Χρειάζομαι την άποψη σας και τις προτάσεις σας!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ

Supreme Member
14 December 2006
4,265
Χθες το απόγευμα κατευθύνθηκα σε γνωστά και μη δισκοπωλεία με μια διάθεση για να αγοράσω μια σύγχρονη jazz δουλειά ερμηνευμένη απο μια σύγρονη jazz τραγουδίστρια.Τώρα βέβαια θα μου πείτε οτι δεν στέκει αυτός ο όρος τώρα και κατ αρχήν πως μπορεί μια μεγαλωμένη στα πούπουλα σύγχρονη μαυρούλα ή λευκούλα να ερμηνεύσει στην εποχή μας κλασσικά πράγματα που τα έχουν ερμηνεύσει θρύλοι.οκ.Για να είμαι πιο σωστός λοιπόν ψάχνω μια τραγουδίστρια που έχει κάνει ένα δίσκο με classic songs μεταξύ των οποίων και κάποια jazz.

Τα τελευταία λοιπόν χρόνια όποιο σχετικό περιοδικό και να ανοίξω όπου και να πάω που υποτίθεται ότι είναι γνώστες μου λένε ένα όνομα Cassandra Wilson

Ε λέω και εγώ ας την ακούσω πια αυτήν την Cassandra Wilson.
Πάντα υπάρχει η πιθανότητα να μην έχεις πάρει το σωστό δίσκο ενός καλλιτέχνη αλλά ρε παιδιά χωρίς να είμαι και ο απόλυτος γνώστης η κοπέλα δεν έχει ΦΩΝΗ!!!Η μάλλον έχει μια φωνή όχι τόσο ευέλικτη για τα δικά μου γούστα.Δεν ξέρω θα ήθελα την γνώμη σας γιατί είναι υποτίθεται απο τις κορυφαίες σύγχρονες.

Η πλάκα είναι οτι αγόρασα επίσης το Lazy afternoon της Regina Belle που είναι pop/soul τραγουδίστρια των 80ς τύπου Houston και είπα Μπράβο στέκεται στα κλασικά κομμάτια αξιοπρεπώς!!!

Θέλω την γνώμη σας και για την Wilson αλλά και αν γνωρίζετε κάποια άλλη σύγχρονη που θα μπορούσα να ακούσω.

Ευχαριστώ
 
υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις Γιώργο.
κύρια την λένε κρύα την κοπέλα.
Η δική μου άποψη είναι ότι, αν και είναι χέβυ μανατζαρισμένη από καρχαρίες η κοπέλα, σαν τραγουδίστρια και πιανίστας είναι καλή.
Αν περιμένεις να ακούσεις Holiday ή McRae ή Simon έχασες.
Αυτές δεν ξαναβγαίνουν.
Δοκίμασε αν θέλεις το love songs που είναι και φτηνό ή γιά πιό σίγουρα το live in paris.


(Θα τα ακούσω πάλι που στα λέω αυτά, αλλά νομίζω ότι θα σου αρέσει).
 
Re: Απάντηση: Χρειάζομαι την άποψη σας και τις προτάσεις σας!

ALEXANDROS said:
Αυτή πάντως που δε μου αρέσει είναι η Νorah Jones.
Click to expand...

άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Κοινώς δεν συγκρίνονται.
Καλή είναι πάντως.

Δεν είναι αυτό που πολλοί θέλουν να είναι ή νομίζουν ότι είναι.
 
Για την Diana Krall θα συμφωνήσω ότι έχει προωθηθεί σφόδρα από το "σύστημα" αλλά θα έλεγα όχι χωρίς να το αξίζει.
Είναι από τις λίγες σύγχρονες γυναικείες φωνές με τις οποίες αξίζει κανείς να ασχοληθεί. Θα συνιστούσα πάντως για αρχή το "Only trust your heart" το οποίο θεωρώ πιο "γνήσιο" jazz από το "Love songs" που πρότεινε ο Δημήτρης.

Φυσικά και η σύγκριση με τις θρυλικές φωνές που ανέφερε ο Δημήτρης είναι μοιραία και σε επίπεδο φωνής αλλά και σε επίπεδο ρεπερτορίου.

Όσο για τη Jones, απλά δεν είναι Jazz.
 
Η "δική μας" Έλλη Πασπαλά έχει κυκλοφορήσει νομίζω ένα δίσκο με διασκευές παλιών κλασσικών jazz κομματιών.
Κάποια από αυτά υπάρχουν Live στο "Η Έλλη Πασπαλά στο μέγαρο μουσικής".

Πρόκειται για δισκάρα και φωνάρα..
 
Απάντηση: Re: Χρειάζομαι την άποψη σας και τις προτάσεις σας!

Γιώργος Πολυχρονίδης said:
Η "δική μας" Έλλη Πασπαλά έχει κυκλοφορήσει νομίζω ένα δίσκο με διασκευές παλιών κλασσικών jazz κομματιών.
Κάποια από αυτά υπάρχουν Live στο "Η Έλλη Πασπαλά στο μέγαρο μουσικής".

Πρόκειται για δισκάρα και φωνάρα..
Click to expand...

Σωστα. Εχει και το ain't no sunshine.
 
Λοιπόν τα πρώτα νέα και κάποιες διαπιστώσεις που έγιναν έχουν ως εξής:


Για την Diana Krall αυτά που τουλάχιστον έχω ακούσει απο samples στο nternet φαίνονται ικανοποιητικά.Η φωνή της μου φαίνεται ζεστή.Μένει να την ακούσω και στο σπίτι για να έχω κάποια συμπεράσματα.Κατα πάσα πιθανότητα το απόγευμα θα αγοράσω κάποια δουλειά της.Θα κοιτάξω να βρω το δίσκο που περιέχει την διασκευή του Temptation λόγω μεγάλης περιέργειας για το πως μπορεί να το ερμηνεύει.

Εδωσα στην Cassandra Wilson μια δεύτερη ευκαιρία και σε μένα ένα μπουκαλάκι κρασί,οπότε μετα τα τρία πρώτα κομμάτια όλα ήταν "όμορφα".Αλλά δεν βαριέσαι αν είναι να γίνεις αλκοολικός για να ακούς ένα cd άστο καλύτερα.

Για την Ελλη Πασπαλά το πιστεύω ακράδαντα οτι το κατέχει το θέμα,και θα δω και εγώ τι μπορώ να κάνω με το θέμα της δικής μου πιστωτικής για να κάνω μια επιπλέον αγορά το απογευματάκι.Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πως άλλαζε ηχόχρωμα στην φωνή της σε τρεις διαφορετικές εκτελέσεις του "Γόβα Στιλέτο" οποτε και θεωρώ οτι μπορεί να κάνει σπουδαίες ερμηνείες.δεδομένου οτι έχει και μεγάλη έκταση φωνής και εκφραστικότητα.

Η Norah Jones φυσικά και δεν είναι jazz(αν και jazz με την στενή του όρου έννοια δεν μπορεί να είναι καμία σύγχρονη τραγουδίστρια),ούτε μπορεί να πέισει ακόμα και ερμηνεύοντας ένα κλασικό κομμάτι γιατί νομίζω οτι έχει πολύ φλατ φωνή.Ετσι όμως για να γελάσετε λίγο σε διεθνές site που ασχολείται με jazz ερμηνευτές μαζί με τα πάρα πολλά κλασικά ονόματα των προηγούμενων δεκαετιών και όσα έχουν αναφερθεί και σε αυτό το thread απο πιο καινούργια φιγουράρει στην λίστα των jazz ερμηνευτών και η Vanessa Williams!!!!!,οπότε τηρουμένων των αναλογιών η Norah είναι τζαζάρα.!

Ακουσα πάλι το Lazy afternoon της Regina Belle και ξανάκουσα to voice της Moyet για να διαπιστώσω οτι τελικά ενώ φαίνεται οτι υπάρχουν γυναικείες φωνές που μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα και ας μην είναι classic jazz με την στενή του όρου έννοια ας είναι classic standard με μια μοντέρνα jazzoειδή ενορχήστρωση ,αυτό γίνεται όταν πια οι τραγουδίστριες είναι σε μια ηλικία τέτοια που η φωνή τους δεν έχει την αίγλη του παρελθόντος.Μπορεί να έχει το συναίσθημα και το πάθος(που αποδίδουν οι χαμηλές νότες) αλλά οι ψηλές νότες δεν βγαίνουν με ευκολία(και δεν αποδίδεται έτσι η "τρέλα" της jazz...του classic τέλος πάντων).

Δεν ξέρω πως τα έχει δει η μουσική βιομηχανία τα πράγματα και όχι μόνο με το είδος αυτό αλλά γενικότερα.Εμένα δεν θα μου λέeι τιποτα αν σε δέκα χρόνια κάνουν τέτοιες δουλειές η Billy Ray Martin ή h Mary J Blige,που θα είναι κουρασμένες οι φωνές τους.Ας τα κάνουν τώρα γιατί παίζει και η πιθανότητα να είναι τελικά πολύ πιο jazz απο κάποιες άλλες νέες τραγουδίστριες που αποκαλούνται jazz εξ αρχής.

Απο τις προτάσεις σας παραμένουν Η barber και η Μοnheit προς ψάξιμο και προς χρέωση πιστωτικής.
 
Στη περίπτωση που θες κάτι ακόμα πιο βαθύ από το λούσο και τα καλογυαλισμένα ντραμς, ανεπιφύλακτα το Favorite Letters της Alice Russell.
Σύγχρονο όπως το θες, σίγουρα ποιοτικό, με συνθέσεις επιπέδου, αλλά μακρυά από κάθε λογής βιτρίνες. Θα το χαρείς περισσότερο από κάθε άλλο πιστεύω.
Ήταν το κορυφαίο άλμπουμ του 2005 κατ'εμε.

719661m.jpg
 
Λοιπόν οι πρώτες εντυπώσεις απο Alice Russel και Diana Krall και μια που τώρα πρωτάκουσα και λέγεται Jill Scott

Alice Russel
Απο Alice Russel βρήκα το πιο πρόσφατο lp της under the munka moon II Είναι κατα πάσα πιθανότητα το τρίτο προσωπικό της μετα το favorite letters και το under the munka moon .Δυστυχώς δεν στάθηκα τυχερός για τα άλλα δύο ακόμα.Η Alice πραγματικά έχει πάρα πολύ καλή φωνή τουλάχιστον για τα δικά μου μέτρα και σταθμά.Στα πολύ θετικά της αυτή η "πνιγηρή" χροιά που έχει στις ψηλές νότες και εμένα προσωπικά με τρελαίνει.Κάποιες φορές βρήκα την φωνή της λίγο "σκληρή",συνολικά την θεωρώ ταλαντούχα και με μεγάλες δυνατότητες που προφανώς θέλει χρόνο για να μας τις δείξει.Ο δίσκος ήταν πολύ καλός με ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση και ένα παζλ ήχων μαύρων και μη με αναφορές έντονες απο 70ς κυρίως και από 60ς λιγότερο.Αν και βλέπω το favorite letters να παίζει παντού μπορώ να πω τουλάχιστον για αυτό οτι αξίζει τα λεφτά του και την προσοχή μας.

Ο χαρακτηρισμός της Alice Russel ως neo soul με οδήγησε σε μια άλλη καινούργια μαύρη φωνή της neo soul /hip hop jazz εν ονόματι Jill Scott!Δεν την γνώριζα μέχρι τώρα και αποφάσισα να μάθω αγοράζοντας δύο lp της.Η ενορχήστρωση και στα δύο album που άκουσα δεν είναι κάτι το πρωτότυπο ή κάτι που δεν έχουμε ακούσει από την σύγχρονη μαύρη μουσική .αλλά αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι η φωνή της .Ενώ φαίνεται να διαθέτει μια χροιά περίπου σαν αυτή της Alicia keys απρόβλεπτα η φωνή της γίνεται εντελώς girly και θυμίζει Minnie Ripperton με δυνατότητα και σε whistle register.Όπου η ενορχήστρωση είναι πιο jazzy μιμείται τις καταλήξεις της Billie Holiday όχι πάντα τόσο πετυχημένα αλλά σίγουρα πιο «έντεχνα» από την Erykah Badu οι δε ψηλές τις νότες άλλοτε έχουν την θολούρα και την βραχνάδα των κλασικών μαύρων τραγουδιστριών και άλλοτε ακούγονται εντελώς οπερετικές?? Αν δεν την έχετε ακούσει(πράγμα σχεδόν απίθανο αφού είστε μεγάλα λαγωνικά εδώ μέσα ψάξτε την).Τι να πω η κοπέλα ή είναι ΤΡΟΜΕΡΗ ΦΩΝΗ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΜΙΜΟΣ. Αν οι συνθέσεις της ξεφύγουν από το πολύ αμερικάνικο style……. δεν ξέρω….. θα είναι μεγάλη αποκάλυψη.


Diana Krall
Ήμουν εξαρχής λίγο προκατειλημμένος με την Diana Krall όπως και με κάθε λευκή που κάνει παρόμοιες κινήσεις αλλά μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσω και να είμαι λίγο πιο ανοιχτόμυαλος. Αγόρασα το Live in Paris.Υποθέτω ότι όταν μιλήσατε για λουσάτη παραγωγή εννοείτε κάτι τέτοιο?To cd το βρήκα ενδιαφέρον με προβλημάτισε όμως όσον αφορά το τι είναι και πως ορίζεται σήμερα η σύγχρονη jazz.Είναι η πρόταση της Krall κλασική ενορχήστρωση λουσάτη έστω ή η πρόταση της neo soul ανταποκρίνεται πιο πολύ στο όρο σύγχρονη jazz.(Russel Scott)?
Η Diana λοιπόν διαθέτει μια φωνή ενδιαφέρουσα με δικό της χρώμα που κάποιες φορές σε απόπειρες της σε skat μονοπάτια ψιλοαποκτά ένα μαύρο χρώμα ενώ παραδόξως για λευκή έχει και μια γλυκύτητα στις χαμηλές.Χωρίς να είμαι και ο ειδήμων η ερμηνεία της μου θυμίζει περισσότερο τον τρόπο που ερμήνευαν οι άντρες στην κλασική jazz παρά οι γυναίκες.Συνολικά λοιπόν την βρήκα καλή απλά θέλω να την ψάξω παραπάνω για να δω αν αυτό που υποπτεύομαι ισχύει(ότι έχει συγκεκριμένο δικό της ύφος να ερμηνεύει τα πάντα που όμως κάποιες φορές μπορεί να γίνει κουραστικό ,πχ μαθαίνω ότι έχει διασκευάσει το temptation που απαιτεί μια πιο catchy ερμηνεία και θα είναι περίεργο να το πει κανείς με κανονική φωνή)

Το σίγουρο είναι και σας ευχαριστώ για αυτό ότι με βάλατε σε σκέψεις και σε έξοδα μάλλον.Θα επανέλθω να σας ενημερώσω και για τις υπόλοιπες.
 
Απάντηση: Re: Χρειάζομαι την άποψη σας και τις προτάσεις σας!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ said:
Λοιπόν οι πρώτες εντυπώσεις απο Alice Russel και Diana Krall και μια που τώρα πρωτάκουσα και λέγεται Jill Scott

Alice Russel
Απο Alice Russel βρήκα το πιο πρόσφατο lp της under the munka moon II Είναι κατα πάσα πιθανότητα το τρίτο προσωπικό της μετα το favorite letters και το under the munka moon .Δυστυχώς δεν στάθηκα τυχερός για τα άλλα δύο ακόμα.Η Alice πραγματικά έχει πάρα πολύ καλή φωνή τουλάχιστον για τα δικά μου μέτρα και σταθμά.Στα πολύ θετικά της αυτή η "πνιγηρή" χροιά που έχει στις ψηλές νότες και εμένα προσωπικά με τρελαίνει.Κάποιες φορές βρήκα την φωνή της λίγο "σκληρή",συνολικά την θεωρώ ταλαντούχα και με μεγάλες δυνατότητες που προφανώς θέλει χρόνο για να μας τις δείξει.Ο δίσκος ήταν πολύ καλός με ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση και ένα παζλ ήχων μαύρων και μη με αναφορές έντονες απο 70ς κυρίως και από 60ς λιγότερο.Αν και βλέπω το favorite letters να παίζει παντού μπορώ να πω τουλάχιστον για αυτό οτι αξίζει τα λεφτά του και την προσοχή μας.

Ο χαρακτηρισμός της Alice Russel ως neo soul με οδήγησε σε μια άλλη καινούργια μαύρη φωνή της neo soul /hip hop jazz εν ονόματι Jill Scott!Δεν την γνώριζα μέχρι τώρα και αποφάσισα να μάθω αγοράζοντας δύο lp της.Η ενορχήστρωση και στα δύο album που άκουσα δεν είναι κάτι το πρωτότυπο ή κάτι που δεν έχουμε ακούσει από την σύγχρονη μαύρη μουσική .αλλά αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι η φωνή της .Ενώ φαίνεται να διαθέτει μια χροιά περίπου σαν αυτή της Alicia keys απρόβλεπτα η φωνή της γίνεται εντελώς girly και θυμίζει Minnie Ripperton με δυνατότητα και σε whistle register.Όπου η ενορχήστρωση είναι πιο jazzy μιμείται τις καταλήξεις της Billie Holiday όχι πάντα τόσο πετυχημένα αλλά σίγουρα πιο «έντεχνα» από την Erykah Badu οι δε ψηλές τις νότες άλλοτε έχουν την θολούρα και την βραχνάδα των κλασικών μαύρων τραγουδιστριών και άλλοτε ακούγονται εντελώς οπερετικές?? Αν δεν την έχετε ακούσει(πράγμα σχεδόν απίθανο αφού είστε μεγάλα λαγωνικά εδώ μέσα ψάξτε την).Τι να πω η κοπέλα ή είναι ΤΡΟΜΕΡΗ ΦΩΝΗ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΜΙΜΟΣ. Αν οι συνθέσεις της ξεφύγουν από το πολύ αμερικάνικο style……. δεν ξέρω….. θα είναι μεγάλη αποκάλυψη.


Diana Krall
Ήμουν εξαρχής λίγο προκατειλημμένος με την Diana Krall όπως και με κάθε λευκή που κάνει παρόμοιες κινήσεις αλλά μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσω και να είμαι λίγο πιο ανοιχτόμυαλος. Αγόρασα το Live in Paris.Υποθέτω ότι όταν μιλήσατε για λουσάτη παραγωγή εννοείτε κάτι τέτοιο?To cd το βρήκα ενδιαφέρον με προβλημάτισε όμως όσον αφορά το τι είναι και πως ορίζεται σήμερα η σύγχρονη jazz.Είναι η πρόταση της Krall κλασική ενορχήστρωση λουσάτη έστω ή η πρόταση της neo soul ανταποκρίνεται πιο πολύ στο όρο σύγχρονη jazz.(Russel Scott)?
Η Diana λοιπόν διαθέτει μια φωνή ενδιαφέρουσα με δικό της χρώμα που κάποιες φορές σε απόπειρες της σε skat μονοπάτια ψιλοαποκτά ένα μαύρο χρώμα ενώ παραδόξως για λευκή έχει και μια γλυκύτητα στις χαμηλές.Χωρίς να είμαι και ο ειδήμων η ερμηνεία της μου θυμίζει περισσότερο τον τρόπο που ερμήνευαν οι άντρες στην κλασική jazz παρά οι γυναίκες.Συνολικά λοιπόν την βρήκα καλή απλά θέλω να την ψάξω παραπάνω για να δω αν αυτό που υποπτεύομαι ισχύει(ότι έχει συγκεκριμένο δικό της ύφος να ερμηνεύει τα πάντα που όμως κάποιες φορές μπορεί να γίνει κουραστικό ,πχ μαθαίνω ότι έχει διασκευάσει το temptation που απαιτεί μια πιο catchy ερμηνεία και θα είναι περίεργο να το πει κανείς με κανονική φωνή)

Το σίγουρο είναι και σας ευχαριστώ για αυτό ότι με βάλατε σε σκέψεις και σε έξοδα μάλλον.Θα επανέλθω να σας ενημερώσω και για τις υπόλοιπες.
Click to expand...




Γιώργο καταρχήν ομολογώ ότι είσαι αξιέπαινος μόνο επειδή δοκίμασες με κόστος κάποιες από τις προτάσεις που έγιναν. Αυτό δείχνει αληθινή αγάπη για το άθλημα. Η ανακάλυψη, πολύ σπουδαίο πράγμα!

Χαίρομαι πολύ που βρήκες καλή τη πρότασή μου (Alice Russell). Το Under the munka moon II είναι μια επιλογή κομματιών σε remix που ήδη περιλαμβάνονται στα 2 άλμπουμ της, καθώς και 2 ακυκλφόρητα και 1-2 στουντιακά τζαμαρίσματα (τη διασκευή στο i love you more than you'll ever know των Blood Sweat And Tears - η καλύτερη εκτέλεση ever είναι αυτή των Cold Blood όμως;) και το Το know this.
Εδώ δυστυχώς δεν παίρνεις τη μαγεία που αποπνέεται στο Favorite Letters. Υπάρχουν ενδιαφέρουσες στιγμές (Mirror mirror on the wolf/Bonobo mix), όταν όμως χαθείς στα soul/psychedelic μονοπάτια των αυθεντικών εκτελέσεων θα εκπλαγείς. Άκου το Fly in the hand ή το Μunkaroo και θα με νοιώσεις:smile:
Ο τελευταίος μεγάλος πραγματικά δίσκος πάνω στο συγκεκριμένο ήχο κυκλοφόρησε πριν 35 τουλάχιστον χρόνια και ήταν από τη θρυλική Dusty.

Όσο για τη Jill Scott, δεν τη γνωρίζω αλλά θα τσεκαριστεί να είσαι βέβαιος-bye-
 
Top Bottom