+1. Και μένα ο τρίτος κύκλος μου φάνηκε λίγο μια από τα ίδια από υπόθεση και ένα κλικ πιο κάτω από τους δυο πρώτους. Το επεισόδιο, όμως, στην Ιαπωνία και η εξήγηση του background του Kreese ήταν πραγματικά πολύ καλά ως σεναριακά ευρήματα. Και το κάμεο της Σου είχε μια συγκίνηση, αλλά ήταν πολύ μικρό. Παρόλα τα μείον της, η σειρά εξακολουθεί να παραμένει αρκετά εθιστική, ώστε να την ξεπετάξω σε ένα βράδυ.
Υ.Γ.1. Πως να μη μας θυμίζει ότι γερνάμε, όταν συνειδητοποιείς ότι το Καράτε Κιντ εξηντάρισε και σε λίγο θα βγεί στη σύνταξη. Πάντως, τον παραδέχομαι τον άτιμο! Φράπα είναι το δέρμα του και περνάει άνετα για σαρανταπεντάρης στη σειρά.
Υ.Γ.2. Ο Ζάμπκα φαίνεται ωραίος τύπος και κρίμα που δεν έκανε μεγαλύτερη καριέρα. Έχει επίσης βέρα κωμική φλέβα στην ερμηνεία του.
Υ.Γ.3. Θεός ο Martin Kove ως Kreese. Αρχετυπικός κακός, βγαλμένος απευθείας από τη δεκαετία του '80. Στην εποχή του υπήρχαν πολλοί σαν και αυτόν και ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει. Τώρα, απλώς μονοπωλεί όποια σκηνή εμφανίζεται, παίζοντας με μοναδική ηρεμία και απάθεια τον ψυχάκια. Τέτοιες φάτσες, απλώς δεν υπάρχουν σήμερα.
Υ.Γ.4. Από ξυλίκι, η σειρά ήδη ειπώθηκε ότι είναι λίγο χάι φάι-χιουντάι.
Υ.Γ.5. Τέλος, η σειρά προσφέρεται για οφθαλμόλουτρο. Ματάρες η γυναίκα του Λαρούσο και καλή νταρντανίτσα η κόρη του. Ωραία γκομενάκια η Τόρι και η Moon.
