cd η πλατώ?

ok
1/4 του τέρατος, 250 GB
Βάζω 10 ΜΒ το τραγούδι, 25.000 τραγούδια
επί 4 λεπτά μέσο όρο
1667 ωρες
70 ημέρες
Επί 400 φορές

28000 ημέρες

76 χρόνια

Ήξερα ότι είσαι λίγο μεγαλύτερος από μένα, αλλά όχι τόσο :D
 
οποτε σε 1 χρονο μπορει να ακουσει κανεις σε 320 κβ μπ3
1,16 τερα αν ακουει συνεχεια μουσικη.
 
Jesus! Ήρθε το Τέλ(λ)ος! Ευχαριστώ πολύ ειλικρινά. Υποθέτω ότι με βάση την προηγούμενη τερατολογία το cd πιθανόν να εξελιχθεί σε ένα άλλο μουσειακό είδος, ανάλογο με εκείνο του προκατόχου του μετά ας πούμε από.. 70 με 80 χρόνια ακρόασης. An και από ότι είδα στο φόρουμ η συζήτηση γύρω από το dac είναι αρκετά εκτενής, μάλλον η πλάστιγγα γέρνει προς τα εκεί.

many thanks again!
 
Ας το γυρίσουμε το θέμα μας στην αρχή (Βινύλιο ή CD) που δεν απαντήθηκε τελικά.

Έχω κάθε καλή διάθεση (και ελπίδα λόγω νοσταλγίας) να βγάλω το LP καλύτερο αλλά δε μου βγαίνει τελικά.

Παραπλήσιας τιμής πηγές:

Πλατώ: Project II
Κεφαλή: Sumico Pearl
Phono Stage: Cambridge Audio 640P
Το όλο στήσιμο του πικ-απ έγινε στον ΟΡΦΕΑ στη Θεσσαλονίκη.
(Συνολικό κόστος: 550 περίπου)

DVD/SACD Player: PHIPLIPS 963 (κόστος: 410 όταν το αγόρασα)

Αν σκεφτεί κανείς το player είναι και DVD το πικ-απ είναι διπλάσιου κόστους.

Ακόμη και στα πιο καλογραμμένα LP μόλις και μετα βίας μπορεί να πλησιάσει λίγο τον ήχο από το CD, απλώς είναι πιο ξεκούραστος αλλά χωρίς πολύ ανάλυση και "όγκο". Δεν μιλάω μόνο για παλιά LP αλλά και για επανεκδόσεις.

Σε κάποια μόνο LP ευχαριστιέμαι από τη "μουσικότητα" που βγάζουν (και απλώς ικανοποιητική ανάλυση) και αυτό γίνεται συχνά με ακρόαση από ακουστικά γιατί εκεί ο ενισχυτής ακουστικών που έχω τονίζει πολύ τις μεσαίες και διορθώνει κάπως τα πράγματα.

Ίσως να είναι χαμηλής κατηγορίας το πλατώ αλλά πόσο πρέπει να ανέβει κανείς για να φτάσει την ποιότητα ενός DVD της χαμηλής κατηγορίας;

Ίσως να είναι τα ηχεία που στερούνται ανάλυσης και με τη σκληράδα του CD να ισορροπούν, αλλά και από άλλες πηγές που ακούω μου φαίνεται ότι τελικά το πικ-απ είναι που ξεφεύγει.

Ακούω γνώμες.
 
Last edited:
Top Bottom