Cutting Boards – Επιφάνειες κοπής
- Thread starter nikfor
- Start date
Δύο έφτιαξα, το ένα αντίστροφο του άλλου.
Τα δικά σου όμως έχουν πολύ περισσότερο κόπο, χωρίς οργανωμένο εργαστήριο και με τα μηχανήματα όλα στημένα ούτε να το διανοηθώ δεν μπορώ οτι θα κάτσω να φτιάξω κάτι τέτοιο…
Αν και, εδώ που τα λέμε, για τα γούστα μου αυτό δεν θα το χρησιμοποιούσα ποτέ σαν επιφάνεια κοπής.
Πονάει η καρδιά σου να κόψεις εκει πάνω, αυτό μοιάζει σαν μαρκετερί.
Τα δικά σου όμως έχουν πολύ περισσότερο κόπο, χωρίς οργανωμένο εργαστήριο και με τα μηχανήματα όλα στημένα ούτε να το διανοηθώ δεν μπορώ οτι θα κάτσω να φτιάξω κάτι τέτοιο…
Αν και, εδώ που τα λέμε, για τα γούστα μου αυτό δεν θα το χρησιμοποιούσα ποτέ σαν επιφάνεια κοπής.
Πονάει η καρδιά σου να κόψεις εκει πάνω, αυτό μοιάζει σαν μαρκετερί.
To ενα καλυτερο απο το αλλο, τι ομορφα που δειχνουν τα χρωματα των ξυλων και τι ωραια που εχεις συνθεσει και επιτυχει την τελεια συμμετρια και αισθητικη 
Δεν ξερω τι σπουδασες και που δουλευεις, αλλα θα ελεγα οτι βρισκεσαι σε λαθος επαγγελματικο τομεα
Εχω φτιαξει και εχω παρουσιασει συνθετες επιφανειες, απο μαονι και οξια, αλλα οι διαστασεις τους σε εκατοστα μετριουνται στα δακτυλα του ενος χεριου
Δεν ξερω τι σπουδασες και που δουλευεις, αλλα θα ελεγα οτι βρισκεσαι σε λαθος επαγγελματικο τομεα
Εχω φτιαξει και εχω παρουσιασει συνθετες επιφανειες, απο μαονι και οξια, αλλα οι διαστασεις τους σε εκατοστα μετριουνται στα δακτυλα του ενος χεριου
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ 
Χάχα, Μιχάλη, για να το αντιστρέψω λίγο, η χαρά και η ικανοποίηση που μου δίνουν αυτές οι κατασκευές είναι τόσο μεγάλη ακριβώς γιατί, είναι κάτι που ούτε το σπούδασα, ούτε έχει καμιά σχέση το επάγγελμά μου.
Αλλά νομίζω οι περισσότεροι στην ίδια φάση είμαστε
...... Δεν ξερω τι σπουδασες και που δουλευεις, αλλα θα ελεγα οτι βρισκεσαι σε λαθος επαγγελματικο τομεα
Χάχα, Μιχάλη, για να το αντιστρέψω λίγο, η χαρά και η ικανοποίηση που μου δίνουν αυτές οι κατασκευές είναι τόσο μεγάλη ακριβώς γιατί, είναι κάτι που ούτε το σπούδασα, ούτε έχει καμιά σχέση το επάγγελμά μου.
Αλλά νομίζω οι περισσότεροι στην ίδια φάση είμαστε
Αυτό είναι ένα πρότζεκτ που δεν πήγε και πολύ καλά, αλλά το παρουσιάζω γιατί η τεχνική του είναι ενδιαφέρουσα πιστεύω.
Αν και πήγαινε για επιφάνεια κοπής, θα καταλήξει δίσκος σερβιρίσματος (δεν ξέρω ακόμα).
Η ιδέα ήταν να κοπούν πολύ λεπτές λωρίδες ξύλου με το FONSON Woodworking Thin Rip Guide και να ενσωματωθούν σε μια επιφάνεια ξύλου, κάθετα ως προς αυτήν. Έκοψα λοιπόν μπόλικες λωρίδες από οξιά, purple heart και δεσποτάκι.
(ένα μικρό λάθος που έκανα εδώ είναι πως τις έκοψα αρκετά χοντρές, γύρω στο 1,5 χιλιοστό και δεν λύγιζαν εύκολα. Ούτε ένα χιλιοστό δεν έπρεπε να είναι το πάχος). Οπότε αναγκάστηκα να βάλω λίγες, μόνο 9 στο σύνολο.
Έκοψα και τα ίδια ξύλα σε μεγάλες λωρίδες των 5 εκατοστών περίπου και τα κόλλησα εναλλάξ.
Την άλλη μέρα που στέγνωσαν, άρχισα να σκέφτομαι το σχέδιο. Έψαχνα κάτι που να έχει καμπύλες, αλλά όχι έντονη καμπυλότητα αφού τα λεπτά ξύλα δεν θα λύγιζαν.
Έκοψα στην κορδέλα την επιφάνεια σε 3 κομμάτια, βάσει του σχεδίου στο οποίο κατέληξα, έβαλα ανάμεσα τις λωρίδες και αφού πέρασα Titebond παντού, άρχισα να σφίγγω με τους σφιγκτήρες. Έγιναν δηλαδή τα ίδια τα μεγάλα κομμένα ξύλα, καλούπια που θα λυγίζαν τις μικρές λωρίδες.
Αν και στη φωτό μοιάζει εύκολη υπόθεση, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Από παντού γλιστρούσαν και ήθελαν να ξεφύγουν
Χρειάστηκε να στερεωθούν προς όλες τις κατευθύνσεις!
Όμως, όταν το ξεκαλούπωσα και το είδα, μου φάνηκε πολύ σκέτο και είπα να κάνω άλλο ένα κόψιμο, έτσι για να γίνει πιο παιχνιδιάρικο.
Λάθος και μάλιστα σοβαρό!
Επειδή δεν χώραγε να στρίψει στην μικρή κορδέλα της Boston, είπα να το κάνω με τη σέγα, αλλά δεν πήγε πολύ καλά το κόψιμο (είτε από βλακεία μου, είτε λόγω σκληρότητας των ξύλων) και η καμπύλη έγινε λίγο ... κατσαρή :-/
Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα και δεν το είχα καταλάβει ακόμα.
Όταν τα έβαλα στο καλούπι για να κολλήσουν, κατάλαβα πως είχα χαλάσει πλέον τις συμμετρίες και οι μεγάλες λωρίδες δεν μπορούσαν πλέον να είναι ευθυγραμμισμένες όπως πριν
Τέλος πάντων, το κόλλησα (ακόμα πιο δύσκολα από πριν) και μετά από 2 μέρες έβγαλα τους σφιγκτήρες και επειδή απογοητεύτηκα, το παράτησα στην άκρη.
Αλλά αυτό το Σ/Κ δεν είχα τι άλλο να κάνω, οπότε είπα να το τελειώσω το καημένο και ας γίνει ... δισκάκι για σερβίρισμα
Οπότε, το πέρασα από το κυλινδρικό τριβείο και το έτριψα από 80 έως 400
Παρεμπιπτόντως, πολύ σκληρό ξύλα. Πόνεσαν τα χέρια μου να σπρώχνω στο τριβείο :-/
Τύπωσα και έναν οδηγό στον 3D Printer για τις καμπύλες στις γωνιες (R=80) και τις έφαγα στο ρουτερ, έκανα και καμπύλες τις ακμές και το πέρασα λαδάκι.
Εντάξει, παρά τα αστεία λάθη μου, δεν μου πήγαινε και να το πετάξω. Κρίμα τα ξύλα.
Πάντως, αυτή η τεχνική είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ειδικά στις άκρες δημιουργεί πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες.
Αν το επιχειρήσετε, θυμηθείτε: Κόψτε τις λωρίδες όχι πάνω από 1 χιλιοστό σε πάχος.
Αν θέλετε διευκρινίσεις ... μετά χαράς
Αν και πήγαινε για επιφάνεια κοπής, θα καταλήξει δίσκος σερβιρίσματος (δεν ξέρω ακόμα).
Η ιδέα ήταν να κοπούν πολύ λεπτές λωρίδες ξύλου με το FONSON Woodworking Thin Rip Guide και να ενσωματωθούν σε μια επιφάνεια ξύλου, κάθετα ως προς αυτήν. Έκοψα λοιπόν μπόλικες λωρίδες από οξιά, purple heart και δεσποτάκι.
(ένα μικρό λάθος που έκανα εδώ είναι πως τις έκοψα αρκετά χοντρές, γύρω στο 1,5 χιλιοστό και δεν λύγιζαν εύκολα. Ούτε ένα χιλιοστό δεν έπρεπε να είναι το πάχος). Οπότε αναγκάστηκα να βάλω λίγες, μόνο 9 στο σύνολο.
Έκοψα και τα ίδια ξύλα σε μεγάλες λωρίδες των 5 εκατοστών περίπου και τα κόλλησα εναλλάξ.
Την άλλη μέρα που στέγνωσαν, άρχισα να σκέφτομαι το σχέδιο. Έψαχνα κάτι που να έχει καμπύλες, αλλά όχι έντονη καμπυλότητα αφού τα λεπτά ξύλα δεν θα λύγιζαν.
Έκοψα στην κορδέλα την επιφάνεια σε 3 κομμάτια, βάσει του σχεδίου στο οποίο κατέληξα, έβαλα ανάμεσα τις λωρίδες και αφού πέρασα Titebond παντού, άρχισα να σφίγγω με τους σφιγκτήρες. Έγιναν δηλαδή τα ίδια τα μεγάλα κομμένα ξύλα, καλούπια που θα λυγίζαν τις μικρές λωρίδες.
Αν και στη φωτό μοιάζει εύκολη υπόθεση, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Από παντού γλιστρούσαν και ήθελαν να ξεφύγουν
Χρειάστηκε να στερεωθούν προς όλες τις κατευθύνσεις!Όμως, όταν το ξεκαλούπωσα και το είδα, μου φάνηκε πολύ σκέτο και είπα να κάνω άλλο ένα κόψιμο, έτσι για να γίνει πιο παιχνιδιάρικο.
Λάθος και μάλιστα σοβαρό!
Επειδή δεν χώραγε να στρίψει στην μικρή κορδέλα της Boston, είπα να το κάνω με τη σέγα, αλλά δεν πήγε πολύ καλά το κόψιμο (είτε από βλακεία μου, είτε λόγω σκληρότητας των ξύλων) και η καμπύλη έγινε λίγο ... κατσαρή :-/
Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα και δεν το είχα καταλάβει ακόμα.
Όταν τα έβαλα στο καλούπι για να κολλήσουν, κατάλαβα πως είχα χαλάσει πλέον τις συμμετρίες και οι μεγάλες λωρίδες δεν μπορούσαν πλέον να είναι ευθυγραμμισμένες όπως πριν
Τέλος πάντων, το κόλλησα (ακόμα πιο δύσκολα από πριν) και μετά από 2 μέρες έβγαλα τους σφιγκτήρες και επειδή απογοητεύτηκα, το παράτησα στην άκρη.
Αλλά αυτό το Σ/Κ δεν είχα τι άλλο να κάνω, οπότε είπα να το τελειώσω το καημένο και ας γίνει ... δισκάκι για σερβίρισμα
Οπότε, το πέρασα από το κυλινδρικό τριβείο και το έτριψα από 80 έως 400
Παρεμπιπτόντως, πολύ σκληρό ξύλα. Πόνεσαν τα χέρια μου να σπρώχνω στο τριβείο :-/
Τύπωσα και έναν οδηγό στον 3D Printer για τις καμπύλες στις γωνιες (R=80) και τις έφαγα στο ρουτερ, έκανα και καμπύλες τις ακμές και το πέρασα λαδάκι.
Εντάξει, παρά τα αστεία λάθη μου, δεν μου πήγαινε και να το πετάξω. Κρίμα τα ξύλα.
Πάντως, αυτή η τεχνική είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ειδικά στις άκρες δημιουργεί πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες.
Αν το επιχειρήσετε, θυμηθείτε: Κόψτε τις λωρίδες όχι πάνω από 1 χιλιοστό σε πάχος.
Αν θέλετε διευκρινίσεις ... μετά χαράς
Τι να το πετάξεις????
Πανέμορφο είναι!
Μια συμβουλή.
Τις λωρίδες ακόμα και στα 1,5 χιλιοστά άσε τις μια μέρα μέσα σε νερό και θα λυγίσουν εύκολα μετά.
Πανέμορφο είναι!
Μια συμβουλή.
Τις λωρίδες ακόμα και στα 1,5 χιλιοστά άσε τις μια μέρα μέσα σε νερό και θα λυγίσουν εύκολα μετά.
Αν και στο σόκορο φαίνεται πολύ όμορφο το σκερτσάκι με τις λεπτές λουρίδες σαν εμφάνιση στην πάνω πλευρά δεν μου αρέσουν, θα το προτιμούσα χωρίς.
Καλά έκανες και δεν πέταξες το ξύλο, αμαρτία, μια χαρά είναι κι έτσι.
Αυτό που βλέπω εγώ, κι αυτό που κρατάω τελικά, είναι οτι ο μάστορας έχει potential…
Καλά έκανες και δεν πέταξες το ξύλο, αμαρτία, μια χαρά είναι κι έτσι.
Αυτό που βλέπω εγώ, κι αυτό που κρατάω τελικά, είναι οτι ο μάστορας έχει potential…
songless_bird
AVClub Fanatic
songless_bird
AVClub Fanatic
πολλά υπάρχουν. συνήθως φτιάχνουν ένα κουτί και βάζουν τα ξύλα μέσα.
Η άλλη "παραδοσιακή" τεχνική είναι να βρέχεις το ξυλο και να το ζεσταινεις τοπικά . είτε με πιστολι θερμου αέρα είτε με "σιδερο" που έχουν οι οργανοποιοι . εγώ έχω φτιάξει ένα απλό με μια λάμπα 100w μέσα.
πολλά υπάρχουν. συνήθως φτιάχνουν ένα κουτί και βάζουν τα ξύλα μέσα.
Η άλλη "παραδοσιακή" τεχνική είναι να βρέχεις το ξυλο και να το ζεσταινεις τοπικά . είτε με πιστολι θερμου αέρα είτε με "σιδερο" που έχουν οι οργανοποιοι . εγώ έχω φτιάξει ένα απλό με μια λάμπα 100w μέσα.
Όποτε βρεις χρόνο, γράψε σε παρακαλώ δυο λόγια παραπάνω γιατί η πατέντα σου μοιάζει πολύ ωραία και είναι εύκολα υλοποιήσιμη και οικονομική.
Δηλαδή βάζεις λωρίδες ξύλων μέσα στον κύλινδρο, ανάβεις τη λάμπα και τα αφήνεις να ζεσταίνονται
- Τι θερμοκρασίες αναπτύσσονται περίπου εκεί μέσα με τη λάμπα; (Υποθέτω τα βάζεις περιμετρικά της λάμπας και δεν ακουμπούν πάνω της).
- Για πόση ώρα τα αφήνεις;
- Από τη στιγμή που τα βγάζεις, πόσο χρόνο έχεις να τα λυγίσεις πριν κρυώσουν; Κάποια δευτερόλεπτα ή κάποια λεπτά;
songless_bird
AVClub Fanatic
Όποτε βρεις χρόνο, γράψε σε παρακαλώ δυο λόγια παραπάνω γιατί η πατέντα σου μοιάζει πολύ ωραία και είναι εύκολα υλοποιήσιμη και οικονομική.
Δηλαδή βάζεις λωρίδες ξύλων μέσα στον κύλινδρο, ανάβεις τη λάμπα και τα αφήνεις να ζεσταίνονται
- Τι θερμοκρασίες αναπτύσσονται περίπου εκεί μέσα με τη λάμπα; (Υποθέτω τα βάζεις περιμετρικά της λάμπας και δεν ακουμπούν πάνω της).
- Για πόση ώρα τα αφήνεις;
- Από τη στιγμή που τα βγάζεις, πόσο χρόνο έχεις να τα λυγίσεις πριν κρυώσουν; Κάποια δευτερόλεπτα ή κάποια λεπτά;
καλημέρα.
τα ξύλα τα κρατάω στο χέρι μου. βρέχω την επιφάνεια τους και τα πιέζω αργά πάνω στον κύλινδρο. αυτός ειναι από inox . έχω δει όμως ότι αλουμινενιος έχει καλύτερη συμπεριφορά. ζεσταίνεται πιο γρήγορα και ομοιόμορφα και κρυώνει και πιο γρήγορα. Η κατασκευή είναι απλή. μια λάμπα, ένα ντουι πορσελάνης , μια βάση και ένα καλώδιο . προσοχή μόνο το καλώδιο να μην υπάρχει περίπτωση να έρθει σε επαφή με τον κύλινδρο ή με νερό...
δεν το έχω μετρήσει αλλά πιανει σίγουρα πάνω από 150c .
εκείνη τη στιγμή λυγίζουν. Δηλαδη τους δίνεις την φόρμα που θες πάνω στον κύλινδρο. θα καταλάβεις ότι λειτουργεί όταν αρχίσεις να ακούς ένα "τσιρτσιρισμα" από το ξυλο . είναι που αρχίζει να εξατμίζεται το νερό και διογκωνονται οι ίνες. έχει την τάση να γυρίσει πίσω στην αρχή αλλά δεν θα γίνει πάλι ευθεία. με μια δυο φορές το ξυλο θα μείνει εκεί που θες .και μικρές ανοχές να έχεις σε σχέση με την καμπυλη που θες να δώσεις με λίγη πίεση θα κάτσει μέσα σωστά. πιο εύκολα από το να προσπαθείς να το λυγίσεις από ευθεία. δες πως το κάνουν οι οργανοποιοι στα πλαϊνά κιθάρας.
μια άλλη λύση είναι να έχεις ένα καλούπι. να πιάνεις το ξυλο από την μία άκρη . να το βρέχεις και με ένα πιστόλι θερμού αέρα να το ζεσταινεις και ταυτόχρονα να το πιέζεις να πάρει την καμπυλη.
βέβαια υπάρχουν και εξειδικευμένες λύσεις με κουφιο καλούπι που έχει μέσα λάμπες και από πάνω ένα καμπυλομενο αλουμινιο και από πάνω πρεσαρεις τα ξύλα με τακους και τα αφήνεις να "ψηθουν"
εδώ έχω λυγίσει 2.5μμ παλισανδρο και 2.5 κεδρο( μαονι) x2 και κολλημένα όλα μαζί. δεν πάει πουθενά η καμπυλη...
kospap
Supreme Member
- 31 July 2009
- 8,514
αυτο ισως να μην ειναι και καλο. με την μικροτερη θερμοχωρητικοτητα του, εχει λιγοτερη θερμοτγτα αποθηκευμενη και πεφτει σε χαμηλοτερη θερμοκρασια με την επαφη
Cutting board (επιφάνεια κοπής) end grain, σε μοτίβο ... τραπεζομάντιλου 
Αν και είναι ένα απλό σχέδιο, η κατασκευή είναι αρκετά μπελαλίδικη και απαιτητική. Και δυστυχώς, όταν δουλεύεις με ρετάλια, δεν πάνε τα πράγματα ακριβώς όπως τα θέλεις.
Καιρό είχα να φτιάξω λοιπόν ένα board και επειδή περνάω φάση αξιοποίησης όλων των ρεταλιών που έχω στο εργαστήριο, είπα να φτιάξω κάτι χρήσιμο με αυτά.
Διάλεξα λοιπόν κάτι υπολείμματα από Καρυδιά, Κερασιά και Οξιά και επειδή σχεδόν όλα ήταν εντελώς σκεβρωμένα, τα έβαλα στο παγκοπρίονο και έβγαλα πηχάκια 2x2 cm όσο πιο ίσια μπορούσα.
Τα κόλλησα σε 2 ομάδες: Οξιά / Καρυδιά και Οξιά / Κερασιά, και όταν στέγνωσαν τα πέρασα από το τριβείο.
Μετά, τα έκοψα σε λωρίδες και τα κόλλησα εναλλάξ για να φτιάξω μια νέα επιφάνεια σαν σκακιέρα.
Για να γίνει πιο ... τραπεζομάντιλο, έκανα τα έξης:
Έκοψα τη "σκακιέρα " σε 5 κομμάτια
Πήρα ένα ρετάλι απo purple heart και το έκοψα στη μέση για να γίνει λεπτό, (γύρω στα 10 mm) στην μικρούλα κορδέλα της Boston. Με τα χίλια ζόρια το έκοψε.
Μετά, τα ξεχόνδρισα στον Total και μετά τα έκοψα σε πηχάκια των 9 χιλιοστών και αυτά τα πηχάκια τα έβαλα ανάμεσα στα 5 κομμάτια της σκακιέρας και τα κόλλησα. (κανονικά ήθελε πιο λεπτά πηχάκια για να μοιάζει με τραπεζομάντιλο , αλλά ήθελα να κερδίσω λίγα εκατοστά στο σύνολο)
Όταν στέγνωσε και αυτό, το έκοψα καθέτως σε 9 κομμάτια και έβαλα πηχάκια purple heart και προς την άλλη κατεύθυνση και έκανα το τελικό κόλλημα.
Μετά ... πολύ τρίψιμο!
Μιλάω για ώρες! Γιατί, όταν κάνεις κάτι σε end grain και οι ίνες είναι προς τα πάνω, το τρίψιμο είναι πραγματικά δύσκολο. Και τα ξύλα μου ήταν τόσο "ό,τι να' ναι" που χρειάστηκε να "κατεβάσω" το board κάπου 3 χιλιοστά για να γίνει απολύτως επίπεδο παντού!
Όμως, από τη μια μου βγήκε πιο μικρό από όσο ήθελα και από την άλλη μου φάνηκε λίγο μονότονο, οπότε έκοψα κάτι παλιά πηχάκια οξιάς που μου είχαν περισσέψει (και είχαν σκεβρώσει εντωμεταξύ) και έφτιαξα ένα πλαίσιο. Το κόλλησα, το έτριψα και το board μεγάλωσε (και ομόρφυνε για μένα)
Τέλος, στρογγύλεψα τις γωνίες στο ρούτερ, στρογγύλεψα τις ακμές με το κουρευτικό, έκανα το board ένα καλό μπάνιο να σηκωθούν οι ίνες καλά και έκανα το τελικό τρίψιμο έως 400 grit.
Μπήκε λαδάκι και την επόμενη μέρα, κερί μέλισσας και επιτέλους ήταν έτοιμο για χρήση
Δεν φαίνεται από αυτό το κείμενο και από τις φωτογραφίες, αλλά χρειάστηκαν πάρα πολλές ώρες δουλειάς (πολλά απογεύματα κυρίως). Ήταν τόσο στραβά όλα που σε κάποια φάση σκέφτηκα να το παρατήσω έτσι ασύμμετρα που μου έβγαιναν όλα. Αλλά - για μια άλλη φορά - συμβιβάστηκα με την ιδέα πως δεν θα ήταν τέλειο και το ολοκλήρωσα. Κρίμα θα ήταν. Πήρε ήδη τη θέση του στην κουζίνα μου
Δεν έγραψα όλες τις λεπτομέρειες για να μη βγει μεγάλο και κουραστικό το κείμενο. Όμως αν θέλετε κάποια διευκρίνιση, μετά χαράς