Η πρωτη επαφη εγινε στο σπιτι φιλου που αγορασε τα εν λογω ηχεια για να τα οδηγησει με εναν Cayin A55. Με τα 4Ω αντιστασης κατι δεν μου πηγαινε καλα με την οδηγηση απο λαμπα τυπου cayin. Και αποδειχτηκε το αντιθετο καθως τα cayin τελικα ειναι ικανα κ τιμια μηχανηματα.
Ηχος μεστος με απιστευτο ελεγχο και εκταση χαμηλου για λαμπα, και μια αισθηση οτι το ηχειο χαμηλα μπορει πολυ καλυτερα. Απο μεσαια και πανω, συγκινηση, πολυ ζεστασια στις φωνες, πολυ σωστες αποληξεις "σ" και υψηλα αερινο, με μια ταση στρογγυλεματος, αναμενωμενη ομως. Το ερωτημα ηταν εαν αυτο το χαρακτηριστικο της υπερβολικης γλυκυτητας ηταν λογω του Α55 ή και των ηχειων. Για να καταλαβω λοιπον περισσοτερα για τα ηχεια, επρεπε να τα ακουσω με ενισχυση τρανζιστορ. Επιστρατευτηκε ο Audiolab μου και ενας ΝΑD C325BEE, εισαγωγικος ενισχυτης μεν, τιμιος με ικανη οδηγηση τουλαχιστον για για τα περισσοτερα ηχεια της κατηγοριας, δε.
Με το που κουμπωσαν πανω στον Audiolab καταλαβα αμεσως την ηχητικη ταυτοτητα των ηχειων. Υπαρχει μια ταση των κατασκευαστων προς την ουδετεροτητα, που θα μας προσφερει αναλοιωτη την εκαστοτε ηχογραφηση. Τα υπερ αυτης της φιλοσοφιας τα ξερουμε ολοι, τα κατα επισης. Πολλες φορες καταφερνουμε να στησουμε ενα dead neutral συστημα το οποιο ναι μεν ειναι αυστηρο και μετρημενο, δυστυχως ομως την πλειονοτητα των μετριων ηχογραφησεων την εκθετει και το αποτελεσμα ειναι στεγνο, κλινικο, σε βαρος της μουσικοτητας.
Τα Delphinus λοιπον ειναι ακριβως το κοντρα παραδειγμα σε αυτη τη φιλοσοφια. Το ηχειο ειναι κουρδισμενο να σου φερνει την ηχογραφηση πιο κοντα στην ψυχη σου, στα ανθρωπινα μετρα και σταθμα. Αν χρειαστει θα την κολακεψει λιγακι, χωρις ομως να κλεβει πληροφορια, με αποτελεσμα να καθεσαι με τις ωρες κ να γουσταρεις να ακους. Με τον Audiolab πολυ γρηγορο χαμηλο, γλυκο και αρκουντως "στρογγυλο", τα μεσαια καθαρα και χορταστικα, πολυ γλυκα χωρις την υπερβολικη δοση που εισηγαγε ο Α55. Αυτο που παιζει παπαδες και κανει τη διαφορα, το τουιτερ. "Πολλα" πριμα, αλλα με τιποτα ενοχλητικα, σκληρα κλπ. Το φορτιο δεν ειναι ευκολο, ο Audiolab κρινεται λιγος γιαυτους που θελουν το απολυτο "γκαζι" αλλα γιαυτους που θελουν να ακουν 95~98db στα 2 μετρα, δεν χρειαζεται τιποτα εξωτικο σε οδηγηση. Ο C325 με λιγο καλυτερο drive pushαρε λιγο περισσοτερο το ηχειο αποδεικνυοντας οτι διαθετει εκταση χαμηλου περα απο το μεγεθος της καμπινας του και αυτο μαλλον οφειλεται στην φιλοσοφια της οπης ανακλασης που βρισκεται στη βαση του ηχειου και ακτινοβολει προς τα κατω.
Το ηχειο δοκιμαστηκε με jazz/ethnic , vocals, prog, post rock, electronica. Ιδανικο για μικρα συνολα, jazz, ethnic, δωστου vocals και θα σε κανει να ερωτευθεις. Rockαρει καλα με την προυποθεση ενος ενισχυτη με πιο στιβαρη οδηγηση.
Εχοντας αποκομισει αυτη την εικονα, και εχοντας λαβει υποψην το συστημα φιλου με PMC TB2i, ερχεται και το συγκριτικο τεστ του ΗΧΟΥ αυτο το μηνα το οποιο διαβαζω και βλεπω οτι δεν ειναι τελικα η ιδεα μου. Παροτι ερωτευθηκα, διατηρησα αντικειμενικοτητα.
Μενω με το ερωτηματικο πως θα παιζουν αυτα τα μικρα εργα τεχνης με ενα στιβαρο ενισχυτικο της κλασης των 1000-1500 ευρω..
Οταν πεφτω πανω σε ενα μηχανημα ηχου με ξεχωριστη προσωπικοτητα, θα γραφω 2-3 λογακια. Καμπυλες αντιστασης κλπ, τα αφηνω για σας..
Ηχος μεστος με απιστευτο ελεγχο και εκταση χαμηλου για λαμπα, και μια αισθηση οτι το ηχειο χαμηλα μπορει πολυ καλυτερα. Απο μεσαια και πανω, συγκινηση, πολυ ζεστασια στις φωνες, πολυ σωστες αποληξεις "σ" και υψηλα αερινο, με μια ταση στρογγυλεματος, αναμενωμενη ομως. Το ερωτημα ηταν εαν αυτο το χαρακτηριστικο της υπερβολικης γλυκυτητας ηταν λογω του Α55 ή και των ηχειων. Για να καταλαβω λοιπον περισσοτερα για τα ηχεια, επρεπε να τα ακουσω με ενισχυση τρανζιστορ. Επιστρατευτηκε ο Audiolab μου και ενας ΝΑD C325BEE, εισαγωγικος ενισχυτης μεν, τιμιος με ικανη οδηγηση τουλαχιστον για για τα περισσοτερα ηχεια της κατηγοριας, δε.
Με το που κουμπωσαν πανω στον Audiolab καταλαβα αμεσως την ηχητικη ταυτοτητα των ηχειων. Υπαρχει μια ταση των κατασκευαστων προς την ουδετεροτητα, που θα μας προσφερει αναλοιωτη την εκαστοτε ηχογραφηση. Τα υπερ αυτης της φιλοσοφιας τα ξερουμε ολοι, τα κατα επισης. Πολλες φορες καταφερνουμε να στησουμε ενα dead neutral συστημα το οποιο ναι μεν ειναι αυστηρο και μετρημενο, δυστυχως ομως την πλειονοτητα των μετριων ηχογραφησεων την εκθετει και το αποτελεσμα ειναι στεγνο, κλινικο, σε βαρος της μουσικοτητας.
Τα Delphinus λοιπον ειναι ακριβως το κοντρα παραδειγμα σε αυτη τη φιλοσοφια. Το ηχειο ειναι κουρδισμενο να σου φερνει την ηχογραφηση πιο κοντα στην ψυχη σου, στα ανθρωπινα μετρα και σταθμα. Αν χρειαστει θα την κολακεψει λιγακι, χωρις ομως να κλεβει πληροφορια, με αποτελεσμα να καθεσαι με τις ωρες κ να γουσταρεις να ακους. Με τον Audiolab πολυ γρηγορο χαμηλο, γλυκο και αρκουντως "στρογγυλο", τα μεσαια καθαρα και χορταστικα, πολυ γλυκα χωρις την υπερβολικη δοση που εισηγαγε ο Α55. Αυτο που παιζει παπαδες και κανει τη διαφορα, το τουιτερ. "Πολλα" πριμα, αλλα με τιποτα ενοχλητικα, σκληρα κλπ. Το φορτιο δεν ειναι ευκολο, ο Audiolab κρινεται λιγος γιαυτους που θελουν το απολυτο "γκαζι" αλλα γιαυτους που θελουν να ακουν 95~98db στα 2 μετρα, δεν χρειαζεται τιποτα εξωτικο σε οδηγηση. Ο C325 με λιγο καλυτερο drive pushαρε λιγο περισσοτερο το ηχειο αποδεικνυοντας οτι διαθετει εκταση χαμηλου περα απο το μεγεθος της καμπινας του και αυτο μαλλον οφειλεται στην φιλοσοφια της οπης ανακλασης που βρισκεται στη βαση του ηχειου και ακτινοβολει προς τα κατω.
Το ηχειο δοκιμαστηκε με jazz/ethnic , vocals, prog, post rock, electronica. Ιδανικο για μικρα συνολα, jazz, ethnic, δωστου vocals και θα σε κανει να ερωτευθεις. Rockαρει καλα με την προυποθεση ενος ενισχυτη με πιο στιβαρη οδηγηση.
Εχοντας αποκομισει αυτη την εικονα, και εχοντας λαβει υποψην το συστημα φιλου με PMC TB2i, ερχεται και το συγκριτικο τεστ του ΗΧΟΥ αυτο το μηνα το οποιο διαβαζω και βλεπω οτι δεν ειναι τελικα η ιδεα μου. Παροτι ερωτευθηκα, διατηρησα αντικειμενικοτητα.
Μενω με το ερωτηματικο πως θα παιζουν αυτα τα μικρα εργα τεχνης με ενα στιβαρο ενισχυτικο της κλασης των 1000-1500 ευρω..
Οταν πεφτω πανω σε ενα μηχανημα ηχου με ξεχωριστη προσωπικοτητα, θα γραφω 2-3 λογακια. Καμπυλες αντιστασης κλπ, τα αφηνω για σας..
