Μιας και το Debtocracy επικεντρώθηκε στην διαγραφή του χρέους....
http://www.youtube.com/watch?v=oOqJfEMtj7s&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=oOqJfEMtj7s&feature=player_embedded
DebtOcracy...Ένα ντοκιμαντέρ με εμάς παραγωγούς.....
- Thread starter Emilot
- Start date
Λιγη ψυχραιμια ρε παιδια... Δηλαδη επειδη καποτε ηταν στην GS, δε θα επρεπε να δουλεψει ποτε στον ΟΔΔΗΧ? Υπαρχουν καλυτεροι γνωστες του αντικειμενου απο αυτόν? (και μιλαω για γνωστες, οχι για... καθηγητες ετσι?).
Το δε αρθρο ειναι ημιτελες... Απο τη στιγμη που διαχειριζεσαι χρεος φυσικα και χρειαζεσαι παραγωγα για καλυψη κινδυνου. Αλλα οπως και με τα μαχαιρια, αν δεν ξερεις να τα χρησιμοποιησεις...
Οσο για τα repos (για να απαντησω και στο ερωτημα του συντακτη), αν ο ΟΔΔΗΧ πουλησει το repo (δηλαδη παραλαβει ομολογα για ρευστο) και τα ομολογα υποτιμηθουν, θα ζητησει περισσοτερα ομολογα απο την τραπεζα που πηρε το ρευστο. Η αποτιμηση γινεται καθημερινα και το περιθωριο ειναι τουλαχιστον 5% (σε νορμαλ συνθηκες).
Δεν τον υπερασπιζομαι (δεν τον γνωριζω αλλωστε), αλλα δε μπορει να βαλλεται ο οποιοσδηποτε ετσι επειδη μας αρεσει ο τιτλος του golden boy επειδη καποτε κοιταξε την καριερα του και δεν εμεινε ταμιας στην ΕΤΕ...
Αν βεβαια αποδειχθει απατεωνας κι εγω μαζι σας, αλλα μεχρι τοτε...
o-Zone
AVClub Addicted Member
Ταμίας ήταν στην Εθνική? Σιγά μη μας πείς ότι ήταν και αϊ φερ μπόϋ (αϊ φέρε καφέ, αϊ φέρε νερό, κλπ.), δλδ. το παιδί για τα θελήματα!
Στην "ηθική και έντιμη" GS (νομίζω και στην Εθνική), ήταν μεγαλοστέλεχος με ετήσιες απολαβές περί τα 300.000 , χωρίς τα benefits, τα bonus και εν γένει τα "τυχερά". Τώρα αποφάσισε να δουλέψει για το Ελληνικό Δημόσιο σχεδόν τσάμπα, γιατί είναι πατριώτης? Ή μήπως λόγω τύψεων για την υπόθεση των swaps που μαγείρεψε με την Εθνική, για να κοροϊδέψουμε την ΕΕ και να μπούμε στο ευρώ με τα τσαρούχια? Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών το βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα και θα το βιώνουμε για πολύ καιρό ακόμη...
Εγώ ξέρω ότι η GS είναι κράτος εν κράτει, με "πρώην" ανθρώπους της σε καίρια πόστα, σχεδόν σε όλες της κυβερνήσεις του κόσμου (τουλάχιστον σε αυτές που "συμφέρουν"). Έχει κατηγορηθεί από το Αμερικανικό κογκρέσο για απάτες και αθέμιτες πρακτικές σε βάρος των πελατών της και πολλά άλλα, όπως το ότι διαπλέκεται με συγκεκριμένους οίκους αξιολόγησης.
Έχει χαρακτηριστεί σαν ένα συνδικάτο αδίστακτων "οικονομικών δολοφόνων" που κυβερνούν το κόσμο όλο! Τι από αυτά που αναφέρονται στο "κουτί της Πανδώρας" για την GS, δεν αληθεύει?
Και η εύλογη κατ' εμέ ερώτηση είναι, τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι? Είναι σαν να μου λές, να διορίσω το Χριστοφοράκο της Siemens, σαν τον μόνο ελεγκτή των οικονομικών των κομμάτων και να είμαι ήσυχος ότι θα επιτελέσει το έργο του με ήθος και επαγγελματισμό!!!
Το να δικαιολογείς τη παρουσία του στον ΟΔΔΗΧ ισχυριζόμενος ότι είναι αυθεντία στο τομέα του και ότι καλύτερο έχουμε, φυσικά και ΔΕΝ ευσταθεί, αλλά είναι και μοιρολατρικό (αν όχι προσβλητικό για άλλους επαγγελματίες). Έχουμε πολλά "τσακάλια" στην Ελλάδα που αδημονούν να αποδείξουν την αξία τους και τις ικανότητές τους σε τέτοια πόστα. Γιατί να χρησιμοποιήσεις ένα "καμμένο χαρτί" με ύποπτες διασυνδέσεις? Είναι σα να βάζεις έναν κλέφτη (με πανάκριβο κοστούμι) να σου φυλάει το σπίτι (βασικά, να σου ξεπουλήσει το σπίτι...) και μάλιστα, του δίνεις ακόμη περισσότερη ελευθερία κινήσεων, κυριολεκτικά εν λευκώ και ουσιαστικά χωρίς κανένα έλεγχο!
Προσωπικά, αν δεν είχα συμφέροντα (εγώ ή οι "φίλοι" μου οι Αμερικάνοι) ή/και κρυφή ατζέντα, δε θα περίμενα να αποδειχτεί ότι είναι κλέφτης για να τον αντικαταστήσω ή να θεσπίσω ελεγκτικό πλαίσιο για τη δράση του. Και σε τελική, τι να τον κάνουμε τον "γκουρού" των αγορών όταν όλοι γνωρίζουμε ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο? Θα κάνει μαγικά?
Μήπως ένας στόχος του κ. Χριστοδούλου (σαν εντεταλμένος του ΓΑΠ) είναι, εκτός της "διαχείρισης του χρέους", να διατηρήσει ένα κρυφό χρηματοδοτικό κανάλι με τις τράπεζες? Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούταν κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ελλάδα και τα 108 δις (!!!) ευρώ που τους έχουν ήδη δωθεί ως βοήθεια. Ο κόσμος δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο την αφαίμαξη, για να "αιμοδοτήσει" και να "σώσει", ξανά και ξανά, τις τράπεζες. Ήδη το ποσό που τους έχει δωθεί ισούται με ολόκληρο το δάνειο από τη τρόϊκα!!!
Εντυπωσιακό ξεκίνημα για το ντοκιμαντέρ Χρεοκρατία
Πάνω από εκατό χιλιάδες θεατές από το πρώτο βράδυ
Πάνω από εκατό χιλιάδες θεατές από το πρώτο βράδυ
Με μια εντυπωσιακή πτήση στην πρώτη του μετάδοση στο Διαδίκτυο ξεκίνησε την Τετάρτη το βράδυ το ταξίδι του ντοκιμαντέρ Debtocracy / Χρεοκρατία. Η καλύτερη απάντηση στην προπαγάνδα των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Τα σχόλια που ακολούθησαν την πρώτη προβολή είναι ενθουσιαστικά. Πάνω από 100.000 θεατές σε ένα βράδυ είναι μια επιτυχία των δημιουργών και της παραγωγής και ένα σημάδι της δυναμικής των νέων μέσων. Δείτε το τώρα αν δεν το έχετε δει, εδώ, ή στη διεύθυνση www.debtocracy.gr
Το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση των θεατών, διατίθεται χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης.
Οι συντελεστές του Debtocracy συνομιλούν με ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν εναλλακτικές ερμηνείες αλλά και προτάσεις για την κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Οι δημοσιογράφοι Αρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, που υπογράφουν το σενάριο και τη σκηνοθεσία, παρακολουθούν την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
Έχοντας πραγματοποιήσει γυρίσματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και μέσα από κινούμενα σχέδια και animation, το Debtocracy παρακολουθεί την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τη δεκαετία του ’70 και εξηγεί τις έννοιες του απεχθούς και του παράνομου χρέους που βαραίνουν και την Ελλάδα.
Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.
Τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Αγγελάκας και το μοντάζ ο Άρης Τριανταφύλλου ενώ την παραγωγή υπογράφει η εταιρεία BitsnBytes του Κώστα Εφήμερου. Την επιστημονική επιμέλεια έχει αναλάβει ο Λεωνίδας Βατικιώτης.
Η δημιουργία του Debtocracy οφείλεται αποκλειστικά στους εκατοντάδες ανώνυμους και επώνυμους «συμπαραγωγούς» του που κάλυψαν μέσα σε λίγες ημέρες τα έξοδα παραγωγής και συνέχισαν να συνεισφέρουν για τα έξοδα διανομής.
http://aristerovima.gr/details.php?id=2103
"..Φυσικά και το ντοκυμαντέρ θα το παρακολουθήσει αρκετός κόσμος, η πλειοψηφία του οποίου νέοι, κυρίως μη ενημερωμένοι και ελάχιστα διαβασμένοι όσον αναφορά την πολιτική οικονομία, και οι οποίοι εύκολα θα παγιδευτούν απο τα αναδυόμενα ψευτοδιλήμματα του Debtocracy και απο την "εύκολη λύση" που παρουσιάζει. Εξάλλου με ένα κλικ, κάνεις την αλλαγή. Ψηφίζοντας ναι, στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Ούτε αγώνες, ούτε θυσίες, ούτε απεργίες, ούτε διαδηλώσεις, ούτε εξεγέρσεις, ούτε επαναστάσεις, όπως σου λένε οι κομμουνιστές .... Ένα κλικ και όλα θα γειάνουν ... Εσείς δεν θα το προτιμούσατε ?.."
Από μιά αξιόλογη κριτική πού μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Από μιά αξιόλογη κριτική πού μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Re: Απάντηση: DebtOcracy...Ένα ντοκιμαντέρ με εμάς παραγωγούς.....
Με συγχωρείς Λεωνίδα αλλά διαφωνώ κάθετα......με τον αρθρογράφο.
Η ενημέρωση πλεόν δεν γίνεται όπως την δεκαετία του 70....
Και σας πληροφορώ ότι με έχουν πάρει φίλοι και τα αδέρφια μου(λόγω εμφάνισης ονόματος) και με ρώταγαν τι παίζει και τι μπορούμε να κάνουμε, κλπ κλπ
Αν υπήρχε αυτού του είδους η ενημέρωση και όχι του δωσιλογισμού(Mega,ANT1, Κλπ) η κατάσταση θα είχε ανατραπεί εδώ και πολλά χρόνια...
Βέβαια όλα κρίνονται απο την ωριμότητα του πολίτη στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, αλλά και ο ανενημέρωτος έχει "δύναμη"....
Για μένα είναι φάουλ το άρθρο.....
Με συγχωρείς Λεωνίδα αλλά διαφωνώ κάθετα......με τον αρθρογράφο.
Η ενημέρωση πλεόν δεν γίνεται όπως την δεκαετία του 70....
Και σας πληροφορώ ότι με έχουν πάρει φίλοι και τα αδέρφια μου(λόγω εμφάνισης ονόματος) και με ρώταγαν τι παίζει και τι μπορούμε να κάνουμε, κλπ κλπ
Αν υπήρχε αυτού του είδους η ενημέρωση και όχι του δωσιλογισμού(Mega,ANT1, Κλπ) η κατάσταση θα είχε ανατραπεί εδώ και πολλά χρόνια...
Βέβαια όλα κρίνονται απο την ωριμότητα του πολίτη στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, αλλά και ο ανενημέρωτος έχει "δύναμη"....
Για μένα είναι φάουλ το άρθρο.....
Re: Απάντηση: DebtOcracy...Ένα ντοκιμαντέρ με εμάς παραγωγούς.....
Λεωνίδα σε ένα ντοκιμαντέρ που για πρώτη φορά θέτει ζητήματα, διαγραφής του χρεούς, κλπ δεν γίνεται να ζητάμε να μας δώσει και τις λύσεις της μετά-καπιταλιστικής κοινωνίας....
Ελπίζω να υπάρξουν και άλλα ντοκιμαντερ που θα δείξουν και άλλους "δρόμους"....
Λεωνίδα σε ένα ντοκιμαντέρ που για πρώτη φορά θέτει ζητήματα, διαγραφής του χρεούς, κλπ δεν γίνεται να ζητάμε να μας δώσει και τις λύσεις της μετά-καπιταλιστικής κοινωνίας....
Ελπίζω να υπάρξουν και άλλα ντοκιμαντερ που θα δείξουν και άλλους "δρόμους"....
Ενημέρωση με εύληπτο τρόπο, που εύκολα όμως γίνεται απλουστευτικός, μπορεί να αποτελεί μια κραυγαλέα απάντηση στην επιβολή των ΜΜΕ.
Είναι θετική αυτή η μαζική συμμετοχή, καταγράφει ένα κλίμα..
Πάντως, δεν πολυπιστεύω στις επιτροπές..
Αντίθετα, πίεση για απόδοση λογαριασμού είναι Υποχρέωση του οικονομικού επιτελείου. Αλλωστε κοτζάμ ΟΔΔΗΧ με τεράστιες προσωπικότητες στη θέση του διοικητή-προέδρου, δε μπορεί, θα γνωρίζουν τα καθέκαστα...
Είναι θετική αυτή η μαζική συμμετοχή, καταγράφει ένα κλίμα..
Πάντως, δεν πολυπιστεύω στις επιτροπές..
Αντίθετα, πίεση για απόδοση λογαριασμού είναι Υποχρέωση του οικονομικού επιτελείου. Αλλωστε κοτζάμ ΟΔΔΗΧ με τεράστιες προσωπικότητες στη θέση του διοικητή-προέδρου, δε μπορεί, θα γνωρίζουν τα καθέκαστα...
Να ξεκαθαρίσω και κάτι, μιας και το θέτει και η Ελίνα...
Η Ε.Λ.Ε., εάν φτιαχτεί ποτέ και αν στελεχωθεί με πρόσωπα που σκοπό έχουν το όφελος της χώρας και του Ελληνικού λαού, θα είναι ΕΝΑ εργαλείο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ΕΦΟΣΟΝ και αν κλπ, η χώρα έχει καθαρίσει απο τους "τυχοδιώκτες" της...
Όπου "τυχοδιώκτες", οι 300 της Βουλής....
Αυτό θα αφορά τον "οικονομικό" εξορθολογισμό της και μόνο..... Απο εκεί και έπειτα μιλάμε για πολιτικό σχεδιασμό και πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν.
Έτσι το παίρνω εγώ τουλάχιστον..... Φυσικά δεν περίμενα το ντοκιμαντέρ για να ενημερωθώ για αυτά που λέει(με εξαίρεση την ιστορία στο ΙΡΑΚ), μιας και στο "Που πάει η Χώρα" έχουμε αναφέρει δεδομένα για 10 ντοκιμαντέρ όχι ένα....
Η Ε.Λ.Ε είναι ένα εργαλείο και μόνο προς την "οικονομική" εξυγίανση...τίποτα άλλο. Και εννοείται στα σωστά χέρια έτσι....??? Είχαμε αναφερθεί στους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν αν δεν υπάρξει οργάνωση και μεθοδικότητα και έχουν επισημανθεί στα μέλη του απο αξιόλογους οικονομολόγους της χώρας μας....
Η Ε.Λ.Ε., εάν φτιαχτεί ποτέ και αν στελεχωθεί με πρόσωπα που σκοπό έχουν το όφελος της χώρας και του Ελληνικού λαού, θα είναι ΕΝΑ εργαλείο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ΕΦΟΣΟΝ και αν κλπ, η χώρα έχει καθαρίσει απο τους "τυχοδιώκτες" της...
Όπου "τυχοδιώκτες", οι 300 της Βουλής....
Αυτό θα αφορά τον "οικονομικό" εξορθολογισμό της και μόνο..... Απο εκεί και έπειτα μιλάμε για πολιτικό σχεδιασμό και πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν.
Έτσι το παίρνω εγώ τουλάχιστον..... Φυσικά δεν περίμενα το ντοκιμαντέρ για να ενημερωθώ για αυτά που λέει(με εξαίρεση την ιστορία στο ΙΡΑΚ), μιας και στο "Που πάει η Χώρα" έχουμε αναφέρει δεδομένα για 10 ντοκιμαντέρ όχι ένα....
Η Ε.Λ.Ε είναι ένα εργαλείο και μόνο προς την "οικονομική" εξυγίανση...τίποτα άλλο. Και εννοείται στα σωστά χέρια έτσι....??? Είχαμε αναφερθεί στους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν αν δεν υπάρξει οργάνωση και μεθοδικότητα και έχουν επισημανθεί στα μέλη του απο αξιόλογους οικονομολόγους της χώρας μας....
Κριτική άποψη, αλλά επάνω στην κριτική αυτών που "κριτικάρουν"......
Πολυ ενδιαφέρον...
Πηγή: Vassiliskos
Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για να περιγράψω τις σκέψεις μου πάνω στο ντοκιμαντέρ. Όμως έκανα το κακό και διάβασα διάφορες κριτικές πριν και όχι μόνο, όταν το είδα και μίλησα με φίλους παραδοσιακούς αριστερούς και είπα πως μου άρεσε με κοίταξαν λες και ήμουν τσιράκι της Γκόλντμαν Σακς κι αυτό με βάζει σε άλλο δρόμο. Με τσιγκλάει να κάνω κάτι πιο κακό. Κριτική στις κριτικές.
Πολύ σύντομα λοιπόν θα πω πως το ντοκιμαντέρ μου άρεσε. Ήταν απλό κατανοητό για τον απλό κόσμο και για τους νέους. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που εστίαζε ακριβώς πάνω σε αυτό που ήθελε να οδηγήσει. Την έννοια του απεχθούς χρέους. Και η κατάληξη να προτείνει να γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Κατά την άποψη των δημιουργών του υποθέτω πως αυτός ήταν ο στόχος. Ναι, η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν μπορεί να γίνει. Ηταν όμως σύγκριση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων ή απλά οι δημιουργοί ήθελαν να δείξουν πως οι λαοί δεν χωρίζονται σε μικρούς και μεγάλους αλλά σε εκείνους που έχουν τα κότσια να παλέψουν και σε εκείνους που δεν τα έχουν?
Κατανοητό μέχρι εδώ? Όταν βλέπω λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ εστιάζω τη σκέψη μου σε αυτό που οι δημιουργοί του θέλουν να πετύχουν. Αν στο βάθος του μυαλού μου ευχόμουν ο σκοπός τους να ήταν η ανάλυση σε εικόνες και ρεπορτάζ όλης της ιστορίας του καπιταλισμού, η γέννηση του η ανάπτυξή του, να φέρουν σε αντιπαράθεση το κεφάλαιο του Μαρξ, τη ρωσική επανάσταση, τα κομουνιστικά κινήματα και την ιστορία τους, την ιστορία του ιμπεριαλισμού στην ανθρωπότητα, τις βαθύτερες φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές έννοιες της πορείας του καπιταλιστικού συστήματος και να εκθέσουν στο τέλος σαν λύση την επανάσταση του προλεταριάτου και να τραγουδήσουν όλοι μαζί το εμπρός της γης οι κολασμένοι μάλλον τη πάτησα.
Πολύ ωραίες οι αναλύσεις των σίγουρα πολυσπουδαγμένων στην ταξική πάλη των λαών και το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού, αλλά μήπως στη τελική επειδή έχουμε φτάσει στο αμήν να προτείνετε στο Περισσό να κάνει επί τέλους ένα ντοκιμαντέρ και μάλιστα όχι ένα αλλά ολόκληρη σειρά (χρήματα υπάρχουν) και να κατέβει επί τέλους στο απλοϊκό επίπεδο υμών όλων των φτωχών και πολιτικά αμόρφωτων μήπως και μπορέσει και κάνει μια ελάχιστη επαφή μαζί μας?
Συγνώμη που μιλάω έτσι, αλλά για ένα ιστορικό κόμμα που κρατάει τα κλειδιά της μιας και μοναδικής λύσης όπως αυτό ισχυρίζεται, ίσως έφτασε ο καιρός να σταματήσει να ασχολείται αποκλειστικά με το μα παριστάνει τον κριτικό απέναντι σε κάθε νέα σκέψη, κάθε νέα κίνηση, κάθε νέα οπτική, κάθε προσπάθεια μικρή, μεγάλη ασήμαντη ή σημαντική και να αναλογιστεί τις κριτικές που δέχεται το ίδιο από χιλιάδες άστεγους αριστερούς τους οποίους πολύ απλά ονομάζει άσχετους, ημιμαθείς , παρανοημένους στη καλύτερη των περιπτώσεων ή προβοκάτορες και προδότες του εργατικού κινήματος στη χειρότερη.
Έχουμε κουραστεί ειλικρινά από αυτό το παιχνίδι και τη συνεχή απαξίωση σε ότι δεν είστε εσείς. Θα έπρεπε να σας προβληματίζει πρώτον γιατί ο πολύς κόσμος που θα δει ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ θα νοιώσει κάτι το οικείο, το προσιτό στη δική του σκέψη και δεύτερον γιατί εσείς δεν έχετε μπει στο κόπο να κάνετε κάτι ουσιώδες αποτινάζοντας από πάνω σας επί τέλους τη πληγή πως ότι είναι "πιασάρικο" για το πολύ κόσμο είναι ή προβοκατόρικο ή ευτελές.
Οι ηγέτες που άφησαν εποχή, που κατόρθωσαν να οδηγήσουν τις μάζες που οδήγησαν τους απλούς ανθρώπους να παλέψουν ηρωικά για τα δικαιώματά τους όπως όλοι γνωρίζουμε ούτε σε κάποιο κοινοβούλιο ήταν κρυμμένοι πίσω από τα γυαλάκια τους κι ένα πάκο χαρτιά να παπαγαλίζουν, ούτε μίλαγαν με ξύλινο, ψυχρό και απαξιωτικό τρόπο στους ανθρώπους σαν να τους επιπλήττουν μόνιμα για την ανοησία τους. Και το σπουδαιότερο είχαν ιδιαίτερο ένστικτο ώστε να αφουγκράζονται τι ακριβώς επιθυμούσαν οι καταπιεσμένοι εκείνη τη χρονική στιγμή, είχαν το χάρισμα να πλησιάζουν τους ανθρώπους, τα προβλήματά τους και τις επιθυμίες τους γιατί τους άκουγαν και τους ένοιωθαν μέσα στη ψυχή τους.
Μια μερίδα ανθρώπων σκέφτηκε να δημιουργήσει μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου για να βρει το "απεχθές χρέος" . Μια άλλη ομάδα σκέφθηκε να δημιουργήσει τη ΣΠΙΘΑ. Κάποιοι άλλοι σκέφτονται πως το καλύτερο είναι να βάλουμε φωτιά και να τα κάνουμε όλα μπουρδέλο και κάποιοι άλλοι βλέπουν στον ορίζοντα πως η λύση είναι να φέρουμε ένα Παπαδόπουλο πάλι στην εξουσία.
Τι έχετε λοιπόν να αντιπαραθέσετε απλά και κατανοητά να το πείτε, με στόχους εφικτούς, και με τρόπο που να αποδεικνύετε την επαναστατικότητά σας και την ικανότητά σας να ξεσηκώσετε τις μάζες από το λήθαργο και όχι να τις περιφέρετε στις πλατείες σαν τη πομπή του Επιτάφιου.Ποιός είναι ο μηχανισμός που θα επιτρέψει να κατανοήσετε τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τις τεχνικές που ταιριάζουν με το σήμερα. Οι θεωρητικοί που έγραψαν ότι υποστηρίζετε αν υπήρχαν σήμερα σίγουρα θα είχαν "κάνει μεταποιήσεις" στο κοστούμι τους έχοντας πλέον τη πείρα των εποχών που ακολούθησαν και τη πορεία που ακολούθησε από τη μία το καπιταλιστικό σύστημα και από την άλλη το εργατικό κίνημα.
Το χειρότερο από όλα που δεν μπορείτε να κατανοήσετε είναι πως οι φωνές που φωνάζουν δεν είναι εχθροί, γιατί πολύ απλά αν ήταν εχθροί θα έτριβαν τα χέρια ικανοποιημένοι με την απαράδεκτη στάση σας που απωθεί και παγώνει την όποια γοητεία θα μπορούσατε να ασκήσετε στις μάζες, και θα φώναζαν δυνατά συνεχίστε έτσι παιδιά μια χαρά τα πάτε.
Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα όχι δεν ειμαι συριζαία ούτε τίποτα άλλο παρεμφερές και δεν νοιώθω καμμιά απολύτως υποχρέωση να απολογηθώ σε κανέναν ζητώντας συγνώμη και νοιώθωντας τύψεις γιατί αν θεωρούσα πως το οποιοδήποτε κόμμα έχει το απυρόβλητο και είναι ιερό και ανέγγιχτο θα προτιμούσα να γίνω ταλιμπάν κάποιας θρησκείας υπολογίζοντας πως ο Γενικός Γραμματέας μπορεί να ήταν και ο δημιουργός του Σύμπαντος!!!!
ΥΣ (Και αυτό είναι το πιο τραγικό κατά την αποψή μου) Εχετε αντιληφθεί πως ο περισσότερος κόσμος σήμερα, αμφιβάλλει ακόμα και για το να έχετε λόγο ύπαρξης? Το λέω ωμά, ψυχρά και με απόλυτη συνείδηση αυτού που λέω. Και η απάντηση πρέπει να είναι μια και ξεκάθαρη. Να απαντήσετε ευθέως και με επιχειρήματα ΠΟΙΟΣ είναι ο λόγος ύπαρξή σας και ο ΣΤΟΧΟΣ σας στους άγριους καιρούς που έρχονται. Και το σημαντικότερο όλων ΓΙΑΤΙ ο περισσότερος κόσμος ενώ ζει το πιο σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού δεν βλέπει σε εσάς τη λύση.
Πολυ ενδιαφέρον...
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞ'ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ....
Πηγή: Vassiliskos
Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για να περιγράψω τις σκέψεις μου πάνω στο ντοκιμαντέρ. Όμως έκανα το κακό και διάβασα διάφορες κριτικές πριν και όχι μόνο, όταν το είδα και μίλησα με φίλους παραδοσιακούς αριστερούς και είπα πως μου άρεσε με κοίταξαν λες και ήμουν τσιράκι της Γκόλντμαν Σακς κι αυτό με βάζει σε άλλο δρόμο. Με τσιγκλάει να κάνω κάτι πιο κακό. Κριτική στις κριτικές.
Πολύ σύντομα λοιπόν θα πω πως το ντοκιμαντέρ μου άρεσε. Ήταν απλό κατανοητό για τον απλό κόσμο και για τους νέους. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που εστίαζε ακριβώς πάνω σε αυτό που ήθελε να οδηγήσει. Την έννοια του απεχθούς χρέους. Και η κατάληξη να προτείνει να γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Κατά την άποψη των δημιουργών του υποθέτω πως αυτός ήταν ο στόχος. Ναι, η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν μπορεί να γίνει. Ηταν όμως σύγκριση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων ή απλά οι δημιουργοί ήθελαν να δείξουν πως οι λαοί δεν χωρίζονται σε μικρούς και μεγάλους αλλά σε εκείνους που έχουν τα κότσια να παλέψουν και σε εκείνους που δεν τα έχουν?
Κατανοητό μέχρι εδώ? Όταν βλέπω λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ εστιάζω τη σκέψη μου σε αυτό που οι δημιουργοί του θέλουν να πετύχουν. Αν στο βάθος του μυαλού μου ευχόμουν ο σκοπός τους να ήταν η ανάλυση σε εικόνες και ρεπορτάζ όλης της ιστορίας του καπιταλισμού, η γέννηση του η ανάπτυξή του, να φέρουν σε αντιπαράθεση το κεφάλαιο του Μαρξ, τη ρωσική επανάσταση, τα κομουνιστικά κινήματα και την ιστορία τους, την ιστορία του ιμπεριαλισμού στην ανθρωπότητα, τις βαθύτερες φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές έννοιες της πορείας του καπιταλιστικού συστήματος και να εκθέσουν στο τέλος σαν λύση την επανάσταση του προλεταριάτου και να τραγουδήσουν όλοι μαζί το εμπρός της γης οι κολασμένοι μάλλον τη πάτησα.
Πολύ ωραίες οι αναλύσεις των σίγουρα πολυσπουδαγμένων στην ταξική πάλη των λαών και το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού, αλλά μήπως στη τελική επειδή έχουμε φτάσει στο αμήν να προτείνετε στο Περισσό να κάνει επί τέλους ένα ντοκιμαντέρ και μάλιστα όχι ένα αλλά ολόκληρη σειρά (χρήματα υπάρχουν) και να κατέβει επί τέλους στο απλοϊκό επίπεδο υμών όλων των φτωχών και πολιτικά αμόρφωτων μήπως και μπορέσει και κάνει μια ελάχιστη επαφή μαζί μας?
Συγνώμη που μιλάω έτσι, αλλά για ένα ιστορικό κόμμα που κρατάει τα κλειδιά της μιας και μοναδικής λύσης όπως αυτό ισχυρίζεται, ίσως έφτασε ο καιρός να σταματήσει να ασχολείται αποκλειστικά με το μα παριστάνει τον κριτικό απέναντι σε κάθε νέα σκέψη, κάθε νέα κίνηση, κάθε νέα οπτική, κάθε προσπάθεια μικρή, μεγάλη ασήμαντη ή σημαντική και να αναλογιστεί τις κριτικές που δέχεται το ίδιο από χιλιάδες άστεγους αριστερούς τους οποίους πολύ απλά ονομάζει άσχετους, ημιμαθείς , παρανοημένους στη καλύτερη των περιπτώσεων ή προβοκάτορες και προδότες του εργατικού κινήματος στη χειρότερη.
Έχουμε κουραστεί ειλικρινά από αυτό το παιχνίδι και τη συνεχή απαξίωση σε ότι δεν είστε εσείς. Θα έπρεπε να σας προβληματίζει πρώτον γιατί ο πολύς κόσμος που θα δει ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ θα νοιώσει κάτι το οικείο, το προσιτό στη δική του σκέψη και δεύτερον γιατί εσείς δεν έχετε μπει στο κόπο να κάνετε κάτι ουσιώδες αποτινάζοντας από πάνω σας επί τέλους τη πληγή πως ότι είναι "πιασάρικο" για το πολύ κόσμο είναι ή προβοκατόρικο ή ευτελές.
Οι ηγέτες που άφησαν εποχή, που κατόρθωσαν να οδηγήσουν τις μάζες που οδήγησαν τους απλούς ανθρώπους να παλέψουν ηρωικά για τα δικαιώματά τους όπως όλοι γνωρίζουμε ούτε σε κάποιο κοινοβούλιο ήταν κρυμμένοι πίσω από τα γυαλάκια τους κι ένα πάκο χαρτιά να παπαγαλίζουν, ούτε μίλαγαν με ξύλινο, ψυχρό και απαξιωτικό τρόπο στους ανθρώπους σαν να τους επιπλήττουν μόνιμα για την ανοησία τους. Και το σπουδαιότερο είχαν ιδιαίτερο ένστικτο ώστε να αφουγκράζονται τι ακριβώς επιθυμούσαν οι καταπιεσμένοι εκείνη τη χρονική στιγμή, είχαν το χάρισμα να πλησιάζουν τους ανθρώπους, τα προβλήματά τους και τις επιθυμίες τους γιατί τους άκουγαν και τους ένοιωθαν μέσα στη ψυχή τους.
Μια μερίδα ανθρώπων σκέφτηκε να δημιουργήσει μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου για να βρει το "απεχθές χρέος" . Μια άλλη ομάδα σκέφθηκε να δημιουργήσει τη ΣΠΙΘΑ. Κάποιοι άλλοι σκέφτονται πως το καλύτερο είναι να βάλουμε φωτιά και να τα κάνουμε όλα μπουρδέλο και κάποιοι άλλοι βλέπουν στον ορίζοντα πως η λύση είναι να φέρουμε ένα Παπαδόπουλο πάλι στην εξουσία.
Τι έχετε λοιπόν να αντιπαραθέσετε απλά και κατανοητά να το πείτε, με στόχους εφικτούς, και με τρόπο που να αποδεικνύετε την επαναστατικότητά σας και την ικανότητά σας να ξεσηκώσετε τις μάζες από το λήθαργο και όχι να τις περιφέρετε στις πλατείες σαν τη πομπή του Επιτάφιου.Ποιός είναι ο μηχανισμός που θα επιτρέψει να κατανοήσετε τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τις τεχνικές που ταιριάζουν με το σήμερα. Οι θεωρητικοί που έγραψαν ότι υποστηρίζετε αν υπήρχαν σήμερα σίγουρα θα είχαν "κάνει μεταποιήσεις" στο κοστούμι τους έχοντας πλέον τη πείρα των εποχών που ακολούθησαν και τη πορεία που ακολούθησε από τη μία το καπιταλιστικό σύστημα και από την άλλη το εργατικό κίνημα.
Το χειρότερο από όλα που δεν μπορείτε να κατανοήσετε είναι πως οι φωνές που φωνάζουν δεν είναι εχθροί, γιατί πολύ απλά αν ήταν εχθροί θα έτριβαν τα χέρια ικανοποιημένοι με την απαράδεκτη στάση σας που απωθεί και παγώνει την όποια γοητεία θα μπορούσατε να ασκήσετε στις μάζες, και θα φώναζαν δυνατά συνεχίστε έτσι παιδιά μια χαρά τα πάτε.
Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα όχι δεν ειμαι συριζαία ούτε τίποτα άλλο παρεμφερές και δεν νοιώθω καμμιά απολύτως υποχρέωση να απολογηθώ σε κανέναν ζητώντας συγνώμη και νοιώθωντας τύψεις γιατί αν θεωρούσα πως το οποιοδήποτε κόμμα έχει το απυρόβλητο και είναι ιερό και ανέγγιχτο θα προτιμούσα να γίνω ταλιμπάν κάποιας θρησκείας υπολογίζοντας πως ο Γενικός Γραμματέας μπορεί να ήταν και ο δημιουργός του Σύμπαντος!!!!
ΥΣ (Και αυτό είναι το πιο τραγικό κατά την αποψή μου) Εχετε αντιληφθεί πως ο περισσότερος κόσμος σήμερα, αμφιβάλλει ακόμα και για το να έχετε λόγο ύπαρξης? Το λέω ωμά, ψυχρά και με απόλυτη συνείδηση αυτού που λέω. Και η απάντηση πρέπει να είναι μια και ξεκάθαρη. Να απαντήσετε ευθέως και με επιχειρήματα ΠΟΙΟΣ είναι ο λόγος ύπαρξή σας και ο ΣΤΟΧΟΣ σας στους άγριους καιρούς που έρχονται. Και το σημαντικότερο όλων ΓΙΑΤΙ ο περισσότερος κόσμος ενώ ζει το πιο σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού δεν βλέπει σε εσάς τη λύση.
Voreios
Supreme Member
- 18 January 2007
- 4,750
Και αλλη μιά πολύ ενδιαφέρουσα κριτική στο Debtocracy και μάλιστα του συμπαθούς εδω απο άλλες φορες Γιάννη Βαρουφάκη
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6245
Το ντοκιμαντέρ Debtocracy το είδατε φαντάζομαι (αν όχι πατήστε εδώ για να το δείτε - αξίζει). Πριν το σχολιάσω, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στις 2 Φεβρουαρίου πήρα ένα email από τον Jamie Galbraith, γνωστό οικονομολόγο (και γιο του μεγάλου John Kenneth Galbraith), με το οποίο με ρωτούσε την άποψή μου για την προσπάθεια δημιουργίας μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) της οποίας στόχος θα ήταν να μελετήσει προσεκτικά την σύσταση του ελληνικού δημόσιου χρέους: σε ποιον χρωστάμε, πότε δανειστήκαμε, για ποιον λόγο, τι έγιναν αυτά τα χρήματα, κατά πόσον η Βουλή και η κοινή γνώμη τηρείτο ενήμερη για αυτές τις συμφωνίες δανεισμού κλπ. (Το κείμενο με το οποίο περιγράφεται η συγκεκριμένη προσπάθεια διατίθεται εδώ ενώ μια πολύ πιο επιστημονικά διεξοδική παρουσίαση, υπό την επιμέλεια του καλού συνάδελφου Κώστα Λαπαβίτσα, βρίσκεται εδώ). Το ερώτημα του Galbraith ήταν αν θεωρώ σκόπιμο να υπογράψει (κι αν εγώ θα υπέγραφα).
Διάβασα προσεκτικά το σκεπτικό της ΕΛΕ. Εξ αρχής η προδιάθεσή μου ήταν θετική. Πράγματι, η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικές αρχές της δημοκρατίας χωρίς τις οποίες η δημοκρατία δεν είναι παρά ένα άδειο πουκάμισο με το οποίο καλύπτονται λογιών-λογιών απολυταρχικές ανομίες. Ο λαός, είναι αλήθεια, δικαιούται να γνωρίζει σε ποιον χρωστά και τι έγιναν τα χρήματα τα οποία δανείστηκαν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στο όνομά του. Ιδίως όταν η αποπληρωμή του χρέους είναι τόσο δυσβάστακτη που θέτει υπό απειλή ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.
Κι όμως. Όταν τελείωσα την ανάγνωση του σκεπτικού της ΕΛΕ, και μετά από βασανιστική σκέψη, αποφάσισα ότι δεν θα συνυπέγραφα την προσπάθεια. Η απάντησή μου στον Galbraith ήταν η εξής (σε δική μου ελεύθερη μετάφραση):
"Αγαπητέ Jamie, Διάβασα το σχετικό κείμενο προσεκτικά. Δεν το είχα δει πριν μου το στείλεις. Κατ´αρχάς να σου πω ότι γνωρίζω τα άτομα που το υπογράφουν και πρέπει να σου πω ότι τους εκτιμώ. Τα κίνητρά τους είναι υπεράνω κριτικής και δεν πρέπει να αμφιβάλλεις για το ποιόν τους. Το ερώτημα είναι εάν η σύσταση αυτής της Επιτροπής είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος χρησιμοποίησης της ενέργειας που όλοι μαζί διαθέτουμε με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που απειλεί να στραγγαλίσει όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά από πολλή σκέψη καταλήγω να απαντήσω αρνητικά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το σκεπτικό της ΕΛΕ είναι απόλυτα σωστό ως προς τουλάχιστον δύο πράγματα: (1) Ένα μέρος του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους προέκυψε από καθαρά άνομες συναλλαγές μέσω δομημένων παραγώγων (π.χ. συναλλαγές στις οποίες πρωτοστάτησε η Goldman Sachs). Αν και αφορά μικρό ποσοστό του γιγαντιαίου χρέους, η πλήρης αδιαφάνεια που περιβάλει αυτές τις συναλλαγές δημιουργούν θέμα το οποίο χρήζει μελέτης, ίσως και ποινικής δίωξης. (2) Πράγματι, είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν έχει ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την δόμηση του δημόσιου χρέους. Πολλοί εξ ημών έχουμε ζητήσει στοιχεία από τις αρχές περί αυτού χωρίς να λάβουμε ικανοποιητικές απαντήσεις. Παρόλα αυτά, σου λέω ότι δεν θα συνυπέγραφα το κείμενο υπέρ μιας ΕΛΕ. Τρεις είναι οι λόγοι: Πρώτον, επειδή η εστίαση στο δημόσιο χρέος ενισχύει την παραπλάνηση ότι η Κρίση των ημερών είναι κρίση του δημόσιου χρέους - ενώ, στην πραγματικότητα, το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της κρίσης που ξεκίνησε στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και συνεχίζεται σήμερα επιταχυνόμενη στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Δεύτερον, καμία Επιτροπή δεν μπορεί ούτε να βρει τι έγιναν τα δανεικά ούτε και να εντοπίσει σε ποιον χρωστάμε το χρέος σήμερα. Όπως ξέρεις, τα ομόλογα αλλάζουν συνεχώς χέρια. Οπότε, οι αρχικοί μας δανειστές δεν είναι εκείνοι στους οποίους χρωστάμε σήμερα. Και, τρίτον, η ΕΛΕ δεν μπορεί (ό,τι και να κάνει) να τα βάλει με το μεγάλο πρόβλημα της αγοράς των στοιχημάτων τύπου CDS τα οποία έχουν θεμελιωθεί πάνω στο χρέος του ελληνικού δημοσίου. Άρα, παρά το γεγονός ότι νιώθω απέραντη συμπάθεια στους σκοπούς, στα κίνητρα και στους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την κίνηση της ΕΛΕ, δεν θα υπέγραφα. Και δεν θα το έκανα επειδή αυτή η προσπάθεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στη ταυτότητα των αρχικών δανειστών, μας αποπροσανατολίζει από την πραγματική φύση της σημερινής κρίσης που δεν αφορά το χρέος αυτό καθ' εαυτό αλλά την άκρως προβληματική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, τα παράγωγα που έχουν χτιστεί πάνω στο χρέος και στην μαύρη τρύπα του τραπεζικού συστήματος η οποία έχει εξελιχθεί σε αυτό που ονομάζω bankruptocracy (πτωχο-τραπεζοκρατία). Ελπίζω να βρήκες χρήσιμη την τοποθέτησή μου."
Μια μέρα αργότερα, ο Galbraith μου απάντησε ότι θα το σκεφτεί κι άλλο αλλά μάλλον πείθεται ότι η ΕΛΕ μπορεί τελικά να αποπροσανατολίζει. Μερικές μέρες αργότερα, ήρθε σε επαφή μαζί μου ο Λεωνίδας Βατικιώτης, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην προσπάθεια της ΕΛΕ όσο και στο ντοκιμαντέρ Debtocracy (του οποίου την επιστημονική επιμέλεια ανέλαβε). Του εξήγησα τους λόγους για τους οποίους, παρά την συμπάθεια με την οποία περιβάλω την προσπάθεια, δεν την συνυπογράφω. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι η απόφασή μου αυτή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Από την μία ήθελα να συμπαρασταθώ στον Λεωνίδα και στους πολλούς καλούς συναδέλφους που συμμετέχουν. Από την άλλη, θεωρώ ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Από τότε, η ΕΛΕ γέννησε το ντοκιμαντέρ Debtocracy το οποίο μόλις αυτό το Σαββατοκύριακο βρήκα τον χρόνο να το δω ολόκληρο. Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι με εντυπωσίασε η αισθητική του. Το δεύτερο είναι ότι χαίρομαι πολύ που έχει καταφέρει να μεταφέρει σε τόσο πολύ κόσμο σοβαρές αναλύσεις για την παγκόσμια κρίση (όπως εκείνη του David Harvey, βλ. εδώ για ένα εξαιρετικό φιλμάκι του), να αφηγηθεί την ιστορία του Ισημερινού, να αναδείξει την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι το δικαίωμα ενός λαού να επιβιώσει δεν μπορεί εξ ορισμού και κατ' εξακολούθηση να έρχεται σε δεύτερη μοίρα με τα δικαιώματα των καιροσκόπων να πλουτίζουν και, τέλος, να διεμβολίσει τον δημόσιο διάλογο με την ιδιοφυή φράση του Ντάριο Φο (αν και δεν τον αναφέρει) "δεν μπορώ να πληρώσω, δεν πληρώνω" (που την γνώρισα για πρώτη φορά στην Αγγλία της κας Thatcher ως Can't Pay, Won't Pay). Το τρίτο που έχω να πω είναι ότι εξακολουθώ να διαφωνώ στο δια ταύτα τόσο με την ΕΛΕ όσο και με το Debtocracy. Ας εξηγηθώ όσο πιο κρυστάλλινα γίνεται ώστε να μην υπάρξει η οποιαδήποτε παρεξήγηση.
Το σκεπτικό της προσπάθειας ΕΛΕ-Debtocracy είναι η στάση πληρωμών. Ο Λογιστικός Έλεγχος (που σκοπό έχει την διερεύνηση του κατά πόσον ένα μεγάλο μέρος του χρέους είναι απεχθές) έχει νόημα μόνο εφόσον έχεις στόχο να πεις στους δανειστές σου ότι σκοπεύεις να τους καλέσεις σε διαπραγμάτευση κραδαίνοντας την στάση πληρωμών ως διαπραγματευτικό χαρτί. Ο Πρόεδρος Κορρέα του Ισημερινού αυτό έκανε, και πολύ καλά έπραξε. Το ίδιο και ο Κίρτσνερ στην Αργεντινή. Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο;
Πριν απαντήσω, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα με την ιδέα της στάσης πληρωμών. Αν είμαι αρκετά ανόητος να σας ζητήσω δάνειο ενός εκατομμυρίου ευρώ, και εσείς μου το δώσετε με υψηλό επιτόκιο επειδή γνωρίζετε ότι υπάρχει κίνδυνος να μην πάρετε τα χρήματά σας πίσω, η μισή ντροπή για το δάνειο αυτό (και ευθύνη) είναι δική μου και η άλλη μισή δική σας. Δεν μπορούν οι πιστωτές και να εισπράττουν τα υψηλότερα επιτόκια από χώρες όπως η Ελλάδα (ως αντίτιμο του υψηλότερου κίνδυνου στάσης πληρωμών) και να περιμένουν ότι στάση πληρωμών δεν θα γίνει ποτέ (ακόμα και αν χρειαστεί να στραγγαλιστεί ένας ολόκληρος λαός). Ιδίως όταν γνωρίζουν ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά καταλήγει στις τσέπες μεσαζόντων, πολιτικών κλπ. Πράγματι, όσοι διαβάζατε πέρσι protagon.gr, πριν το Μνημόνιο, θα θυμάστε ότι επιχειρηματολογούσα (κόντρα στο κλίμα της εποχής) πως η κυβέρνηση έπρεπε να απειλήσει με στάση πληρωμών την ΕΕ (βλ. την αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας, και το δικό μας χρέος). Πως μόνο έτσι θα απέφευγε μια μακροπρόθεσμη και ακόμα πιο αβάστακτη χρεοκοπία που θα θύμιζε την Αργεντινή σε ευρωπαϊκό μοτίβο (βλ. το πρώτο ταγκό στην ευρωζώνη).
Δυστυχώς, την στάση πληρωμών δεν την απειλήσαμε τότε που έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο απεχθές δάνειο 110 δισ, μετά Μνημονίου, και το EFSF για Ιρλανδία και Πορτογαλία (με τα αντίστοιχα δικά τους Μνημόνια). Όσο όμως απεχθές και να ήταν το νέο δάνειο των 110 δισ, άλλαξε τα δεδομένα. Σε άρθρο μου με ημερομηνία 10/6/10 (βλ. Και τώρα τι
εξήγησα ότι το παίγνιο άλλαξε. Ότι η υπογραφή του Μνημονίου έθεσε τέλος στο σενάριο της στάσης πληρωμών. Γιατί; Για πολλούς λόγους από τους οποίους, για λόγους χώρου, θα σταθώ σε έναν: Επειδή το Μνημόνιο του περασμένου Μαΐου σήμανε μια τεράστια "επένδυση" τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού κεφαλαίου της ΕΕ ώστε να αποτραπεί η ελληνική στάση πληρωμών. Να το πω απλά: Αν θελήσουμε να πάμε (μονομερώς) κόντρα σε αυτή την ευρωπαϊκή "επένδυση" πρέπει να είμαστε έτοιμοι για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΕ - και μάλιστα από τα έξω. Με άλλα λόγια: Μόνο φεύγοντας από την ΕΕ θα μπορούσαμε, μετά τον Μάιο του 2010, να κηρύξουμε μονομερώς στάση πληρωμών.
Θα ήταν σοφή μια τέτοια ηρωική έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ σε αυτή την συγκυρία; Αν μπορούσαμε να γίνουμε μια νέα Αργεντινή, ένας νέος Ισημερινός ή ακόμα και μια νέα Ισλανδία (χώρες που οι λαοί τους ανάγκασαν τις ελίτ να θυσιάσουν τους δανειστές προς όφελος των λαών τους), δεν θα είχα καμία αντίρρηση να το κάνουμε συστήνοντας μια ΕΛΕ που θα χαρακτήριζε μέρος του χρέους απεχθές και κατόπιν θα προέβαινε σε στάση πληρωμών. Να σας πω γιατί δεν μπορούμε:
Πρώτον, επειδή δεν έχουμε την παραγωγική βάση για να συντηρήσουμε την κοινωνία μας μετά από μια τέτοια ρήξη. Ο Ισημερινός, όπως κατέδειξε και το ντοκιμαντέρ, έχει άφθονο πετρέλαιο. Η στάση πληρωμών κατάφερε να στρέψει τα εισοδήματα από το πετρέλαιο (από τους λογαριασμούς των δανειστών) προς το κράτος, τα σχολειά και την υγεία. Η Αργεντινή ξεπέρασε την κρίση λόγω Κίνας (που αγοράζει το σύνολο της παραγωγής σόγιας) και λόγω αύξησης των τιμών των αγροτικών της προϊόντων διεθνώς (συνεπικουρούμενη από την ζήτηση βιο-καυσίμων). Τέλος, η Ισλανδία διατηρεί παραδοσιακά ένα υγιέστατο πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο (εξάγει κυρίως θαλασσινά) με το οποίο μπορεί να χρηματοδοτεί το κράτος μετά από την στάση πληρωμών, την αποκοπή της χώρας από τις παγκόσμιες χρηματαγορές και την γενναία στάση των πολιτών της που καταψήφισαν σε δύο δημοψηφίσματα (το δεύτερο μόλις χτες) την φορολόγηση των νοικοκυριών υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών. Εμείς, που θα βρίσκαμε τα έσοδα για να διατηρήσουμε τις βασικές κρατικές μας λειτουργίες αλλά και τις απαραίτητες εισαγωγές;
Δεύτερον, η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Γιατί; Επειδή αντίθετα με την Αργεντινή, τον Ισημερινό και την Ισλανδία που διατηρούσαν το νόμισμά τους (και χρειάστηκε μόνο να διακόψουν την διασύνδεσή της αξίας του με το δολάριο ή το ευρώ - το λεγόμενο peg), εμείς από το 2000 δεν έχουμε δικό μας νόμισμα. Έστω ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε πως σήμερα το βράδυ θα κατέθετε κατεπείγον νομοσχέδιο στην Βουλή δημιουργίας νέου εθνικού νομίσματος. Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απόσυρε την υποστήριξη των τραπεζών (μιας και θα έπαυε να είναι η Κεντρική μας Τράπεζα) και έτσι εκείνες δεν θα ξανα-άνοιγαν τις πόρτες τους. Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες), η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν μου εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή. Οι επιτήδειοι και πάλι κερδισμένοι θα ήταν (καθώς θα είχαν διατηρήσει πρόσβαση σε λογαριασμούς ευρώ εκτός Ελλάδας) ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα καταριόταν την ώρα που κηρύχθηκε η μετα-Μνημονιακή στάση πληρωμών.
Συμπέρασμα
Χαιρετίζω τους προβληματισμούς του ντοκιμαντέρ Debtocracy αλλά απορρίπτω την κεντρική του ιδέα-πρόταση. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή - σε πείσμα τόσο εκείνων που επισείουν την στάση πληρωμών ως μπαμπούλα για να αποδεχθούμε την λογική του Μνημονίου (και να πουληθούν γρηγορότερα τα δημόσια φιλέτα στους επιτήδειους) όσο και εκείνων που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για μια μονομερή διαγραφή του χρέους. Μέσα στην γενική σύγχυση ένα είναι σίγουρο: Η λύση θα πρέπει να είναι ευρωπαϊκή. Να ισχύσει τόσο για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία όσο και για την Γερμανία και την Ολλανδία. Αν δεν έρθει, το ευρώ θα καταρρεύσει. Και τότε η στάση πληρωμών θα αποτελέσει όχι μόνο επιθυμητή εξέλιξη αλλά και μονόδρομο, Ως τότε, έχουμε καθήκον να παλεύουμε για μια ευρωπαϊκή λύση. Γιατί; Επειδή η κατάρρευση του νομίσματος που ποτέ δεν έπρεπε να είχε δομηθεί όπως δομήθηκε, του ευρώ, θα φέρει την ήπειρό μας στο χείλος μιας καταστροφής που δεν μπορούμε να διανοηθούμε.
ΥΓ. Έχω και μια άλλη ένσταση που αφορά τον τίτλο του ντοκιμαντέρ. Δεν ζούμε σε περίοδο debtocracy. Όπως έχω ξαναγράψει (εδώ στα ελληνικά και εδώ στα αγγλικά) ζούμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που ονομάζω Πτωχο-τραπεζοκρατία (Bankruptocracy): Την απολυταρχία των πτωχευμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία...
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6245
Το ντοκιμαντέρ Debtocracy το είδατε φαντάζομαι (αν όχι πατήστε εδώ για να το δείτε - αξίζει). Πριν το σχολιάσω, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στις 2 Φεβρουαρίου πήρα ένα email από τον Jamie Galbraith, γνωστό οικονομολόγο (και γιο του μεγάλου John Kenneth Galbraith), με το οποίο με ρωτούσε την άποψή μου για την προσπάθεια δημιουργίας μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) της οποίας στόχος θα ήταν να μελετήσει προσεκτικά την σύσταση του ελληνικού δημόσιου χρέους: σε ποιον χρωστάμε, πότε δανειστήκαμε, για ποιον λόγο, τι έγιναν αυτά τα χρήματα, κατά πόσον η Βουλή και η κοινή γνώμη τηρείτο ενήμερη για αυτές τις συμφωνίες δανεισμού κλπ. (Το κείμενο με το οποίο περιγράφεται η συγκεκριμένη προσπάθεια διατίθεται εδώ ενώ μια πολύ πιο επιστημονικά διεξοδική παρουσίαση, υπό την επιμέλεια του καλού συνάδελφου Κώστα Λαπαβίτσα, βρίσκεται εδώ). Το ερώτημα του Galbraith ήταν αν θεωρώ σκόπιμο να υπογράψει (κι αν εγώ θα υπέγραφα).
Διάβασα προσεκτικά το σκεπτικό της ΕΛΕ. Εξ αρχής η προδιάθεσή μου ήταν θετική. Πράγματι, η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικές αρχές της δημοκρατίας χωρίς τις οποίες η δημοκρατία δεν είναι παρά ένα άδειο πουκάμισο με το οποίο καλύπτονται λογιών-λογιών απολυταρχικές ανομίες. Ο λαός, είναι αλήθεια, δικαιούται να γνωρίζει σε ποιον χρωστά και τι έγιναν τα χρήματα τα οποία δανείστηκαν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στο όνομά του. Ιδίως όταν η αποπληρωμή του χρέους είναι τόσο δυσβάστακτη που θέτει υπό απειλή ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.
Κι όμως. Όταν τελείωσα την ανάγνωση του σκεπτικού της ΕΛΕ, και μετά από βασανιστική σκέψη, αποφάσισα ότι δεν θα συνυπέγραφα την προσπάθεια. Η απάντησή μου στον Galbraith ήταν η εξής (σε δική μου ελεύθερη μετάφραση):
"Αγαπητέ Jamie, Διάβασα το σχετικό κείμενο προσεκτικά. Δεν το είχα δει πριν μου το στείλεις. Κατ´αρχάς να σου πω ότι γνωρίζω τα άτομα που το υπογράφουν και πρέπει να σου πω ότι τους εκτιμώ. Τα κίνητρά τους είναι υπεράνω κριτικής και δεν πρέπει να αμφιβάλλεις για το ποιόν τους. Το ερώτημα είναι εάν η σύσταση αυτής της Επιτροπής είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος χρησιμοποίησης της ενέργειας που όλοι μαζί διαθέτουμε με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που απειλεί να στραγγαλίσει όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά από πολλή σκέψη καταλήγω να απαντήσω αρνητικά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το σκεπτικό της ΕΛΕ είναι απόλυτα σωστό ως προς τουλάχιστον δύο πράγματα: (1) Ένα μέρος του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους προέκυψε από καθαρά άνομες συναλλαγές μέσω δομημένων παραγώγων (π.χ. συναλλαγές στις οποίες πρωτοστάτησε η Goldman Sachs). Αν και αφορά μικρό ποσοστό του γιγαντιαίου χρέους, η πλήρης αδιαφάνεια που περιβάλει αυτές τις συναλλαγές δημιουργούν θέμα το οποίο χρήζει μελέτης, ίσως και ποινικής δίωξης. (2) Πράγματι, είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν έχει ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την δόμηση του δημόσιου χρέους. Πολλοί εξ ημών έχουμε ζητήσει στοιχεία από τις αρχές περί αυτού χωρίς να λάβουμε ικανοποιητικές απαντήσεις. Παρόλα αυτά, σου λέω ότι δεν θα συνυπέγραφα το κείμενο υπέρ μιας ΕΛΕ. Τρεις είναι οι λόγοι: Πρώτον, επειδή η εστίαση στο δημόσιο χρέος ενισχύει την παραπλάνηση ότι η Κρίση των ημερών είναι κρίση του δημόσιου χρέους - ενώ, στην πραγματικότητα, το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της κρίσης που ξεκίνησε στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και συνεχίζεται σήμερα επιταχυνόμενη στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Δεύτερον, καμία Επιτροπή δεν μπορεί ούτε να βρει τι έγιναν τα δανεικά ούτε και να εντοπίσει σε ποιον χρωστάμε το χρέος σήμερα. Όπως ξέρεις, τα ομόλογα αλλάζουν συνεχώς χέρια. Οπότε, οι αρχικοί μας δανειστές δεν είναι εκείνοι στους οποίους χρωστάμε σήμερα. Και, τρίτον, η ΕΛΕ δεν μπορεί (ό,τι και να κάνει) να τα βάλει με το μεγάλο πρόβλημα της αγοράς των στοιχημάτων τύπου CDS τα οποία έχουν θεμελιωθεί πάνω στο χρέος του ελληνικού δημοσίου. Άρα, παρά το γεγονός ότι νιώθω απέραντη συμπάθεια στους σκοπούς, στα κίνητρα και στους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την κίνηση της ΕΛΕ, δεν θα υπέγραφα. Και δεν θα το έκανα επειδή αυτή η προσπάθεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στη ταυτότητα των αρχικών δανειστών, μας αποπροσανατολίζει από την πραγματική φύση της σημερινής κρίσης που δεν αφορά το χρέος αυτό καθ' εαυτό αλλά την άκρως προβληματική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, τα παράγωγα που έχουν χτιστεί πάνω στο χρέος και στην μαύρη τρύπα του τραπεζικού συστήματος η οποία έχει εξελιχθεί σε αυτό που ονομάζω bankruptocracy (πτωχο-τραπεζοκρατία). Ελπίζω να βρήκες χρήσιμη την τοποθέτησή μου."
Μια μέρα αργότερα, ο Galbraith μου απάντησε ότι θα το σκεφτεί κι άλλο αλλά μάλλον πείθεται ότι η ΕΛΕ μπορεί τελικά να αποπροσανατολίζει. Μερικές μέρες αργότερα, ήρθε σε επαφή μαζί μου ο Λεωνίδας Βατικιώτης, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην προσπάθεια της ΕΛΕ όσο και στο ντοκιμαντέρ Debtocracy (του οποίου την επιστημονική επιμέλεια ανέλαβε). Του εξήγησα τους λόγους για τους οποίους, παρά την συμπάθεια με την οποία περιβάλω την προσπάθεια, δεν την συνυπογράφω. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι η απόφασή μου αυτή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Από την μία ήθελα να συμπαρασταθώ στον Λεωνίδα και στους πολλούς καλούς συναδέλφους που συμμετέχουν. Από την άλλη, θεωρώ ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Από τότε, η ΕΛΕ γέννησε το ντοκιμαντέρ Debtocracy το οποίο μόλις αυτό το Σαββατοκύριακο βρήκα τον χρόνο να το δω ολόκληρο. Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι με εντυπωσίασε η αισθητική του. Το δεύτερο είναι ότι χαίρομαι πολύ που έχει καταφέρει να μεταφέρει σε τόσο πολύ κόσμο σοβαρές αναλύσεις για την παγκόσμια κρίση (όπως εκείνη του David Harvey, βλ. εδώ για ένα εξαιρετικό φιλμάκι του), να αφηγηθεί την ιστορία του Ισημερινού, να αναδείξει την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι το δικαίωμα ενός λαού να επιβιώσει δεν μπορεί εξ ορισμού και κατ' εξακολούθηση να έρχεται σε δεύτερη μοίρα με τα δικαιώματα των καιροσκόπων να πλουτίζουν και, τέλος, να διεμβολίσει τον δημόσιο διάλογο με την ιδιοφυή φράση του Ντάριο Φο (αν και δεν τον αναφέρει) "δεν μπορώ να πληρώσω, δεν πληρώνω" (που την γνώρισα για πρώτη φορά στην Αγγλία της κας Thatcher ως Can't Pay, Won't Pay). Το τρίτο που έχω να πω είναι ότι εξακολουθώ να διαφωνώ στο δια ταύτα τόσο με την ΕΛΕ όσο και με το Debtocracy. Ας εξηγηθώ όσο πιο κρυστάλλινα γίνεται ώστε να μην υπάρξει η οποιαδήποτε παρεξήγηση.
Το σκεπτικό της προσπάθειας ΕΛΕ-Debtocracy είναι η στάση πληρωμών. Ο Λογιστικός Έλεγχος (που σκοπό έχει την διερεύνηση του κατά πόσον ένα μεγάλο μέρος του χρέους είναι απεχθές) έχει νόημα μόνο εφόσον έχεις στόχο να πεις στους δανειστές σου ότι σκοπεύεις να τους καλέσεις σε διαπραγμάτευση κραδαίνοντας την στάση πληρωμών ως διαπραγματευτικό χαρτί. Ο Πρόεδρος Κορρέα του Ισημερινού αυτό έκανε, και πολύ καλά έπραξε. Το ίδιο και ο Κίρτσνερ στην Αργεντινή. Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο;
Πριν απαντήσω, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα με την ιδέα της στάσης πληρωμών. Αν είμαι αρκετά ανόητος να σας ζητήσω δάνειο ενός εκατομμυρίου ευρώ, και εσείς μου το δώσετε με υψηλό επιτόκιο επειδή γνωρίζετε ότι υπάρχει κίνδυνος να μην πάρετε τα χρήματά σας πίσω, η μισή ντροπή για το δάνειο αυτό (και ευθύνη) είναι δική μου και η άλλη μισή δική σας. Δεν μπορούν οι πιστωτές και να εισπράττουν τα υψηλότερα επιτόκια από χώρες όπως η Ελλάδα (ως αντίτιμο του υψηλότερου κίνδυνου στάσης πληρωμών) και να περιμένουν ότι στάση πληρωμών δεν θα γίνει ποτέ (ακόμα και αν χρειαστεί να στραγγαλιστεί ένας ολόκληρος λαός). Ιδίως όταν γνωρίζουν ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά καταλήγει στις τσέπες μεσαζόντων, πολιτικών κλπ. Πράγματι, όσοι διαβάζατε πέρσι protagon.gr, πριν το Μνημόνιο, θα θυμάστε ότι επιχειρηματολογούσα (κόντρα στο κλίμα της εποχής) πως η κυβέρνηση έπρεπε να απειλήσει με στάση πληρωμών την ΕΕ (βλ. την αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας, και το δικό μας χρέος). Πως μόνο έτσι θα απέφευγε μια μακροπρόθεσμη και ακόμα πιο αβάστακτη χρεοκοπία που θα θύμιζε την Αργεντινή σε ευρωπαϊκό μοτίβο (βλ. το πρώτο ταγκό στην ευρωζώνη).
Δυστυχώς, την στάση πληρωμών δεν την απειλήσαμε τότε που έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο απεχθές δάνειο 110 δισ, μετά Μνημονίου, και το EFSF για Ιρλανδία και Πορτογαλία (με τα αντίστοιχα δικά τους Μνημόνια). Όσο όμως απεχθές και να ήταν το νέο δάνειο των 110 δισ, άλλαξε τα δεδομένα. Σε άρθρο μου με ημερομηνία 10/6/10 (βλ. Και τώρα τι
εξήγησα ότι το παίγνιο άλλαξε. Ότι η υπογραφή του Μνημονίου έθεσε τέλος στο σενάριο της στάσης πληρωμών. Γιατί; Για πολλούς λόγους από τους οποίους, για λόγους χώρου, θα σταθώ σε έναν: Επειδή το Μνημόνιο του περασμένου Μαΐου σήμανε μια τεράστια "επένδυση" τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού κεφαλαίου της ΕΕ ώστε να αποτραπεί η ελληνική στάση πληρωμών. Να το πω απλά: Αν θελήσουμε να πάμε (μονομερώς) κόντρα σε αυτή την ευρωπαϊκή "επένδυση" πρέπει να είμαστε έτοιμοι για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΕ - και μάλιστα από τα έξω. Με άλλα λόγια: Μόνο φεύγοντας από την ΕΕ θα μπορούσαμε, μετά τον Μάιο του 2010, να κηρύξουμε μονομερώς στάση πληρωμών.Θα ήταν σοφή μια τέτοια ηρωική έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ σε αυτή την συγκυρία; Αν μπορούσαμε να γίνουμε μια νέα Αργεντινή, ένας νέος Ισημερινός ή ακόμα και μια νέα Ισλανδία (χώρες που οι λαοί τους ανάγκασαν τις ελίτ να θυσιάσουν τους δανειστές προς όφελος των λαών τους), δεν θα είχα καμία αντίρρηση να το κάνουμε συστήνοντας μια ΕΛΕ που θα χαρακτήριζε μέρος του χρέους απεχθές και κατόπιν θα προέβαινε σε στάση πληρωμών. Να σας πω γιατί δεν μπορούμε:
Πρώτον, επειδή δεν έχουμε την παραγωγική βάση για να συντηρήσουμε την κοινωνία μας μετά από μια τέτοια ρήξη. Ο Ισημερινός, όπως κατέδειξε και το ντοκιμαντέρ, έχει άφθονο πετρέλαιο. Η στάση πληρωμών κατάφερε να στρέψει τα εισοδήματα από το πετρέλαιο (από τους λογαριασμούς των δανειστών) προς το κράτος, τα σχολειά και την υγεία. Η Αργεντινή ξεπέρασε την κρίση λόγω Κίνας (που αγοράζει το σύνολο της παραγωγής σόγιας) και λόγω αύξησης των τιμών των αγροτικών της προϊόντων διεθνώς (συνεπικουρούμενη από την ζήτηση βιο-καυσίμων). Τέλος, η Ισλανδία διατηρεί παραδοσιακά ένα υγιέστατο πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο (εξάγει κυρίως θαλασσινά) με το οποίο μπορεί να χρηματοδοτεί το κράτος μετά από την στάση πληρωμών, την αποκοπή της χώρας από τις παγκόσμιες χρηματαγορές και την γενναία στάση των πολιτών της που καταψήφισαν σε δύο δημοψηφίσματα (το δεύτερο μόλις χτες) την φορολόγηση των νοικοκυριών υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών. Εμείς, που θα βρίσκαμε τα έσοδα για να διατηρήσουμε τις βασικές κρατικές μας λειτουργίες αλλά και τις απαραίτητες εισαγωγές;
Δεύτερον, η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Γιατί; Επειδή αντίθετα με την Αργεντινή, τον Ισημερινό και την Ισλανδία που διατηρούσαν το νόμισμά τους (και χρειάστηκε μόνο να διακόψουν την διασύνδεσή της αξίας του με το δολάριο ή το ευρώ - το λεγόμενο peg), εμείς από το 2000 δεν έχουμε δικό μας νόμισμα. Έστω ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε πως σήμερα το βράδυ θα κατέθετε κατεπείγον νομοσχέδιο στην Βουλή δημιουργίας νέου εθνικού νομίσματος. Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απόσυρε την υποστήριξη των τραπεζών (μιας και θα έπαυε να είναι η Κεντρική μας Τράπεζα) και έτσι εκείνες δεν θα ξανα-άνοιγαν τις πόρτες τους. Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες), η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν μου εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή. Οι επιτήδειοι και πάλι κερδισμένοι θα ήταν (καθώς θα είχαν διατηρήσει πρόσβαση σε λογαριασμούς ευρώ εκτός Ελλάδας) ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα καταριόταν την ώρα που κηρύχθηκε η μετα-Μνημονιακή στάση πληρωμών.
Συμπέρασμα
Χαιρετίζω τους προβληματισμούς του ντοκιμαντέρ Debtocracy αλλά απορρίπτω την κεντρική του ιδέα-πρόταση. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή - σε πείσμα τόσο εκείνων που επισείουν την στάση πληρωμών ως μπαμπούλα για να αποδεχθούμε την λογική του Μνημονίου (και να πουληθούν γρηγορότερα τα δημόσια φιλέτα στους επιτήδειους) όσο και εκείνων που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για μια μονομερή διαγραφή του χρέους. Μέσα στην γενική σύγχυση ένα είναι σίγουρο: Η λύση θα πρέπει να είναι ευρωπαϊκή. Να ισχύσει τόσο για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία όσο και για την Γερμανία και την Ολλανδία. Αν δεν έρθει, το ευρώ θα καταρρεύσει. Και τότε η στάση πληρωμών θα αποτελέσει όχι μόνο επιθυμητή εξέλιξη αλλά και μονόδρομο, Ως τότε, έχουμε καθήκον να παλεύουμε για μια ευρωπαϊκή λύση. Γιατί; Επειδή η κατάρρευση του νομίσματος που ποτέ δεν έπρεπε να είχε δομηθεί όπως δομήθηκε, του ευρώ, θα φέρει την ήπειρό μας στο χείλος μιας καταστροφής που δεν μπορούμε να διανοηθούμε.
ΥΓ. Έχω και μια άλλη ένσταση που αφορά τον τίτλο του ντοκιμαντέρ. Δεν ζούμε σε περίοδο debtocracy. Όπως έχω ξαναγράψει (εδώ στα ελληνικά και εδώ στα αγγλικά) ζούμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που ονομάζω Πτωχο-τραπεζοκρατία (Bankruptocracy): Την απολυταρχία των πτωχευμένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία...
nikosGX
Supreme Member
- 9 November 2007
- 7,539
Αρχικά σκέφτηκα "ωχ!... άλλο ένα τεράστιο μακρινάρι, που να τα διαβάζουμε τώρα όλα αυτά". Όμως τελικά χαίρομαι που το διάβασα. Πολύ καλή η ανάλυση του θέματος από τον κ. Βαρουφάκη.
nikosGX
Supreme Member
- 9 November 2007
- 7,539
Και αυτό εξαιρετικό. Ειδικά για μένα που έχω την άποψη ότι τα απολιθώματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, εκτός από μουσειακά εκθέματα. Για οτιδήποτε άλλο είναι παντελώς άχρηστα!
Και εγώ χάρηκα για το άρθρο του κ. Βαρουφάκη και τον παρακολουθώ γενικότερα.
Η αντίθεση μου έχει να κάνει με την λειτουργία της Ε.Ε., αλλά είναι άλλο θέμα.
Κρατώ τις επισημάνσεις του δηλαδή, αλλά εμμένω στην άποψη μου, ότι η Ε.Λ.Ε. πρέπει να γίνει με ανεξάρτητη ομάδα, διαφανείς όρους και άνοιγμα λογαριασμών που είχε προτείνει ο κ. Καζάκης Δ.
Και όπως προείπα δεν είναι λύση η Ε.Λ.Ε., είναι εργαλείο που θα βοηθήσει στην λύση. Ένα παρακλάδι στην βοήθεια αποψίλωσης του χρέους και στην θεμελίωση της νέας βάσης για την οικονομίας μας.
Η αντίθεση μου έχει να κάνει με την λειτουργία της Ε.Ε., αλλά είναι άλλο θέμα.
Κρατώ τις επισημάνσεις του δηλαδή, αλλά εμμένω στην άποψη μου, ότι η Ε.Λ.Ε. πρέπει να γίνει με ανεξάρτητη ομάδα, διαφανείς όρους και άνοιγμα λογαριασμών που είχε προτείνει ο κ. Καζάκης Δ.
Και όπως προείπα δεν είναι λύση η Ε.Λ.Ε., είναι εργαλείο που θα βοηθήσει στην λύση. Ένα παρακλάδι στην βοήθεια αποψίλωσης του χρέους και στην θεμελίωση της νέας βάσης για την οικονομίας μας.
data
AVClub Addicted Member
Απάντηση: Re: DebtOcracy...Ένα ντοκιμαντέρ με εμάς παραγωγούς.....
Πιστεύω ότι όσο ουτοπικό και να φαντάζει στην Ελλάδα η σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου παρόλα αυτά τρόμαξε έως και πανικόβαλε πολλούς μια τέτοια ιδέα.
Αν δεν τους είχε τρομάξει δεν θα είχαν ασχοληθεί. :smile:
Πάντως η διασκευή του We are not gonna take it των Twisted Sister που έκαναν στον Ισημερινό κολλάει άψογα. :Banane0:
http://www.youtube.com/watch?v=KOqk_q4NLLI
Πάντως η διασκευή του We are not gonna take it των Twisted Sister που έκαναν στον Ισημερινό κολλάει άψογα. :Banane0:
http://www.youtube.com/watch?v=KOqk_q4NLLI