Και να σας πώ και κάτι ; Σε μερικά χρόνια όλοι αυτοί οι μουσικοί θα μπορούν να ηχογραφούν και να προωθούν τη μουσική τους στο διαδίκτυο.
Απο προσωπική μου εμπειρία, Ανέβασα σε μία ιστιοσελίδα του εξωτερικού μερικά ριπαρισμένα δισκάκια τα οποία είναι μιξαρισμένα με κομμάτια τις επιλογής μου και με δικά μου εξώφυλλα.
Κάτι τελείως προσωπικό. Και τα έχουν κατεβάσει τουλάχιστον 200 άτομα το καθένα και συνεχώς κατεβάζουν κι άλλοι κι άλλοι. Κατεβάζουν απο μένα τον άγνωστο. Φανταστείτε απο γνωστούς,
θέλω να πώ πως σύντομα οι καλλιτέχνες δεν θα έχουν ανάγκη της μεγάλες εταιρίες .οι εποχές αλλάζουν και ο κόσμος ξυπνάει η τουλάχιστον έτσι πιστεύω.

Και δεν νομίζω πως τα δισκάκια που πουλιούνται 16 και 18 ευρώ το ένα ( όταν τα μεροκάματα είναι 30 ευρώ κατα μεσο ώρω ) και έχουν κόστος παραγωγής 1 - 2 (το μέγιστο 3) ευρώ δεν θα μπορούσαν να πωλούνται 8 με 10 ευρώ. Και τότε δε νομίζω να προτιμούσαν τόσο πολύ τα πειρατικά η το κατέβασμα απο ίντερνετ. Όπως έχω ξαναπεί η κοροϊδία είναι που με ενοχλεί όχι η ακρίβεια το έχω ξαναπεί. Γιατί με τόσες χιλιάδες αντίτυπα που παράγουν πληρώνουν 10 studio 3 ορχήστρες και άλλους τόσους παρατρεχάμενους. Έλεος πια.


Όσο για τις εταιρίες , δεν χάνουνε τίποτα συνεχώς αυξάνονται και πλυθήνονται και πασάρουν τον βούρκο για καλλιτέχνες, γιατί δεν θα πάρεις Sarbel γνήσιο αλλά ένα δισκάκι jazz που θέλεις να κρατήσεις στη συλλογή σου για μια ζωή θα το πάρεις γνήσιο.

Σαν το παράδειγμα με τα εργαλεία ξαναφέρνω το παράδειγμα με τα βιβλία. Μιλάμε για πλήγμα στον πολιτισμό. Είναι ένα είδος λογοκρισίας οικονομικής. Σκεφτείτε το.