Μαθαίνω πως θα επενδύσει μουσικά την νέα τεράστια χολιγουντιανή παραγωγή “Κάλλη - Μπάιρα:¨Το τέλος μιας φιλίας”.
Πάντως σε λάθος ταινίες έχει γράψει μουσική ο τύπος! Θα έπρεπε να βάλει την υπογραφή του σε υπερπαραγωγές του τύπου “Τα πικρά δάκρυα της Γιάννας – Δασκαλάκη Αγγελοπούλου”, “Μπέθυ – Ρόμπερτ:Οι ΝΔίτες τραγουδούν ακόμα”, “To μεροδούλι μεροφάι της Αλίκης” και “Κολωνάκι ώρα μηδέν”
Ως “καλλιτεχνική οντότητα” καταφέρνει να μου είναι περισσότερο αντιπαθής και από τον Μάριο Φραγκούλη!
Και βέβαια πρέπει να εξηγήσω κάποια πράγματα
Σε κάθε, μα σε κάθε όμως συνέντευξη που έχει δώσει υπάρχουν κρυμμένα αγκάθια. Με μία δεύτερη προσεκτική ανάγνωση αποκαλύπτονται κανονικότατα. Φυσικά έχει την ικανότητα να τα κρύβει, αλλά ότι δεν λέει με το στόμα του τα λέει με την μουσική του.
Κάποτε η “Λαίδη Άντζελα” δήλωσε πως θεωρεί σταθμό στην καριέρα της την συνεργασία με τον Σταμάτη .Αυτό που δεν κατάλαβε είναι πως ο Σταμάτης καταφέρνει σχεδόν φασιστικά (τι σχεδόν δηλαδή) να κάνει όλες τις φωνές να ακούγονται το ίδιο. ”συνοδευτικές της μεγαλομανίας του”.
Και η μεγαλομανία του είναι τέτοια που του επιτρέπει να μεγαλώνει την φωνή της Άντζελας ενώ ταυτόχρονα μικραίνει την φωνή της Βιτάλη. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να του αναγνωρίσω την μοναδική ικανότητα να χρησιμοποιεί τελείως διαφορετικές φωνές ως υπηρέτες του “Θεάρεστου έργου του”. Ε ναι θέλει ικανότητα να κόβεις τα ιδιαίτερα στοιχεία (θετικά και αρνητικά) από κάθε ερμηνευτή και να τον μετατρέπεις ερμηνευτικά σε “κερασάκι στη τούρτα”.
Δεν “βαριέμαι απλώς σε τούτη την ακτή”, την θεωρώ και επικίνδυνη