Διαστημικά - Αστρονομικά Νέα

η απορια μου παντα ηταν,γιατι τα διαστημικα οχηματα σε τροχια περιφερονται με μεγαλη ταχυτητα;
Μη πει καποιος οτι στο συγκεκριμενο βιντεο απλα ειναι σε φαστ φοργουορντ,γενικα μιλαω.
 
Η ερώτησή σου έχει πολλές παραμέτρους Λάκη.Είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων,όπως ποιά θέλουμε να είναι η περίοδος περιφοράς,ποιά δουλειά θέλουμε να κάνει το όχημα,κτλ.Πχ οι δορυφόροι γεωστατικής τροχιάς είναι "ακίνητοι",δηλαδή έχουν ίδια γωνιακή ταχύτητα με τη Γή.Αυτό γίνεται στο δυσθεώρητο ύψος των 36.000 χιλιομέτρων πάνω απο την επιφάνεια του πλανήτη,και βέβαια η γραμμική τοους ταχύτητα είναι πολύ μεγάλη.Πάντως γενικά να ξέρεις οι περισσότεροι δορυφόροι δεν κάνουν κυκλική τροχιά,διαγράφουν ημίτονα συμμετρικά προς τον Ισημερινό..
 
Αll in one ...

http://www.isstracker.com/

-bye-

Aποσταση απ'το κεντρο = Ακτινα γης + υψος τροχιας = 6400 χλμ + 260 χλμ
Ταχυτητα περιφορας ~ 3 χλμ/δλπ

Περιφερεια = 2 x Pi x Αποσταση απο κεντρο = 2 x 3.14 x 6660 = 41846 χλμ
Χρονος πληρους περιφορας = 41846 χλμ / 3 χλμ/δλπ = 13948 δλπ ( = 3.87 ωρες)

Περιφορες σε μια μερα = 24 ωρες / 3.87 ωρες = 6.19 !!!
 
Last edited:
Ένα γιγάντιο πλανήτη 11 φορές μεγαλύτερο από το Δία και στη μεγαλύτερη τροχιά που έχει ποτέ παρατηρηθεί ανακάλυψε μια ομάδα αστρονόμων. Ο HD 106906 b περιφέρεται γύρω από το μητρικό του άστρο, σε απόσταση 650 φορές μεγαλύτερη από τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Magellan που βρίσκεται στη έρημο Ατακάμα της Χιλής, και επιβεβαιώθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

«Το σύστημα αυτό μας εντυπωσιάζει γιατί κανένα μοντέλο πλανητικού ή αστρικού σχηματισμού δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό που βλέπουμε», σχολίασε η ερευνήτρια του πανεπιστημίου της Αριζόνα, Βανέσα Μπέιλι.

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σήμερα, πλανήτες όπως η Γη οι οποίοι βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση από το άστρο τους ξεκινούν να σχηματίζονται από τον ίδιο δίσκο αερίων και σκόνης που ευθύνεται για τη γέννηση του άστρου. Στην αρχή ξεκινάνε ως ένας μικρός πυρήνας, ο οποίος στη συνέχεια έλκει με τη βαρύτητά του τα υλικά που έχουν «περισσέψει» από τη δημιουργία του άστρου. Ο ηλιακός άνεμος παρασύρει τα ελαφριά υλικά μακρύτερα, κι έτσι σε μεγαλύτερες τροχιές οι πλανήτες αποτελούνται από ένα στέρεο πυρήνα o οποίος περιβάλλεται από αέρια.

Αυτή η διαδικασία όμως πιστεύεται πως δεν επαρκεί για το σχηματισμό των γιγάντιων πλανητών, ειδικά τόσο μακριά από το άστρο καθώς απαιτεί πολύ χρόνο, στον οποίο τα αέρια θα έχουν παρασυρθεί από τον ηλιακό άνεμο και θα έχουν ξεφύγει από τη βαρυτική επίδραση του πλανήτη.

Μια εναλλακτική εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί εάν το HD 106906 ήταν ένα δυαδικό αστρικό σύστημα.

«Ένα δυαδικό σύστημα σχηματίζεται όταν συμπυκνώνονται δύο ανεξάρτητοι δίσκοι αερίων και σκόνης, και τα άστρα που γεννιούνται βρίσκονται κοντά ώστε να αλληλοεπηρεάζονται βαρυτικά», εξηγεί η Μπέιλι.

Στο σύστημα HD 106906, θα μπορούσε το άστρο και ο πλανήτης να κατέρρευσαν από διαφορετικούς δίσκους, αλλά ο πλανήτης να είναι στην ουσία ένα αποτυχημένο άστρο, καθώς δε κατάφερε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη ποσότητα υλικών για να ξεκινήσει τις πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του.

Υπάρχει όμως πρόβλημα και με αυτή την υπόθεση, καθώς σε δυαδικά άστρα οι αστρονόμοι δεν περιμένουν μία διαφορά στη μάζα των δύο άστρων μεγαλύτερη του 10 προς 1. Στο συγκεκριμένο σύστημα όμως, η διαφορά μάζας μεταξύ του άστρου και του πλανήτη είναι της τάξεως του 100 προς 1, τιμή που για την ώρα δε μπορεί να εξηγηθεί.

Ο πλανήτης HD 106906 b, έχει ηλικία μόλις 13 εκατομμυρίων ετών, και συνεχίζει να εκπέμπει μία λάμψη που προέρχεται από τη θερμότητα κατά το σχηματισμό του. Συγκριτικά η Γη είναι 350 φορές πιο γηραιά από το θηριώδη αυτό εξωπλανήτη.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters, και σε συνδυασμό με μελλοντικές παρατηρήσεις του αλλόκοτου αυτού κόσμου αναμένεται να δώσει περισσότερες απαντήσεις σε όσα γνωρίζουμε για τους πλανήτες εκτός ηλιακού συστήματος και το σχηματισμό τους.
 
Μια ομάδα αστροφυσικών του Γερμανικού Κέντρο Αεροδιαστημικής εντόπισε το πιο πολυπληθές ηλιακό σύστημα μέχρι σήμερα, ανακάλυψη που αποτελεί σημαντικό βήμα στην έρευνα για κόσμους που μοιάζουν με το δικό μας, με απώτατο σκοπό την ανακάλυψη μιας «δεύτερης Γης».

Σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Astrophysical Journal, επτά πλανήτες περιστοιχίζουν το άστρο ΚΟΙ-351 (Kepler Object of Interest -351), 2.500 έτη φωτός μακριά μας, ενώ βρίσκονται σε διάταξη παρόμοια με αυτή του Ηλιακού μας Συστήματος: οι μικρότεροι βραχώδεις πλανήτες στις εσωτερικές τροχιές και οι μεγαλύτεροι αέριοι γίγαντες σε πιο μεγάλες τροχιές γύρω από το άστρο τους. Οι τρεις εσωτερικοί πλανήτες μάλιστα έχουν περιόδους περιστροφής 60, 211 και 331 ημερών, αρκετά κοντά στους χρόνους που χρειάζονται ο Ερμής, η Αφροδίτη και Άρης για να κάνουν μία περιστροφή γύρω από τον Ήλιο.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης κανένα άλλο πλανητικό σύστημα δε δείχνει τόσες ομοιότητες με τον κόσμο μας στην αρχιτεκτονική του όσο το σύστημα γύρω από το ΚΟΙ-351. «Η ανακάλυψη αυτού του σύνθετου πλανητικού συστήματος μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες που ευθύνονται για τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων», δήλωσε σχετικά ο Χάικε Ράουερ, επικεφαλής για την έρευνα εξωπλανητών του γερμανικού Ινστιτούτου Πλανητικής Έρευνας, και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Μέχρι σήμερα είναι γνωστοί περίπου 1.000 εξωπλανήτες, όμως γνωρίζουμε μόνο 170 άστρα που φιλοξενούν περισσότερους από έναν πλανήτη. Αυτό δε σημαίνει πως τα υπόλοιπα άστρα δε περιτριγυρίζονται από περισσότερους πλανήτες, όμως ο εντοπισμός τους είναι δυσκολότερος, καθώς η παρουσία πολλών πλανητών μπορεί να δυσκολέψει την ανάγνωση και ανάλυση των παρατηρήσεων. Για τη συγκεκριμένη ανακάλυψη μάλιστα χρειάστηκε η ανάπτυξη εξειδικευμένου λογισμικού, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε ένας αλγόριθμος που επέτρεψε στους επιστήμονες να φιλτράρουν τα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο υπέδειξε περισσότερους από 3.500 πιθανούς πλανήτες.

Στην αναζήτηση εξωπλανητών, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για περιοδικές μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, που ίσως να προκαλείται από κάποιον πλανήτη που παρεμβάλλεται εκείνη τη στιγμή μεταξύ του άστρου και του τηλεσκοπίου. Καθώς τα δεδομένα από τις παρατηρήσεις είναι πολλά, τεχνολογικές εξελίξεις όπως αυτή αναμένεται να βοηθήσουν στην αξιοποίηση μεγάλου όγκου δεδομένου, ειδικότερα από μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια.
 
Μια εναλλακτική εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί εάν το HD 106906 ήταν ένα δυαδικό αστρικό σύστημα.

Θα μπορουσε να ειναι και rogue planet : δηλαδη, πλανητης που σχηματιστηκε σε αλλο αστρικο συστημα,
γλιτωσε απο τον θανατο του μητρικου του αστρου, και μετα απο περιπλανηση εκατομμυριων ετων
περιμαζευτηκε βαρυτικα απο το παρον αστρο.

Ομως, ουτε αυτο ειναι πολυ πιθανο εφοσον ο HD 106906b εκπεμπει δικο του φως, που σημαινει οτι βρισκεται
στα πρωτα σταδια της ψυξης του απο αποτυχημενο αστρο σε αεριο γιγαντα. Αν ηταν μαθουσαλας πλανητης
δεν θα εξεπεμπε τιποτα (θα ειχε ψυχθει τελειως).
 
Eκπληκτικης ομορφιας ....

Heic1220a.png


Πλανητικο νεφελωμα NGC 5189 .....

O θανατος ενος αστρου κρυβει τοση ομορφια που ΕΝΟΧΗ (για κατι τοσο αποτροπαιο) και ΔΕΟΣ (για κατι τοσο σαγηνευτικο)
πλυμμηριζουν την ανθρωπινη συνειδηση.
 
Last edited:
Αυτή δηλαδή είναι φωτογραφία στο ορατό φάσμα που θα μπορούσε να δει ένα ανθρώπινο μάτι γυμνό (έστω με κράνος αστροναύτη) αν βρισκόταν στν κατάλληλη απόσταση;
 
OXI βρε ιντριγκαδορε Andre :laugh:. Επεξεργασμενη ειναι η φωτο !!!
Αν ειχες τηλεσκοπιο ΙΣΩΣ εβλεπες αυτο ..... δηλαδη μια ασπρη θολουρα (και μιση).

ngc5189.jpg


(ανεραστε τυπε ... ε ανεραστε .... :p)

Oμως, δυστυχως η ευτυχως, εχουμε εργαλεια στην διαθεση μας που ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ την πραγματικοτητα.
Δηλαδη, τεχνολογικους ΨΕΥΤΕΣ (αναθεμα σε .... μου χαλασες ολη την ποιητικη διαθεση και τον λυρισμο :icon15:)

Fig12.jpg


ΕΙΘΙΣΤΕ .... να αντιστοιχουμε συγκεκριμενα φασματα εκπομπης στοιχειων (μεσα απο το νεφελωμα)
σε κατ'επιλογην χρωματικες κλιμακες (RGB). Δεν χαλαει κανεναν (γμτ το κερατο μου) :twoguns:
 
Last edited:
παντως το μεγεθος του πλανητη μου φαινεται περιεργο.
Τοσο μεγαλο θα επρεπε να ειναι τουλαχιστον καφε νανος κι οχι πλανητης.
 
Χμμ κάτι τέτοια κάνανε και στα Μάταλα τα παλιά τα χρόνια και ...αντιστοιχούσανε τον ήχο με τα χρώματα και χωρίς ηλεκτρικό, όχι με κομπιούτερ και τηλεσκόπια :-) ;-) κάτι άλλα "εργαλεία" είχανε...
Όπως τη βρίσκει ο καθένας ! :)
 
Re: Απάντηση: Διαστημικά - Αστρονομικά Νέα

παντως το μεγεθος του πλανητη μου φαινεται περιεργο.
Τοσο μεγαλο θα επρεπε να ειναι τουλαχιστον καφε νανος κι οχι πλανητης.

Οχι τοσο μεγαλος.
Για να δημιουργηθει αρκετη πιεση ωστε να ξεκινησουν πυρηνικες συντηξεις
ενας αεριος πλανητης πρεπει να φτασει τις 80-85 Διϊνες μαζες ΚΑΙ ΠΑΝΩ.
Στις δεκα Διϊνες μαζες ... δεν εχει αρκετη πιεση !

EDIT:
Ουπς, σορρυ, ο Larry δεν γραφει για Διϊνες μαζες. Τωρα το ειδα !
 
Σαν απορία μου και κουιζ, μια και έτυχε να δω τον προηγούμενο μετεωρίτη με γυμνό μάτι, γιατί φαίνονται να έχουν πράσινο χρώμα;
 
Χημικη συσταση μετεωριτη = διαφορετικη φλογα !
Aλλα μπορει να παιζει ρολο και το προχωρημενον της ωρας (απογευμα ?) που βλεπεις την λαμψη στην ατμοσφαιρα.
Επισης, η ιδια καυση σε διαφορετικο υψομετρο παραγει διαφορετικο χρωμα φλογας.
 
Last edited:
Ενώ οι κινέζοι παίζουν με το τηλεκατευθυνόμενο ρομποτάκι τους στη σελήνη

Εκτοξεύθηκε η ευρωπαϊκή αποστολή Γαία ‛Gaia’

Στόχος της η καλύτερη χαρτογράφηση του διαστήματος και ο καλύτερος υπολογισμός της απόστασης άλλων άστρων από τη γη μας.

http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-25426424

The Gaia mission will make a very precise 3D map of our Milky Way galaxy
It is Europe's successor to the Hipparcos satellite which mapped some 100,000 stars
The one billion to be catalogued by Gaia is still only 1% of the Milky Way's total
But the quality of the new survey promises a raft of discoveries beyond just the stars themselves
Gaia will find new asteroids, failed stars, and allow tests of physical constants and theories
Its map of the sky will be a reference frame to guide the investigations of future telescopes