Τι αλλο περιμενετε απο μενα πλεον;
Αδυνατώ να μην γράψω και να προσπεράσω ακόμη και αν αυτοεξορίστικα λίγες ώρες πριν.
Πολύ δυνατή εικόνα.
Το χρώμα το δίνει η χρωματοφόρος κόρη σου που δεν είναι στη φωτογραφία αλλά τη γεμίζει με την απουσία της .
Η απουσία της τόσα χρόνια αποτυπώνονταν με μια ανυπόμονη μελαγχολική προσμονή στις φωτογραφίες σου.
Στα θέματα σου την τοποθετούσες σαν να προβάριζες το μέλλον και χωρίς να το θέλεις ήταν πάντα παρών.
Θυμάμαι στο καφέ στην Αθήνα όταν μείναμε οι δυο μας στο τέλος το βλέμμα σου όταν μου έλεγες ότι στο μέλλον ελπίζεις να φωτογραφίσεις και το δικό σου παιδί.
Τώρα πλημμύρισε με νέους συνδυασμούς η παλέτα της ζωής σου, μεταμορφώθηκε η φωτογραφική σου ματιά και το χρώμα έγινε ζωντανό.
Ζεις με την ανάσα της, κοιμάσαι με το κλάμα της και ξυπνάς με το γέλιο της.
Τα μικρά σου φαίνονται τεράστια, στην αγκαλιά της χωράς ολόκληρος και δεν σου αρκεί.
Θες κάθε της βλέμμα, κάθε της κίνηση, κάθε αντικείμενο που άγγιξε να το κρατήσεις για πάντα.
Σίγουρα θα ήθελες μια φωτογραφική να αποτυπώνει και συναισθήματα.
Ένα μαγικό κουτί να τα κλειδώσεις όλα μέσα για να σε βοηθούν στα δύσκολα.
Ο Θεός να σας έχει καλά να ζείτε πάντα ευτυχισμένοι.